1Monyɛ aso, Ao ɔsoro na mɛkasa!
Tie, Ao asase, nsɛm a ɛfiri mʼanom.
2Me nkyerɛkyerɛ bɛtɔ agu mo so sɛ nsuo;
me kasa bɛgu sɛ obosuo.
Me nsɛm bɛtɔ sɛ osuo a ɛgu ɛserɛ foforɔ so,
te sɛ nsuo a ɛpete afifideɛ foforɔ so.
3Mɛbɔ Awurade din;
Animuonyam wɔ yɛn Onyankopɔn.
4Ɔyɛ Ɔbotan; nʼadwuma yɛ pɛ;
Biribiara a ɔyɛ nam ne kwan so, na ɛyɛ.
Ɔyɛ Onyankopɔn nokwafoɔ a ɔnyɛ mfomsoɔ;
Ɔteneneeni ne nokwafoɔ ne no.
5Nanso wɔayɛ amumuyɛsɛm atia no;
sɛ wɔyɛ saa a, na wɔyɛ ne mma anaa?
Wɔyɛ adaadaafoɔ ne nkyirimma kɔntɔnkye.
6Saa na ɛsɛ sɛ mo ne Awurade di no?
Mo nkwaseafoɔ ne adwenemherɛfoɔ.
Ɛnyɛ ɔno ne mo Agya, mo yɛfoɔ?
Ɛnyɛ ɔno na ɔbɔɔ mo na ɔmaa mo nnyinasoɔ?
7Monkae tete nna;
monnwene awoɔ ntoatoasoɔ a atwam ho.
Mommisa mo agya na ɔbɛkyerɛ mo.
Mommisa mo mpanimfoɔ na wɔbɛka akyerɛ mo.
8Ɛberɛ a Ɔsorosoroni kyekyɛɛ nsase maa amanaman,
na ɔkyekyɛɛ adasamma mu no,
ɔtotoo ahyeɛ maa nnipa no
sɛdeɛ Israelfoɔ no ano sie.
9Ɛfiri sɛ, Israelfoɔ yɛ Awurade dea;
Yakob yɛ nʼagyapadeɛ sononko.
10Ɔhunuu wɔn wɔ ɛserɛ asase so
Asase kesee a hwee nni so so.
Ɔtwaa wɔn ho hyiaeɛ, hwɛɛ wɔn so;
Wɛn wɔn sɛ nʼagyapadeɛ a ɛsom bo.
11Sɛdeɛ ɔkɔdeɛ hwanyan ne mma,
na ɔbɔ mpɛmpɛn fa wɔn ho,
saa ara na ɔtrɛɛ ne ntaban mu bumaa wɔn,
sɔɔ wɔn mu den de wɔn tu kɔɔ soro.
12Awurade nko na ɔkyerɛ wɔn ɛkwan.
Wɔtenaa ase a wɔnni ananafoɔ anyame biara.
13Ɔma wɔnante faa nkokoɔ so;
Ɔma wɔdi mfuo so nnɔbaeɛ;
ɔde abotan mu woɔ,
ne ngo a ɛfiri abohemaa mu siesie wɔn.
14Ɔde anantwie nufosuo mu sradeɛ ne nnwan nufosuo,
nnwan ne mmirekyie mu sradeɛ ma wɔdiiɛ.
Ɔde Basan nnwennini ne nnwan a wɔadɔre,
ne atokoɔ papa maa wɔn.
Monom bobesa papa a ɛfiri bobe mu.
15Nanso, ankyɛre Yeshurun dɔree sradeɛ yɛɛ ahomasoɔ;
nnipa no mu yɛɛ duru, yɛɛ abrane, yɛɛ pemee!
Afei, wɔpaa Onyankopɔn a ɔbɔɔ wɔn;
wɔammu wɔn Botan a ɔyɛ wɔn nkwagyeɛ no.
16Wɔkanyane ne ninkunutwe, ɛfiri sɛ wɔsomm anyame foforɔ;
wɔyɛɛ akyiwadeɛ pii de hyɛɛ no abufuo.
