1“Nanso seesei wɔsere me,
nnipa a manyini sene wɔn,
na wɔn agyanom mfata sɛ
wɔne me nnwan ho nkraman tena.
2Mfasoɔ bɛn na wɔn nsa mu ahoɔden wɔ ma me,
ɛberɛ a wɔn ahoɔden afiri wɔn mu?
3Ohia ne ɛkɔm ama wɔn ho atete,
wɔnante asase wesee
ne asase bonini so anadwo.
4Wɔboaboaa nkyenhahan ano wɔ nkyɛkyerɛ mu,
na wɔde ɛserɛ so nnua nhini yɛɛ wɔn aduane.
5Wɔn mfɛfoɔ pamoo wɔn firii wɔn mu,
na wɔhuroo wɔn sɛ akorɔmfoɔ.
6Wɔhyɛɛ wɔn ma wɔtenaa nsuka a emu awo,
abotan ne ɛfam ntokuro mu.
7Wɔsuu sɛ mfunumu wɔ wiram
na wɔfoforee so wɔ ɔdɔtɔ ase.
8Ekuo a wɔmfra na wɔnni din,
wɔpam wɔn firii asase no so.
9“Na ɛnnɛ yi wɔn mmammarima de dwom bɔ me akutia;
mayɛ abusudeɛ wɔ wɔn mu.
10Wɔkyiri me na wɔnnka mma me ho;
wɔmmfɛre sɛ wɔtete ntasuo gu mʼanim.
11Afei a Onyankopɔn abubu me tadua na ɔde amanehunu aba me so yi,
wɔyɛ deɛ wɔpɛ wɔ mʼanim.
12Abusuakuo no to hyɛ me so wɔ me nifa so;
wɔsum me nan mfidie,
na wɔsisi apie tia me.
13Wɔsisi mʼakwan;
na wɔnya me sɛe me
na obiara mmoa me.
14Wɔba te sɛ deɛ wɔfiri ntokuro a ano abae mu;
wɔnam mmubuiɛ no mu munimuni ba.
15Ahunahuna ma me ho dwiri me;
mʼanimuonyam atu kɔ sɛdeɛ mframa abɔ agu,
me banbɔ atu ayera sɛ omununkum.
16“Na seesei, me nkwa resa;
na amanehunu nna akyekyere me.
17Anadwo wowɔ me nnompe mu;
ɔyea a ɛwe me no nnyae.
18Onyankopɔn firi ne tumi mu yɛ sɛ aduradeɛ ma me;
ɔmia me te sɛ mʼatadeɛ kɔn.
19Ɔto me twene atɛkyɛ mu
na ɔma me yɛ sɛ mfuturo ne nsõ.
20“Ao Onyankopɔn, mesu mefrɛ wo, nanso wommua me.
Mesɔre gyina, nanso wohwɛ me kɛkɛ.
21Woba me so anibereɛ so;
wode wʼabasa mu tumi to hyɛ me so.
22Wohwim me na wode mframa pia me;
wodankyidankyi me wɔ ahum mu.
23Menim sɛ wode me bɛkɔ owuo mu,
baabi a woahyɛ ama ateasefoɔ nyinaa.
24“Ampa ara obiara mfa ne nsa nka onipa a ɔrebrɛ
ɛberɛ a ɔresu pɛ mmoa wɔ nʼamanehunu mu.
25Mansu amma wɔn a wɔwɔ ɔhaw mu anaa?
Me kra werɛ anho amma ahiafoɔ anaa?
26Nanso ɛberɛ a mʼani da papa so no, bɔne baeɛ;
ɛberɛ a mepɛɛ hann no, esum na ɛduruuɛ.
27Meyafunu mu a ɛwowɔ me no nnyae da;
na nna a amanehunu wɔ mu da mʼanim.
28Menenam a mabiri a ɛnyɛ sɛ owia na ahye me;
megyina adwaberem na mesu pɛ mmoa.
