L’assassinat d’Ish-Bosheth et la réaction de David
1Lorsque Ish-Bosheth, fils de Saül, apprit qu’Abner était mort à Hébron, il en fut consterné et la peur s’empara de tout Israël.
2Parmi ceux qui étaient sous ses ordres, il y avait deux chefs de bandes appelés Baana et Rékab ; ils étaient fils de Rimmôn de Beéroth4.2 A environ 15 kilomètres de Jérusalem., des Benjaminites, car Beéroth faisait partie de Benjamin 3bien que, depuis lors, ses habitants se soient réfugiés à Guittaïm où leurs descendants habitent encore aujourd’hui.
4Or Jonathan, le fils de Saül, avait un fils qui était infirme des deux pieds. En effet, il avait cinq ans au moment de la bataille de Jizréel, et lorsqu’on avait appris ce qui était arrivé à Saül et Jonathan, sa nourrice l’avait pris pour s’enfuir. Dans sa précipitation, elle l’avait laissé tomber et il en était resté estropié. Son nom était Mephibosheth.
5Rékab et Baana, les deux fils de Rimmôn de Beéroth, se rendirent à l’heure la plus chaude dans la maison d’Ish-Bosheth, celui-ci était couché pour faire la sieste ; il était midi. 6-7Ils s’introduisirent dans la maison en apportant du blé, entrèrent dans la chambre à coucher d’Ish-Bosheth pendant qu’il reposait sur son lit, le frappèrent mortellement au ventre et le décapitèrent, puis ils prirent sa tête et s’enfuirent. Après avoir marché toute la nuit le long de la vallée du Jourdain, 8ils apportèrent la tête d’Ish-Bosheth au roi David à Hébron et lui dirent : Voici la tête d’Ish-Bosheth, fils de Saül, ton ennemi qui cherchait à te tuer. L’Eternel a vengé aujourd’hui le roi, mon seigneur, de Saül et de ses descendants.
9Mais David répondit à Rékab et à son frère Baana, fils de Rimmôn de Beéroth : L’Eternel qui m’a délivré de toute détresse est vivant ! 10A Tsiqlag, un homme est venu me dire : « Voici : Saül est mort », croyant m’annoncer une bonne nouvelle. Je l’ai fait saisir et exécuter pour le payer de sa « bonne nouvelle ». 11A plus forte raison vais-je payer des misérables qui ont assassiné un homme innocent sur son lit, dans sa maison. Oui, je vous demanderai compte du meurtre que vous avez commis, et je vous ferai disparaître de la surface de la terre.
12Là-dessus, David donna un ordre à ses hommes qui les tuèrent. Ensuite, ils leur tranchèrent les mains et les pieds qu’ils suspendirent au bord de l’étang d’Hébron. Ils prirent la tête d’Ish-Bosheth et l’enterrèrent dans le tombeau d’Abner à Hébron.
ايشبوشت كشته می‌شود
1وقتی ايشبوشت پادشاه شنيد كه ابنير در حبرون كشته شده است، هراسان گشت و تمام قومش نيز مضطرب شدند. 2-3ايشبوشت دو فرمانده سپاه داشت به نامهای بعنه و ريكاب. آنها پسران رمون بئيروتی از قبيلهٔ بنيامين بودند. (با اينكه اهالی بئيروت به جتايم فرار كرده و در آنجا ساكن شده بودند، ولی باز جزو قبيلهٔ بنيامين محسوب می‌شدند.)
4(در ضمن، شائول نوهٔ لنگی داشت به نام مفيبوشت كه پسر يوناتان بود. هنگامی كه شائول و يوناتان در جنگ يزرعيل كشته شدند، مفيبوشت پنج ساله بود. وقتی خبر مرگ شائول و يوناتان به پايتخت رسيد، دايهٔ مفيبوشت، او را برداشت و فرار كرد. ولی هنگام فرار به زمين خورد و بچه از دستش افتاد و پايش لنگ شد.)
5يک روز ظهر، موقعی كه ايشبوشت پادشاه خوابيده بود، ريكاب و بعنه وارد خانهٔ او شدند. 6-7آنها به بهانهٔ گرفتن يک كيسه گندم به كاخ او آمدند و مخفيانه به اتاق پادشاه رفتند. سپس او را كشته، سرش را از تنش جدا كردند و آن را با خود برداشته، از راه بيابان گريختند. آنها تمام شب در راه بودند 8تا به حبرون رسيدند. ريكاب و بعنه سر بريده شدهٔ ايشبوشت را به داوود تقديم كرده، گفتند: «اين سر ايشبوشت، پسر دشمنت شائول است كه می‌خواست تو را بكشد. امروز خداوند انتقام تو را از شائول و تمام خاندان او گرفته است!»
9اما داوود جواب داد: «به خداوند زنده كه مرا از دست دشمنانم نجات داد، قسم 10كه من آن شخصی را كه خبر كشته شدن شائول را به صقلغ آورد و گمان می‌كرد كه مژده می‌آورد، كشتم. آن مژدگانی‌ای بود كه به او دادم. 11حال، آيا سزای مردان شروری كه شخص بی‌گناهی را در خانهٔ خود و در رختخوابش به قتل رسانده‌اند، كمتر از اين بايد باشد؟ بدانيد كه شما را نيز خواهم كشت.»
12بعد داوود به افرادش دستور داد كه هر دو را بكشند. پس آنها را كشتند و دستها و پاهايشان را بريده، بدنهايشان را در كنار بركهٔ حبرون به دار آويختند؛ اما سر ايشبوشت را گرفته، در قبر ابنير در حبرون دفن كردند.
