1 Ahemfo 13 – ASCB & CARST

Asante Twi Contemporary Bible

1 Ahemfo 13:1-34

Odiyifoɔ Bi Ka Tia Yeroboam

1Awurade hyɛɛ Onyame onipa bi ma ɔkɔɔ Bet-El, na ɔduruu hɔ ɛberɛ a na Yeroboam rekɔ afɔrebukyia no ho akɔbɔ afɔdeɛ. 2Na ɔfiri Awurade ɔhyɛ nsɛm mu teaam guu afɔrebukyia no sɛ, “Ao, afɔrebukyia! Afɔrebukyia! Sɛdeɛ Awurade seɛ nie: ‘Wɔbɛwo ɔbabarima bi a wɔbɛto no edin Yosia ato Dawid fie, na wo so na ɔde asɔfoɔ a wɔfiri asɔreeɛ so ha a wɔhye aduhwam ne nnipa nnompe no bɛbɔ afɔdeɛ!’ ” 3Ɛda no ara, Onyankopɔn onipa no yɛɛ nsɛnkyerɛnneɛ, na ɔkaa sɛ, “Yei ne nsɛnkyerɛnneɛ a Awurade ada no adi. Afɔrebukyia no mu bɛpae mmienu, na nsõ a ɛgu soɔ no ahwie agu.”

4Ɔhene Yeroboam bo fuu Onyame onipa yi sɛ wakasa atia afɔrebukyia yi. Enti ɔtenee ne nsa wɔ ne so, teaam sɛ, “Monkyere no!” Nanso, ne nsa a ɔtenee wɔ ɔbarima no so no senseneeɛ a wantumi anyɛ ho hwee. 5Na afɔrebukyia no mu paee mmienu, na nsõ a ɛgu so no hwie guiɛ, sɛdeɛ nsɛnkyerɛnneɛ a Onyankopɔn onipa nam Awurade ɔhyɛ nsɛm so daa no adi kyerɛeɛ no.

6Afei, ɔhene no srɛɛ Onyankopɔn onipa no sɛ, “Srɛ Awurade, wo Onyankopɔn, ma me na me nsa no nnya ahoɔden.” Enti, Onyankopɔn onipa no srɛɛ Awurade maa no, na ɔhene no nsa nyaa ahoɔden ma ɛyɛɛ sɛdeɛ na ɛteɛ kane no.

7Afei, ɔhene no ka kyerɛɛ Onyankopɔn onipa no sɛ, “Ma yɛnkɔ fie, na kɔdidi, na mɛma wo akyɛdeɛ bi.”

8Nanso, Onyankopɔn onipa no buaa no sɛ, “Mpo, sɛ wode wʼagyapadeɛ mu fa bɛkyɛ me koraa a, me ne wo renkɔ, na burodo nso, merenni na manom nsuo wɔ ha. 9Awurade asɛm so na wɔnam hyɛɛ me sɛ, ‘Ɛnsɛ sɛ wodi burodo anaa wonom nsuo wɔ hɔ. Afei, nsane mfa ɛkwan a wofaa so kɔɔ Bet-El no so.’ ” 10Enti, ɔfiri Bet-El faa ɛkwan foforɔ so, sɛ ɔrekɔ efie.

11Na ɛbaa sɛ na odiyifoɔ akɔkoraa bi te Bet-El. Ne mmammarima bɛkaa deɛ Onyankopɔn onipa no ayɛ wɔ Bet-El da no nyinaa kyerɛɛ no. Afei, wɔkaa asɛm a waka akyerɛ ɔhene no nyinaa, kyerɛɛ wɔn agya no. 12Odiyifoɔ akɔkoraa no bisaa wɔn sɛ, “Na ɔfaa he?” Na ne mmammarima no kyerɛɛ no kwan a Onyankopɔn onipa no faa so kɔeɛ. 13Ɔka kyerɛɛ ne mmammarima no sɛ, “Monhyehyɛ afunumu no mma me ntɛm.” Na wɔhyehyɛɛ afunumu no maa no no, ɔhuri tenaa ne so 14tii Onyankopɔn onipa no. Ɔkɔtoo no sɛ ɔte odum bi ase, na odiyifoɔ akɔkoraa no bisaa no sɛ, “Wo ne Onyankopɔn onipa a wofiri Yuda no anaa?”

Ɔbuaa no sɛ, “Aane, me a.”

15Afei, odiyifoɔ no ka kyerɛɛ no sɛ, “Ma yɛnkɔ efie, na kɔdidi.”

