1 Mose 49 – ASCB & NVI

Asante Twi Contemporary Bible

1 Mose 49:1-33

Yakob Hyira Ne Mmammarima

1Yakob frɛɛ ne mmammarima nyinaa ka kyerɛɛ wɔn sɛ, “Mommɛtwa me ho nhyia, na menka mo deɛ ɛbɛba mo so.

2“Yakob mmammarima, mommoaboa mo ho ano, na montie;

montie mo agya Israel.

3“Ruben, wo na woyɛ mʼabakan.

Wo na woyɛ me tumi ne mʼahoɔden nsɛnkyerɛnneɛ a ɛdi ɛkan a

ɛboro animuonyam ne tumi so.

4Woyɛ kirikiri sɛ asorɔkye, nanso worenkɔ so bio,

ɛfiri sɛ, woforoo wʼagya mpa ne ne yere kɔdaeɛ,

de guu mʼanim ase.

5“Simeon ne Lewi yɛ anuanom.

Wɔgyina hɔ ma basabasayɛ ne nsisie.

6Mma me nkɔka wɔn agyinatuo ho,

ɛfiri sɛ, wɔnam wɔn abufuo so akunkum nnipa,

na wɔkunkumm anantwie de gyee wɔn ani.

7Nnome nka wɔn abufuo, ɛfiri sɛ, ano yɛ den,

na ɛyɛ atirimuɔdensɛm!

Ɛno enti, mɛbɔ wɔn asefoɔ ahwete

Israelman mu nyinaa.

8“Yuda, wo nuammarimanom bɛyi wo ayɛ.

Wobɛsɛe wʼatamfoɔ nyinaa.

Wʼagya mmammarima bɛkoto wo.

9Ao, Yuda, woyɛ gyata ba a

woawe wʼatamfoɔ ɛnam awie.

Wote sɛ gyata a wabutu.

Hwan na ɔbɛtumi akɔka no?

10Ahempoma remfiri Yuda nsam,

na saa ara nso na ahempoma remfiri ne nan ntam,

kɔsi sɛ, deɛ ɛyɛ ne dea a aman nyinaa bɛtie no no bɛba.

11Ɔbɛsa nʼafunumu wɔ bobe dua mu.

Ɔde nʼafunumu ba bɛsa bobe pa mman mu.

Ɔbɛsi ne ntoma wɔ nsã mu,

na wasi nʼatadeɛ nso wɔ bobesa kɔɔ mu.

12Nʼaniwa aba bɛbiri asene bobesa.

Ne se bɛyɛ fitaa asene nufosuo.

13“Sebulon bɛtena mpoano.

Ɔbɛsisi ahyɛngyinabea ama ahyɛn.

Nʼahyeɛ so bɛtrɛ akɔsi Sidon.

14“Isakar yɛ afunumu hoɔdenfoɔ a

ɔbutu hɔ rehome wɔ nnwankuo mu.

15Sɛ ɔhunu sɛdeɛ nʼahomegyebea yɛ fa a,

ne sɛdeɛ nʼasase no so dwo a,

ɔbɛkuntunu agye adesoa,

na wapene so sɛ akoa ama ɔhyɛ adwuma.

16“Dan bɛbu ne manfoɔ atɛn

sɛ Israel mmusuakuo no baako.

17Dan bɛyɛ sɛ ɔtweaseɛ a ɔda kwankyɛn;

ɔbɛyɛ sɛ ahuritia a ɔnam tempɔn mu a

ɔka ɔpɔnkɔ nantin,

sɛdeɛ ɛbɛma ne sotefoɔ ate ahwe nʼakyiri.

18“Ao, Awurade, wo nkwagyeɛ na meretwɛn.

19“Nnipa bɔnefoɔ bɛto ahyɛ Gad so,

na ɔno nso bɛti wɔn ato ahyɛ wɔn so.

20“Aser aduane a ɔdi no bɛyɛ aduane pa.

