Yesaia 1 – ASCB & HTB

Asante Twi Contemporary Bible

Yesaia 1:1-31

1Saa anisoadehunu a ɛfa Yuda ne Yerusalem ho no baa Amos babarima Yesaia so wɔ Yuda ahemfo Usia, Yotam, Ahas ne Hesekia berɛ so.

Atuateman

2Ao, ɔsoro, montie! Ao, asase yɛ aso!

Na Awurade akasa:

“Matete mma ama wɔanyini,

nanso wɔate me so atua.

3Nantwie nim ne wura,

afunumu nso nim ne wura mmoa adididaka,

nanso Israel nnim,

me nkurɔfoɔ nte aseɛ.”

4Aa, amumuyɛ ɔman,

ɔman a afɔdie adesoa ahyɛ wɔn ma,

nnebɔneyɛfoɔ kuo,

mma a porɔeɛ ahyɛ wɔn ma!

Wɔatwe wɔn ho afiri Awurade ho;

Wɔapo Israel Kronkronni no,

wɔadane wɔn akyi akyerɛ no.

5Adɛn enti na mopɛ sɛ wɔkɔ so boro mo?

Adɛn enti na moda so te atua?

Wɔapira mo tiri,

na mo akoma nso di yea.

6Ɛfiri mo nan ase kɔsi mo tiri so

ahomeka biara nni mu,

apirakuro ne nsoasoaeɛ nko ara

akuro a anim deda hɔ

na wɔnhohoro so anaa Wɔnkyekyereeɛ

anaa wɔmfaa ngo nsrasraa so.

7Mo ɔman ada mpan,

wɔde ogya ahyehye mo nkuropɔn;

ananafoɔ regye mo mfuo

a mo ani tua,

na asɛe sɛdeɛ ɛyɛɛ ɛberɛ a ahɔhoɔ tuu mo guiɛ no.

8Wɔagya Ɔbabaa Sion

te sɛ bobe turo mu sese

te sɛ akuraa a ɛsi ɛferɛ afuo mu,

te sɛ kuropɔn a atamfoɔ atwa ho ahyia.

9Awurade

tumfoɔ no annya yɛn asefoɔ a,

anka yɛayɛ sɛ Sodom,

na yɛadane ayɛ sɛ Gomora.

10Montie Awurade asɛm,

mo Sodom sodifoɔ;

montie yɛn Onyankopɔn mmara,

mo Gomorafoɔ!

11“Mo afɔrebɔ ahodoɔ bebree no,

ɛdeɛn na ɛyɛ ma me?”

Sɛdeɛ Awurade seɛ nie.

“Mewɔ ɔhyeɛ afɔrebɔdeɛ ma ɛboro so,

deɛ ɛyɛ nnwennini ne mmoa a wɔadɔre sradeɛ;

mʼani nnye

anantwinini, nnwammaa ne mpapo mogya ho.

12Sɛ moba mʼanim a

hwan na ɔbisa yei firi mo hɔ?

Hwan na ɔsomaa mo sɛ monnantenante me efie yi?

13Monnyae afɔrebɔdeɛ a mode ba a ɛmfra no!

Mo aduhwam yɛ me tan.

Ɔbosome foforɔ, home nna ne nhyiamu ahodoɔ ne

mo nhyiamu fi no afono me.

14Mo bosome foforɔ afahyɛ ne mo apontoɔ a moahyehyɛ no,

me kra kyiri.

Ayɛ adesoa ama me;

masoa mabrɛ.

15Sɛ mopagya mo nsa bɔ mpaeɛ a,

mɛyi mʼani ato nkyɛn.

Sɛ mobɔ mpaeɛ bebree mpo a

merentie.

“Mogya bebree agu mo nsa ho fi.

16“Monnwira mo ho na mo ho nte.

Monnyi mo nnebɔne mfiri mʼani so!

Monnyae bɔne yɛ.

17Monyɛ papa; monhwehwɛ atɛntenenee

Monhyɛ wɔn a wɔhyɛ wɔn so nkuran.

Monni mma nwisiaa,

monka akunafoɔ nsɛm mma wɔn.

18“Afei mommra na yɛnnwene mmɔ mu,”

sɛdeɛ Awurade seɛ nie.

