1Me sunsum atɔ piti,
me nna so atwa,
na damena retwɛn me.
2Ampa ara fɛdifoɔ atwa me ho ahyia;
ɛsɛ sɛ mehwɛ wɔn atutupɛ.
3“Ao Onyankopɔn, hyɛ me ɛbɔ a wopɛ.
Hwan bio na ɔbɛma me banbɔ?
4Woato wɔn adwene mu a wɔnte asɛm ase;
enti woremma wɔnni nkonim.
5Sɛ obi sopa ne nnamfonom de nya akatua a,
ne mma ani bɛfira.
6“Onyankopɔn de me ayɛ asɛm a ɛda obiara ano,
obi a wɔte ntasuo gu nʼani so.
7Awerɛhoɔ ama mʼani ayɛ samoo
me bɔberɛ nyinaa yɛ sunsumma.
8Ateneneefoɔ hunu me a, ɛyɛ wɔn nwanwa.
Wɔn a wɔdi bem no bɛsɔre atia wɔn a wɔnni nyamesu.
9Ateneneefoɔ bɛkɔ wɔn anim,
na wɔn a wɔn nsa ho teɛ bɛkɔ so anya ahoɔden.
10“Mo nyinaa mo nsane mmra mmɛsɔ me nhwɛ!
Na merennya onyansafoɔ wɔ mo mu.
11Me nna atwam, me nhyehyɛeɛ apansam,
saa ara na mʼakoma apɛdeɛ nso ayɛ.
12Saa nnipa yi ma anadwo dane awia;
esum mu koraa no, wɔka sɛ, ‘Hann abɛn,’
13Sɛ efie baako pɛ a mʼani da so ne damena,
sɛ mesɛ me kɛtɛ wɔ esum mu,
14sɛ meka kyerɛ porɔeɛ sɛ, ‘Woyɛ mʼagya,’
na me kyerɛ ɔsonsono sɛ, ‘Me maame’ anaa ‘Me nuabaa’ a,
15na afei mʼanidasoɔ wɔ he?
Hwan na ɔbɛtumi anya anidasoɔ bi ama me?
16Ɛbɛsiane akɔ owuo ɛpono ano anaa?
Yɛn nyinaa bɛsiane akɔ mfuturo mu anaa?”
De gebrokenheid van Job
1‘Mijn geest is gebroken en ik ben meer dood dan levend, het graf staat al voor mij open.
2Spotzieke lieden omringen mij en waar ik ook kijk, zie ik hen die mij beledigen.
3-4 Zal dan niemand mijn onschuld bij God bevestigen? Maar U, mijn God, hebt er toch voor gezorgd dat zij dit niet begrijpen. Och, laat hen niet triomferen!
5Als iemand zich laat omkopen om zijn vrienden aan te klagen, zullen zijn kinderen blind door het leven gaan.
6Hij heeft mij tot mikpunt van openlijke spot gemaakt, de mensen spugen mij in het gezicht.
7Mijn ogen zijn dof van het huilen en ik ben nog maar een schim van wie ik vroeger was.
8Oprechte mensen staan verbaasd als zij mij zien en de onschuldige keert zich tegen de goddeloze.
9De rechtvaardigen laten zich niet van de goede weg afbrengen, de mensen met reine harten worden steeds sterker.
10Maar jullie kunnen mij beter met rust laten, want ik zie onder jullie geen wijs mens.
11Mijn goede dagen behoren tot het verleden. Mijn verwachtingen zijn niet uitgekomen. Mijn hartenwensen zijn in rook opgegaan.
12Zij maken van de nacht een dag en zeggen wanneer het donker is: “Het wordt zo weer licht.” Zo verdraaien zij de waarheid.
13-14 Als ik sterf, ga ik de duisternis in. Het graf is mijn woonplaats. De ontbinding is mijn vader en de wormen mijn moeder en zuster.
15Waar is mijn hoop dan gebleven? Kan iemand nog enige hoop voor mij ontdekken?
16Nee, mijn hoop en mijn verwachtingen gaan met mij het graf in. Samen zullen wij in het stof rusten.’