17Wɔbɔɔ afɔdeɛ maa ahonhom fi, anyame huhuo,
anyame a na wɔnnim wɔn dada,
anyame a wɔbaa nnansa yi ara,
anyame a na wɔn agyanom nsuro wɔn.
18Mopaa Ɔbotan a ɔyɛɛ mo agya no.
Mo werɛ firii Onyankopɔn a ɔwoo mo no.
19Awurade hunuu yei na wɔn ho yɛɛ no nwunu.
Ɔno ankasa mmammarima ne ne mmammaa hyɛɛ no abufuo.
20Ɔkaa sɛ, “Mɛgya wɔn hɔ;
Mɛma wɔn awieeɛ aba!
Ɛfiri sɛ, wɔyɛ awoɔ ntoatoasoɔ kɔntɔnkye;
mma a wɔnni nokorɛ.
21Wɔde anyame foforɔ som akanyane me ninkuntwe;
wɔde anyame huhuo ahyɛ me abufuo.
Afei, mɛhyira aman a wɔnyɛ me ɔman mpo ama wɔn ani abere;
mɛhyira aman amanmufoɔ a wɔnni nteaseɛ ahyɛ wɔn abufuo.
22Mʼabufuo dɛre sɛ ogya,
na ɛhye kɔsi damena mu.
Ɛsɛe asase ne so nnɔbaeɛ nyinaa
na ɛpaapae mmepɔ fapem.
23“Mɛhɔre amanehunu wɔ wɔn so
na mato me bɛmma awowɔ wɔn.
24Mede ɛkɔm kɛseɛ,
huraeɛnini ne owuyadeɛ bɛba wɔn so.
Wɔde wiram mmoa se
ne awɔ a wɔn ano wɔ borɔ a wɔwea fam bɛha wɔn.
25Mmɔntene so no wɔbɛwuwu akofena ano,
na afie mu, ehu bɛtɔ wɔn so.
Mmeranteɛ ne mmabaawa
mmɔfra ne mpanin nyinaa.
26Meyɛɛ mʼadwene sɛ mɛbɔ wɔn ahwete
ama wɔn nkaeɛ ayera.
27Nanso, mesuroo ɔtamfoɔ fɛdie,
sɛ ebia atiafoɔ rente aseɛ na wɔaka sɛ,
‘Yɛn tumi adi nkonim!
Ɛnyɛ Awurade na ɔyɛeɛ!’ ”
28Israel yɛ ɔman a wɔnni adwene.
Nnipa no yɛ nkwaseafoɔ, na wɔnni nteaseɛ.
29Ao, sɛ wɔnim nyansa a, anka wɔbɛte yei ase!
Ao, anka wɔbɛhunu wɔn hyɛberɛ!
30Ɛbɛyɛ dɛn na onipa baako ataa nnipa apem,
na baanu bɛma ɔpedu adwane,
gye sɛ wɔn Botan atɔn wɔn.
Gye sɛ Awurade ayi wɔn ama.
31Na wɔn botan nte sɛ yɛn Botan,
sɛdeɛ wɔhunu no.
32Wɔn bobe nyini firi Sodom bobe mu
firi Gomora bobe nturom.
Wɔn bobe aba yɛ awuduro
na wɔn siaka nso yɛ nwono.
33Wɔn bobesa yɛ awɔ ano borɔ;
aprammire ano borɔ kɔdiawuo.
34“Merekora saa nneɛma yi nyinaa,
asɔ ano de asie mʼadekoradan mu.
35Mɛtɔ awere; wɔn a ɛfata wɔn no, ɛbɛtua wɔn so ka.
Ɛrenkyɛre wɔn nan bɛwatiri.
Wɔn amanehunu da no bɛduru,
na wɔn hyɛberɛ bɛto wɔn.”
36Awurade bɛbu ne nkurɔfoɔ atɛn
na wasesa nʼadwene wɔ ne nkoa ho,
Ɛberɛ a wahunu sɛ wɔn ahoɔden asa,
na ɛnkaa obiara, akoa anaa ɔdehyeɛ.
