1Sɛdeɛ Awurade de nʼabufuhyeɛ omununkum
akata Ɔbabaa Sion so nie?
Wato Israel animuonyam
firi soro abɛhwe fam;
wankae ne nan ntiasoɔ
wɔ nʼabufuo da no.
2Awurade annya ahummɔborɔ
na wamene Yakob atenaeɛ nyinaa;
nʼabufuhyeɛ mu, wadwiri
Yuda Ɔbabaa aban denden no agu fam.
Wagu nʼahennie ne ne mmapɔmma
ho fi.
3Ɔde abufuhyeɛ atwitwa
Israel mmɛn nyinaa.
Wayi ne banbɔ
wɔ ɛberɛ a atamfoɔ no reba.
Wasɔ wɔ Yakob mu sɛ ogyadɛreɛ
a ɛhye biribiara a atwa ho ahyia.
4Wapoma ne bɛmma te sɛ ɔtamfoɔ;
ne nsa nifa ayɛ krado.
Sɛdeɛ ɔtamfoɔ yɛ no, wakunkum
wɔn a wɔyɛ fɛ wɔ anisoɔ nyinaa;
wahwie nʼabufuhyeɛ sɛ ogya
agu Ɔbabaa Sion ntomadan so.
5Awurade ayɛ sɛ ɔtamfoɔ;
wamene Israel.
Wamene nʼahemfie nyinaa
asɛe nʼabandenden.
Wama awerɛhoɔdie ne agyaadwotwa adɔɔso
ama Yuda Ɔbabaa.
6Wama nʼatenaeɛ ada mpan sɛ turo;
wasɛe ne dwabirem.
Awurade ama Sion werɛ afiri
nʼafahyɛ ne home nna;
wɔ nʼabufuhyeɛ mu no
wabu ɔhene ne ɔsɔfoɔ animtia.
7Awurade apo nʼafɔrebukyia
na wagyae ne kronkronbea mu.
Ɔde nʼahemfie afasuo
ahyɛ nʼatamfoɔ nsa.
Wɔteam wɔ Awurade efie
te sɛ afahyɛ da.
8Awurade sii nʼadwene pi sɛ ɔbɛsɛe
Ɔbabaa Sion ɔfasuo a atwa ne ho ahyia no.
Ɔde susuhoma too ho
na wannyae ɔsɛeɛ no.
Ɔmaa apie ne afasuo dii abooboo;
wɔn nyinaa sɛeɛ.
9Nʼapono amem fam;
wɔn adaban nso, wabubu mu asɛe no.
Ne ɔhene ne ne mmapɔmma, watwa wɔn asuo kɔ amanaman no mu,
mmara nni hɔ bio,
na nʼadiyifoɔ nnnya anisoadehunu a
ɛfiri Awurade hɔ bio.
10Ɔbabaa Sion mpanimfoɔ
tete fam ayɛ komm;
wɔde mfuturo agu wɔn tirim
afirafira ayitoma.
Yerusalem mmabaawa
asisi wɔn tiri ase.
11Mʼani rentumi nnyae nisuteɛ,
me yafunu mu retwa me,
mʼakoma rete atɔ fam,
ɛfiri sɛ wɔasɛe me nkurɔfoɔ,
ɛfiri sɛ mmɔfra ne mmotafowa totɔ piti
wɔ kuropɔn no mmɔntene so.
12Wɔbisa wɔn maamenom sɛ,
“Ɛhe na aduane ne nsã wɔ?”
Ɛberɛ a wɔtotɔ piti sɛ apirafoɔ
wɔ kuropɔn no mmɔntene so,
ɛberɛ a wɔn nkwa resa
wɔ wɔn maamenom abasa so.
13Ɛdeɛn na mɛtumi aka ama woɔ?
Ɛdeɛn ho na mɛtumi de wo atoto,
Ao, Yerusalem Ɔbabaa?
Ɛdeɛn na mɛtumi de asusu woɔ,
de akyekyere wo werɛ,
Ao, Sion Ɔbabaa Bunu?
Wʼapirakuro so sɛ ɛpo.
Hwan na ɔbɛtumi asa ama woɔ?
