Les trois règnes funestes
1Le peuple du pays prit Yoahaz, fils de Josias, et l’établit roi pour succéder à son père sur le trône à Jérusalem.
(2 R 23.31-34)
2Yoahaz avait vingt-trois ans à son avènement et il régna trois mois à Jérusalem36.2 En 609 av. J.-C. Voir note 2 R 23.31., 3car le roi d’Egypte le destitua à Jérusalem même et imposa au pays un tribut de trois mille quatre cents kilogrammes d’argent et d’or.
4Ensuite le roi d’Egypte établit Elyaqim, le frère de Yoahaz36.4 Sur Yoahaz, voir Jr 22.11-12., comme roi sur Jérusalem et Juda. Il changea son nom en celui de Yehoyaqim. Quant à son frère Yoahaz, Néko le prit et l’emmena en Egypte.
(2 R 23.36 à 24.6)
5Yehoyaqim avait vingt-cinq ans à son avènement, et il régna onze ans à Jérusalem36.5 De 609 à 598 av. J.-C. Sur Yehoyaqim, voir Jr 22.18-19 ; 26.1-6 ; 35.1-19.. Il fit ce que l’Eternel considère comme mal. 6Nabuchodonosor, roi de Babylone, lui fit la guerre. Il le fit lier avec une double chaîne de bronze et l’emmena à Babylone36.6 Voir Jr 25.1-38 ; 36.1-32 ; 45.1-5.. 7Nabuchodonosor emporta à Babylone une partie des objets du temple de l’Eternel et les plaça dans son palais à Babylone.
8Les autres faits et gestes de Yehoyaqim ainsi que les pratiques abominables auxquelles il s’est livré et ce qui lui est arrivé, tout cela est cité dans le livre des rois d’Israël et de Juda. Son fils Yehoyakîn lui succéda sur le trône.
(2 R 24.8-17)
9Yehoyakîn était âgé de dix-huit ans36.9 D’après un manuscrit hébreu, certains manuscrits de l’ancienne version grecque et la version syriaque (voir 2 R 24.8). La plupart des manuscrits hébreux ont : huit ans. à son avènement et il régna trois mois et dix jours à Jérusalem36.9 De décembre 598 à mars 597 av. J.-C. Voir note 2 R 24.8.. Il fit ce que l’Eternel considère comme mal.
10Vers la fin de l’année, au printemps, le roi Nabuchodonosor envoya son armée pour le prendre et l’amener à Babylone en même temps que les objets précieux du temple de l’Eternel36.10 Sur l’exil de Yehoyakîn, voir Jr 22.24-30 ; 24.1-10 ; 29.1-2 ; Ez 17.12.. Il établit Sédécias36.10 Sur Sédécias, voir Jr 37.1 ; Ez 17.13., un parent de Yehoyakîn, comme roi de Juda et de Jérusalem.
Le dernier roi de Juda
(2 R 24.18-20)
11Sédécias avait vingt et un ans à son avènement. Il régna onze ans à Jérusalem36.11 De 597 à 587 av. J.-C.. 12Il fit ce que l’Eternel considère comme mal et il refusa de s’humilier devant le prophète Jérémie qui s’adressait à lui de la part de l’Eternel.
13De plus, il se révolta contre Nabuchodonosor qui lui avait fait prêter un serment de loyauté au nom de Dieu36.13 Voir Ez 17.15.. Au lieu de revenir à l’Eternel, le Dieu d’Israël, il s’obstina dans sa révolte contre lui et lui ferma son cœur. 14De même, tous les chefs des prêtres et le peuple multiplièrent les pires infidélités en se livrant aux mêmes pratiques abominables que les autres peuples. Ils profanèrent le temple de l’Eternel dont il avait fait un lieu saint à Jérusalem.
15L’Eternel, le Dieu de leurs ancêtres, leur avait adressé très tôt et à maintes reprises des avertissements par l’intermédiaire de ses messagers, car il aurait voulu épargner son peuple et le lieu de sa résidence. 16Mais les Israélites méprisaient les envoyés de Dieu, ils faisaient fi de ses paroles et tournaient ses prophètes en ridicule, jusqu’à ce que la colère de l’Eternel contre son peuple eut atteint le point de non-retour.
