2 Chroniques 6 – BDS & APSD-CEB

La Bible du Semeur

2 Chroniques 6:1-42

Salomon loue l’Eternel

1Alors Salomon dit : L’Eternel a déclaré qu’il demeurerait dans un lieu obscur. 2Et moi, j’ai bâti pour toi une résidence, un lieu où tu habiteras éternellement.

3Puis le roi se retourna et bénit toute l’assemblée d’Israël qui se tenait debout. 4Il dit : Béni soit l’Eternel, le Dieu d’Israël, qui a, de sa propre bouche, parlé à mon père David, et qui a agi pour accomplir la promesse qu’il lui avait faite. Il lui avait dit6.4 Pour les v. 4-9, voir 1 Ch 17.1-12 ; 2 S 7.1-13. : 5« Depuis le jour où j’ai fait sortir mon peuple d’Egypte, je n’ai jamais choisi une ville particulière parmi toutes les tribus d’Israël pour qu’on y bâtisse un temple où je sois présent, et je n’ai pas choisi un homme pour qu’il soit le chef de mon peuple Israël6.5 Dieu avait désigné à plusieurs reprises des chefs temporaires pour Israël, mais jusqu’au temps de David, il n’avait jamais établi de monarchie permanente et héréditaire.. 6Mais voici que j’ai élu Jérusalem pour y établir ma présence, et j’ai choisi David pour gouverner mon peuple Israël ! » 7Mon père David avait à cœur de bâtir un temple en l’honneur de l’Eternel, le Dieu d’Israël. 8Mais l’Eternel lui a déclaré : « Ton projet de bâtir un temple en mon honneur est une excellente chose : tu as bien fait de prendre cela à cœur. 9Toutefois, ce n’est pas toi qui bâtiras ce temple, c’est ton propre fils qui le bâtira pour moi. » 10L’Eternel a tenu sa promesse : j’ai succédé à mon père David et j’occupe le trône d’Israël, comme l’Eternel l’avait annoncé, et j’ai construit ce temple en l’honneur de l’Eternel, le Dieu d’Israël. 11J’y ai déposé le coffre qui contient le code de l’alliance de l’Eternel, cette alliance qu’il a conclue avec les Israélites.

La prière d’intercession de Salomon

(1 R 8.22-53)

12Puis Salomon se plaça devant l’autel de l’Eternel, en faisant face à toute l’assemblée d’Israël. Il leva les mains pour prier. 13En effet, Salomon avait fait construire une estrade de bronze, ayant une forme carrée, de deux mètres cinquante de côté et d’un mètre cinquante de haut. Il l’avait fait installer au milieu du parvis et il se tenait dessus. Là, il se mit à genoux devant toute l’assemblée d’Israël. Il leva les mains vers le ciel 14et pria : Eternel, Dieu d’Israël ! Il n’y a pas de Dieu semblable à toi, ni dans le ciel ni sur la terre ! Tu es fidèle à ton alliance et tu conserves ta bonté à tes serviteurs qui se conduisent selon ta volonté de tout leur cœur. 15Ainsi tu as tenu la promesse que tu avais faite à ton serviteur David, mon père, oui, tu as agi pour que soit accompli ce que tu lui avais déclaré de ta propre bouche. 16A présent, Eternel, Dieu d’Israël, veuille aussi tenir l’autre promesse que tu lui as faite lorsque tu lui as dit : « Il y aura toujours l’un de tes descendants qui siégera sous mon regard sur le trône d’Israël, à condition qu’ils veillent sur leur conduite pour vivre selon ma Loi, comme tu as toi-même vécu selon ma volonté6.16 Voir 1 R 2.4.. » 17Oui, maintenant, Eternel, Dieu d’Israël, daigne réaliser cette promesse que tu as faite à ton serviteur David !