14Wʼadiyifoɔ anisoadehunu
yɛ atorɔ a ɛho nni mfasoɔ;
wɔanna mo amumuyɛ adi
ansi mo nnommumfa ano.
Nkɔmhyɛ a wɔde maa mo no
yɛ atorɔ ne nnaadaa.
15Wɔn a wɔtwam wo ɛkwan soɔ nyinaa
bobɔ wɔn nsam gu wo so;
wɔdi wo ho fɛ na wɔwoso wɔn tiri
gu Yerusalem Ɔbabaa so ka sɛ,
“Yei ne kuropɔn a na wɔfrɛ no
ahoɔfɛ a ɛdi mu no?
Asase nyinaa anigyedeɛ no nie?”
16Wʼatamfoɔ nyinaa baeɛ wɔn anom
kakraa tia wo;
wɔsere na wɔtwɛre wɔn se
na wɔka sɛ, “Yɛamene no.
Ɛda a na yɛretwɛn no nie;
Yɛatena ase ahunu.”
17Awurade ayɛ deɛ ɔhyehyɛeɛ;
wama nʼasɛm a
ɔhyɛɛ dadaada no aba mu.
Watu wo agu a wanhunu wo mmɔbɔ,
wama ɔtamfoɔ no ani agye
wama wʼatamfoɔ no mmɛn so.
18Nnipa no akoma
su frɛ Awurade.
Ao, Sion Ɔbabaa fasuo,
ma wo nisuo nsene sɛ asubɔnten
awia ne anadwo;
nnye wʼahome
mma wʼani nso nnya ahomeɛ.
19Sɔre, su denden anadwo
ɔdasuom mfitiaseɛ;
hwie wʼakoma mu nsɛm sɛ nsuo
gu Awurade anim.
Ma wo nsa so kyerɛ no
wo mma nkwa enti,
wɔn a ɛkɔm ama wʼatotɔ baha
wɔ mmɔntene so.
20“Hwɛ na dwene ho, Ao, Awurade:
Hwan na wode no afa saa ɛkwan yi so pɛn?
Ɛsɛ sɛ mmaa we wɔn yafunu mma nam anaa,
mma a wɔahwɛ wɔn?
Ɛsɛ sɛ wɔkum ɔsɔfoɔ ne odiyifoɔ
wɔ Awurade kronkronbea anaa?
21“Mmɔfra ne mpanin adeda abɔ mu
mfuturo mu wɔ mmɔntene so,
me mmeranteɛ ne mmabaawa
atotɔ wɔ akofena ano.
Wakum wɔn wɔ wʼabufuo da;
wayam wɔn na wannya ahummɔborɔ.
22“Sɛdeɛ wotoo wo nsa frɛ wɔ apontoɔ da no,
saa ara na wofrɛfrɛɛ
amanehunu firi afanan nyinaa tiaa me.
Awurade abufuo da no,
obiara annwane na obiara anka:
wɔn a mehwɛɛ wɔn na metetee wɔn no,
me ɔtamfoɔ adwerɛ wɔn.”
Jeremia pleit voor het volk
1Met een wolk van toorn heeft de Here Jeruzalem overschaduwd. De prachtigste stad van Israël ligt in het stof van de aarde en is op zijn bevel uit de hemelse hoogten neergeworpen. Op de dag van zijn vreselijke toorn kende Hij zelfs geen genade voor zijn tempel.
2Zonder enig medelijden heeft de Here elk huis in Israël verwoest. In zijn toorn heeft Hij alle versterkte muren van Jeruzalem omvergeworpen. Hij heeft het koninkrijk in het stof vernederd, samen met al zijn heersers.
3Alle kracht van Israël verdwijnt als sneeuw voor de zon onder zijn toorn. Toen de vijand aanviel, trok Hij zijn beschermende hand terug. Als een storm van vuur raasde God door het land Israël.
4Hij spande zijn boog tegen zijn volk alsof het zijn vijand was. Allen die er jong en aantrekkelijk uitzagen, doodde Hij. Zijn vreselijke toorn is als vuur over hen uitgegoten.
5Ja, de Here heeft Israël verslagen als een vijand. Haar forten en paleizen heeft Hij verwoest. Hij bezorgt Jeruzalem kwellende zorgen en tranen.
