David devient roi de tout Israël
(2 S 5.1-3)
1Tout Israël se rassembla auprès de David à Hébron11.1 Ville située à 35 kilomètres au sud-ouest de Jérusalem (voir Gn 13.18). pour lui dire : Voici, nous sommes de ta race et de ton sang. 2Autrefois déjà, même du temps où Saül était roi, c’est toi qui dirigeais les expéditions militaires d’Israël. Or, l’Eternel, ton Dieu, t’a promis que tu serais le berger d’Israël, son peuple, et que tu en deviendrais le chef.
3Ainsi tous les responsables d’Israël vinrent trouver le roi à Hébron. Là, David conclut une alliance avec eux devant l’Eternel, et ils lui conférèrent l’onction pour le faire roi d’Israël, conformément à ce qu’avait déclaré l’Eternel par l’intermédiaire de Samuel.
La conquête de Jérusalem
(2 S 5.6-10)
4David marcha avec tout Israël sur Jérusalem, qui s’appelait alors Yebous. La ville était occupée par les Yebousiens, habitants du pays. 5Ces gens déclarèrent à David : Tu n’entreras pas ici !
Mais David s’empara de la forteresse de Sion11.5 A l’origine, cette expression désignait la colline orientale de Jérusalem où sera construit le Temple (voir Es 2.3 ; Mi 4.2, 8 ; Jr 31.12). Plus tard, le nom de Sion s’étendra à toute la ville., qu’on appelle la Cité de David. 6David avait déclaré à ses hommes : Le premier qui battra les Yebousiens, je le nommerai commandant en chef de l’armée.
Ce fut Joab, fils de Tserouya11.6 Sœur de David. Joab était donc le neveu de David (1 S 26.6 ; 1 Ch 2.16)., qui monta le premier à l’assaut et il devint chef de l’armée. 7David s’installa dans la forteresse, c’est pourquoi on l’a appelée la Cité de David. 8Il agrandit la ville par des constructions tout autour, depuis les terrasses aménagées pour les cultures, jusqu’au mur d’enceinte, tandis que Joab restaurait le reste de la ville. 9David devint de plus en plus puissant, et l’Eternel, le Seigneur des armées célestes, était avec lui.
Les chefs guerriers de David
(2 S 23.8-39)
10Voici les noms des chefs des guerriers de David qui, avec tout Israël, lui apportèrent un puissant soutien pendant son règne selon la parole de l’Eternel au sujet d’Israël. 11Voici donc la liste des guerriers de David : Yashobeam, descendant de Hakmoni, était le chef du groupe des trois11.11 D’après certains manuscrits de l’ancienne version grecque, la version syriaque, la Vulgate et 1 S 23.8. Le texte hébreu traditionnel a : du groupe des trente.. C’est lui qui brandit son javelot contre trois cents hommes et les tua tous au cours d’un seul combat.
12Le second était Eléazar, fils de Dodo l’Ahohite. Il était l’un des trois guerriers. 13Il accompagna David à Pas-Dammin, où les Philistins s’étaient rassemblés pour la bataille. Il y avait là un champ couvert d’orge. Les Israélites avaient pris la fuite devant les Philistins. 14Ils prirent position au milieu du champ, le libérèrent et frappèrent les Philistins. Ainsi l’Eternel accorda une victoire éclatante à Israël.
15Un jour, trois des trente chefs vinrent sur le rocher, auprès de David, dans la caverne d’Adoullam, tandis qu’une troupe de Philistins campait dans la vallée des Rephaïm11.15 Au sud-ouest de Jérusalem (2 S 23.13).. 16David se trouvait alors dans son refuge fortifié, et des Philistins avaient pris position à Bethléhem. 17David fut soudain pris d’un brûlant désir et s’écria : Qui me fera boire de l’eau du puits qui se trouve à la porte de Bethléhem ?
18Alors les trois pénétrèrent dans le camp des Philistins et puisèrent de l’eau au puits qui est à la porte de Bethléhem. Ils l’apportèrent et la présentèrent à David ; mais celui-ci ne voulut pas en boire et la répandit en libation pour l’Eternel. 19Il s’exclama : Que mon Dieu me garde de faire pareille chose ! Ce serait comme si je buvais le sang de ces hommes qui sont allés chercher cette eau au péril de leur vie. Car c’est bien au péril de leur vie qu’ils ont apporté cette eau.
Il refusa donc de la boire. Tel fut l’exploit de ces trois guerriers.
20Abishaï, frère de Joab, était le chef de ce groupe de trois. Un jour, il brandit son javelot contre trois cents hommes et les tua. Ainsi il devint célèbre parmi le second groupe des trois. 21Il était le plus considéré dans le second groupe des trois et devint leur chef ; mais il n’égala pas les trois du premier groupe.