18Mais est-ce qu’en vérité Dieu habiterait avec les hommes sur la terre, alors que le ciel dans toute son immensité ne saurait le contenir ? Combien moins ce temple que je viens de construire ! 19Toutefois, Eternel, mon Dieu, veuille être attentif à la prière et à la supplication de ton serviteur et écouter l’appel que je t’adresse ! 20Que tes yeux veillent jour et nuit sur ce temple, ce lieu où tu as toi-même promis d’établir ta présence ! Et exauce la prière que ton serviteur t’adresse en ce lieu6.20 Voir Dt 12.11. ! 21Daigne écouter ses supplications et celles de ton peuple Israël lorsqu’il viendra prier ici ! Depuis le lieu où tu demeures, depuis le ciel, entends notre prière et veuille pardonner !

22Si quelqu’un est accusé d’avoir commis une faute envers son prochain et si l’on exige de lui qu’il prête serment avec des imprécations ici devant ton autel, dans ce temple, 23sois attentif depuis le ciel, interviens et juge tes serviteurs pour faire venir sur le coupable le châtiment que mérite sa conduite, et pour faire reconnaître l’innocence du juste afin qu’il soit traité selon son innocence.

24Si ton peuple Israël est battu par un ennemi, parce que ses membres auront péché contre toi, si ensuite ils reviennent en arrière, s’ils t’adressent leurs louanges, te prient et expriment leurs supplications devant toi, dans ce temple, 25écoute-les depuis le ciel, pardonne le péché de ton peuple Israël et ramène-les dans le pays que tu leur as donné, à eux et à leurs ancêtres !

26Quand le ciel sera fermé et refusera de donner la pluie parce que ton peuple aura péché contre toi, si ce peuple prie en ce lieu, s’il te loue et se détourne de ses fautes, après que tu l’as affligé, 27écoute-le depuis le ciel, pardonne le péché de tes serviteurs et de ton peuple Israël, indique-leur la bonne ligne de conduite à suivre, et fais tomber la pluie sur ton pays que tu as donné en possession à ton peuple !

28Quand la famine ou la peste sévira dans le pays, quand les céréales seront atteintes de maladie, quand surviendra une invasion de sauterelles ou de criquets, ou quand ses ennemis assiégeront ton peuple dans son pays, dans les villes fortifiées du pays, quand quelque maladie ou quelque malheur s’abattra sur lui, 29-30si, considérant sa peine et sa souffrance, chacun tend les mains vers ce temple, veuille exaucer du ciel, le lieu où tu demeures, les prières et les supplications que t’adressera tout homme ou tout ton peuple Israël. Pardonne-leur et traite chacun selon sa conduite, puisque tu connais le cœur de chacun. En effet, toi seul tu connais le cœur des humains. 31De cette manière, ils te craindront et se conduiront comme tu le leur as prescrit tout le temps qu’ils vivront sur l’étendue du territoire que tu as donné à nos ancêtres.

32Et même si un étranger qui ne fait pas partie de ton peuple Israël vient d’un pays lointain pour prier dans ce temple parce qu’il aura entendu parler de ta grandeur et de la puissance que tu déploies pour agir, 33veuille l’écouter depuis le ciel, depuis la demeure où tu habites, et lui accorder tout ce qu’il t’aura demandé. De cette manière, tous les peuples du monde te connaîtront, ils te craindront comme le fait ton peuple Israël, et ils reconnaîtront que le temple que j’ai construit t’appartient.

34Lorsque ton peuple partira pour combattre ses ennemis, sur le chemin où tu l’enverras, s’il te prie en se tournant vers cette ville que tu as choisie et vers ce temple que j’ai construit en ton honneur, 35daigne écouter depuis le ciel leurs prières et leurs supplications et défendre leur cause !