La fin du royaume de Juda
(2 R 25.1-21)
17Alors l’Eternel fit venir contre eux le roi des Chaldéens qui massacra leurs jeunes gens jusque dans leur sanctuaire. Il n’épargna personne : jeune homme, jeune fille, vieillard, personne âgée : Dieu lui livra tout36.17 Voir Jr 21.1-10 ; 34.1-5.. 18Nabuchodonosor emporta à Babylone tous les objets, grands ou petits, qu’il y avait dans le temple de Dieu, tous les trésors du temple de l’Eternel, et tous ceux du roi et de ses grands. 19Les envahisseurs incendièrent le temple de Dieu et démolirent les murailles de Jérusalem. Ils mirent le feu à tous les palais et détruisirent tous les objets de prix36.19 Voir 2 Ch 7.19-22.. 20Nabuchodonosor fit déporter à Babylone les survivants du massacre et il en fit des serviteurs pour lui et pour ses fils, jusqu’à la prise du pouvoir par l’Empire perse.
21Ainsi s’accomplit la parole de l’Eternel, transmise par le prophète Jérémie, disant que le pays serait abandonné pour bénéficier du repos pendant soixante-dix ans jusqu’à ce qu’il ait joui de son temps de repos36.21 Voir Jr 25.11 ; Lv 26.34-35..
Cyrus donne le signal du retour
22La première année du règne de Cyrus de Perse36.22 C’est-à-dire en 538 av. J.-C. (Cyrus conquit Babylone en 539). Voir Es 44.28 ; 45.1., l’Eternel, pour accomplir la parole qu’il avait prononcée par le prophète Jérémie, agit sur l’esprit de Cyrus, empereur de Perse. Alors Cyrus fit faire, oralement et par écrit, la proclamation suivante à travers tout son empire36.22 Voir Jr 25.11-12 ; 29.10. Les v. 22-23 sont parallèles à Esd 1.1-3. Voir note Esd 1.1. : 23Voici ce que déclare Cyrus, empereur de Perse : « L’Eternel, le Dieu du ciel, m’a donné tous les royaumes de la terre et m’a chargé de lui construire un temple à Jérusalem en Juda. Quels sont ceux d’entre vous qui font partie de son peuple ? L’Eternel leur Dieu sera avec eux ; qu’ils partent36.23 Voir Es 44.28. ! »
يهوآحاز، پادشاه يهودا
(دوم پادشاهان 23:30-35)
1مردم يهودا يهوآحاز پسر يوشيا را به جای پدرش به تخت سلطنت نشاندند. 2يهوآحاز در سن بيست و سه سالگی پادشاه شد و سه ماه در اورشليم سلطنت نمود. 3پادشاه مصر او را معزول كرد و از يهودا حدود ۳,۴۰۰ كيلوگرم نقره و ۳۴ كيلوگرم طلا باج گرفت. 4پادشاه مصر، الياقيم برادر يهوآحاز را بر تخت سلطنت يهودا نشاند و نام الياقيم را يهوياقيم گذاشت و يهوآحاز را به مصر به اسيری برد.
يهوياقيم، پادشاه يهودا
(دوم پادشاهان 23:36—24:7)
5يهوياقيم بيست و پنج ساله بود كه پادشاه شد و يازده سال در اورشليم سلطنت كرد. او نسبت به خداوند، خدای خود گناه ورزيد. 6نبوكدنصر، پادشاه بابل اورشليم را گرفت و يهوياقيم را به زنجير بسته، او را به بابل برد. 7نبوكدنصر مقداری از اشیا قيمتی خانهٔ خداوند را گرفته، به بابل برد و در معبد خود گذاشت. 8شرح بقيهٔ رويدادهای دوران سلطنت يهوياقيم و تمام شرارتها و بديهايی كه كرد در كتاب «تاريخ پادشاهان اسرائيل و يهودا» نوشته شده است. پس از او، پسرش يهوياكين پادشاه شد.
يهوياكين، پادشاه يهودا
(دوم پادشاهان 24:8-17)
9يهوياكين هجده ساله بود كه پادشاه شد، و سه ماه و ده روز در اورشليم سلطنت كرد. او نيز نسبت به خداوند گناه ورزيد. 10در فصل بهار نبوكدنصر پادشاه او را اسير كرده همراه اشیا قيمتی خانهٔ خداوند به بابل برد. نبوكدنصر، صدقيا، عموی يهوياكين را به پادشاهی يهودا و اورشليم منصوب كرد.
