Les lois sur la guerre
1Lorsque vous partirez en guerre contre vos ennemis et que vous verrez des chevaux, des chars de combat et une armée plus nombreuse que la vôtre, n’en ayez pas peur, car l’Eternel votre Dieu, qui vous a fait sortir d’Egypte, est avec vous. 2Quand vous serez sur le point d’engager le combat, le prêtre s’avancera et s’adressera aux armées. 3Il leur dira : « Soldats d’Israël, écoutez ! Vous êtes aujourd’hui sur le point de combattre vos ennemis. Ne perdez pas courage ! N’ayez pas peur ! Ne tremblez pas et ne cédez pas à la panique devant vos ennemis ! 4Car l’Eternel votre Dieu marche lui-même avec vous : il combattra pour vous contre vos ennemis et il vous sauvera. »
5Ensuite les officiers s’adresseront aux soldats en ces termes : « Y a-t-il parmi vous quelqu’un qui vient de bâtir une maison et n’y a pas encore habité ? Qu’il rentre chez lui, pour qu’il ne meure pas au combat et qu’un autre n’y habite pas le premier. 6L’un d’entre vous a-t-il planté une vigne et n’en a pas encore cueilli les premiers fruits ? Qu’il rentre chez lui, pour qu’il ne meure pas au combat et qu’un autre ne recueille pas les premiers fruits de sa vigne. 7Y a-t-il quelqu’un qui se soit fiancé et qui n’ait pas encore épousé sa fiancée ? Qu’il rentre chez lui, pour qu’il ne meure pas au combat et qu’un autre n’épouse pas sa fiancée. » 8Puis les officiers diront encore aux soldats : « Quelqu’un parmi vous a-t-il peur et manque-t-il de courage ? Qu’il rentre chez lui, pour ne pas démoraliser ses compagnons d’armes ! » 9Quand les officiers auront fini de parler aux soldats, on désignera les chefs des armées pour commander les troupes.
Le sort des ennemis lors d’un conflit
10Quand vous marcherez sur une ville pour l’attaquer, vous proposerez d’abord à ses habitants de se rendre sans combat. 11S’ils acceptent vos propositions et vous ouvrent la porte de la ville, toute la population sera soumise à des corvées et vous servira comme esclave. 12S’ils refusent votre proposition et engagent le combat contre vous, vous assiégerez la ville. 13L’Eternel votre Dieu la livrera entre vos mains, et vous y ferez périr tous les hommes par l’épée. 14Mais vous pourrez vous réserver les femmes, les enfants, le bétail et tout le butin que vous trouverez dans la ville. Vous disposerez du butin pris sur vos ennemis que l’Eternel votre Dieu vous aura livrés. 15Vous agirez ainsi à l’égard de toutes les villes situées loin de chez vous et qui ne font pas partie du pays où vous allez vous installer. 16Quant aux villes de ces peuples que l’Eternel votre Dieu vous donne en possession, vous n’y laisserez pas subsister âme qui vive. 17Vous exterminerez totalement pour les vouer à l’Eternel les Hittites, les Amoréens, les Cananéens, les Phéréziens, les Héviens et les Yebousiens, comme l’Eternel votre Dieu vous l’a ordonné, 18afin qu’ils ne vous apprennent pas à imiter les pratiques abominables auxquelles ils se livrent en l’honneur de leurs dieux, et par lesquelles vous pécheriez contre l’Eternel votre Dieu.
19Lorsque vous attaquerez une ville et que vous serez obligés de prolonger le siège avant de pouvoir vous en emparer, vous ne porterez pas la hache sur les arbres fruitiers des alentours ; vous pourrez en manger les fruits, mais vous ne les abattrez pas, car l’arbre des champs n’est pas un homme pour que vous le traitiez comme un assiégé. 20Vous pourrez seulement détruire et abattre les arbres dont vous savez qu’ils ne portent pas de fruits comestibles. Vous pourrez en utiliser le bois pour des ouvrages de siège contre la ville qui est en guerre contre vous, jusqu’à ce qu’elle succombe.
