1Nnome nka mo a mogye mo ho die wɔ Sion,
ne mo a mo asom adwo mo wɔ Samaria bepɔ so,
mo atitire a mowɔ ɔman dikanfoɔ mu,
a Israelfoɔ ba mo nkyɛn!
2Monkɔ Kalne, nkɔhwɛ hɔ.
Na momfiri hɔ nkɔ Hamat kɛseɛ mu,
monsiane nkɔ Gat a ɛwɔ Filistia.
Wɔyɛ sene mo ahemman mmienu no?
Wɔn asase no so sene mo deɛ no anaa?
3Motu ɛda bɔne hyɛ ɛda
na motwe Atemmuo da bɛn.
4Modeda asonse mpa so
mogye mo ahome wɔ mo nnaeɛ mu,
na mowe nnwammaa ne
anantwie mma a wɔadɔre sradeɛ nam.
5Mode mo sankuten to ahuhudwom,
na mobɔ mo tirim yɛ nnwom wɔ
mo nnwontodeɛ so te sɛ Dawid.
6Monom nsã nkorama mu
na mode sradehwam papa yɛ mo ho,
na monni awerɛhoɔ wɔ Yosef sɛeɛ ho.
7Ɛno enti, mobɛka atukɔfoɔ a wɔdi ɛkan no ho;
na mo apontoɔ ne mo ahomegyeɛ to bɛtwa.
Awurade Kyiri Israel Ahomasoɔ
8Otumfoɔ Awurade aka ne ho ntam
na deɛ Asafo Awurade Onyankopɔn seɛ nie:
“Mekyiri Yakob ahomasoɔ
na memmpɛ nʼaban;
mede kuropɔn no bɛma
ɛne deɛ ɛwɔ mu nyinaa.”
9Sɛ wogya nnipa edu wɔ efie baako mu a, wɔn nso bɛwuwu. 10Na sɛ obusuani a ɔrebɛhye awufoɔ no ba sɛ ɔrebɛfa wɔn afiri efie hɔ na ɔbisa obi a wakɔtɛ sɛ, “Obi ka wo ho anaa?” Na ɔbuaa sɛ, “Dabi” a, afei ɔbɛka sɛ, “Mua wʼano!” Ɛnsɛ sɛ wɔbɔ Awurade din.
11Na Awurade ahyɛ mmara
na ɔbɛbubu afie akɛseɛ no mu asinasini
ne afie nketewa no nso mu nketenkete.
12Apɔnkɔ tu mmirika wɔ abotan a apaapae so anaa?
Na obi de nantwie funtum hɔ anaa?
Nanso, moadane atɛntenenee ayɛ no awuduro.
Na tenenee nso ayɛ nwononwono.
13Mo a moani gye Lo-debar nkoguo ho,
na mobisa sɛ, “Ɛnyɛ yɛn ahoɔden na yɛde dii Karnaim so anaa?”
14Deɛ Asafo Awurade Onyankopɔn seɛ nie: “Mɛhwanyan ɔman bi abɛtia mo, Ao Israelfoɔ,
deɛ ɔbɛhyɛ mo so firi Lebo Hamat akɔsi Araba bɔnhwa mu.”
De valse glorie van Israël
1Wee de mensen die zorgeloos in Jeruzalem en Samaria leven, die beroemd zijn en vereerd worden door het volk van Israël. 2Ga maar eens naar Kalne en kijk wat daar is gebeurd, ga daarna naar het grote Hamath en vandaar naar het lager gelegen Gath in het land van de Filistijnen. Eens waren zij beter en groter dan u, maar kijk eens wat er nu van hen is geworden. 3U wilt niet denken aan de straf die u te wachten staat, maar u brengt door uw daden de dag van het oordeel alleen maar dichterbij. 4U ligt omringd door luxe op ivoren banken en eet het vlees van de malste lammeren en de beste kalveren. 5U zingt nietszeggende liedjes bij de muziek van de harp en denkt dat u net zulke goede muzikanten bent als koning David was. 6U drinkt liters wijn en smeert zoetgeurende zalven op uw lichaam, zonder er bij stil te staan dat het rijk op instorten staat. 7Daarom zult u tot de eerste ballingen behoren, plotseling zal er een einde komen aan uw mooie leventje.
8De Oppermachtige Here, de God van de hemelse legers, heeft bij zijn eigen naam gezworen: ‘Ik walg van de trotse en valse glorie van Israël en haat haar prachtige huizen. Ik zal deze stad en alles wat zich erin bevindt, aan haar vijanden in handen geven.’ 9Ook al zijn er nog maar tien van hen over of staat nog maar één huis overeind, dan zullen die ook nog verdwijnen. 10Iemands oom zal als enige overblijven om hem te begraven of te verbranden. Als hij naar binnen gaat om zijn lijk uit het huis te halen, zal hij de andere overlevende daar vragen: ‘Zijn er nog meer overlevenden bij u?’ Het antwoord zal luiden: ‘Nee,’ en hij zal daaraan toevoegen: ‘Sst… noem de naam van de Here niet. Hij zou je eens kunnen horen.’ 11Want de Here beval dit: ‘Alle huizen, groot en klein, zullen met de grond worden gelijkgemaakt. 12Kunnen paarden op de rotsen rennen? Kunnen runderen de zee ploegen? Dat klinkt dom, maar het is net zo dom dat u een loopje neemt met het recht en dat u alles wat goed en juist moet zijn, verzuurt en vergiftigt. 13Het is dom u te verheugen over uw grootheid, terwijl u helemaal niets voorstelt! En trots te zijn op uw eigen nietige kracht! 14Israël, Ik zal een land op u afsturen dat u van uw noordelijke grens tot uw uiterste zuidpunt zwaar zal onderdrukken, overal, van Hamath tot aan de beek van Araba,’ zegt de Here, de God van de hemelse legers.