صدقيا، پادشاه يهودا
(دوم پادشاهان 24:18-20؛ ارميا 52:1-3)
11صدقيا در سن بيست و يک سالگی پادشاه شد و يازده سال در اورشليم سلطنت كرد. 12او نيز نسبت به خداوند، خدای خود گناه ورزيد و به پيام ارميای نبی كه از جانب خداوند سخن می‌گفت، گوش نداد. 13او هر چند برای نبوكدنصر به نام خدا سوگند صداقت و وفاداری ياد كرده بود ولی عليه او قيام كرد. صدقيا با سرسختی به راه خود ادامه داد و نخواست فروتن شود و به سوی خداوند، خدای اسرائيل بازگشت كند.
سقوط اورشليم
(دوم پادشاهان 25:1-21؛ ارميا 52:3-11)
14تمام رهبران، كاهنان و مردم يهودا از اعمال قبيح قومهای بت‌پرست پيروی كردند و به اين طريق خانهٔ مقدس خداوند را در اورشليم نجس ساختند. 15خداوند، خدای اجدادشان، انبيای خود را يكی پس از ديگری فرستاد تا به ايشان اخطار نمايند، زيرا بر قوم و خانهٔ خود شفقت داشت. 16ولی بنی‌اسرائيل انبيای خدا را مسخره كرده، به پيام آنها گوش ندادند و به ايشان اهانت نمودند تا اينكه خشم خداوند بر آنها افروخته شد به حدی كه ديگر برای قوم چاره‌ای نماند.
17پس خداوند پادشاه بابل را بر ضد ايشان برانگيخت و تمام مردم يهودا را به دست او تسليم كرد. او به كشتار مردم يهودا پرداخت و به پير و جوان، دختر و پسر، رحم نكرد و حتی وارد خانهٔ خدا شد و جوانان آنجا را نيز كشت. 18پادشاه بابل اشیا قيمتی خانهٔ خدا را، از كوچک تا بزرگ، همه را برداشت و خزانهٔ خانهٔ خداوند را غارت نمود و همراه گنجهای پادشاه و درباريان به بابل برد. 19سپس سپاهيان او خانهٔ خدا را سوزاندند، حصار اورشليم را منهدم كردند، تمام قصرها را به آتش كشيدند و همهٔ اسباب قيمتی آنها را از بين بردند. 20آنانی كه زنده ماندند به بابل به اسارت برده شدند و تا به قدرت رسيدن حكومت پارس، اسير پادشاه بابل و پسرانش بودند.
21به اين طريق، كلام خداوند كه بوسيلهٔ ارميای نبی گفته شده بود به حقيقت پيوست كه سرزمين اسرائيل مدت هفتاد سال استراحت خواهد كرد تا سالهايی را كه در آنها قوم اسرائيل قانون سبت را شكسته بود جبران كند.36:21 نگاه کنید به ارمیا ۱۱:۲۵، ۱۲ و ۱۰:۲۹.
کوروش فرمان بازگشت يهوديان را صادر می‌كند
(عزرا 1:1-4)
22در سال اول سلطنت کوروش، امپراتور پارس، خداوند آنچه را كه توسط ارميای نبی فرموده بود به انجام رسانيد.36:22 ارميای نبی قبلاً پيشگويی کرده بود که يهوديان به مدت ۷۰ سال در اسارت بابلی‌ها خواهند بود. نگاه کنيد به ارميا 25:12 و 29:10. او کوروش را بر آن داشت تا فرمانی صادر كند و آن را نوشته، به سراسر امپراتوری خود بفرستد. اين است متن آن فرمان:
23«من، کوروش، امپراتور پارس اعلام می‌دارم كه خداوند، خدای آسمانها تمام ممالک جهان را به من بخشيده و به من امر فرموده كه برای او در شهر اورشليم كه در سرزمين يهوداست خانه‌ای بسازم. پس، از تمام يهوديانی كه در امپراتوری من هستند هر كه بخواهد می‌تواند به آنجا بازگردد. خداوند، خدای اسرائيل همراه او باشد!»