36Il se peut qu’ils commettent un péché contre toi – car quel est l’homme qui ne commet jamais de péché ? – Alors tu seras irrité contre eux, tu les livreras au pouvoir de leurs ennemis qui les emmèneront en captivité dans un pays étranger, proche ou lointain. 37S’ils se mettent à réfléchir dans le pays où ils auront été déportés, s’ils reviennent en arrière et t’adressent leurs supplications dans le pays de leur captivité et qu’ils disent : « Nous avons péché, nous avons mal agi, nous sommes coupables », 38s’ils reviennent à toi de tout leur cœur et de tout leur être, dans le pays de leur captivité où ils auront été déportés, et s’ils prient en se tournant vers le pays que tu as donné à leurs ancêtres, vers la ville que tu as choisie et vers le temple que j’ai construit en ton honneur, 39alors depuis le ciel, la demeure où tu habites, veuille écouter leur prière et leurs supplications, et défendre leur cause ! Pardonne à ton peuple les péchés qu’il aura commis contre toi ! 40Désormais donc, mon Dieu, veuille écouter attentivement et considérer favorablement toute prière faite en ce lieu.

41Et maintenant, ô Dieu, ╵Eternel, lève-toi ╵et viens dans le lieu de ta paix,

ô viens avec ton coffre ╵d’où rayonne ta force

et que tes prêtres, ╵Eternel Dieu, ╵se parent du salut.

Que ceux qui te sont attachés ╵poussent des cris de joie, ╵et qu’ils jouissent du bonheur6.41 Les v. 41-42 sont parallèles au Ps 132.8-10. !

42Eternel Dieu, ╵n’écarte pas le roi ╵qui a reçu l’onction.

Veuille te souvenir ╵de ce que, dans ta bienveillance, ╵tu avais promis à David, ╵ton serviteur6.42 La fin de ce verset reprend Es 55.3..

Ang Pulong Sa Dios

2 Cronica 6:1-42

1Unya nagaampo si Solomon, “Ginoo nagaingon ka nga mopuyo ka sa mabagang dag-om. 2Karon nakapatukod na akog labihan katahom nga templo alang kanimo, nga imong mapuy-an hangtod sa kahangtoran.”

Ang Mensahe ni Solomon sa Katawhan sa Israel

(1 Hari 8:14-21)

3Unya miatubang si Haring Solomon sa tibuok katilingban sa Israel nga nagtindog didto, ug gipanalanginan niya sila. 4Miingon siya, “Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel. Gituman niya ang iyang gisaad sa akong amahan nga si David. Miingon siya kaniadto, 5‘Sukad sa panahon nga gipagawas ko ang akong katawhan nga mga Israelinhon gikan sa Ehipto, wala ako magpili ug siyudad gikan sa bisan unsa nga tribo sa Israel aron patukoran ug templo sa pagpasidungog kanako, ug wala usab ako magpili ug hari nga modumala sa akong katawhan nga mga Israelinhon. 6Apan karon gipili ko ang Jerusalem ingon nga dapit diin pasidunggan ako, ug gipili ko si David nga modumala sa akong katawhan nga mga Israelinhon.’

7“Gusto gayod ang akong amahan nga si David nga magpatukod sa templo alang sa kadungganan sa Ginoo, ang Dios sa Israel. 8Apan miingon ang Ginoo kaniya, ‘Maayo man nga nagahandom ka gayod sa pagpatukod sa templo aron pasidunggan ako. 9Apan dili ikaw ang magpatukod niini kondili ang imong kaugalingong anak. Siya ang magpatukod sa templo aron pasidunggan ako.’

10“Gituman sa Ginoo ang iyang gisaad. Ako ang mipuli sa akong amahan nga si David ingon nga hari sa Israel, sumala sa gisaad sa Ginoo. Ug gipatukod ko ang templo alang sa kadungganan sa Ginoo, ang Dios sa Israel. 11Ug didto gipahimutang ko ang Kahon nga gibutangan sa Kasabotan nga gihimo sa Ginoo sa katawhan sa Israel.”

