1 Samuel 18 – ASCB & CARSA

Asante Twi Contemporary Bible

1 Samuel 18:1-30

Saulo Twe Dawid Ho Ninkunu

1Ɛberɛ a Dawid ne Saulo kasa wieeɛ no, ɔhyiaa ɔhene babarima Yonatan. Wɔn baanu no dodɔɔ wɔn ho prɛko pɛ na wɔbɛyɛɛ nnamfo pa ara. 2Ɛfiri saa ɛda no, Saulo gyee Dawid tenaa ahemfie hɔ a wampɛ sɛ ɔbɛsane akɔ ne fie. 3Na Yonatan ne Dawid yɛɛ apam sɛ, wɔbɛyɛ nnamfo. 4Na Yonatan de ne batakari, nhyɛaseɛ, akofena, agyan ne abɔwomu maa Dawid de sɔɔ apam no ano.

5Biribiara a Saulo ka kyerɛɛ Dawid sɛ ɔnyɛ no, Dawid yɛɛ no pɛpɛɛpɛ. Enti, Saulo yɛɛ no nʼasraafoɔ so ɔsahene, maa nʼakofoɔ ne wɔn mpanimfoɔ nyinaa de anigyeɛ penee so.

6Nanso, ɛberɛ a Israelfoɔ nkonimdifoɔ rekɔ fie, na Dawid akum Goliat no, asɛm bi siiɛ. Mmaa fifiri nkuro a ɛbemmɛn ɛkwan no ho no bɛtwee mmomone maa ɔhene Saulo. Wɔtoo nnwom, saa ano, bɔɔ akasaeɛ ne kyankyan. 7Wɔn dwom a wɔtoeɛ no nie:

Saulo akum ne mpempem,

na Dawid deɛ, ɔpedupedu!

8Yei maa Saulo bo fuu yie. Ɔkaa sɛ, “Yei ase ne sɛn? Wɔde ɔpedu ɔpedu abata Dawid din ho, na me deɛ, wɔde mpempem. Deɛ ɛdi hɔ ne sɛ, wɔbɛsi no ɔhene.” 9Enti, ɛfiri saa ɛberɛ no, Saulo tuu nʼani sii Dawid so.

10Adeɛ kyeeɛ no, nokorɛm, Onyankopɔn honhommɔne sii Saulo so ma ɔhyɛɛ aseɛ kasakasaa ɔhyew so sɛ ɔbɔdamfoɔ. Dawid hyɛɛ aseɛ bɔɔ ne sankuo sɛdeɛ saa asɛm yi si a, ɔyɛ no. Nanso, Saulo a na ɔkura pea no, 11too pea no prɛko pɛ kyerɛɛ Dawid so sɛ anka ɔde rewɔ no aka no atare fasuo. Nanso, Dawid huri sii nkyɛn na ɔdwaneeɛ. Saa asɛm korɔ yi ara sii bio, 12ɛfiri sɛ na Saulo suro Dawid, na nʼani bere no nso sɛ, Awurade agya no akɔ Dawid afa. 13Ne korakora ne sɛ, Saulo pamoo no firi nʼanim na ɔma ɔyɛɛ ɔsafohene wɔ asraafoɔ apem pɛ so. Nanso, Dawid de adwenemuteɛ dii saa akodɔm no anim de wɔn kɔɔ sa. 14Biribiara a Dawid yɛeɛ no, ɔdii nkonim wɔ mu, ɛfiri sɛ, na Awurade ka ne ho. 15Ɛberɛ a Saulo hunuu yei no, ɛmaa ɔsuroo no mmorosoɔ. 16Nanso, Israel nyinaa ne Yuda dɔɔ Dawid, ɛfiri sɛ, na ɔdi nʼakodɔm anim kɔ sa a, ɔdi nkonim.

