Nkɔmhyɛ A Ɛtia Babilonia
1Nkɔmhyɛ a ɛfa Babilonia, anweatam no a ɛda Po no ho:
Sɛdeɛ twahoframa a ɛbɔ fa anafoɔ fam asase so no yɛ no,
saa ara na ɔtohyɛsoɔni bi firi anweatam so reba.
Ɔfiri asase a ɛyɛ hunabɔbrim so.
2Wɔde anisoadehunu a ɛyɛ nwanwa akyerɛ me:
Ɔfatwafoɔ bi redi hwammɔ. Ɔfomfoɔ bi refa afodeɛ.
Elam reto ahyɛ ɔman bi so! Media rebɔ pampim!
Mede apinisie a Babilonia de baeɛ no nyinaa bɛba awieeɛ.
3Yei ama ɔyea bi abɛhyɛ me mu,
ɔyea aka me, te sɛ ɔbaa a awoɔ aka no;
deɛ meteɛ no enti mentumi nnyina me nan so,
deɛ mehunu no ama me ho adwiri me.
4Mʼakoma bɔ paripari,
ehu ma me ho popo;
na ɛhan a mepɛɛ sɛ mehunu no
abɛyɛ adeɛ a ɛbɔ me hu.
5Wɔto ɛpono,
wɔde kuntu akɛtɛ sesɛ fam,
wɔdidi, na wɔnom!
Monsɔre mo asraafoɔ mpanimfoɔ,
momfa ngo nsrasra mo akyɛm ho!
6Yei ne deɛ Awurade ka kyerɛ me:
“Fa ɔwɛmfoɔ kɔgyina hɔ
na ɔnka deɛ ɔhunu nkyerɛ wo.
7Sɛ ɔhunu nteaseɛnam
ne apɔnkɔ akuakuo,
wɔn a wɔtete mfunumu so
ne wɔn a wɔtete nyoma so a,
ɔnwɛn nʼaso
wɛn pa ara.”
8Na ɔwɛmfoɔ no teaam sɛ,
“Me wura da biara megyina ɔwɛn aban no so
anadwo biara, megyina hɔ.
9Hwɛ, ɔbarima bi a ɔte teaseɛnam mu na ɔreba yi
ɔne apɔnkɔ dɔm.
Na ɔwɛmfoɔ no kaa sɛ,
‘Babilonia ahwe ase, wahwe ase!
Nʼanyame ne nʼahoni nyinaa
abubu agu fam!’ ”
10Ao, me nkurɔfoɔ a wɔadwera mo wɔ ayuporeeɛ ase
meka deɛ mateɛ kyerɛ mo,
deɛ ɛfiri Asafo Awurade,
deɛ ɛfiri Israel Onyankopɔn hɔ.
Nkɔmhyɛ A Ɛtia Edom
11Nkɔmhyɛ a ɛfa Duma ho:
Obi frɛ me firi Seir,
“Ɔwɛmfoɔ, berɛ bɛn na adeɛ bɛkye?
Ɔwɛmfoɔ, aka nnɔnhwere ahe ansa na adeɛ akye?”
12Ɔwɛmfoɔ no bua sɛ,
“Adeɛ rekye, nanso adeɛ bɛsa.
Sɛ wobɛbisa bio a
sane bra bɛbisa.”
Nkɔmhyɛ A Ɛtia Arabia
13Adehunu a ɛfa Arabia ho:
Mo Dedan akwantufoɔ a
mosoɛ wɔ Arabia adɔtɔ ase,
14Momfa nsuo mmrɛ wɔn a sukɔm de wɔn;
mo a motete Tema,
mommrɛ adwanefoɔ aduane.
15Wɔdwane firi akofena a watwe
tadua a wɔakuntun mu
ne ɔko a ɛgyina mu ano.
16Yei ne deɛ Awurade ka kyerɛ me, “Afe baako mu no, sɛdeɛ wɔkan ɔpaani mfeɛ no, Kedar kɛseyɛ to bɛtwa. 17Na agyantofoɔ a wɔbɛka ne Kedar akofoɔ bɛyɛ kakraa bi.” Deɛ Awurade, Israel Onyankopɔn, aka nie.
Gods profetie over Babel
1Dit is Gods profetie over Babel.
Het onheil komt als een stormwind over u heen vanuit de angstaanjagende woestijn, als een wervelwind uit de Negev-woestijn. 2Ik zie een dreigend visioen, het is vreselijk om te zien! God vertelt mij wat Hij gaat doen. Ik zie u, geplunderd en vernietigd. Elamieten en Meden zullen deel hebben aan de overwinning. Babel zal vallen en het gekerm van de volken die het onderdrukte, zal ophouden. 3Mijn maag komt in opstand en brandt van pijn, pijn als van een barende vrouw. Mijn benen worden slap als ik hoor wat God van plan is, ik krimp ineen, verblind door angst. 4De schrik overvalt mij en mijn hart bonst als een razende. De schemering, waarvan ik vroeger zo genoot, maakt mij nu bang.
5Kijk! Zij maken alles klaar voor een feestelijke maaltijd! Ze dekken de tafels met voedsel en schuiven hun zetels bij om te gaan eten. Snel, snel, grijp uw schilden en maak u klaar voor de strijd! U wordt aangevallen!
6-7 Ondertussen (in mijn visioen) had de Here mij gezegd: ‘Zet een uitkijk op de stadsmuur en laat hij melden wat hij ziet. Als hij een groep mannen ziet komen die twee-aan-twee op ezels en kamelen rijden, zeg dan tegen hem: “Dat zijn ze, houd ze goed in de gaten!” ’
8-9 En ik zette een uitkijk op de muur en uiteindelijk schreeuwde hij: ‘Heer, ik heb dag en nacht op wacht gestaan! En nu eindelijk, kijk! Daar komen zij die twee-aan-twee rijden!’ Toen hoorde ik een stem die riep: ‘Babel is gevallen en alle afgoden van Babel liggen gebroken op de grond.’ 10Och, mijn geslagen en vertrapte volk. Ik heb u alles verteld wat de Here van de hemelse legers, de God van Israël, tegen mij heeft gezegd.
11Dit is Gods profetie over Edom.
Iemand uit uw midden blijft naar mij roepen: ‘Wachter, hoe ver is de nacht gevorderd? Wachter, hoe ver is de nacht gevorderd?’ 12En de wachter antwoordt: ‘De ochtend breekt aan, maar maar dan komt er weer een nieuwe nacht. Keer terug naar God, dan kan ik u beter nieuws bezorgen. Zoek naar Hem, keer daarna terug en vraag het mij opnieuw!’
13Dit is Gods profetie over Arabië.
Karavanen van de Dedanieten, u zult u verschuilen in de wouden van Arabië. 14Volk van Tema, breng deze dorstige vluchtelingen voedsel en water. 15Zij zijn gevlucht voor getrokken zwaarden, scherpe pijlen en de verschrikkingen van de oorlog! 16‘Binnen een jaar,’ zegt de Here, ‘zal er een einde komen aan de overmacht van hun vijand, de machtige stam van Kedar. 17Slechts enkelen van hun gevreesde boogschutters zullen overblijven.’ De Here, de God van Israël, heeft gesproken.