37Ɔbɛbisa sɛ, “Afei wɔn anyame no wɔ he,
ɔbotan a wɔde yɛɛ wɔn dwanekɔbea no,
38anyame a wɔdii wɔn afɔrebɔdeɛ mu sradeɛ no
na wɔnom wɔn afɔrebɔdeɛ mu nsã no?
Ma saa anyame no nsɔre mmɛboa mo!
Ma wɔnyɛ mo dwanekɔbea!
39“Afei, monhunu sɛ, me ara me ne no!
Onyame biara nni hɔ sɛ me!
Me na mekum na mema nkwa:
Me na mepira, na mesa;
obi ntumi nnye wo mfiri me nsam.
40Afei, mepagya me nsa kyerɛ soro
Ka sɛ: Sɛ mete ase yi,
41Sɛ mese mʼakofena a ɛpa yerɛ yerɛ ano
na mefiri atemmuo ase a,
mɛtɔ mʼatamfoɔ so awere
na matua wɔn a wɔtan me so ka.
42Mɛma me bɛmma anom mogya abo,
na mʼakofena asɛe honam,
atɔfoɔ ne nnommumfoɔ mogya,
ne atamfoɔ ntuanofoɔ tiri.”
43Ao ɔsorosoro, mo ne no nni ahurisie,
ɛfiri sɛ, ɔbɛtɔ nʼasomfoɔ mogya so were.
Ɔbɛtɔ nʼatamfoɔ so awere
na wadwira nʼasase ne ne nkurɔfoɔ ho.
44Mose ne Nun babarima Hosea baeɛ bɛkaa dwom yi mu nsɛm nyinaa kyerɛɛ nnipa no. 45Mose wiee saa dwom no mu nsɛm no ka no, 46ɔka kaa ho sɛ, “Momfa nsɛm a maka akyerɛ mo no nyinaa nsie mo akoma mu. Monka nkyerɛ mo mma nso sɛdeɛ ɛbɛyɛ a wɔbɛdi emu asɛm biara so sɛ mmara. 47Saa nkyerɛkyerɛ yi nyɛ nsɛm bi kwa, ɛyɛ mo nkwa! Sɛ modi so a, mo nkwa nna bɛware wɔ asase a moretwa Asubɔnten Yordan akɔtena so no so.”
Mose Owuo
48Ɛda no ara, Awurade ka kyerɛɛ Mose sɛ, 49“Kɔ Moab, kɔ mmepɔ a ɛwɔ asuo no apueeɛ no so, na foro Nebo bepɔ a ɛne Yeriko di nhwɛanim no. To wʼani hwɛ Kanaan asase no, asase a mede rema Israelfoɔ sɛ wɔn agyapadeɛ no. 50Ɛhɔ na wobɛwu wɔ bepɔ no so, na woakɔka wʼagyanom ho, sɛdeɛ wo nua Aaron wuu wɔ Hor bepɔ so kɔkaa nʼagyanom ho no. 51Ɛfiri sɛ, mo baanu dii me hwammɔ wɔ Israelfoɔ mu wɔ Meriba ne Kades asuo ho wɔ Sin ɛserɛ so. Moanni me kronkronyɛ ho adanseɛ ankyerɛ Israelfoɔ no wɔ hɔ. 52Ɛno enti, mobɛhunu asase no afiri akyiri, nanso mo nan rensi asase a mede rema Israelfoɔ no so.”
1ای آسمان گوش بگير تا بگويم،
و ای زمين سخنان مرا بشنو!
2تعليم من مثل باران خواهد باريد
و مانند شبنم بر زمين خواهد نشست.
كلام من مثل قطرههای باران بر سبزهٔ تازه،
و مانند نمنم باران بر گياهان فرو خواهد ريخت.
3نام خداوند را ستايش خواهم كرد،
و قوم او عظمت وی را وصف خواهند نمود.
4خداوند همچون صخرهای است و اعمالش كامل و عادل،
اوست خدای امين و دادگر،
از گناه مبرا و با انصاف.