Na ɔbɛma ahennuane a ɛyɛ akɔnnɔ.

21“Naftali te sɛ ɔforoteɛ a wɔagyaa no a

ɔwo mma ahoɔfɛfoɔ.

22“Yosef yɛ ngo dua a ɛso aba,

a ɛsi asutene ho,

na ne mman tra afasuo.

23Agyantofoɔ kaa no hyɛeɛ,

de abufuo to hyɛɛ ne so.

24Nanso, ne bɛma no gyinaa pintinn,

na ne basa mu yɛɛ den;

esiane Otumfoɔ Onyankopɔn a Yakob somm no no

a ɔyɛ odwanhwɛfoɔ ne Israel botantim no;

25esiane Onyankopɔn a wʼagya somm no a ɔboa wo no;

Otumfoɔ a ɔde ɔsoro nhyira bɛhyira wo;

nhyira a ɛfiri asase ase pɛɛ;

nhyira a ɛfiri nufoɔ ne yafunu mu no.

26Wʼagya nhyira a wɔahyira no no

bɛdɔɔso asene tete ntredee mmepɔ

ne nkokoɔ a ɛtintim hɔ daa no so nnɔbaeɛ.

Yeinom nyinaa mmra Yosef a ɔda mu fua

a wɔpaa no firii ne nuanom mu no so.

27“Benyamin yɛ pataku a ɔyɛ nam;

ɔbɔ aporɔ anɔpa, kye nʼahaboa we,

na ɛduru anwummerɛ a, ɔkyekyɛ ɛnam nkaeɛ no.”

28Yei ne nhyira a Israel mmusuakuo dumienu no agya de hyiraa wɔn; obiara ne sɛdeɛ ɛfata no.

Yakob Wuo Ne Ne Sie

29Yakob rebɛwuo no, ɔka kyerɛɛ wɔn hyɛɛ wɔn sɛ, “Aka kakraa bi, na wɔrebɛfa me akɔka me mpanimfoɔ ho. Sɛ mewu a, monsie me wɔ ɔboda a ɛwɔ Hetini Efron afuo a wɔsiee me mpanimfoɔ mu no mu. 30Ɛno ne ɔboda ne afuo a ɛwɔ Makpela, a ɛbɛn Mamrɛ a ɛwɔ Kanaan asase so no. Abraham tɔɔ saa ɔboda no firii Hetini Efron nkyɛn, de yɛɛ amusieeɛ. 31Saa ɔboda no mu na wɔsiee Abraham ne ne yere Sara. Ɛhɔ ara nso na wɔsiee Isak ne ne yere Rebeka, na mesiee Lea nso. 32Me nana Abraham tɔɔ afuo no ne ɔboda a ɛka ho no nyinaa firii Hetifoɔ no nkyɛn.”

33Ɛberɛ a Yakob kasa kyerɛɛ ne mma no wieeɛ no, ɔmaa ne nan so guu ne mpa so wuiɛ. Wɔkɔsiee no wɔ ne mpanimfoɔ nkyɛn.

Nueva Versión Internacional

Génesis 49:1-33

Jacob bendice a sus hijos

1Jacob llamó a sus hijos y dijo: «Reúnanse, que voy a declararles lo que les va a suceder en el futuro:

2»Hijos de Jacob: acérquense y escuchen;

presten atención a su padre Israel.

3»Tú, Rubén, eres mi primogénito,

primer fruto de mi vigor,

primero en honor y en poder.

4Impetuoso como un torrente,

ya no serás el primero:

te acostaste en mi cama;

profanaste la cama de tu propio padre.

5»Simeón y Leví son hermanos;

sus espadas son instrumentos de violencia.

6¡No quiero participar de sus reuniones

ni arriesgar mi honor en sus asambleas!,

porque en su furor mataron hombres,

y por capricho mutilaron toros.

7¡Malditas sean la violencia de su enojo

y la crueldad de su furor!

