Habakuk 3 – ASCB & OL

Asante Twi Contemporary Bible

Habakuk 3:1-19

Habakuk Mpaeɛbɔ

1Saa mpaeɛbɔ yi, Habakuk too no sɛ dwom:

2Awurade, mate wo ho nsɛm nyinaa,

na me ho adwiri me wɔ wʼanwanwannwuma a woayɛ ho,

Yɛ no foforɔ wɔ yɛn mmerɛ so.

Yɛn mmerɛ yi mu, ma wɔnhunu.

Wʼabofuhyeɛ mu no, kae wo mmɔborɔhunu.

3Onyankopɔn firi Teman baeɛ,

Ɔkronkronni a ɔfiri Bepɔ Paran so,

Nʼanimuonyam kata ɔsoro,

na nʼayɛyie hyɛ asase so ma.

4Ɔhyerɛn sɛ anɔpawia.

Ɛhan no twa ogya firi ne nsam,

Ɛhɔ na ne tumi ahinta.

5Ɔyaredɔm di nʼanim kɔ;

Na nsaneyadeɛ di nʼakyi pɛɛ.

6Sɛ ɔgyina a, asase woso.

Sɛ ɔhwɛ a, ɔma aman woso.

Tete mmepɔ dwiri,

na nkokoɔ a ɛfiri tete no ka sram so.

Nʼakwan nntwa mu da.

7Mehunuu Kusanfoɔ ntomadan a ateteɛ

ne Midianfoɔ3.7 Kusan…Midian—Wɔyɛ Arabia mmusuakuo. Awerɛhoɔ…ahoyera—Ɛberɛ a wɔyii Israelfoɔ firii Misraim nkoasom mu no, nnipa a wɔbemmɛn wɔn no bɔɔ hu. (2 Mose 15.14-16; Yos 2.9-10). atenaeɛ a agyigya.

8Awurade, wo bo fuu nsubɔntene no?

Wʼabofuo no tiaa nsuwansuwa no?

Wosɔre tiaa ɛpo,

ɛberɛ a wo ne wʼapɔnkɔ

ne nkonimdie nteaseɛnam nam.

9Woyii wo tadua,

Wobisaa sɛ wɔmmrɛ wo agyan bebree.

Wode nsubɔntene paapae asase mu.

10Mmepɔ hunuu wo, na wɔwosoeɛ

Nsuohwiam bɛsene kɔeɛ.

Ebunu no woro so,

na ɛhuru baa soro.

11Owia ne ɔsrane gyinagyinaa sorosoro hɔ,

ɛberɛ a wohunuu wʼagyan a ɛnenam ewiem no hann no

ne wo pea a ɛpa nyinam nyinam no.

12Wʼabufuhyeɛ mu no, wonante twaa asase so

na wode abufuo tiatiaa aman no so.

13Wobaeɛ sɛ worebɛgye wo nkurɔfoɔ,

na woagye deɛ wɔasra no no nkwa.

Wopɛkyɛɛ atirimuɔdenfoɔ ɔman no kandifoɔ,

wopaa ne ho ntoma firi ne tiri so kɔsii ne nan ase.

14Wode ɔno ankasa pea hweree ne tiri mu,

ɛberɛ a nʼakofoɔ bɔɔ yerɛdɛ sɛ wɔrebɛhwete yɛn mu.

Wɔpɛɛ sɛ wɔbɛtɔre

mmɔborɔfoɔ a wɔakɔ atɛ no ase koraa.

15Wode wʼapɔnkɔ tiatiaa ɛpo no mu,

ma nsuo kɛseɛ no huruiɛ.

16Meteeɛ no, mʼakoma tuuɛ,

nnyegyeeɛ no maa mʼano poo biribiri;

aporɔ hyɛnee me nnompe mu,

na me nan wosoeɛ.

