Un cantique de David
1David adressa à l’Eternel les paroles de ce cantique lorsque l’Eternel l’eut délivré de tous ses ennemis, et en particulier de Saül. 2Il dit ceci :
L’Eternel est ma forteresse, ╵mon rocher, mon libérateur.
3Dieu est mon roc solide ╵où je me réfugie.
Il est mon Sauveur tout-puissant, ╵mon rempart et mon bouclier.
Mon asile est en lui.
Toi, mon Sauveur, tu me délivres ╵des hommes violents.
4Loué soit l’Eternel : ╵quand je l’ai appelé,
j’ai été délivré ╵de tous mes ennemis.
5La mort m’enserrait de ses flots,
et, comme un torrent destructeur, ╵me terrifiait.
6Oui, le séjour des morts ╵m’entourait de ses liens,
le piège de la mort ╵se refermait sur moi.
7Alors, dans ma détresse, ╵je priai l’Eternel.
Vers mon Dieu, je lançai ╵mon appel au secours,
mon cri parvint à ses oreilles
et, de son temple, il m’entendit.
8La terre s’ébranla ╵et elle chancela,
les fondements du ciel ╵se mirent à frémir,
tout secoués par sa colère.
9De ses narines s’élevait ╵de la fumée,
et de sa bouche ╵surgissait un feu dévorant,
des charbons embrasés ╵en jaillissaient.
10Il inclina le ciel ╵et descendit,
un sombre nuage à ses pieds.
11Il chevauchait un chérubin ╵et il volait,
et il apparaissait ╵sur les ailes du vent.
12Il s’enveloppait de ténèbres,
des nuages opaques, ╵un amas d’eau ╵formaient sa tente.
13De l’éclat brillant devant lui
jaillissaient des charbons ardents.
14L’Eternel tonna dans le ciel,
le Dieu très-haut ╵fit retentir sa voix.
15Et soudain il tira des flèches22.15 C’est-à-dire les éclairs (Ha 3.11 ; Ps 144.6). ╵pour disperser mes ennemis,
il lança des éclairs ╵pour les mettre en déroute.
16A la menace de l’Eternel,
et au souffle tempétueux ╵de sa colère,
le fond des eaux parut,
les fondements du monde ╵se trouvèrent à nu.
17Du haut du ciel, ╵il étend sa main pour me prendre,
me retirer des grandes eaux.
18Il me délivre ╵d’un ennemi puissant,
de gens qui me haïssent ╵et sont plus forts que moi.
19Ils m’affrontaient ╵au jour de mon désastre,
mais l’Eternel ╵a été mon appui.
20Il m’a retiré du danger, ╵l’a éloigné de moi,
il m’en a délivré ╵à cause de son affection pour moi.
21L’Eternel a agi ╵en tenant compte ╵de ma conduite juste,
comme mes mains sont pures, ╵il m’a récompensé ;
22car j’ai suivi ╵les voies qu’il a prescrites,
je n’abandonne pas mon Dieu ╵pour m’adonner au mal.
23J’ai toujours ses lois sous mes yeux,
je ne fais fi ╵d’aucun de ses commandements.
24Envers lui, je suis sans reproche,
je me suis gardé du péché.
25L’Eternel m’a récompensé ╵d’avoir agi avec droiture
et de m’être gardé pur sous ses yeux.
26Avec ceux qui sont bienveillants, ╵toi, tu te montres bienveillant.
Avec qui est irréprochable, ╵tu es irréprochable.
27Et avec celui qui est pur, ╵tu es toi-même pur,
et avec celui qui agit ╵de manière tordue, ╵tu empruntes des chemins détournés.
28Un peuple affligé, tu le sauves,
tu regardes les orgueilleux ╵et puis tu les abaisses.
29Tu es ma lampe, ô Eternel.
Tu illumines mes ténèbres.
30Avec toi, je me précipite ╵sur une troupe bien armée22.30 Autre traduction : une muraille.,
avec mon Dieu, ╵je franchis des murailles.
31Parfaites sont les voies ╵que Dieu prescrit,
la parole de l’Eternel ╵est éprouvée.
Ceux qui le prennent pour refuge ╵trouvent en lui un bouclier.
32Qui est Dieu, sinon l’Eternel ?
Qui est un roc ? C’est notre Dieu !
33C’est Dieu ma place forte22.33 Le texte hébreu de Qumrân, certains manuscrits de l’ancienne version grecque, la version syriaque et la Vulgate ont : qui m’arme de force.,
il me trace un chemin parfait.
34Grâce à lui, je cours comme une gazelle,
il me fait prendre position ╵sur les hauteurs.
35C’est lui qui m’entraîne au combat,
et me fait tendre l’arc de bronze.
36Ta délivrance ╵me sert de bouclier,
en m’exauçant, tu me grandis.