16Onyankopɔn onipa no ka kyerɛɛ no sɛ, “Merentumi nsane mʼakyi. Menni ho ɛkwan sɛ medidi anaa menom nsuo wɔ ha. 17Awurade hyɛɛ me sɛ, ‘Ɛnsɛ sɛ wodi aduane biara anaa wonom nsuo ɛberɛ a wowɔ hɔ, anaa wofa ɛkwan a wofaa so kɔɔ hɔ no so sane wʼakyi.’ ”

18Odiyifoɔ akɔkoraa no buaa sɛ, “Me nso, meyɛ odiyifoɔ sɛ wo ara. Na ɔbɔfoɔ bi kaa Awurade asɛm kyerɛɛ me sɛ, ‘Fa no sane bra wo fie, na ɔmmɛdidi na ɔnnom nsuo.’ ” Nanso na odiyifoɔ akɔkoraa no redaadaa no. 19Enti, Onyankopɔn onipa no ne no sane kɔeɛ, kɔdidi nomee wɔ ne fie.

20Ɛberɛ a wɔte didipono ho redidi no, nkra firi Awurade nkyɛn baa odiyifoɔ akɔkoraa no so. 21Ɔteaam guu Onyankopɔn onipa a ɔfiri Yuda no so sɛ, “Sei na Awurade ka: Woabu Awurade asɛm so, na woanni ahyɛdeɛ a Awurade, wo Onyankopɔn, hyɛɛ wo no so. 22Wosane baa ha bɛdii aduane, nom nsuo, nanso ɔka kyerɛɛ wo sɛ nni hwee, nnom hwee. Esiane yei enti, wɔrensie wʼamu wɔ wʼagyanom damena mu.” 23Na Onyankopɔn onipa no didi nom wieeɛ no, odiyifoɔ no hyehyɛɛ nʼafunumu no maa no, 24na Onyankopɔn onipa no sii ɛkwan so bio. Na ɔrekɔ no ara, gyata bi ba bɛkumm no. Nʼamu no daa ɛkwan mu a, na afunumu no ne gyata no gyinagyina ho. 25Nnipa ba bɛtoo so sɛ amu no da ɛkwan mu a gyata no gyina ho. Enti, wɔkɔbɔɔ amaneɛ wɔ Bet-El baabi a odiyifoɔ akɔkoraa no te hɔ.

26Ɛberɛ a odiyifoɔ akɔkoraa no tee asɛm no, ɔkaa sɛ, “Ɛyɛ Onyankopɔn onipa no a wanni Awurade ahyɛdeɛ so no. Awurade ama nʼasɛm no aba mu sɛ ɔmaa gyata to hyɛɛ no so, kumm no.”

27Na odiyifoɔ no ka kyerɛɛ ne mmammarima no sɛ, “Monhyehyɛ afunumu no mma me.” Na wɔhyehyɛɛ afunumu no. 28Ɔkɔeɛ kɔhunuu sɛ amu no da ɛkwan mu. Na afunumu no ne gyata no da so gyinagyina ne ho a, gyata no nwee amu no, nto nhyɛɛ afunumu no nso so. 29Enti, odiyifoɔ no faa Onyankopɔn onipa no amu no de no too nʼafunumu no so, sane de no kɔɔ kurom, kɔsuu no, siee no. 30Ɔde amu no too nʼankasa ne damena mu, firii awerɛhoɔ mu, suu no sɛ, “Ao, me nua!”

31Akyire yi, odiyifoɔ no ka kyerɛɛ ne mmammarima no sɛ, “Sɛ mɛwu a, monsie me wɔ damena a wɔasie Onyankopɔn onipa wɔ mu no mu. Momfa me nnompe ngu ne nnompe ho. 32Na asɛm a Awurade ka kyerɛɛ no sɛ ɔnka ntia afɔrebukyia a ɛwɔ Bet-El ne abosomfie no a ɛwowɔ Samaria nkuro so no, ɛbɛba mu.”

33Nanso, yei akyi koraa no, Yeroboam annane ne ho amfiri nʼakwammɔne no so. Ɔkɔɔ so yii asɔfoɔ firi nnipa no mu. Obiara a ɔpɛ no, ɔtumi yɛɛ ɔsɔfoɔ wɔ abosomfie hɔ. 34Yei bɛyɛɛ bɔne kɛseɛ, na ɛnam so sɛee Yeroboam ahemman, ma ne fiefoɔ nyinaa wuwuiɛ.

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

3 Царств 13:1-34

1Когда Иеровоам стоял у жертвенника, чтобы возжечь благовония, из Иудеи в Вефиль, по слову Вечного, пришёл пророк. 2Он крикнул жертвеннику по слову Вечного:

– Жертвенник, жертвенник! Так говорит Вечный: родится дому Довуда сын по имени Иосия. На тебе принесёт он в жертву тех самых жрецов капищ, которые возжигают на тебе благовония, и сожжёт на тебе человеческие кости13:2 См. 4 Цар. 23:15-20, где описывается исполнение этого пророчества..