Ang Pag-ampo ni Solomon alang sa Katawhan sa Israel

(1 Hari 8:22-53)

12Sa presensya sa tibuok katilingban sa Israel, mibarog si Solomon atubangan sa halaran sa Ginoo ug gibayaw niya ang iyang mga kamot. 13Sa wala pa kini mahitabo, nagpahimo si Haring Solomon ug usa ka bronsi nga entablado nga may gitas-on ug gilapdon nga tag-pito ka piye ug tunga, ug may gihabugon nga upat ka piye ug tunga. Gibutang niya kini sa taliwala sa hawanan sa gawas sa templo. Mitindog si Solomon sa maong entablado, ug unya miluhod atubangan sa katawhan sa Israel nga nagabayaw sa iyang mga kamot. 14Nagaampo siya:

Ginoo, Dios sa Israel, walay Dios nga sama kanimo sa langit o sa yuta. Ginatuman mo ang imong kasabotan, ug ginapakita mo ang imong gugma sa imong mga alagad nga nagasunod kanimo sa tibuok nilang kasingkasing. 15Gituman mo ang imong gisaad sa imong alagad nga si David, nga akong amahan. Ikaw mismo ang nagsaad niana, ug ikaw usab mismo ang nagtuman niana karong adlawa. 16Ug karon, Ginoo, Dios sa Israel, tumana usab ang imong gisaad sa imong alagad nga si David, nga akong amahan, sa dihang miingon ka kaniya, ‘Dili ka mawad-an ug kaliwat nga mopuli kanimo ingon nga hari sa Israel kon magmatinumanon ang imong mga kaliwat sa pagsunod sa akong kasugoan sama sa imong gihimo.’ 17Busa karon, O Ginoo, Dios sa Israel, tumana ang imong gisaad sa imong alagad nga si David.

18“Apan mopuyo ka ba gayod, O Dios, sa kalibotan uban sa mga tawo? Dili ka man gani maigo sa langit, bisan pa sa labing habog nga kalangitan, unsa pa kaha dinhi sa templo nga akong gipatukod? 19Pamatia hinuon ako nga imong alagad sa akong pag-ampo ug pagpakilooy. O Ginoo nga akong Dios, pamatia ang akong pagpanawag ug pag-ampo sa imong presensya. 20Hinaut nga bantayan mo kining templo adlaw ug gabii, kining lugar diin ikaw pasidunggan sumala sa imong giingon. Hinaut nga pamation mo ako nga imong alagad sa akong pag-ampo nga nagaatubang niining lugara. 21Pamatia ang akong mga hangyo ug ang mga hangyo sa imong katawhan samtang nagaampo kami nga nagaatubang niining dapita. Pamatia kami diha sa imong puloy-anan sa langit. Ug kon madungog mo kami, pasayloa kami.

22“Kon ang usa ka tawo giakusaran nga nakasala sa iyang isigka-tawo ug papanumpaon, ug unya moanhi siya sa imong halaran niini nga templo sa pagpanumpa nga inosente siya, 23pamatia kini diha sa langit ug hukmi ang imong mga alagad. Siloti ang nakasala sumala sa iyang binuhatan, ug hatagi ug hustisya ang walay sala, aron mapamatud-an nga inosente siya.

24“Kon ang imong katawhan nga mga Israelinhon mapildi sa ilang mga kaaway tungod kay nakasala sila kanimo, ug unya mobalik sila kanimo, modayeg kanimo ug mag-ampo niini nga templo, 25pamatia sila diha sa langit. Pasayloa sila sa ilang mga sala ug dad-a sila pagbalik sa yuta nga gihatag mo sa ilang mga katigulangan.

26“Kon dili mo paulanon tungod kay nakasala kanimo ang imong katawhan, ug unya mag-ampo sila nga nagaatubang niini nga templo ug modayeg kanimo, ug maghinulsol sila sa ilang mga sala tungod kay gisilotan mo sila, 27pamatia sila diha sa langit. Pasayloa sila nga imong mga alagad, ang imong katawhan nga mga Israelinhon. Tudloi sila sa matarong nga pagkinabuhi, ug padad-i ug ulan ang yuta nga imong gihatag kanila ingon nga ilang panulondon.

