Elifas Mmuaeɛ A Ɛdi Ɛkan
1Na Temanni Elifas buaa Hiob sɛ,
2“Sɛ obi pɛ sɛ ɔne wo kasa a, worennya ntoboaseɛ mma no anaa?
Hwan na wɔbɛtumi aka nʼano ato mu?
3Dwene sɛdeɛ wakyerɛkyerɛ nnipa bebree,
sɛdeɛ woahyɛ nsa a emu ayɛ mmerɛ den.
4Wo nsɛm ahyɛ wɔn a wɔasunti no den;
woahyɛ nkotodwe a ayɛ mmerɛ mu den.
5Na afei a ɔhaw aba no, wʼaba mu abu;
aba wo so, na wo ho adwiri wo.
6Wo nyamesuro mma wo ahotosoɔ anaa,
na wʼakwan a ɛho nni asɛm mma wo anidasoɔ anaa?
7“Dwene ho: Wɔasɛe obi a ne ho nni asɛm pɛn anaa?
Ɛhefa na wɔsɛee obi a ɔyɛ pɛ?
8Sɛdeɛ mahunu no, wɔn a wɔfɛntɛm bɔne
ne wɔn a wɔdua ɔhaw no, wɔtwa so aba.
9Sɛ Onyankopɔn home a, wɔsɛe;
nʼabufuo ma wɔyera.
10Agyata bɛtumi abobom na wɔapɔ so,
nanso wɔbɛbubu gyata akɛseɛ no se.
11Gyata annya haboa a ɔwu,
na gyatabereɛ mma no bɔ hwete.
12“Wɔbɛkaa kokoamsɛm bi kyerɛɛ me
na mʼaso tee no sɛ asomusɛm.
13Wɔ anadwo daeɛso basabasa mu,
ɛberɛ a nnipa adeda nnahɔɔ no,
14ehu ne nketenkete kyeree me.
Ɛmaa me nnompe nyinaa wosoeɛ.
15Honhom bi twaa mʼani so,
na me ho nwi sɔre gyinaeɛ.
16Ɛgyinaeɛ,
nanso, manhunu nʼabɔsuo.
Biribi bɛgyinaa mʼanim,
na metee nne bɔkɔɔ bi a ɛrebisa sɛ,
17‘Onipa dasani bɛtumi atene asene Onyankopɔn?
Onipa bɛtumi ayɛ kronn asene ne Yɛfoɔ anaa?
18Sɛ Onyankopɔn ntumi mfa ne ho nto nʼankasa asomfoɔ so,
na sɛ ɔka nʼabɔfoɔ mpo anim a,
19hwan ne onipa a wɔde dɔteɛ anwene no,
a ne fapem sisi mfuturo mu
na wɔdwerɛ no ntɛm so sene abubummabaa?
20Ɛfiri anɔpahema kɔsi anwummerɛ wɔbubu wɔn mu nketenkete;
na wɔyera korakora a obiara nhunu wɔn bio.
21Wɔtete wɔn ntomadan nhoma mu,
ɛno enti wɔwuwu a wɔnnim.’
De reactie van Elifaz
1Op deze klacht antwoordde Elifaz uit Teman:
2‘Kun je het verdragen als iemand in deze situatie tegen je spreekt? Maar wie zou nu kunnen zwijgen?
3-4 Jij bent altijd iemand geweest die mensen die in moeilijkheden zaten, vertelde dat zij op God moesten vertrouwen. Je bemoedigde mensen die zwak waren of op het punt stonden te struikelen, die wanhopig waren of van vertwijfeling niet meer wisten wat zij moesten doen.
5Maar nu de tegenslagen jou treffen, ben je verdrietig en geef je de moed op.
6Moet jij in een tijd als deze niet juist steun zoeken bij God en op Hem vertrouwen? Heb je dan niets aan het geloof dat God de oprechte mens helpt?
7-8 Denk eens goed na! Heb je ooit gehoord van een werkelijk oprecht en onschuldig mens die werd gestraft? De ervaring leert dat zij die zonde en moeilijkheden zaaien, die ook oogsten.
9Door Gods adem worden zij uit dit leven weggevaagd.
10Hoewel zij brullen als jonge leeuwen, zullen zij worden gebroken en vernietigd.
11De leeuw komt om door gebrek aan prooi en de welpen van de leeuwin worden verspreid en verdwalen.
12Er werd mij in het geheim iets toevertrouwd, als het ware in mijn oor gefluisterd.
13-14 Tussen onrustige dromen in de nacht, toen de mensen sliepen, vloog plotseling de angst mij naar de keel en ik beefde over mijn hele lichaam.
15Een adem streek langs mijn gezicht, de wind deed mij huiveren.
16Hij stond stil, maar ik kon hem niet goed zien en ik hoorde een gedempte stem zeggen:
17“Is een gewone sterveling rechtvaardiger dan God? Reiner dan zijn Schepper?”
18-19 Als God niet eens zijn eigen boodschappers kan vertrouwen en zelfs engelen fouten maken, zou Hij dat dan wel kunnen bij stoffelijke wezens, die in lemen hutten wonen en nog gemakkelijker dan motten kunnen worden doodgedrukt?
20ʼs Morgens leven zij, maar ʼs avonds zijn zij al dood. Voor altijd verdwenen, zonder dat ook maar iemand een gedachte aan hen schenkt.
21Hun levensdraad wordt doorgeknipt en zij sterven zonder iets bij het leven gewonnen te hebben.’
