1“Adɛn enti na Onyankopɔn nhyɛ berɛ mma atemmuo?
Adɛn enti na ɛsɛ sɛ wɔn a wɔnim noɔ no hwɛ saa da no anim ɛnso ɛmma da?
2Nnipa yiyi aboɔ a wɔde ato hyeɛ;
na wɔde nnwankuo a wɔawia kɔ hɔ adidi.
3Wɔpam nwisiaa mfunumu
na wɔgye akunafoɔ anantwie sɛ awowasideɛ.
4Wɔsum ahiafoɔ firi ɛkwan so
na wɔhyɛ asase no so ahiafoɔ ma wɔkɔtetɛ.
5Ahiafoɔ no yɛ wɔn adwuma pɛ aduane
te sɛ ɛserɛ so mfunumu no;
asase wesee no so na wɔnya aduane ma wɔn mma.
6Wɔboaboa mmoa aduane ano wɔ mfuo no so
na wɔdi mpɛpɛ wɔ amumuyɛfoɔ bobe nturo mu.
7Wɔnni ntoma, na wɔda kwaterekwa;
wɔnni hwee a wɔde kata wɔn ho wɔ awɔ mu.
8Mmepɔ so osutɔ fɔ wɔn twɔnn
na wɔfomfam mmotan no ho ɛfiri sɛ wɔnni ahatasoɔ.
9Wɔte awisiaa firi nufoɔ ano;
na wɔfa ohiani abotafoa de si ne ka anan mu.
10Wɔnenam adagya a wɔnni ntoma;
wɔsoa ayuo afiafi, nanso ɛkɔm de wɔn ara.
11Wɔkyi ngo wɔn adan mu;
wɔtiatia nsakyimena mu, nanso osukɔm de wɔn.
12Wɔn a wɔrewuwuo no apinisie firi kuropɔn no mu,
na apirafoɔ kra su pɛ mmoa.
Nanso Onyankopɔn mfa bɔne nto obiara so.
13“Ebinom wɔ hɔ a wɔsɔre tia hann no,
wɔn a wɔnnim nʼakwan
anaasɛ wɔnnante nʼatempɔn so.
14Sɛ adekyeɛ hann no kɔ a, owudifoɔ no sɔre
na ɔkum ohiani ne mmɔborɔni;
adesaeɛ mu, ɔwiawia ne ho sɛ ɔkorɔmfoɔ.
15Ɔwaresɛefoɔ twɛn ɛberɛ a adeɛ resa;
ɔka sɛ, ‘obiara renhunu me,’
na ɔde nʼanim hinta.
16Esum mu na nnipa bubu apono wura afie mu,
na awiaberɛ mu no, wɔtoto wɔn ho ɛpono mu;
wɔne hann nni hwee yɛ.
17Esum kabii yɛ adekyeɛ ma wɔn nyinaa;
wɔne esum mu nneɛma a ɛyɛ hu fa nnamfo.
18“Nanso wɔte sɛ ahuro a ɛtɛ nsuo ani;
wɔadome wɔn kyɛfa wɔ asase no so,
enti obiara nnkɔ bobe nturo no mu.
19Sɛdeɛ ɔhyew ne ɔpɛ de sukyerɛmma a anane korɔ no,
saa ara na damena de wɔn a wɔayɛ bɔne korɔ.
20Awotwaa werɛ firi wɔn,
na ɔsonsono di wɔn nam;
nnipa bɔne deɛ, wɔnnkae wɔn bio
na mmom wɔbubu te sɛ dua.
21Wɔde ɔbaa bonini a ɔnni ba yɛ haboa,
na wɔnhunu akunafoɔ mmɔbɔ.
22Onyankopɔn nam ne tumi so twe atumfoɔ kɔ;
ɛwom sɛ wɔnya asetena pa deɛ, nanso wɔnni nkwa ho bɔhyɛ.
23Ɔtumi ma wɔn tena ase asomdwoeɛ mu,
nanso nʼani wɔ wɔn akwan so.
