1J’entendis une voix forte venant du Temple dire aux sept anges : Allez et versez sur la terre les sept coupes de la colère divine !
2Le premier s’en alla et versa sa coupe sur la terre. Un ulcère malin et douloureux frappa les hommes qui portaient la marque de la bête et qui adoraient son image.
3Le deuxième ange versa sa coupe dans la mer ; celle-ci devint comme le sang d’un mort, et tous les êtres vivants de la mer périrent !
4Le troisième ange versa sa coupe sur les fleuves et les sources : les eaux se changèrent en sang. 5Alors j’entendis l’ange qui a autorité sur les eaux dire :
Tu es juste, toi qui es et qui étais, toi le Saint, d’avoir ainsi fait justice. 6Parce qu’ils ont versé le sang des membres du peuple saint et des prophètes, tu leur as aussi donné à boire du sang. Ils reçoivent ce qu’ils méritent.
7Et j’entendis l’autel qui disait :
Oui, Seigneur, Dieu tout-puissant, tes arrêts sont conformes à la vérité et à la justice !
8Le quatrième ange versa sa coupe sur le soleil. Il lui fut donné de brûler les hommes par son feu. 9Les hommes furent atteints de terribles brûlures, et ils insultèrent Dieu qui a autorité sur ces fléaux, mais ils refusèrent de changer et de lui rendre hommage.
10Le cinquième ange versa sa coupe sur le trône de la bête. Alors de profondes ténèbres couvrirent tout son royaume, et les hommes se mordaient la langue de douleur. 11Sous le coup de leurs souffrances et de leurs ulcères, ils insultèrent le Dieu du ciel, et ils ne renoncèrent pas à leurs mauvaises actions.
12Alors le sixième ange versa sa coupe dans le grand fleuve, l’Euphrate. Ses eaux tarirent, pour que soit préparée la voie aux rois venant de l’orient.
13Je vis alors sortir de la gueule du dragon, de celle de la bête et de la bouche du faux prophète, trois esprits impurs ressemblant à des grenouilles.
14Ce sont des esprits démoniaques qui accomplissent des signes prodigieux ; ils s’en vont trouver les rois du monde entier pour les rassembler pour le combat du grand jour du Dieu tout-puissant.
15Voici : je viens comme un voleur ! Heureux celui qui se tient éveillé et qui garde ses vêtements, afin de ne pas aller nu, en laissant apparaître sa honte aux yeux de tous !
16Les esprits démoniaques rassemblèrent les rois dans le lieu appelé en hébreu Harmaguédon16.16 C’est-à-dire montagne de Meguiddo, ville située dans une plaine au pied du mont Carmel, où de sanglantes batailles eurent lieu autrefois (Jg 5.19 ; 2 R 23.29 ; et voir Za 12.11)..
17Le septième ange enfin versa sa coupe dans les airs. Une voix forte, venant du trône, sortit du Temple.
– C’en est fait, dit-elle.
18Alors, il y eut des éclairs, des voix et des coups de tonnerre, et un violent tremblement de terre ; on n’en avait jamais vu d’aussi terrible depuis que l’homme est sur la terre. 19La grande ville se disloqua en trois parties et les villes de tous les pays s’écroulèrent. Alors Dieu se souvint de la grande Babylone pour lui donner à boire la coupe pleine du vin de son ardente colère. 20Toutes les îles s’enfuirent et les montagnes disparurent. 21Des grêlons énormes, pesant près d’un demi-quintal, s’abattirent du ciel sur les hommes ; et ceux-ci insultèrent Dieu à cause du fléau de la grêle, car il était absolument terrible.
Ang mga Yahong nga Ginasudlan sang Kaakig sang Dios
1Pagkatapos may nabatian ako nga mabaskog nga tingog halin sa templo nga nagasiling sa pito ka anghel, “Sige, iula na ninyo sa kalibutan ang pito ka yahong nga ina nga ginasudlan sang kaakig sang Dios.”
2Gani naglakat ang premiro nga anghel kag gin-ula niya ang sulod sang iya yahong sa duta. Ang natabo, nag-abot ang mga masakit kag makangilidlis nga mga katol sa mga tawo nga may marka sang sapat kag sa mga nagasimba sa iya rebulto.
3Gin-ula dayon sang ikaduha nga anghel ang sulod sang iya yahong sa dagat, kag ang tubig sa dagat nangin pareho sang dugo sang patay nga tawo. Kag nagkalamatay ang tanan nga nagakabuhi sa dagat.