37Tu m’amènes à marcher ╵sur un chemin bien large,
mes jambes ne fléchissent pas.
38Je poursuis tous mes ennemis, ╵je les détruis
et je ne reviens pas ╵sans les avoir exterminés.
39Je les achève, je les frappe :
aucun ne se relève,
ils tombent sous mes pieds.
40Tu me rends fort pour le combat,
tu fais plier mes agresseurs : ╵les voilà à mes pieds.
41Tu mets mes ennemis en fuite,
et ceux qui me haïssent, ╵je les anéantis.
42Ils ont beau crier au secours, ╵personne ne vient à leur aide,
et s’ils appellent l’Eternel, ╵celui-ci ne leur répond pas.
43Je les broie comme la poussière de la terre,
je les piétine, je les foule ╵comme la boue des rues.
44En face d’un peuple en révolte, ╵tu me fais triompher.
Tu me maintiens chef d’autres peuples.
Un peuple qu’autrefois ╵je ne connaissais pas ╵m’est maintenant soumis.
45Oui, des étrangers me courtisent,
au premier mot, ils m’obéissent.
46Les étrangers perdent courage,
tremblants22.46 D’après quelques manuscrits hébreux, certains manuscrits de l’ancienne version grecque et la Vulgate (voir Ps 18.45). Le texte hébreu traditionnel porte : ils s’arment., ils quittent leurs bastions.
47Dieu est vivant ! Qu’il soit béni, ╵lui qui est mon rocher !
Que l’on proclame la grandeur ╵de Dieu, le rocher qui me sauve.
48Ce Dieu m’accorde ma revanche,
il abaisse sous moi des peuples.
49Lui, il me fait échapper à mes ennemis.
Oui, tu me fais triompher d’eux,
tu me délivres ╵des hommes violents.
50Aussi je publie tes louanges, ╵ô Eternel, parmi les peuples,
je te célèbre par mes chants22.50 Cité en Rm 15.9..
51Pour son roi, l’Eternel opère ╵de grandes délivrances.
Il traite avec bonté ╵l’homme qui de sa part ╵a reçu l’onction d’huile sainte,
David et sa postérité, ╵pour toute éternité.
Ang Awit ng Tagumpay ni David
(Salmo 18)
1Umawit si David sa Panginoon nang iligtas siya ng Panginoon sa kamay ng mga kalaban niya at kay Saul. 2Ito ang awit niya:
“Panginoon, kayo ang aking matibay na bato na kanlungan at pananggalang.
Kayo ang aking Tagapagligtas na nag-iingat sa akin.
Bilang kanlungan na bato, makakapagtago ako sa inyo.
3Sa inyo ako tumatakbo at kumakanlong.
Inililigtas nʼyo ako sa mararahas na tao.
4Karapat-dapat kayong purihin Panginoon, dahil kapag tumatawag ako sa inyo, inililigtas nʼyo ako sa mga kalaban ko.
5Tulad ng mga alon, ang kamatayan ay nakapalibot sa akin.
Ang mga pinsalaʼy tulad ng malakas na agos na tumatangay sa akin.
6Ang kamatayaʼy parang lubid na nakapulupot sa akin at parang bitag sa aking daraanan.
7Sa aking kahirapan, humingi ako ng tulong sa inyo, Panginoon na aking Dios,
at pinakinggan nʼyo ang panalangin ko roon sa inyong templo.
8Lumindol, at ang pundasyon ng kalangitan ay nayanig,
dahil nagalit kayo, Panginoon.
9Umusok din ang inyong ilong,
at ang inyong bibig ay bumuga ng apoy at mga nagliliyab na baga.
10Binuksan nʼyo ang langit at kayoʼy bumaba,
at tumuntong sa maitim at makapal na ulap.
11Kayoʼy sumakay sa isang kerubin,
at mabilis na lumipad na dala ng hangin.
12Pinalibutan mo ang iyong sarili ng kadiliman, ng madilim at makapal na ulap.
13Kumidlat mula sa inyong kinaroroonan,
at mula rooʼy bumagsak ang mga yelo at nagliliyab na baga.
14Ang tinig nʼyo, Kataas-taasang Dios na aming Panginoon, ay dumadagundong mula sa langit.
15Pinana nʼyo ng kidlat ang inyong mga kalaban
at nataranta silang nagsitakas.
16Sa inyong tinig at matinding galit, natuyo ang dagat at nakita ang lupa sa ilalim nito,
pati na rin ang pundasyon ng mundo ay nalantad.
17At mula sa langit akoʼy inabot nʼyo
at inahon mula sa malalim na tubig.
18Iniligtas nʼyo ako sa kapangyarihan ng aking mga kalaban na hindi ko kayang labanan.
