1 Chroniques 17 – BDS & APSD-CEB

La Bible du Semeur

1 Chroniques 17:1-27

Les deux maisons

(2 S 7.1-17)

1Lorsque David se fut installé dans son palais, il dit au prophète Nathan : Qu’en penses-tu ? J’habite dans un palais de cèdre, alors que le coffre de l’alliance de l’Eternel est logé sous une tente de toile.

2Nathan lui répondit : Réalise les projets qui te tiennent à cœur, car Dieu est avec toi.

3Cependant, la nuit suivante, Dieu adressa la parole à Nathan en ces termes : 4Va dire à mon serviteur David : « Voici ce que déclare l’Eternel : Ce n’est pas toi qui me bâtiras un temple pour que j’y habite. 5Je n’ai jamais résidé dans un temple depuis le jour où j’ai fait sortir d’Egypte Israël, mon peuple, jusqu’à ce jour-ci. Au contraire, j’étais dans le tabernacle, allant d’un emplacement à un autre. 6Pendant tout ce temps où j’ai accompagné tout Israël, ai-je jamais dit à un seul des chefs d’Israël que j’avais établis pour diriger mon peuple : “Pourquoi ne me bâtissez-vous pas un temple en bois de cèdre ?” »

7Voici maintenant ce que tu diras à mon serviteur David : « Ainsi parle l’Eternel, le Seigneur des armées célestes : Je suis allé te chercher dans les pâturages où tu gardais les moutons pour faire de toi le chef de mon peuple Israël17.7 Voir 1 S 16.11.. 8Je t’ai soutenu dans toutes tes entreprises et je t’ai débarrassé de tous tes ennemis. Je te ferai un nom glorieux comme celui des grands de la terre. 9J’attribuerai un territoire à mon peuple Israël où je l’implanterai pour qu’il puisse habiter chez lui et qu’il ne soit plus inquiété et maltraité comme auparavant par des hommes méchants, 10comme à l’époque où j’avais établi des chefs pour mon peuple Israël. Je soumettrai tous tes ennemis. Enfin, je t’annonce que je te bâtirai une dynastie17.10 En hébreu, c’est le même terme qui signifie généralement maison et qui est rendu ici tantôt par temple (v. 4, 5, 6), tantôt par dynastie. Il y a là un jeu de mots sur ce terme : ce n’est pas David qui bâtira une maison à l’Eternel, mais l’Eternel qui bâtira une maison à David.. 11Quand le moment sera venu pour toi d’aller rejoindre tes ancêtres, j’établirai après toi l’un de tes descendants, l’un de tes fils, pour te succéder comme roi, et j’affermirai son autorité royale17.11 Voir 1 Ch 22.9.. 12C’est lui qui me construira un temple17.12 Voir 2 Ch 2 à 4. et je maintiendrai toujours son trône. 13Je serai pour lui un père, et il sera pour moi un fils17.13 Cité en 2 Co 6.18 ; Hé 1.5. ; je ne lui retirerai jamais ma faveur, comme je l’ai retirée à celui qui t’a précédé. 14Je le maintiendrai pour toujours dans ma maison et dans mon royaume, et son trône sera inébranlable à perpétuité. »

15Nathan rapporta fidèlement à David toutes ces paroles et toute cette révélation.

Prière de reconnaissance de David

(2 S 7.18-29)

16Alors le roi David alla se placer devant l’Eternel et lui adressa cette prière : Eternel Dieu, qui suis-je et qu’est donc ma famille, pour que tu m’aies fait parvenir où je suis ? 17Et comme si ce n’était pas suffisant à tes yeux, ô Dieu, voilà que tu fais à ton serviteur des promesses pour l’avenir lointain de sa dynastie. Eternel Dieu, toi tu me traites comme si j’étais un homme de haut rang. 18Que pourrais-je encore ajouter au sujet de la gloire que tu accordes à ton serviteur ? Tu connais toi-même ton serviteur, 19Eternel. C’est parce que tu aimes ton serviteur et que tu en as décidé ainsi, que tu as accompli ces grandes choses pour révéler ta grandeur. 20Eternel ! Il n’y a personne comme toi, il n’existe pas d’autre Dieu que toi ! C’est vraiment comme tout ce que nous avons entendu dire. 21Y a-t-il un seul peuple sur terre qui soit comme Israël ton peuple, que Dieu soit allé libérer pour en faire son peuple ? Ainsi tu t’es rendu célèbre en accomplissant des choses grandes et redoutables pour chasser des peuples étrangers devant ton peuple que tu as libéré de l’Egypte. 22Tu as fait de ton peuple Israël ton peuple pour toujours ; et toi, Eternel, tu es devenu son Dieu.

23Maintenant donc, ô Eternel, que soit toujours vraie la promesse que tu as faite à ton serviteur et à sa dynastie ! Oui, veuille l’accomplir ! 24Et que cette promesse se confirme. Ainsi tu seras éternellement exalté et l’on proclamera que l’Eternel, le Seigneur des armées célestes, le Dieu d’Israël, est vraiment Dieu pour Israël ! Et que la dynastie de ton serviteur David demeure stable devant toi ! 25En effet, ô mon Dieu, tu as révélé à ton serviteur que tu lui bâtirais une dynastie. C’est pourquoi ton serviteur a osé prier devant toi.

26Maintenant, ô Eternel, c’est toi qui es Dieu, et tu as promis ce bonheur au sujet de ton serviteur. 27Et à présent, tu as bien voulu bénir ma dynastie pour qu’elle subsiste à jamais devant toi ! Car ce que tu bénis, Eternel, est béni à jamais.