29Madane nnompo nuabarima,
me ne apatuo na ɛbɔ.
30Me honam ani abiri na ɛhwanehwane;
huraeɛ ama me ho adɔ.
31Me sankuo bɔ kwadwom,
na mʼatɛntɛbɛn ma agyaadwotwa nnyegyeɛ.
Job wordt bespot
1‘Maar nu word ik bespot door mensen die veel jonger zijn dan ik, jonge mannen wiens vaders niet goed genoeg zijn om op mijn herdershonden te passen.
2Trouwens, hoe zou de kracht van hun handen mij hebben kunnen helpen, nu hun levenskracht is vergaan?
3Uitgeput door de honger hebben zij ʼs nachts rondgezworven, in verschroeid land, in verlaten woestijnen.
4Daar eten ze de zoutige neerslag van het struikgewas en de wortels van de brem,
5omdat zij als dieven uit de beschaafde wereld zijn verdreven.
6Nu houden zij zich op in uitgedroogde rivierbeddingen, in grotten en tussen de rotsen.
7Zij maken geluiden als dieren die zich door het struikgewas bewegen en schuilen dicht bij elkaar onder de netels.
8Een laag en naamloos uitschot dat het land werd uitgeschopt.
9En nu ben ik het onderwerp van hun spotternij geworden, ze maken mij belachelijk!
10Zij hebben een hekel aan mij en willen niet bij mij in de buurt komen. Zij durven mij zelfs in het gezicht te spugen.
11Nu God de kracht uit mijn leven heeft weggenomen en mij met deze rampen treft, hebben deze jonge mannen helemaal geen eerbied meer voor mij, maar vernederen zij mij.
12Deze belagers dringen aan mijn rechterkant op, ze dwingen mij te vluchten, ze zetten de aanval in en willen mij vernietigen.
13Zij versperren mij de weg en doen al het mogelijke om mijn ondergang te bewerken, wetend dat ik niemand heb die mij kan helpen.
14Zij komen als één grote horde dreigend op mij af. Als golven stromen ze over mij heen, te midden van alle ellende.
15Ik word ontzettend bang. Zij houden mij in hun greep. Mijn waardigheid is verdwenen als een wolk die door een storm wordt meegevoerd.
16Het leven stroomt weg uit mijn ziel. Dagen vol ellende moet ik doormaken.
17Mijn trieste nachten zijn gevuld met pijn die voortdurend aan mijn botten knaagt.
18Ik lig de hele nacht te woelen en mijn hemd draait zich knellend om mijn lichaam.
19God heeft mij in de modder gegooid. Ik voel me alsof ik stof en as ben.
20Ik roep naar U, o God, maar U geeft geen antwoord. Ik sta voor U, maar U keurt mij geen blik waardig.
21U bent wreed geworden tegen mij en uw hand slaat mij met grote kracht.
22U geeft mij over aan een zware storm en slingert mij heen en weer in een vreselijk noodweer.
23Ik weet dat het uw bedoeling is mij te doden en me daar te brengen waar alle levenden uiteindelijk samenkomen.
24Heb ik soms de noodlijdenden niet geholpen, wanneer zij om hulp schreeuwden?
25Huilde ik niet mee met hen die het moeilijk hadden? Was ik niet diepbedroefd over het lot van de armen?
26Maar toen ik verwachtte dat het goede zou komen, kwam in plaats daarvan het kwade. Er kwam duisternis in plaats van licht.
27Mijn hart is bedroefd en rusteloos en ik zie op tegen de komende dagen vol ellende.
28-29 Ik loop treurend rond, zonder hoop op licht. Ik sta in het midden van de gemeente en roep om hulp. Maar ik kan net zo goed niet roepen, want in hun ogen ben ik een broer van de jakhalzen en een metgezel van de struisvogels.
30Mijn huid is zwart en schilfert af. Mijn botten branden van de koorts.
31Mijn blijde en opgewekte stem klinkt nu als de stem van een rouwende.’