Nanso mɛto me bo ase atwɛn akɔsi sɛ

amanehunu da bɛduru ɔman a wɔto hyɛɛ yɛn so no.

17Ɛwom, borɔdɔma nnua no nguu nhwiren,

na aba nso nni bobe no so;

ɛwom, ngo dua no adi hwammɔ

na mfuo no mmɔ aduane.

Ɛwom, nnwan biara nni buo no mu,

na anantwie nso nni ban no mu.

18Nanso, mʼani bɛgye Awurade mu;

me ho bɛsɛpɛ me wɔ Onyankopɔn a

ɔyɛ mʼagyenkwa no mu.

19Otumfoɔ Awurade yɛ mʼahoɔden.

Ɔma me nan yɛ sɛ ɔforoteɛ deɛ,

ɔma me nante sorɔnsorɔmmea.

Wɔmfa mpaeɛ yi mma nnwomtofoɔ ntuanoni no. Na wɔnto no wɔ me nhoma nnwontodeɛ no so.

O Livro

Habacuque 3:1-19

A oração de Habacuque

1Esta é a oração que o profeta Habacuque cantou, em forma de lamentação:

2Ó Senhor, agora ouvi a tua palavra

e adoro-te pelas coisas tremendas que realizaste!

Nestes tempos de profunda angústia,

ajuda-nos novamente, como fizeste em anos passados.

Mostra-nos o teu poder em nos socorrer!

Na tua ira, lembra-te da misericórdia!

3Deus veio de Temã,

do monte Parã veio o Deus santo. Pausa

O seu brilho é como o de um relâmpago.

A sua glória enche o céu.

Tudo na Terra justifica o louvor que lhe é dado!

Que Deus maravilhoso ele é!

4Da sua mão saem relâmpagos fulgurantes.

Não conhecemos toda a extensão do seu imenso poder.

5Adiante dele vai a peste

e a praga segue no seu encalço.

6Parou e a Terra estremeceu, ficou um momento fitando-a.

Por um momento, olhou e fez tremer todas as nações;

abalou as montanhas eternas e nivelou os outeiros.

Os caminhos dele são eternos!

7Vejo o povo de Cuchan cheio de pavor

e os habitantes de Midiã em terror mortal.

8Acaso é contra os rios, Senhor,

e contra os ribeiros que estás irado?

Estava contra o mar, o teu furor,

quando cavalgaste nos teus cavalos sobre as nuvens,

nos teus carros de vitória?

9Tu tiras o teu arco do saco

e enches a aljava de flechas!

10As montanhas viram-no e tremeram.

O mar ruge e as suas ondas levantam-se alto.

11O Sol e a Lua param a sua carreira perante os raios

e relâmpagos da tua lança.

12Caminhaste pela Terra com indignação,

pisaste as nações com a tua ira.

13Saíste para salvar o teu povo escolhido.

Esmagaste a cabeça do ímpio,

deixando-lhe só ossos dos pés à cabeça.

14Destruíste com as suas próprias armas

os que vieram como um furacão sobre Israel,

a fim de nos espalhar com maligno prazer,

como se estivessem prestes a devorar o necessitado em seu abrigo.

15Os teus cavaleiros atravessaram o mar

e tornaram as águas revoltas.

16Tremi quando ouvi tudo isso;

os meus lábios tremeram de medo;

as pernas foram-se abaixo e fiquei todo tremendo.

No entanto, esperarei calmamente o dia da angústia,

na esperança de que Deus se voltará contra o invasor.

17Ainda que na figueira tenham sido destruídos todos os figos,

e na videira não haja fruto,

ainda que a oliveira seque e os campos se tornem estéreis,

ainda que os rebanhos morram no meio das pastagens

e os currais fiquem vazios,

18contudo, eu me alegrarei no Senhor,

serei feliz no Deus da minha salvação!

19O Senhor Deus é a minha força;

torna os meus pés ligeiros como os da gazela

e guarda-me em segurança nos lugares altos.