Los dispersaré en el país de Jacob,

los desparramaré en la tierra de Israel.

8»Tú, Judá, serás alabado49:8 En hebreo, Judá suena como el verbo que significa alabar. por tus hermanos;

dominarás a tus enemigos

y tus propios hermanos se postrarán ante ti.

9Mi hijo Judá es como un cachorro de león

que se ha nutrido de la presa.

Se agacha como un león,

se tiende como una leona:

¿quién se atreverá a despertarlo?

10El cetro no se apartará de Judá,

ni de entre sus pies el bastón de mando,

hasta que llegue el verdadero rey,49:10 el verdadero rey. Alt. el verdadero dueño o a quien le pertenece.

quien merece la obediencia de los pueblos.

11Judá amarra su asno a la vid

y la cría de su asno a la mejor cepa;

lava su ropa en vino;

su manto, en la sangre de las uvas.

12Sus ojos son más oscuros que el vino;

sus dientes, más blancos que la leche.49:12 Sus ojos … la leche. Alt. Sus ojos están oscurecidos por el vino; sus dientes, blanqueados por la leche.

13»Zabulón vivirá a la orilla del mar;

será puerto seguro para las naves

y sus fronteras llegarán hasta Sidón.

14»Isacar es un asno fuerte

echado entre dos alforjas.

15Al ver que el establo era bueno

y que la tierra era agradable,

agachó el hombro para llevar la carga

y se sometió a la esclavitud.

16»Dan hará justicia en su pueblo,

como una de las tribus de Israel.

17Dan es una serpiente junto al camino,

una víbora junto al sendero,

que muerde los talones del caballo

y hace caer de espaldas al jinete.

18»¡Señor, espero tu salvación!

19»Las hordas atacan a Gad,

pero él las atacará por la espalda.

20»Aser disfrutará de comidas deliciosas;

ofrecerá manjares de reyes.

21»Neftalí es una gacela libre,

que tiene hermosos cervatillos.49:21 que … cervatillos. Alt. que pronuncia hermosas palabras.

22»José es un retoño fértil,

fértil retoño junto al agua,

cuyas ramas trepan por el muro.

23Los arqueros lo atacaron sin piedad;

le tiraron flechas, lo hostigaron.

24Pero su arco se mantuvo firme

y sus brazos fueron ágiles.

¡Gracias al Poderoso de Jacob,

al Pastor y Roca de Israel!

25¡Gracias al Dios de tu padre, que te ayuda!

¡Gracias al Todopoderoso, que te bendice!

¡Con bendiciones de lo alto!

¡Con bendiciones del abismo!

¡Con bendiciones de los pechos y del seno materno!

26Son mejores las bendiciones de tu padre

que las de los montes de antaño,

que la abundancia de las colinas eternas.

¡Que descansen estas bendiciones

sobre la cabeza de José,

sobre la frente del escogido entre sus hermanos!

27»Benjamín es un lobo rapaz

que en la mañana devora la presa

y en la tarde reparte los despojos».

28Estas son las doce tribus de Israel y esto es lo que su padre dijo cuando impartió a cada una de ellas su bendición.

Muerte de Jacob

29Además, Jacob dio estas instrucciones: «Ya estoy a punto de reunirme con los míos. Entiérrenme junto a mis antepasados, en la cueva que está en el campo de Efrón el hitita. 30Se trata de la cueva de Macpela, frente a Mamré, en la tierra de Canaán. Está en el campo que Abraham compró a Efrón el hitita, para que fuera el sepulcro de la familia. 31Allí fueron sepultados Abraham y su esposa Sara, Isaac y su esposa Rebeca. Allí también enterré a Lea. 32Ese campo y su cueva se les compró a los hititas».

33Cuando Jacob terminó de dar estas instrucciones a sus hijos, volvió a acostarse; exhaló el último suspiro y fue a reunirse con sus antepasados.