4Pagkatapos gin-ula sang ikatatlo nga anghel ang sulod sang iya yahong sa mga suba kag sa mga tuburan, kag ang tanan nga tubig nangin dugo man. 5Nabatian ko dayon ang anghel nga ginatugyanan sang tubig nga nagasiling, “Matarong ka gid, O Dios, ikaw nga amo sang una kag amo man subong. Balaan ka gid, kay husto ining mga silot nga imo ginahimo sa mga tawo. 6Ginpaagay nila ang dugo sang imo mga katawhan pati sang mga propeta, gani subong dugo man ang imo ipainom sa ila. Kay ina ang bagay nga ibalos sa ila.” 7Kag may nabatian dayon ako nga tingog halin sa halaran nga nagasiling, “Ginoong Dios nga makagagahom sa tanan, husto kag matarong gid ang imo pagsilot sa mga tawo!”
8Karon, gin-ula sang ikaapat nga anghel ang sulod sang iya yahong sa adlaw, kag nag-init gid ang adlaw, kag nagkalapaso ang mga tawo tungod sa kainit. 9Pero bisan nagkalapaso ang mga tawo, wala sila gihapon naghinulsol kag nagdayaw sa Dios, kundi ginpakamalaot pa gani nila ang Dios nga amo ang may gahom sa mga kalalat-an nga nag-abot sa ila.
10Gin-ula man sang ikalima nga anghel ang sulod sang iya yahong didto sa trono sang sapat. Kag nagdulom dayon sa iya bug-os nga ginharian. Kag tungod sa mga kasakit nga gin-antos sang mga tawo, ginkagat na lang nila ang ila mga bibig. 11Wala gid sila naghinulsol sa ila malain nga mga pagginawi kundi ginpakamalaot pa gani nila ang Dios sang langit16:11 Dios sang langit: ukon, Dios nga ara sa langit; ukon, Dios nga naghimo sang langit; ukon, Dios nga labaw sa tanan. tungod sa mga katol kag kasakit nga ila ginaantos.
12Gin-ula sang ikaanom nga anghel ang sulod sang iya yahong sa dako nga suba sang Eufrates. Nagmala dayon ang suba agod makaagi didto ang mga hari halin sa sidlangan. 13Kag may nakita dayon ako nga tatlo ka malain nga espiritu, nga daw sa mga paka, nga nagaguwa sa baba sang dragon, sa baba sang sapat, kag sa baba sang indi matuod nga propeta. 14Ini gali sila mga demonyo nga nagahimo sang mga milagro. Nagakadto sila sa mga hari sa bug-os nga kalibutan agod tipunon sila para sa pagpakig-away sa Dios pag-abot sang bantog nga adlaw nga gintigana sang Dios nga makagagahom sa tanan. 15-16Kag ang lugar nga pagatipunan sang mga hari pati sang ila mga soldado ginatawag sa Hebreo nga Armagedon.
Pero nagsiling ang Ginoo, “Pamati kamo sing maayo! Magaabot ako pareho sang pag-abot sang makawat, tungod kay wala sing may makahibalo kon san-o. Bulahan ang tawo nga nagabantay kag wala nagauba sang iya bayo, agod nga kon mag-abot ako indi siya maglakat nga hublas kag mahuy-an sa mga tawo!”
17Karon, gin-ula sang ikapito nga anghel ang sulod sang iya yahong sa hangin. Kag nabatian ko nga may nagasinggit halin sa trono nga didto sa templo, nga nagasiling, “Tapos na ang tanan!” 18Kag nagpangilat dayon, nagginahod, nagdaguob kag naglinog sing mabaskog. Wala pa gid sing linog nga pareho sadto kabaskog halin sang paghimo sang tawo. Amo gid ato ang pinakamabaskog nga linog sa tanan. 19Napihak ang bantog nga siyudad sa tatlo ka parte, kag nagkalaguba ang mga siyudad sang tanan nga nasyon. Gintuman sang Dios ang iya promisa parte sa mga tawo nga nagaestar sa siyudad sang Babilonia. Amo ato nga nag-abot na sa ila ang puwerte nga kaakig sang Dios. 20Nagkaladula ang tanan nga isla kag wala na sing bukid nga makita. 21Kag indi lang ina, kundi gin-ulanan pa gid ang mga tawo sang yelo nga ang kada isa nagabug-at sing mga 50 ka kilo. Kag ginpakamalaot sang mga tawo ang Dios tungod sa sina nga kalalat-an nga puwerte gid.
