Les actes passés de l’Eternel
1Moïse convoqua tous les Israélites et leur dit : Vous avez constaté de vos propres yeux tout ce que l’Eternel a fait en Egypte au pharaon, à tous ses serviteurs et à tout son pays. 2Vous avez vu quelles grandes épreuves il leur a infligées, vous avez été témoins des signes miraculeux et des prodiges qu’il a accomplis. 3Pourtant, jusqu’à ce jour, l’Eternel ne vous a pas donné un cœur capable de comprendre, ni des yeux pour voir ou des oreilles pour entendre29.3 Voir Rm 11.8.. 4Pendant quarante ans, moi l’Eternel, je vous ai fait marcher dans le désert : ni vos vêtements, ni vos sandales ne se sont usés sur vous. 5Vous n’avez pas eu de pain pour vous nourrir, ni de vin ou de bière pour vous désaltérer, afin que vous reconnaissiez que moi, je suis l’Eternel votre Dieu29.5 Voir Ex 16.1 à 17.7.. 6Finalement, vous êtes arrivés jusqu’ici dans cette contrée. Sihôn, roi de Heshbôn et Og, roi du Basan, ont marché contre nous et nous ont attaqués, mais nous les avons vaincus29.6 Voir Nb 21.21-35.. 7Nous avons conquis leur territoire et nous l’avons donné en possession aux tribus de Ruben et de Gad, ainsi qu’à la demi-tribu de Manassé29.7 Voir Nb 32.. 8Obéissez aux clauses de cette alliance et appliquez-les, afin que vous réussissiez dans tout ce que vous entreprendrez.
Les perspectives d’avenir
Pour qui est cette alliance ?
9Vous vous présentez aujourd’hui devant l’Eternel votre Dieu, vous tous, chefs de tribus, responsables, officiers et tous les hommes d’Israël. 10Vos enfants, vos femmes et les étrangers qui sont parmi vous dans votre camp et qui coupent le bois ou qui puisent de l’eau pour vous29.10 Travail le plus pénible accompli généralement par des esclaves (voir 11.10 ; Jos 9.21-27)., sont aussi là. 11Vous êtes là pour entrer dans l’alliance que l’Eternel votre Dieu veut conclure aujourd’hui avec vous avec imprécations, 12afin que vous soyez son peuple et qu’il soit lui-même votre Dieu, comme il vous l’a annoncé et comme il l’a promis par serment à vos ancêtres Abraham, Isaac et Jacob. 13Ce n’est pas avec vous seuls que je conclus cette alliance avec imprécations. 14Elle concerne non seulement ceux qui sont ici aujourd’hui avec nous, et se tiennent devant l’Eternel notre Dieu, mais aussi tous ceux qui ne sont pas encore là.
Mise en garde contre l’idolâtrie
15Vous savez comment nous avons vécu en Egypte et comment nous avons traversé le territoire des peuples étrangers chez qui vous êtes passés. 16Vous avez vu quelles idoles abominables de bois, de pierre, d’argent ou d’or ces peuples adorent. 17Qu’il n’y ait donc parmi vous personne, ni homme ni femme, ni famille ni tribu, dont le cœur se détourne dès aujourd’hui de l’Eternel notre Dieu, pour aller rendre un culte aux dieux de ces peuples étrangers. Craignez qu’il n’y ait parmi vous une racine d’où naîtraient des plantes aux fruits vénéneux et amers29.17 Cité en Hé 12.15.. 18Qu’il n’y ait personne parmi vous qui se félicite en lui-même après avoir entendu ces imprécations, et qui se dise : « Tout ira bien pour moi, si je suis les penchants de mon cœur obstiné », car le coupable entraînerait l’innocent dans sa ruine29.18 Selon l’ancienne version grecque, l’hébreu a : en ajoutant l’ivresse à la soif, texte que certains traduisent en sorte que (le terrain) arrosé disparaisse en même temps que (le terrain) desséché.. 19L’Eternel ne consentirait pas à lui pardonner ; il laisserait s’enflammer sa colère et son indignation contre l’infidélité de cet homme qui verrait s’abattre sur lui toutes les malédictions inscrites dans ce livre, et il effacerait son souvenir de dessous le ciel. 20Il le séparerait de toutes les tribus d’Israël pour le livrer au malheur, en lui infligeant toutes les malédictions que comporte l’alliance et qui sont mentionnées dans ce livre de la Loi.