6De Here heeft zijn tempel omvergegooid alsof het een hut van bladeren en takken was! Het volk kan daardoor de heilige feesten en sabbatten niet meer vieren. Koningen en priesters zijn het slachtoffer van zijn toorn.
7De Here heeft zijn eigen altaar afgewezen, omdat Hij een afkeer heeft van de valse verering door zijn volk. Hij heeft hun paleizen aan hun vijanden gegeven, die nu in de tempel hun overwinningskreet laten horen. Vroeger kon men daar de geluiden horen van het volk Israël tijdens de heilige feesten.
8De Here besloot Jeruzalem te verwoesten. Hij trok een lijn voor de vernietiging, waaraan niet meer was te ontkomen. Zo vielen de stadsmuren en wallen voor Hem neer.
9Jeruzalems poorten zijn ingestort. Hun sloten en grendels zijn vernield door de Here. Haar koningen en prinsen zijn nu slaven in verre landen, zonder een tempel en zonder de heilige wet die over hen regeert. En er zijn ook geen profeten meer die hun leiding kunnen geven.
10De leiders van Jeruzalem dragen rouwkleding en zitten zwijgend op de grond. Zij gooien stof op hun hoofd, vertwijfeld en bedroefd als zij zijn. De jonge vrouwen van Jeruzalem laten beschaamd hun hoofd hangen.
11Ik heb gehuild tot er geen tranen meer waren, mijn hart is gebroken en mijn geest uitgeput als ik zie wat er met mijn volk is gebeurd. Babyʼs en kleine kinderen vallen neer in de straten en sterven.
12‘Wij willen eten,’ roepen ze en liggend in de armen van hun moeder vloeit het leven langzaam uit hen weg.
13Is er ooit op de wereld zo geleden? Och Jeruzalem, waarmee kan ik uw vertwijfeling vergelijken? Hoe kan ik u troosten? Want uw wond is zo diep als de zee. Wie kan u genezen?
14Uw profeten hebben zoveel onwaarheden verkondigd, zoveel onzin. Zij hebben niet geprobeerd u van de slavernij te redden door u op uw zonden te wijzen. Zij logen en zeiden dat alles in orde was.
15Ieder die voorbijkomt, schudt spottend het hoofd en zegt: ‘Is dit de stad die voor de mooiste stad ter wereld moet doorgaan, die “Vreugde van de hele aarde” wordt genoemd?’
16Uw vijanden lachen u honend uit. Zij fluiten en knarsen met hun tanden en zeggen: ‘Uiteindelijk hebben we haar dan toch eronder gekregen! Op dit moment hebben we lang gewacht en nu is het dan zover! Met onze eigen ogen hebben wij haar nederlaag gezien.’
17Maar de Here heeft dit gedaan. Precies zoals Hij ons waarschuwend had voorzegd. De vervloekingen die Hij ons lang geleden in het vooruitzicht stelde, heeft Hij nú uitgevoerd. Hij heeft Jeruzalem meedogenloos verwoest, zodat haar vijanden nu feestvieren en brallen over hun grote kracht.
18Vanuit het diepst van hun hart roepen de mensen de Here om hulp. Och muren van Jeruzalem, laat uw tranen stromen als een rivier, gun uzelf geen rust en huil dag en nacht.
19Sta ʼs nachts op en roep naar uw God. Stort uw hart als water uit voor de Here, hef uw handen naar Hem op en pleit voor uw kinderen, die in de straten neervallen van de honger.
20Och Here, denk toch aan ons! Dit zijn uw eigen mensen wie U zulke dingen aandoet. Moeten moeders soms hun eigen kleine kinderen opeten die zij eens op schoot hielden? Is het nodig dat priesters en profeten sterven in de tempel van de Here?
21Kijk hen eens liggen in de straten: oud en jong, jongens en meisjes, gedood door het zwaard van de vijand. U hebt hen in uw toorn gedood, Here, U hebt hen meedogenloos afgemaakt.
22U hebt deze verwoesting opzettelijk laten plaatsvinden, op de dag van uw toorn was er niemand die ontsnapte of achterbleef. Mijn kinderen, voor wie ik altijd goed heb gezorgd, worden nu onder de voeten van de vijand vertrapt.