Dawid Ware Saulo Babaa

17Ɛda bi Saulo ka kyerɛɛ Dawid sɛ, “Mepɛ sɛ mede me babaa panin Merab ma wo awadeɛ. Deɛ ɛdi ɛkan ne sɛ wobɛkyerɛ sɛ woyɛ ɔkofoɔ kɛseɛ a wobɛko Awurade ko no.” Na Saulo kaa wɔ ne tirim sɛ, “Merentene me nsa wɔ ne so. Mɛma wakɔko atia Filistifoɔ no na wɔakum no.”

18Na Dawid ka kyerɛɛ Saulo sɛ, “Me sɛɛ ne hwan a mɛyɛ ɔhene ase? Me fie, me mʼagya abusua a ɛwɔ Israel nka hwee?” 19Enti, berɛ no duruu sɛ wɔde Saulo babaa Merab ma Dawid awadeɛ no, wɔde no maa Adriel a ɔfiri Meholat awadeɛ.

20Na Saulo babaa Mikal dɔ Dawid, enti ɛberɛ a Saulo teeɛ no, ɛyɛɛ no anigye. 21Saulo kaa wɔ ne tirim sɛ, “Akwannya foforɔ a ɛbɛma Filistifoɔ nsa aka no akum no nie.” Na ɔka kyerɛɛ Dawid sɛ, “Afei, manya ɛkwan foforɔ ama wo a wonam so bɛyɛ ɔhene ase.”

22Na Saulo hyɛɛ ne nkoa sɛ, “Monka no kɔkoam nkyerɛ Dawid sɛ, ‘Hwɛ, ɔhene ani sɔ wo, na yɛn nyinaa pɛ wʼasɛm. Adɛn enti na wompɛ sɛ woyɛ ɔhene ase barima?’ ”

23Wɔtii saa nsɛm yi mu kyerɛɛ Dawid. Nanso, Dawid kaa sɛ, “Ohianiwaa a me fie nni bi, ɛhe na menya ɔhene babaa tirinsa?”

24Nkoa no kɔkaa asɛm a Dawid ka kyerɛɛ wɔn no kyerɛɛ Saulo no, 25Saulo kaa sɛ, “Monkɔka nkyerɛ Dawid sɛ, ‘Ɔhene nhwehwɛ tirinsa biara sɛ Filistifoɔ ɔha mmarima ano wedeɛ. Mʼatamfoɔ so aweretɔ nko ara ne adeɛ a mepɛ.’ ” Na Saulo adwene ara ne sɛ wɔbɛkum Dawid wɔ akono.

26Dawid de anigyeɛ penee adebisa no so. Enti ansa na berɛ no bɛduru no, 27Dawid ne ne mmarima kɔeɛ kɔkumm Filistifoɔ no ahanu. Ɔde wɔn mmarima ano wedeɛ brɛɛ ɔhene. Enti, Saulo de ne babaa Mikal maa Dawid awadeɛ.

28Saulo hunuu sɛ Awurade ka Dawid ho, na ne babaa Mikal nso dɔ Dawid no, 29Saulo kɔɔ so suroo no, na ne nna a aka no mu, Dawid kɔɔ so yɛɛ Saulo ɔtamfoɔ.

30Ɛberɛ biara a Filistifoɔ akodɔm to hyɛɛ Israel so no, Dawid dii nkonim sene Saulo asahene a wɔaka no. Yei maa Dawid gyee edin asase no so nyinaa.

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

1 Царств 18:1-30

Дружба Давуда с Ионафаном

1После того как Давуд поговорил с Шаулом, Ионафан глубоко привязался к Давуду и полюбил его, как самого себя. 2С того дня Шаул держал Давуда при себе и не позволял ему вернуться в отцовский дом. 3А Ионафан заключил с Давудом дружеский союз, потому что любил его, как самого себя. 4Ионафан снял верхнюю одежду, которую носил, и отдал её Давуду вместе со своими доспехами, мечом, луком и поясом.