5قوم او فاسد شده، باعث ننگ او گشتهاند،
آنها ديگر فرزندان او نيستند، بلكه قومی هستند كجرو و متمرد.
6ای قوم احمق و نادان!
آيا اينچنين از خدای خود قدردانی میكنی؟
آيا او پدر و خالق تو نيست؟
آيا او نبود كه تو را بوجود آورد؟
7روزهای گذشته را به ياد آر،
از پدران خود بپرس تابه تو بگويند،
از ريشسفيدان سؤال كن تا به تو جواب دهند.
8خدای متعال، زمين را بين قومها تقسيم كرد
و مرزهای آنها را تعيين نمود،
9ولی قوم اسرائيل را برگزيد تا ملک او باشد.
10او اسرائيل را در بيابان خشک و سوزان يافت،
او را در برگرفت و از او مراقبت كرد،
و مانند مردمک چشم خود از او محافظت نمود،
11درست مانند عقابی كه جوجههايش را به پرواز در میآورند،
و بالهای خود را میگشايد تا آنها را بگيرد و با خود ببرد.
12او قوم خود را خودش رهبری نمود
و هيچ خدای ديگری با وی نبود.
13خداوند به آنها كوهستانهای حاصلخيز بخشيد
تا از محصول آنها سير شوند.
او به ايشان عسل از ميان صخره،
و روغن از ميان سنگ خارا داد.
14بهترين گاوان و گوسفندان را به آنان بخشيد
تا از آنها شير و كرهٔ فراوان به دست آورند.
قوچها و بزها و برههای فربه،
عاليترين گندمها و مرغوبترين شرابها را به آنها عطا فرمود.
15اما بنیاسرائيل سير شده، ياغی گشتند،
فربه و تنومند و چاق شده،
خدايی را كه آنها را آفريده بود ترک نمودند،
و «صخرهٔ نجاتِ» خود را به فراموشی سپردند.
16آنها با بتپرستی قبيح خود،
خشم و غيرت خداوند را برانگيختند.
17به بتها كه خدا نبودند قربانی تقديم كردند
به خدايان جديدی كه پدرانشان هرگز آنها را نشناخته بودند،
خدايانی كه بنیاسرائيل آنها را پرستش نكرده بودند.
18آنها خدايی را كه «صخره» شان بود
و ايشان را بوجود آورده بود،
فراموش كردند.
19وقتی خداوند ديد كه پسران و دخترانش چه میكنند،
خشمگين شده از آنان بيزار گشت.
20او فرمود: «آنها را ترک میكنم تا هر چه میخواهد بر سرشان بيايد،
زيرا آنها قومی ياغی و خيانتكار هستند.
21آنها با پرستش خدايان بيگانه و باطل،
خشم و غيرت مرا برانگيختند،
من نيز با محبت نمودن قومهای بيگانه و باطل
آنها را به خشم و غيرت میآورم.
22خشم من افروخته شده، زمين و محصولش را خواهد سوزانيد،
و تا اعماق زمين فرو رفته، بنياد کوهها را به آتش خواهد كشيد.
23«بلايا بر سر ايشان خواهم آورد
و تمام تيرهای خود را به سوی ايشان پرتاب خواهم كرد.
24آنها را با گرسنگی و تب سوزان و مرض كشنده از پای در خواهم آورد.
حيوانات وحشی را به جان آنها خواهم انداخت
و مارهای سمی را خواهم فرستاد تا ايشان را بگزند.
25در بيرون، شمشيرِ دشمنان، كشتار خواهد كرد
و در درون خانهها وحشت حكمفرما خواهد بود.
پسران و دختران، كودكان و پيران، نابود خواهند شد.
26میخواستم آنها را به کلی هلاک كنم،
به طوری كه ياد آنها نيز از خاطرها محو گردد،
27ولی فكر كردم كه شايد دشمنان بگويند:
قدرت ما بود كه آنها را نابود كرد نه قدرت خداوند.»
28اسرائيل قومی است نادان و بیفهم.
29ای كاش شعور داشت و میفهميد كه چرا شكست خورده است.