Le châtiment de l’idolâtrie
21Lorsque la génération à venir, celle de vos fils qui vous suivront, et les étrangers venus de pays lointains, verront les fléaux et les catastrophes que l’Eternel aura infligés à ce pays, 22lorsqu’ils constateront que tout est ravagé par le soufre, le sel et le feu, que la terre est inculte et improductive au point qu’aucune herbe n’y pousse, qu’elle est ruinée comme Sodome et Gomorrhe, Adma et Tseboïm, ces villes que l’Eternel a détruites dans sa colère ardente29.22 Voir Gn 19.24-25. Adma et Tseboïm étaient des villes proches de Sodome et de Gomorrhe (Gn 10.19 ; 13.10 ; 14.8 ; Os 11.8)., 23tous ces peuples se demanderont : « Pourquoi l’Eternel a-t-il ainsi traité ce pays ? Quelle était la cause de cette grande et ardente colère ? » 24Alors on répondra : « Cela est arrivé parce qu’ils ont abandonné l’alliance que l’Eternel, le Dieu de leurs ancêtres, avait conclue avec eux après les avoir fait sortir d’Egypte. 25Ils se sont mis à rendre un culte à d’autres divinités, ils ont adoré des dieux qu’ils ne connaissaient pas auparavant et qui ne leur avaient pas été donnés en partage. 26C’est pourquoi la colère de l’Eternel s’est enflammée contre ce pays et il a fait venir sur lui toutes les malédictions inscrites dans ce livre. 27Dans sa colère, sa fureur et son indignation, il a déraciné ce peuple de son pays et l’a chassé dans un pays étranger où il vit encore aujourd’hui. »
Appliquer ce qui est révélé
28Ce qui est caché est réservé à l’Eternel notre Dieu. Par contre, nous sommes concernés, nous et les générations suivantes, par ce qui a été révélé, par toutes les paroles de cette Loi qu’il nous faut appliquer.
รื้อฟื้นพันธสัญญา
1ทั้งหมดนี้คือเงื่อนไขของพันธสัญญาที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาโมเสสให้ทำกับชนชาติอิสราเอลในดินแดนโมอับ เพิ่มเติมจากพันธสัญญาที่พระองค์ได้ทรงทำกับพวกเขาที่ภูเขาโฮเรบ
2โมเสสได้เรียกชาวอิสราเอลทั้งปวงมาประชุมและกล่าวแก่พวกเขาว่า
ท่านได้เห็นทุกสิ่งกับตาแล้วว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำอะไรบ้างในอียิปต์ ทั้งต่อฟาโรห์ ต่อข้าราชการทั้งปวง และต่อดินแดนทั้งสิ้นของเขา 3ท่านได้เห็นภัยพิบัติครั้งใหญ่ หมายสำคัญและปาฏิหาริย์อันยิ่งใหญ่เหล่านั้นด้วยตาของท่านเอง 4แต่จนทุกวันนี้องค์พระผู้เป็นเจ้าก็ยังไม่ได้ประทานจิตใจที่จะเข้าใจ หรือตาที่มองเห็น หรือหูที่ได้ยินแก่ท่าน 5เรานำเจ้าผ่านถิ่นกันดารมาตลอดสี่สิบปี เสื้อผ้าของเจ้าไม่ได้ขาดวิ่น รองเท้าไม่ได้สึกไป 6เจ้าไม่ได้รับประทานขนมปังและดื่มเหล้าองุ่นหรือสุรา เราทำเช่นนี้เพื่อเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า
7เมื่อท่านมาถึงที่นี่ กษัตริย์สิโหนแห่งเฮชโบนและกษัตริย์โอกแห่งบาชานออกมารบกับพวกเรา แต่พวกเราชนะพวกเขา 8เรายึดครองดินแดนของพวกเขาและยกให้เป็นกรรมสิทธิ์ของเผ่ารูเบน เผ่ากาด และเผ่ามนัสเสห์ครึ่งเผ่า