24Wɔma wɔn so berɛ tiawa bi, na afei wɔnni hɔ bio;
wɔbrɛ wɔn ase boaboa wɔn ano sɛ nnipa nyinaa;
wɔtwitwa wɔn gu te sɛ aburoo ti.
25“Sɛ yei nte saa a, hwan na ɔbɛtumi agye me akyinnyeɛ
na ama deɛ maka ayɛ nsɛnhunu?”
Jobs protest
1‘Waarom opent God de rechtszitting niet om naar mijn verweer te luisteren? Waarom moeten zij die Hem kennen, zonder resultaat op Hem wachten?
2Er worden grenspalen verschoven, schaapskudden gestolen en geweid
3en zelfs de ezel van de wezen wordt weggehaald. De arme weduwe moet de enige os die zij bezit inleveren om een lening te kunnen krijgen.
4De hulpbehoevenden worden opzijgeschopt, zij mogen de weg niet versperren. Alle armen van het land worden in een hoek gedrukt.
5Net als de wilde ezels in de woestijn moeten de armen al hun tijd gebruiken om genoeg voedsel te bemachtigen. Zij worden de woestijn ingestuurd om voedsel te zoeken voor hun kinderen.
6Zij eten wat in het wild groeit en zoeken zelfs in de wijngaarden van de goddelozen naar achtergebleven druiven.
7ʼs Nachts liggen zij buiten in de kou zonder kleren of dekens om zich te verwarmen.
8Zij raken doorweekt door de stortregens die vanaf de bergen komen en bij gebrek aan een behoorlijk onderdak drukken zij zich tegen de rotswand aan.
9De goddelozen rukken vaderloze kinderen van hun moeders borst weg en nemen het kind van een arme als onderpand mee tot deze zijn schuld heeft afbetaald.
10Daarom moeten zij naakt, zonder enig kledingstuk, ronddwalen en worden zij gedwongen korenschoven te sjouwen terwijl zij zelf honger lijden.
11Zij moeten olijfolie persen tussen de stenen en druiven treden in de wijnpers, terwijl ze bijna neervallen van de dorst.
12Het gekreun van de stervenden stijgt op uit de stad en de gewonden schreeuwen om hulp, maar God schenkt geen aandacht aan het onrecht dat hun wordt aangedaan.
13De goddelozen komen in opstand tegen het licht en begrijpen niets van oprechtheid en goedheid.
14-15 Als het daglicht voorbij is, gaan de moordenaars op pad om de arme en hulpbehoevenden te doden en zich ʼs nachts bezig te houden met diefstal. De overspelige man wacht tot het donker wordt, want hij denkt “dan ziet niemand me” en hij verbergt zijn gezicht.
16Inbrekers gaan er ʼs nachts op uit om hun werk te doen en overdag sluiten zij zich op, zij houden niet van daglicht.
17Voor al deze misdadigers is de donkere nacht als de morgen. Ze zijn vertrouwd met de verschrikkelijke dingen die in het donker gebeuren.
18Maar wat verdwijnen zij snel van de aardbodem! Het land dat zij bezitten, is vervloekt. Het is afgelopen met hun kwade praktijken in de wijngaarden.
19De dood verteert zondaars, zoals hitte en droogte de sneeuw laten verdwijnen.
20Zelfs de moeder van de zondaar zal hem vergeten. Hij is een welkome maaltijd voor de wormen en niemand zal nog aan hem denken. Want de goddeloze wordt gebroken als een boom door een storm.
21Zij hebben namelijk kinderloze en onvruchtbare vrouwen slecht behandeld. Zij weigeren hulpbehoevende weduwen te helpen.
22God overweldigt de machtigen en de goddelozen door zijn kracht, en al staan ze weer op, ze zijn hun leven niet meer zeker.
23En ook wanneer Hij hen met rust laat en zij zich veilig voelen, houdt Hij hun scherp in de gaten.
24Maar ook al staan zij nu in hoog aanzien, toch zullen zij net als alle anderen in een oogwenk verdwijnen, afgesneden als de halmen van het koren.
25Is er iemand die mij mijn ongelijk kan bewijzen? Wie kan aantonen dat ik een leugenaar ben en er volkomen naast zit?’