“Sɛ mo bɔne te sɛ kɔben a,

ɛbɛyɛ fitaa sɛ sukyerɛmma;

mpo sɛ ɛyɛ kɔkɔɔ te sɛ mogya a

ɛbɛyɛ fitaa sɛ asaawa foturo.

19Sɛ mopene so na moyɛ ɔsetie a,

mobɛdi asase no so nnepa.

20Na sɛ moampene na mote atua a,

akofena bɛdi mo nam.”

Awurade na wakasa.

21Hwɛ sɛdeɛ kuropɔn nokwafoɔ no

adane odwamanfoɔ.

Ɛberɛ bi na atɛntenenee ahyɛ no ma

na anka tenenee te ne mu,

nanso seesei awudifoɔ ahyɛ mu ma!

22Wo dwetɛ adane adeɛ a ɛho nni mfasoɔ,

wɔde nsuo afra wo nsã papa mu.

23Wo sodifoɔ yɛ atuatefoɔ,

akorɔmfoɔ yɔnkonom;

wɔn nyinaa pɛ adanmudeɛ,

na wɔpere akyɛdeɛ ho.

Wɔnni mma nwisiaa;

na akunafoɔ nsɛm nkɔ wɔn anim.

24Enti, Awurade, Otumfoɔ Awurade,

deɛ ɔyɛ Kɛseɛ ma Israel no ka sɛ,

“Aa, mɛnya ahomegyeɛ afiri mʼatamfoɔ hɔ

na matɔ wɔn so were.

25Mɛma me nsa so, atia mo;

mɛhohoro wo ho fi korakora

na mayi mo ho nkekaawa nyinaa.

26Mɛma mo atemmufoɔ bio sɛ kane no,

ne mo afutufoɔ sɛdeɛ na ɛteɛ, ahyɛaseɛ no.

Yei akyi no, wɔbɛfrɛ wo

Kuropɔn Tenenee

Kuropɔn Nokwafoɔ.”

27Wɔde atɛntenenee bɛgye Sion bio,

na wɔn a wɔnu wɔn ho no, wɔde tenenee bɛgye wɔn.

28Nanso atuatefoɔ ne nnebɔneyɛfoɔ deɛ, wɔbɛdwɛre wɔn abɔ mu,

na wɔn a wɔpa Awurade akyi bɛyera.

29“Mo ani bɛwu ɛsiane odum anyame a

monyaa wɔn mu anigyeɛ no;

wɔbɛgu mo anim ase ɛsiane nturo

a mosom abosom wɔ mu no enti.

30Mobɛyɛ sɛ odum a ne nhahan apo,

ne turo a ɛnnya nsuo.

31Ɔhoɔdenfoɔ bɛyɛ sɛ adeɛ a ɛhye ntɛm;

nʼadwuma bɛyɛ sɛ ogya nturueɛ;

ne mmienu no bɛhye abɔ mu,

a obiara rentumi nnum.”

Het Boek

Jesaja 1:1-31

Een opstandig volk

1Dit zijn de boodschappen die Jesaja, de zoon van Amoz, kreeg in visioenen tijdens de regeringsperiodes van de Judese koningen Uzzia, Jotham, Achaz en Hizkia. In deze boodschappen liet God Jesaja zien wat er zou gebeuren met Juda en Jeruzalem.

2Luister, hemel en aarde, naar wat de Here zegt: de kinderen die Ik heb opgevoed en voor wie Ik zo lang en liefdevol heb gezorgd, hebben zich van Mij afgekeerd. 3Het rund en de ezel kennen hun eigenaar en zijn dankbaar als hij hun eten geeft, maar bij mijn volk Israël is daar geen sprake van. Zij zien niet in dat Ik voor hen zorg. 4Wat een zondig volk is het! De Israëlieten lopen krom onder de zware last van hun schuld. Zij zijn net zulke boosdoeners als hun voorouders. Van jongs af aan zijn ze slecht geweest en hebben zij de Here de rug toegekeerd en de Heilige, de God van Israël, links laten liggen. Zij hebben zich afgekeerd en zich zo van Mij vervreemd. 5O mijn volk, hebt u nog niet genoeg straf gehad? Waarom dwingt u Mij steeds weer u te slaan? Blijft u dan altijd opstandig? 6U bent van top tot teen ziek en verzwakt, overdekt met wonden, striemen en builen, die niet zijn verbonden of met zalf zijn verzacht. 7Uw land is één grote puinhoop, uw steden zijn platgebrand. Terwijl u toekijkt, vernietigen en plunderen buitenlanders alles wat ze tegenkomen. 8U staat daar hulpeloos en verlaten als een hutje van een bewaker op het land, nadat de oogst is binnengehaald. Even machteloos als een omsingelde stad.