30چرا هزار نفرشان از يک نفر،
و ده هزار نفرشان از دو نفر شكست خوردند؟
زيرا «صخرهٔ» ايشان، ايشان را ترک كرده بود،
خداوند ايشان را به دست دشمن تسليم نموده بود.
31حتی دشمنانشان نيز میدانند كه
«صخره» شان مانند «صخرهٔ» اسرائيل نيست.
32دشمنان اسرائيل مانند مردم سدوم و عموره فاسدند،
مثل درختانی میباشند كه انگور تلخ و سمی به بار میآورند،
33مانند شرابی هستند كه از زهر مار گرفته شده باشد.
34آنچه دشمنان كردهاند از نظر خداوند مخفی نيست،
او به موقع آنها را مجازات خواهد كرد.
35انتقام و جزا از آن خداوند است.
بزودی آنها خواهند افتاد،
زيرا روز هلاكت ايشان نزديک است.
36خداوند به داد قومش خواهد رسيد
و بر بندگانش شفقت خواهد فرمود،
وقتی ببيند كه قوت ايشان از بين رفته
و برای برده و آزاد رمقی نمانده است.
37-38خداوند به قومش خواهد گفت:
«كجا هستند خدايان شما،
”صخرههايی“ كه به آنها پناه میبرديد
و پيه قربانیها را به آنان میخورانديد
و شراب برای نوشيدن به آنها تقديم میكرديد؟
بگذاريد آنها برخيزند و به شما كمک كنند
و برای شما پناهگاه باشند.
39«بدانيد كه تنها من خدا هستم
و خدای ديگری غير از من نيست.
میميرانم و زنده میسازم،
مجروح میكنم و شفا میبخشم،
و كسی نمیتواند از دست من برهاند.
40من كه تا ابد زنده هستم،
دست خود را به آسمان برافراشته، اعلام میكنم
كه شمشير براق خود را تيز كرده،
بر دشمنانم داوری خواهم نمود.
41از آنها انتقام خواهم گرفت
و كسانی را كه از من نفرت دارند مجازات خواهم كرد.
42تيرهايم غرق خون دشمنان خواهند شد،
شمشيرم گوشت كشتهشدگان و اسيران را خواهد دريد
و به خون آنها آغشته خواهد گشت،
سرهای رهبران آنها پوشيده از خون خواهند شد.»
43ای قومها با قوم خداوند شادی كنيد،
زيرا او انتقام خون بندگانش را خواهد گرفت.
او از دشمنان خود انتقام خواهد گرفت
و قوم و سرزمين خود را از گناه پاک خواهد ساخت.
آخرين دستورات موسی
44-45وقتی كه موسی و يوشع كلمات اين سرود را برای قوم اسرائيل خواندند، 46موسی به قوم گفت: «به سخنانی كه امروز به شما گفتم توجه كنيد و به فرزندان خود دستور دهيد تا به دقت از تمام قوانين خدا اطاعت كنند؛ 47زيرا اين قوانين كلماتی بیارزش نيستند، بلكه حيات شما هستند. از آنها اطاعت كنيد تا در سرزمينی كه در آن طرف رود اردن تصرف خواهيد كرد عمر طولانی داشته باشيد.»
48همان روز خداوند به موسی گفت: 49«به كوهستان عباريم واقع در سرزمين موآب مقابل اريحا برو. در آنجا بر كوه نبو برآی و تمام سرزمين كنعان را كه به قوم اسرائيل میدهم، ببين. 50سپس تو در آن كوه خواهی مرد و به اجداد خود خواهی پيوست همانطور كه برادرت هارون نيز در كوه هور درگذشت و به اجداد خود پيوست، 51زيرا هر دو شما در برابر قوم اسرائيل، كنار چشمهٔ مريبهٔ قادش واقع در بيابان صين، حرمت قدوسيت مرا نگه نداشتيد. 52سرزمينی را كه به قوم اسرائيل میدهم، در برابر خود، خواهی ديد ولی هرگز وارد آن نخواهی شد.»