22Benaya, de Qabtséel, fils de Yehoyada et petit-fils d’un homme valeureux qui avait accompli de nombreux exploits, tua11.22 L’ancienne version grecque a : Benaya, fils de Yehoyada, était un homme valeureux de Qabtseel, qui avait accompli de nombreux exploits. Il tua… deux puissants héros moabites. C’est lui aussi qui, un jour de neige, descendit au fond d’une citerne pour y tuer un lion. 23C’est encore lui qui tua cet Egyptien mesurant près de deux mètres cinquante et qui maniait un javelot aussi gros qu’un cylindre de métier à tisser. Il bondit sur lui, armé d’un simple bâton, et lui arracha son javelot dont il se servit pour le tuer.
24Tels furent les exploits de Benaya, fils de Yehoyada, qui se fit une renommée parmi le second groupe des trois. 25Il fut le plus estimé parmi les trente, mais sans égaler ceux du premier groupe des trois. David lui confia le commandement de sa garde personnelle.
26Et voici d’autres guerriers valeureux : Asaël, frère de Joab ; Elhanân, fils de Dodo, de Bethléhem ; 27Shammoth, de Haror ; Hélets, de Palôn ; 28Ira, fils d’Iqqesh, de Teqoa ; Abiézer, d’Anatoth ; 29Sibbekaï, de Housha ; Ilaï, d’Ahoah ; 30Maharaï, de Netopha ; Héled, fils de Baana, de Netopha ; 31Itaï, fils de Ribaï, de Guibéa en Benjamin ; Benaya, de Piratôn ; 32Houraï, de Nahalé-Gaash ; Abiel, de la vallée du Jourdain11.32 Autre traduction : de Beth-Arba. ; 33Azmaveth, de Baharoum ; Eliahba, de Shaalbôn ; 34Bené-Hashem, de Guizôn ; Jonathan, fils de Shagué, de Harar ; 35Ahiam, fils de Sakar, de Harar ; Eliphal, fils d’Our ; 36Hépher, de Mekéra ; Ahiya, de Palôn ; 37Hetsro, de Karmel ; Naaraï, fils d’Ezbaï ; 38Joël, frère de Nathan ; Mibhar, fils de Hagri ; 39Tséleq, l’Ammonite ; Nahraï, de Béroth, qui portait les armes de Joab, fils de Tserouya. 40Ira et Gareb, tous deux de Yéter, 41Urie, le Hittite11.41 Le mari de Bath-Shéba (voir note 2 S 23.39). ; Zabad, fils d’Ahlaï ; 42Adina, fils de Shiza, de la tribu de Ruben, chef des Rubénites et responsable d’un groupe de trente ; 43Hanân, fils de Maaka ;
Josaphat, de Mitni ; 44Ouzia, d’Ashtaroth, Shama et Yeïel, fils de Hotam, d’Aroër ; 45Yediaël, fils de Shimri ; Yoha, son frère, le Titsite ; 46Eliel, de Mahavim ; Yeribaï et Yoshavia, fils d’Elnaam ; Yitma, le Moabite ; 47Eliel, Obed et Yaasiel, de Metsobaya.
David, koning van Israël
1De leiders van Israël kwamen bij David in Hebron en zeiden: ‘Wij zijn uw bloedeigen broeders. 2Zelfs toen Saul nog koning was, was u degene die onze legers aanvoerde in de strijd en ook weer veilig terugbracht. De Here, onze God, heeft u gezegd: “U zult de herder van mijn volk Israël zijn. U zult zijn koning zijn.” ’ 3Voor de ogen van de Here sloot David toen een verbond met hen en zij zalfden hem tot koning van Israël, precies zoals de Here het Samuël had opgedragen. 4David en de leiders gingen daarop naar Jeruzalem (dat in die tijd Jebus werd genoemd) waar de Jebusieten—de oorspronkelijke inwoners van het land—woonden. 5-6 Maar de mensen uit Jebus weigerden hem de toegang tot de stad. David veroverde daarop de burcht Sion, die later ‘Stad van David’ werd genoemd en zei tegen zijn mannen: ‘Wie van jullie het eerst een Jebusiet doodt, wordt tot opperbevelhebber bevorderd.’ Joab, de zoon van Zeruja, was de eerste en werd op die manier opperbevelhebber in Davids leger. 7David nam zijn intrek in de burcht en daarom wordt het sindsdien ‘Stad van David’ genoemd. 8Hij breidde de stad uit vanuit de burcht Millo, terwijl Joab de rest van Jeruzalem herbouwde. 9David werd steeds beroemder en machtiger, want de Here van de hemelse legers stond aan zijn kant.