28“Kon may moabot nga kagutom sa yuta sa imong katawhan, o kaha katalagman, init nga hangin, peste sa mga tanom sama sa mga dulon ug mga ulod, o kon libotan sa mga kaaway ang ilang mga lungsod, o moabot kanila ang bisan unsa nga balatian; 29kon aduna kanilay mag-ampo o magpakilooy kanimo, pamatia sila. Kon giila nila nga tungod sa ilang mga sala miabot kining mga pag-antos ug kasakit kanila, ug mag-ampo sila nga nagabayaw sa ilang mga kamot, ug nagaatubang niini nga templo, 30pamatia sila diha sa imong puloy-anan sa langit. Pasayloa sila, ug himoa sa matag usa kanila ang angay sa ilang mga binuhatan, kay ikaw lamang gayod ang nasayod kon unsay anaa sa kasingkasing sa tawo. 31Unya motahod sila kanimo ug mosunod sa imong mga pamaagi samtang nagapuyo sila sa yuta nga imong gihatag sa among mga katigulangan.

32“Kon ang mga langyaw nga nagapuyo sa layong dapit makadungog sa imong kabantog ug pagkagamhanan, ug moanhi sila dinhi sa pagsimba kanimo ug mag-ampo sila nga nagaatubang niini nga templo, 33pamatia sila diha sa imong puloy-anan sa langit. Ug buhata ang tanan nilang gihangyo, aron ang tanang mga tawo sa kalibotan makaila kanimo ug motahod kanimo sama sa imong katawhan nga mga Israelinhon, ug aron mahibalo sila nga gipasidunggan ka dinhi sa templo nga akong gipatukod.

34“Kon ang imong katawhan molakaw sa pagpakiggira sumala sa imong mando, ug kon mag-ampo sila kanimo nga nagaatubang niining siyudad nga imong gipili ug sa templo nga akong gipatukod sa pagpasidungog kanimo, 35pamatia diha sa langit ang ilang mga pag-ampo ug mga hangyo, ug hatagi sila sa kadaogan.6:35 hatagi sila sa kadaogan: o, ihatag ang husto alang kanila. Mao usab sa bersikulo 39.

36“Kon makasala sila kanimo—kay wala may bisan usa nga dili makasala—ug masuko ka ug itugyan mo sila sa ilang mga kaaway ug bihagon sila sa halayo o sa duol nga dapit, 37ug kon sa kaulahian makaamgo sila, maghinulsol, ug magpakilooy kanimo nga nagaingon, ‘Nakasala kami, ug daotan ang among gihimo,’ 38pamatia ang ilang pag-ampo. Kon didto sa dapit diin gibihag sila mobalik sila kanimo sa tibuok nilang kasingkasing ug hunahuna, ug mag-ampo nga nagaatubang niining yuta nga imong gihatag sa ilang mga katigulangan, niining siyudad nga imong gipili, ug niining templo nga akong gipatukod sa pagpasidungog kanimo, 39pamatia ang ilang mga pag-ampo ug mga hangyo diha sa imong puloy-anan sa langit, ug hatagi sila sa kadaogan. Pasayloa ang imong katawhan nga nakasala kanimo.

40“O Dios ko, hinaut nga imong tagdon ug pamation ang mga pag-ampo nga gihimo dinhi niining dapita.

41“Karon, Ginoong Dios, dali, anhi na sa imong templo, sa dapit nga imong pahulayanan, sa nahimutangan sa Kahon sa Kasabotan nga simbolo sa imong gahom. Hinaut nga masinati sa imong mga pari ang imong pagluwas kanila, ug magmalipayon ang imong matinumanong katawhan. 42O Ginoong Dios, ayaw isalikway ang imong pinili nga hari. Hinumdomi ang imong makanunayon nga gugma kang David nga imong alagad.”