19Sinalakay nila ako sa oras ng aking kagipitan.
Ngunit sinaklolohan nʼyo ako, Panginoon.
20Dinala nʼyo ako sa lugar na walang kapahamakan dahil nalulugod kayo sa akin.
21Pinagpala nʼyo ako dahil akoʼy namumuhay sa katuwiran.
Sa kalinisan ng aking kamay akoʼy inyong ginantimpalaan.
22Dahil sinusunod ko ang inyong kalooban,
at hindi ko kayo tinalikuran, Panginoon na aking Dios.
23Tinutupad ko ang lahat ng inyong utos.
Ang inyong mga tuntunin ay hindi ko sinusuway.
24Alam nʼyong namumuhay ako ng walang kapintasan,
at iniiwasan ko ang kasamaan.
25Kaya naman akoʼy inyong ginagantimpalaan,
dahil nakita nʼyong wala akong ginagawang kasalanan.
26Tapat kayo sa mga tapat sa inyo,
at mabuti kayo sa mabubuting tao.
27Tapat kayo sa mga taong totoo sa inyo,
ngunit mas tuso kayo sa mga taong masama.
28Inililigtas nʼyo ang mga mapagpakumbaba,
ngunit ibinababa nʼyo ang mga mapagmataas.
29Panginoon, kayo ang aking liwanag
Sa kadiliman kayo ang aking ilaw.
30Sa tulong nʼyo, kaya kong salakayin ang grupo ng mga sundalo,
at kaya kong akyatin ang pader ng kanilang tanggulan.
31Ang pamamaraan nʼyo, O Dios ay walang kamalian.
Ang inyong mga salita ay maaasahan.
Kayoʼy katulad ng isang kalasag sa mga naghahanap ng kaligtasan sa inyo.
32Kayo lang, Panginoon, ang tunay na Dios, at wala nang iba.
At kayo lang talaga ang aming batong kanlungan.
33Kayo ang nagbibigay sa akin ng kalakasan,22:33 Kayo … kalakasan: Itoʼy ayon sa Dead Sea Scrolls, Latin Vulgate, Syriac at sa ibang tekstong Septuagint. Sa Hebreo, Ikaw ang matatag na lugar na aking kanlungan.
at nagbabantay sa aking daraanan.
34Pinatatatag nʼyo ang aking paa tulad ng paa ng usa,
upang maging ligtas ang pag-akyat ko sa matataas na lugar.
35Sinasanay nʼyo ako sa pakikipaglaban, tulad ng pagbanat ng matibay na pana.
36Ang katulad nʼyo ay kalasag na nag-iingat sa akin,
at sa pamamagitan ng inyong tulong ay naging kilala ako.
37Pinaluwang nʼyo ang aking dadaanan,
kaya hindi ako natitisod.
38Hinabol ko ang aking mga kalaban at inabutan ko sila,
at hindi ako tumigil hanggang sa naubos ko sila.
39Hinampas ko sila hanggang sa magsibagsak,
at hindi na makabangon sa aking paanan.
40Binigyan nʼyo ako ng lakas sa pakikipaglaban,
kaya natalo ko ang aking mga kalaban.
41Dahil sa inyo, umatras ang aking mga kaaway na may galit sa akin,
at silaʼy pinatay ko.
42Humingi sila ng tulong, ngunit walang sinumang tumulong.
Tumawag din sila sa inyo Panginoon, ngunit kayoʼy hindi tumugon.
43Dinurog ko sila hanggang sa naging parang alikabok na lamang na inililipad ng hangin,
at tinatapak-tapakan na parang putik sa kalsada.
44Iniligtas nʼyo ako Panginoon sa mga rebelde kong mamamayan.
Ginawa nʼyo akong pinuno ng mga bansa.
Ang mga taga-ibang lugar ay sumusunod sa akin.
45Yumuyukod sila sa akin nang may takot at sinusunod ang aking mga utos.
46Nawawalan sila ng lakas ng loob,
kaya lumalabas sila sa kanilang pinagtataguan na nanginginig sa takot.
47Buhay kayo, Panginoon!
Karapat-dapat kayong purihin at dakilain,
O Dios na aking batong kanlungan at Tagapagligtas!
48Pinaghigantihan nʼyo ang aking mga kaaway,
at ipinasailalim mo ang mga bansa sa aking kapangyarihan.
49Inilalayo nʼyo ako sa mararahas kong kalaban,
at pinagtagumpay nʼyo ako sa kanila.
50Kaya pararangalan ko kayo sa mga bansa, O Panginoon.
Aawitan ko kayo ng mga papuri.
51Sa hinirang nʼyong hari ay nagbigay kayo ng maraming tagumpay.
Ang inyong pagmamahal ay ipinadama nʼyo kay David at sa kanyang lahi magpakailanman.”