5С каким бы заданием ни посылал его Шаул, Давуд исполнял всё так успешно, что Шаул дал ему высокое звание в войске. Это понравилось всему народу и слугам Шаула.

Шаул завидует Давуду

6Когда они возвращались домой после того, как Давуд убил филистимлянина, женщины выходили из всех исраильских городов, чтобы встретить царя Шаула пением и танцами, с радостными песнями, с бубнами и лютнями. 7Танцуя, они пели:

– Шаул сразил тысячи,

а Давуд – десятки тысяч.

8Шаул сильно разгневался, эти слова были неприятны ему.

– Они приписали Давуду десятки тысяч, – думал он, – а мне только тысячи. Чего ему ещё не хватает, кроме царства?

9И с тех пор Шаул стал с подозрением смотреть на Давуда и завидовать ему.

10На следующий день злой дух от Аллаха овладел Шаулом. Шаул неистовствовал в своём доме, а Давуд играл на арфе, как он делал изо дня в день. В руке у Шаула было копьё, 11и он метнул его, думая: «Пригвозжу Давуда к стене». Дважды он пытался это сделать, но Давуд дважды уворачивался от него.

12Шаул боялся Давуда, потому что Вечный был с Давудом, а Шаула оставил. 13Шаул удалил Давуда от себя, поставив его во главе тысячи воинов, и Давуд водил их в походы. 14Что бы он ни делал, ему сопутствовал большой успех, потому что Вечный был с ним. 15Шаул видел, что Давуд очень успешен, и боялся его. 16Но весь Исраил и Иудея любили Давуда, потому что он водил их в военные походы.

Давуд становится зятем Шаула

17Однажды Шаул сказал Давуду:

– Вот моя старшая дочь Мерав. Я дам её тебе в жёны, только храбро служи мне и веди войны Вечного.

А про себя Шаул подумал: «Я не подниму на него руки. Пусть это сделают филистимляне!»

18Но Давуд ответил Шаулу:

– Кто я такой и что значит моя семья или клан моего отца в Исраиле, чтобы мне стать зятем царя?

19Однако когда пришло время отдать Давуду дочь Шаула Мерав, её отдали в жёны Адриилу из Мехолы.

20Но Давуда полюбила дочь Шаула Михаль, и когда об этом рассказали Шаулу, он обрадовался. 21«Я отдам ему Михаль, – думал он, – чтобы она стала для него западнёй и чтобы в его гибели были повинны филистимляне».

Шаул сказал Давуду:

– Теперь у тебя есть ещё одна возможность стать моим зятем.

22Затем Шаул приказал своим слугам:

– Поговорите с Давудом наедине и скажите ему: «Смотри, царь доволен тобой и все его слуги любят тебя, стань же его зятем».

23Они повторили эти слова Давуду. Но Давуд сказал:

– Вы думаете, это пустяки – стать зятем царя? Я всего лишь бедный и простой человек.

24Когда слуги Шаула передали ему то, что сказал Давуд, 25Шаул ответил:

– Скажите Давуду: «Царь не хочет за невесту иной цены, кроме ста филистимских краеобрезаний, чтобы отомстить своим врагам».

(Шаул замышлял погубить Давуда руками филистимлян.)

26Когда слуги рассказали об этом Давуду, ему захотелось стать зятем царя. И ещё до того как истекло назначенное Шаулом время, 27Давуд со своими воинами вышел и убил двести филистимлян. Он принёс их краеобрезания и представил все их царю, чтобы стать его зятем. Тогда Шаул отдал свою дочь Михаль ему в жёны.

28Когда Шаул понял, что Вечный с Давудом и что его дочь Михаль любит Давуда, 29Шаул стал бояться его ещё больше и оставался его врагом до конца своих дней.

30Филистимские военачальники продолжали вести войны, и каждый раз, когда они это делали, Давуд добивался большего успеха, чем все остальные слуги Шаула. Его имя очень прославилось.