3В тот же день пророк дал знамение:

– Вот знамение того, что это возвестил Вечный: этот жертвенник расколется, а пепел на нём будет рассыпан.

4Услышав то, что пророк прокричал жертвеннику Вефиля, царь Иеровоам протянул руку от жертвенника и сказал:

– Возьмите его!

Но рука, которую он протянул к тому человеку, иссохла, и он не мог повернуть её к себе. 5А жертвенник раскололся, и пепел с него рассыпался согласно знамению, что пророк дал по слову Вечного.

6Тогда царь сказал пророку:

– Прошу, помолись Вечному, твоему Богу, пусть Он смилуется надо мной и исцелит мне руку.

Пророк помолился Вечному, и рука царя выздоровела и стала как прежде. 7Царь сказал пророку:

– Пойдём ко мне в дом, подкрепись, а я одарю тебя.

8Но пророк ответил царю:

– Даже если бы ты давал мне половину твоего добра, я не пошёл бы с тобой и не стал бы ни есть здесь хлеба, ни пить воды. 9Ведь словом Вечного мне было велено: «Не ешь хлеба, не пей воды и не возвращайся тем путём, по которому идёшь».

10И он пошёл другой дорогой, чтобы не возвращаться тем путём, по которому пришёл в Вефиль.

Непослушание пророка

11А в Вефиле жил один старый пророк, сыновья которого пришли и рассказали ему обо всём, что совершил там в тот день иудейский пророк. Они передали отцу и то, что он сказал царю.

12Отец спросил их:

– Какой дорогой он пошёл?

И сыновья показали ему, какой дорогой пошёл пророк из Иудеи. 13Он сказал сыновьям:

– Оседлайте мне осла.

И когда они оседлали ему осла, он сел на него 14и поехал за тем пророком. Он нашёл его сидящим под дубом и спросил:

– Ты ли пророк, который пришёл из Иудеи?

– Я, – ответил тот.

15Тогда старый пророк сказал ему:

– Пойдём ко мне в дом, поешь.

16Но иудейский пророк ответил:

– Я не могу вернуться с тобой и не могу здесь ни есть хлеба, ни пить воды, 17потому что Вечный повелел мне: «Не ешь там хлеба, не пей воды и не возвращайся тем путём, по которому идёшь туда».

18Старый пророк ответил:

– Я такой же пророк, как и ты. И ангел сказал мне по слову Вечного: «Верни его к себе домой, чтобы он поел хлеба и попил воды».

(А это была ложь.)

19И пророк из Иудеи возвратился с ним, ел и пил у него дома. 20Пока они ещё сидели за столом, к старому пророку, который возвратил его, было слово Вечного. 21Он закричал пророку, который пришёл из Иудеи:

– Так говорит Вечный: «Ты не послушался слова Вечного и нарушил повеление, которое дал тебе Вечный, твой Бог. 22Ты вернулся, ел хлеб и пил воду там, где Он запретил тебе есть и пить. Поэтому твоё тело не будет погребено в гробнице твоих отцов».

23Когда иудейский пророк поел и попил, пророк, который возвратил его, оседлал для него осла. 24Иудейский пророк уехал из города, но по дороге на него напал лев и растерзал его. Его тело лежало брошенным на дороге, а возле него стояли осёл и лев. 25Люди, что проходили мимо, увидели лежащее тело и льва, стоящего возле тела. Они пошли и рассказали об этом в том городе, где жил старый пророк. 26Когда пророк, который возвратил его с пути, услышал об этом, он сказал:

– Это тот пророк, который не послушался слова Вечного. Вечный отдал его льву, который растерзал и умертвил его, как Вечный и говорил ему.

27Пророк сказал сыновьям:

– Оседлайте мне осла, – и они сделали это.

28Он вышел и нашёл тело, лежавшее на дороге, возле которого стояли осёл и лев. Лев же не съел тела и не растерзал осла. 29Пророк поднял тело иудейского пророка, положил его на осла и привёз обратно в город, чтобы оплакать и похоронить его. 30Он положил тело в свою гробницу и оплакивал его, восклицая:

– О, мой брат!

31Похоронив его, он сказал сыновьям:

– Когда я умру, похороните меня в гробнице, где погребён иудейский пророк, положите мои кости рядом с его костями13:31 В некоторых рукописях присутствуют слова: «чтобы мои кости сохранились с его костями».. 32Ведь то, что он возвестил по слову Вечного против жертвенника Вефиля и против всех капищ на возвышенностях в городах Сомарии, непременно исполнится.

Упорство Иеровоама

33Но даже после этого Иеровоам не переменил своего злого пути, и снова назначил из народа жрецов для капищ на возвышенностях. Он посвящал в жрецы для капищ любого, кто хотел. 34Таков был грех дома Иеровоама, что вёл к его падению и к искоренению с лица земли.