9จงใส่ใจปฏิบัติตามข้อกำหนดของพันธสัญญานี้ทุกประการ เพื่อท่านจะเจริญรุ่งเรืองในทุกสิ่งที่ท่านทำ 10ในวันนี้ท่านทุกคนมาพร้อมหน้ากันที่นี่ต่อหน้าพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ทั้งผู้นำ หัวหน้าประชากร ผู้อาวุโส เจ้าหน้าที่ และชายทั้งปวงของอิสราเอล 11พร้อมทั้งลูกๆ และภรรยาของท่าน และคนต่างด้าวในค่ายของท่านซึ่งตัดฟืนและหาบน้ำให้ท่าน 12ท่านยืนอยู่ที่นี่เพื่อเข้าร่วมในพันธสัญญากับพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน เป็นพันธสัญญาซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำกับท่านในวันนี้ และทรงประทับตราด้วยคำปฏิญาณ 13เพื่อยืนยันกับท่านในวันนี้ในฐานะที่ท่านเป็นประชากรของพระองค์ว่า พระองค์จะทรงเป็นพระเจ้าของท่านตามที่พระองค์ทรงสัญญาไว้กับท่านและตามที่พระองค์ทรงปฏิญาณไว้กับบรรพบุรุษของท่านคืออับราฮัม อิสอัค และยาโคบ 14ข้าพเจ้าทำพันธสัญญานี้ด้วยคำปฏิญาณไม่เฉพาะกับท่าน 15ซึ่งยืนอยู่กับเราที่นี่ต่อหน้าพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราในวันนี้เท่านั้น แต่ทำกับบรรดาผู้ที่ไม่ได้อยู่ที่นี่ในวันนี้ด้วย
16ท่านเองย่อมรู้ว่าเราอยู่กันอย่างไรในอียิปต์และเราเดินทางผ่านดินแดนของชาติต่างๆ มาถึงที่นี่ได้อย่างไร 17ท่านได้เห็นเทวรูปและรูปเคารพอันน่าชิงชังซึ่งทำจากไม้ หิน เงิน และทองในหมู่พวกเขา 18ในวันนี้จงระวังอย่าให้มีคนใด ไม่ว่าชายหรือหญิง ตระกูลหรือเผ่าใดในพวกท่าน เอาใจออกห่างจากพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราไปกราบไหว้นมัสการพระของชนชาติอื่นๆ จงระวังอย่าให้มีรากที่แพร่พิษร้ายขมขื่นในหมู่พวกท่าน
19เมื่อคนเช่นนั้นได้ยินถ้อยคำปฏิญาณนี้ เขาอวยพรตนเองและคิดว่า “ฉันจะยังคงปลอดภัยแม้จะดึงดันดำเนินตามทางของฉันต่อไป” พวกเขาจะนำภัยพิบัติมายังดินแดนที่ชุ่มชื้นและที่แห้งแล้ง29:19 หรือดำเนินตามทางของฉันต่อไป เพื่อเพิ่มความมึนเมาขึ้นจากความกระหาย” 20องค์พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ทรงอภัยโทษเขา พระพิโรธและความหึงหวงของพระองค์จะเผาผลาญผู้นั้น คำสาปแช่งทั้งปวงที่บันทึกไว้ในหนังสือเล่มนี้จะตกอยู่แก่ผู้นั้น และองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงลบชื่อเขาออกจากใต้ฟ้าสวรรค์ 21องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงแยกผู้นั้นออกจากเผ่าทั้งปวงของอิสราเอลเพื่อลงโทษด้วยภัยพิบัติตามคำสาปแช่งทั้งสิ้นของพันธสัญญาซึ่งบันทึกไว้ในหนังสือบทบัญญัตินี้
22แล้วบุตรหลานของท่านในชั่วอายุต่อมา และคนต่างชาติจากแดนไกลจะเห็นหายนะในแผ่นดิน และโรคภัยซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงใช้ทรมานพวกเขา 23ดินแดนทั้งหมดจะถูกเผาผลาญกลายเป็นถิ่นร้าง มีแต่เกลือและกำมะถัน เพาะปลูกไม่ได้ ไม่มีพืชผลผักหญ้างอกขึ้น เช่นเดียวกับหายนะของเมืองโสโดม โกโมราห์ อัดมาห์ และเศโบยิม ซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงล้มล้างด้วยพระพิโรธอันรุนแรง 24ชนชาติทั้งหลายจะถามว่า “ทำไมองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำต่อดินแดนนี้ถึงเพียงนี้? เหตุใดพระองค์ทรงพระพิโรธรุนแรงขนาดนี้?”
25คำตอบก็คือ “เพราะชนชาตินี้ละทิ้งพันธสัญญาของพระยาห์เวห์พระเจ้าของบรรพบุรุษของพวกเขา พันธสัญญาซึ่งพระองค์ทรงทำกับพวกเขาเมื่อครั้งพระองค์ทรงนำพวกเขาออกมาจากอียิปต์ 26พวกเขาหลงเตลิดไปกราบไหว้นมัสการพระอื่นๆ พระที่พวกเขาไม่รู้จัก พระที่พระองค์ไม่ได้ประทานให้พวกเขา 27ฉะนั้นพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าจึงเผาผลาญดินแดนนี้เพื่อพระองค์จะทรงนำคำสาปแช่งทั้งปวงที่บันทึกไว้ในหนังสือนี้ลงมาเหนือดินแดนของเขา 28โดยพระพิโรธอันร้อนแรงและความเกรี้ยวกราดอันใหญ่หลวง องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงขุดรากถอนโคนเขาออกจากแผ่นดิน และเหวี่ยงทิ้งไปในดินแดนอื่นดังที่เป็นอยู่ขณะนี้”
29สิ่งลี้ลับทั้งหลายเป็นของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา แต่สิ่งต่างๆ ที่ทรงสำแดงเป็นของเรากับลูกหลานตลอดไป เพื่อเราจะปฏิบัติตามถ้อยคำทั้งสิ้นของบทบัญญัตินี้