9Als de Here van de hemelse legers niet had ingegrepen om enkelen van ons in leven te laten, dan zouden wij vernietigd zijn als Sodom en Gomorra. 10Ja, dat is een goede vergelijking! Luister, leiders van Israël, mannen van Sodom en Gomorra, naar wat de Here te zeggen heeft. Zet uw oren goed open!

11Ik heb genoeg van al uw offers, stop er maar mee. Ik wil uw rammen en het vet van uw gemeste kalveren niet meer. Het bloed van uw stieren, schapen en bokken doet Mij geen genoegen meer. 12Waarom brengt u Mij offers als u toch geen berouw hebt over uw zonden? 13Ik walg van de geur van het reukwerk dat u voor Mij verbrandt. Uw heilige vieringen van de nieuwe maan en de sabbat en uw speciale vastendagen, ja, al uw bijeenkomsten zijn huichelachtige vertoningen! Ik wil daar niets mee te maken hebben. 14Ik haat ze uit de grond van mijn hart. Ik kan ze niet meer zien! 15Vanaf nu luister Ik niet meer als u met opgeheven handen bidt. Hoe vaak u dat ook doet, Ik luister niet, want uw handen zijn de handen van moordenaars, aan die handen kleeft het bloed van onschuldige slachtoffers. 16Ga u wassen, maak u schoon! Maak een eind aan uw misdaden, ga het kwaad uit de weg! 17Leer goed te doen, wees rechtvaardig en help de armen, de wezen en de weduwen. 18Kom en laten we kijken wie er gelijk heeft, zegt de Here. Al waren uw zonden rood als scharlaken, Ik maak ze wit als sneeuw. Al waren ze vuurrood, ze zullen worden als witte wol. 19Laat Mij u helpen en gehoorzaam Mij, dan zal het land u volop te eten geven! 20Maar als u Mij de rug blijft toekeren en weigert naar Mij te luisteren, zullen uw vijanden u doden. Ik, de Here, heb gesproken. 21Jeruzalem, u was eens mijn trouwe echtgenote! En nu pleegt u overspel met vreemde goden! Eens was u een stad die bekend was om gerechtigheid en rechtvaardigheid, maar nu zijn uw inwoners moordenaars geworden! 22Eens was u een stuk puur zilver, maar nu is het zilver vermengd met onzuivere bestanddelen. Eens was u als een edele wijn, maar nu is die wijn met water vermengd. 23Uw leiders zijn opstandelingen en gaan om met dieven! Zij zijn omkoopbaar en hebzuchtig, rechtvaardigheid tegenover wezen en weduwen is er niet meer bij. 24Daarom zegt God, de Here van de hemelse legers, de Machtige van Israël: Ik zal mijn toorn over u, mijn vijand, uitgieten! 25Ik zal u in een smeltoven omsmelten en de slakken die daarvan overblijven, zal Ik met bijtend loog zuiveren! 26En daarna zal Ik u weer goede raadgevers en eerlijke rechters geven, zoals u die vroeger had. Dan zal uw stad weer ‘stad van de gerechtigheid’ en ‘trouwe burcht’ worden genoemd. 27Zij die naar de Here terugkeren, zullen door recht worden verlost. 28Maar overtreders en zondaars zullen worden verpletterd en zij die de Here verlaten, zullen sterven. 29U zult zich diep schamen en blozen als u denkt aan al die keren dat u in uw tuinen met de ‘heilige’ eiken offers bracht aan de afgoden. 30U zult zich voelen als een boom die zijn bladeren verliest en als een tuin zonder water. 31De sterksten onder u zullen verdwijnen als stro dat verbrand wordt, uw slechte daden zijn de vonk die het stro aansteekt en er zal niemand zijn die het vuur blust.