Ang Pulong Sa Dios

1 Cronica 17:1-27

Ang Saad sa Dios kang David

(2 Sam. 7:1-17)

1Sa dihang nagpuyo na si David sa iyang palasyo, miingon siya kang Propeta Natan, “Ania ako nagpuyo sa matahom nga palasyo nga hinimo sa kahoyng sedro, apan ang sudlanan sa Kasabotan sa Ginoo anaa lang sa usa ka tolda.” 2Mitubag si Natan kang David, “Himoa ang gusto mong himuon kay ang Dios nagauban kanimo.”

3Apan niadto mismong gabhiona miingon ang Dios kang Natan, 4“Lakaw, ug ingna ang akong alagad nga si David nga mao kini ang akong gisulti: ‘Dili ikaw ang motukod sa templo nga akong puy-an. 5Wala pa ako makapuyo ug templo sukad sa panahon nga gipagawas ko ang mga Israelinhon gikan sa Ehipto hangtod karon. Nagbalhin-balhin ako ug dapit nga tolda lay akong gipuy-an. 6Sa akong pagbalhin-balhin uban sa akong katawhan nga mga Israelinhon, wala ako moreklamo sa mga pangulo nga akong gisugo sa pag-atiman kanila, kon ngano nga wala nila ako patukori ug matahom nga templo nga hinimo sa kahoyng sedro.’ ”

7“Sultihi usab si David nga ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagaingon, ‘Magbalantay ka kaniadto sa mga karnero, apan gipili ko ikaw nga magdumala sa akong katawhan nga mga Israelinhon. 8Giubanan ko ikaw bisan asa ka moadto, ug gipildi ko ang tanan mong mga kaaway. Karon, himuon ko ikaw nga bantogan sama sa bantogan nga mga tawo sa kalibotan. 9Gihatagan ko na ug permanenteng dapit ang akong katawhan nga mga Israelinhon, aron may kaugalingon na silang puloy-anan ug wala nay mosamok pa kanila. Dili na sila daog-daogon sa daotang mga tawo sama niadtong 10panahon nga nagbutang ako ug mga pangulo sa akong katawhan nga mga Israelinhon. Pildihon ko usab ang tanan mong kaaway. Ako, ang Ginoo, nagaingon kanimo nga magahari kanunay ang usa sa imong mga kaliwat. 11Kon mamatay ka na ug ilubong uban sa imong mga katigulangan, ipuli ko kanimo ang usa sa imong mga anak, ug lig-onon ko ang iyang gingharian. 12Siya ang magpatukod ug templo alang kanako, ug sigurohon ko nga ang iyang mga kaliwat mao ang magahari hangtod sa kahangtoran. 13Mahisama ako sa usa ka amahan ngadto kaniya, ug mahisama siya sa usa ka anak nganhi kanako. Magpabilin ang akong gugma kaniya, dili sama sa akong gihimo kang Saul nga imong gipulihan ingon nga hari. 14Padumalahon ko siya sa akong katawhan ug gingharian, ug ang iyang mga kaliwat magahari hangtod sa kahangtoran.’ ”

15Gisugilon ni Natan kang David ang tanang gipadayag sa Dios kaniya.

Ang Pag-ampo ni David

(2 Sam. 7:18-29)

16Unya misulod si Haring David sa Tolda diin nahimutang ang sudlanan sa Kasabotan. Milingkod siya diha sa presensya sa Ginoo ug nagaampo, “Ginoong Dios, si kinsa ba gayod ako ug ang akong pamilya nga gipanalanginan mo man ako ug sama niini? 17Ug daw wala ka pa makontento, O Dios, may gisaad ka pa gayod bahin sa kaugmaon sa akong pamilya. Giisip mo ako nga daw usa ka dungganon kaayo nga tawo. O Ginoong Dios, 18unsa pa may akong ikasulti sa pagpasidungog mo kanako? Nasayod ka kon kinsa ako nga imong alagad. 19O Ginoo, tungod ug alang kanako nga imong alagad ug sumala sa imong kabubut-on, gihimo mo ug gipadayag kining dagkong mga butang. 20Wala gayoy sama kanimo, Ginoo, ug wala nay lain pang Dios gawas kanimo, sumala sa among nasayran. 21Ug walay katawhan nga sama sa imong katawhan nga mga Israelinhon. Mao lang kini ang nasod dinhi sa kalibotan nga imong giluwas gikan sa pagkaulipon aron mahimong imong katawhan. Nahimo kang bantogan sa imong pagpagawas kanila gikan sa Ehipto, ug sa imong paghimog katingalahang mga butang sa dihang giabog mo ang mga nasod aron makapuyo didto ang imong katawhan. 22Gihimo mo ang mga Israelinhon nga imong katawhan sa walay kataposan, ug ikaw, Ginoo, nahimong ilang Dios.

23-24“Ug karon, Ginoo, tumana ang imong gisaad kanako nga imong alagad ug sa akong pamilya, aron ang imong ngalan mapasidunggan sa walay kataposan. Unya moingon ang mga tawo, ‘Ang Ginoo nga Makagagahom mao ang Dios sa Israel.’ Ug ang akong pamilya magapabilin sa imong presensya hangtod sa kahangtoran. 25Nakabaton ako ug kaisog sa pag-ampo niini kanimo nga akong Dios, tungod kay gipadayag mo man kanako nga imong alagad nga sa kanunay may kaliwat ako nga magahari.

26“O Ginoo, tinuod ikaw nga Dios. Gisaad mo kining maayo nga mga butang kanako nga imong alagad. 27Ug karon nalipay ka sa pagpanalangin sa akong pamilya aron magpabilin kini diha sa imong presensya hangtod sa kahangtoran. Kay kon ikaw ang magpanalangin Ginoo, hangtod kini sa kahangtoran.”