قوانين جنگ
1زمانی كه به جنگ می‌رويد و در برابر خود لشكری نيرومندتر از خود با اسبها و عرابه‌های جنگی زياد می‌بينيد، وحشت نكنيد. خداوند، خدايتان با شماست، همان خدايی كه شما را از مصر بيرون آورد. 2قبل از شروع جنگ، كاهنی در برابر لشكر اسرائيل بايستد و بگويد: 3«ای مردان اسرائيلی به من گوش كنيد! امروز كه به جنگ می‌رويد از دشمن نترسيد و جرأت خود را از دست ندهيد؛ 4چون خداوند، خدايتان همراه شماست. او برای شما با دشمنانتان می‌جنگد و به شما پيروزی می‌بخشد.»
5آنگاه سرداران سپاه بايد سربازان را خطاب كرده، چنين بگويند: «آيا در اينجا كسی هست كه به تازگی خانه‌ای ساخته، ولی هنوز از آن استفاده نكرده باشد؟ اگر چنين كسی هست به خانه برگردد، چون ممكن است در اين جنگ كشته شود و شخص ديگری از آن استفاده كند. 6آيا كسی هست كه به تازگی تاكستانی غرس كرده، ولی هنوز ميوه‌ای از آن نخورده باشد؟ اگر چنين كسی هست به خانه بازگردد، چون ممكن است در اين جنگ كشته شود و شخص ديگری ميوهٔ آن را بخورد. 7آيا كسی به تازگی دختری را نامزد كرده است؟ اگر چنين كسی هست به خانهٔ خود بازگردد و با نامزدش ازدواج كند، چون ممكن است در اين جنگ بميرد و شخص ديگری نامزد او را به زنی بگيرد.» 8سپس سرداران بگويند: «آيا در اينجا كسی هست كه می‌ترسد؟ اگر چنين كسی هست به خانه بازگردد تا روحيهٔ ديگران را تضعيف نكند.» 9پس از نطق سرداران، فرماندهانی برای سپاه تعيين شوند.
10هنگامی كه به شهری نزديک می‌شويد تا با آن بجنگيد، نخست به مردم آنجا فرصت دهيد خود را تسليم كنند. 11اگر آنها دروازه‌های شهر را به روی شما باز كردند، وارد شهر بشويد و مردم آنجا را اسير كرده، به خدمت خود بگيريد؛ 12ولی اگر تسليم نشدند، شهر را محاصره كنيد. 13هنگامی كه خداوند، خدايتان آن شهر را به شما داد، همهٔ مردانِ آن را از بين ببريد؛ 14ولی زنها و بچه‌ها، گاوها و گوسفندها، و هر چه را كه در شهر باشد می‌توانيد برای خود نگه داريد. تمام غنايمی را كه از دشمن به دست می‌آوريد مال شماست. خداوند آنها را به شما داده است. 15اين دستورات فقط شامل شهرهای دور دست می‌باشد و نه شهرهايی كه در خود سرزمين موعود هستند.
16در شهرهای داخل مرزهای سرزمين موعود، هيچكس را نبايد زنده بگذاريد. هر موجود زنده‌ای را از بين ببريد. 17حيتی‌ها، اموری‌ها، كنعانی‌ها، فرزی‌ها، حوی‌ها و يبوسی‌ها را به کلی نابود كنيد. اين حكمی است كه خداوند، خدايتان داده است. 18منظور از اين فرمان آن است كه نگذارد مردم اين سرزمين، شما را فريب داده، در دام بت‌پرستی و آداب و رسوم قبيح خود گرفتار سازند و شما را وادارند گناه بزرگی نسبت به خداوند، خدايتان مرتكب شويد.
19زمانی كه شهری را برای مدت طولانی محاصره می‌كنيد، درختان ميوه را از بين نبريد. از ميوهٔ آنها بخوريد، ولی درختان را قطع نكنيد. درختان، دشمنان شما نيستند! 20اما درختان ديگر را می‌توانيد قطع كنيد و از آنها برای محاصرهٔ شهر استفاده كنيد.