10Dit zijn de namen van de moedigste helden onder Davids mannen. Zij oefenden veel druk uit op de leiders van Israël om hem tot hun koning te maken, zoals de Here had voorzegd: 11Jasobam, de zoon van Hachmoni, was de voornaamste van de drie grootste helden onder Davids mannen. Hij doodde eens driehonderd mannen met zijn speer. 12De tweede van de drie was Eleazar, de zoon van de Ahohiet Dodo. 13Hij bevond zich in Davids gezelschap tijdens de veldslag tegen de Filistijnen bij Pas-Dammim. Het Israëlitische leger bevond zich in een akker met gerst, maar sloeg al gauw op de vlucht. 14Hij hield echter stand, midden op de akker, heroverde hem en doodde de Filistijnen. De Here schonk door hem een grote overwinning.
15Een andere keer zochten drie van de dertig aanvoerders David op in de grot van Adullam, waar hij zich verborgen hield. De Filistijnen hadden hun kamp opgeslagen in het dal van Refaïm. 16David bevond zich op dat moment in de vesting, een legergroep van de Filistijnen had inmiddels Bethlehem ingenomen. 17David hunkerde ernaar iets te drinken uit de put in Bethlehem, die daar vlakbij de poort lag. En toen hij dat tegen zijn mannen zei, 18-19 braken deze drie door de Filistijnse linies, haalden wat water uit de bron en brachten dat naar David. Maar hij wilde het niet opdrinken! In plaats daarvan goot hij het uit als een offer aan de Here en zei: ‘God moge mij iets aandoen, als ik dit opdrink. Dit is het bloed van de mannen die hun levens waagden om het te halen!’
20Joabs broer Abisaï was de aanvoerder van de groep van dertig. Hij had zijn plaats onder hen verworven door ook ooit driehonderd mannen te doden met zijn speer. 21Hij was de leider en beroemdste man van de dertig, maar bereikte niet het peil van de eerstgenoemde drie.
22Benaja, wiens vader Jojada was, een vermaard strijder uit Kabzeël, doodde de twee beroemde reuzen uit Moab. Tevens doodde hij eens helemaal alleen een leeuw. Dat was op zichzelf nog niet zo bijzonder, maar wel dat hij dat deed in een glibberige modderkuil, terwijl er een laag sneeuw lag. 23Ook doodde hij eens een Egyptenaar van ruim twee meter, wiens speer zo dik was als de boom van een weefgetouw. Benaja ging op hem af, alleen gewapend met een stok, trok de speer uit zijn handen en doodde hem toen met zijn eigen wapen. 24-25 Deze Benaja was bijna net zo beroemd als de drie grote helden en had onder de groep van dertig een grote reputatie. David benoemde hem tot hoofd van zijn lijfwacht.
26-47Andere beroemde strijders onder Davids mannen waren: Asaël, de broer van Joab; Elhanan, de zoon van Dodo uit Bethlehem; Sammoth uit Haror; Helez uit Pelon; Ira, de zoon van Ikkes uit Tekoa; Abiëzer uit Anathoth; Sibbechai uit Husath; Ilai uit Ahoh; Maharai uit Netofath; Heled, de zoon van Baäna uit Netofath; Ithai, de zoon van Ribai, een Benjaminiet uit Gibea; Benaja uit Pirathon; Hurai uit de dalen van Gaäs; Abiël uit Arbath; Azmaveth uit Baharum; Eljahba uit Saälbon; de zonen van Hasem uit Gizon; Jonathan, de zoon van Sagé uit Harar; Ahiam, de zoon van Sachar uit Harar; Elifal, de zoon van Ur; Chefer uit Mecherath; Ahia uit Pelon; Hezro uit Karmel; Naärai, de zoon van Ezbai; Joël, de broer van Nathan; Mibhar, de zoon van Hagri; Zelek uit Ammon; Nahrai uit Beëroth; hij was de wapendrager van bevelhebber Joab; Ira uit Jethri; Gareb uit Jethri; de Hethiet Uria; Zabad, de zoon van Achlai; Adina, de zoon van Siza, een lid van de stam van Ruben en bovendien een van de eenendertig stamhoofden; Hanan, de zoon van Maächa; Josafat uit Mithna; Uzzia uit Asterath; Sama en Jeiël, de zonen van Hotham uit Aroër; Jediaël, de zoon van Simri; zijn broer Joha uit Tiza; Eliël uit Mahavim; Jeribai en Josavja, de zonen van Elnaäm; Jithma uit Moab; Eliël, Obed en Jaäsiël uit Mezobaja.
