Juda ug Jerusalem gihukman uban sa mga nasud
1Pagtigum kamo, tiguma ninyo ang inyong kaugalingon, ikaw nga makauulaw nga nasud 2sa dili pa ang kamandoan mo-epekto ug kana nga adlaw molabay sama sa gipadpad nga uhot, sa dili pa ang makalilisang nga kasuko sa dili pa muabot ang adlaw sa kapungot sa Ginoo. 3Pangitaa ang Ginoo, kamong mapainubsanon diha sa yuta, kamo nga nagbuhat sa iyang mga sugo. Pangitaa ang pagkamatarong, pangitaa ang pagpaubos; tingali panalipdan ka sa adlaw sa kasuko sa Ginoo.
Ang Silot alang sa Nasod sa Philistia
4Ang Gaza pagabiyaan ug ang Ahskelon gibiyaan nga lumpag. Sa udtong tutok ikaw Ashdod walay mahibilin, ug ikaw Ekron pagaibton. 5Alaot kamo nga nagpuyo sa daplin sa kadagatan, kamong katawhan sa Kerethite; ang pulong sa Ginoo batok kaninyo, Canaan yuta sa mga Pilistihanon. Nagaingon siya Gun-ubon ko kamo ug walay mahibilin kaninyo. 6Ang yuta nga daplin sa dagat mahimo kining sibsibanan dunay mga atabay sa mga magbalantay sa karnero ug torel alang sa panon. 7Kana nga yuta maiya kana sa mga nahabilin nga katawhan sa Juda; didto makakaplag sila ug sibsibanan. Sa kagabhion mohigda sila didto sa kabalayan sa Askhelon. Ang Ginoo nga ilang Dios moatiman kanila; iyang ibalik kanila ang ilang kabahandianon.
Moab ug Ammon
8-9“Nadungog nako ang mga insulto sa Moab ug ang mga pagyubit sa mga taga Ammon, nga naginsulto sa akong mga katawhan ug naghimog mga bahad batok sa ilang yuta. Busa, ingon ka sigurado sa akong pagkabuhi,” nagaingon ang Ginoo nga Makagagahum, ang Dios sa Israel, “sigurado gayud nga ang Moab mahisama sa Sodoma, ug ang taga Ammon mahisama sa Gomorrah-dapit sa mga kasagbotan ug bung-aw sa asin, yuta nga walay pulos sa kahangturan. Ang nahabilin kong katawhan mohabas niini. Ang nahabiling buhi sa akong katawhan maoy manunod niini.”
10Mao kini ang ilang maangkon isip balos sa ilang garbo, sa ilang paginsulto ug pagbiaybiay sa katawhan sa Ginoo nga Makagagahum. 11Ang Ginoo mahimong kahadlokan alang kanila sa dihang gun-ubon na niya ang mga dios sa kalibotan. Ang mga nasud sa halayo moluhod kaniya, silang tanan didto sa ilang mga yuta.
Ang Silot alang sa Nasod sa Etiopia ug sa Nasod sa Asiria
12Kamo usab nga mga taga Cush, pagapatyon pinaagi sa espada.
13Iyang bakyawon ang iyang mga kamot batok sa Amihanan ug gun-ubon niya ang Asiria, biniyaan ang Nineve2:13 Nineve: Mao kini ang kapital sa Asiria. nga walay nahabilin ug uga sama sa disyerto. 14Panon sa mga karnero ug kahayupan mapahulay didto, binuhat nga nagkalain-lain. Kuwago sa disyerto ug ang tagming ug tingog nga kuwago mopataas sa ilang linya. Ang ilang tingog mulanog sa mga bintana, ang mga guba mipuno sa agianan sa pultahan, ang sagbayan nga cedro mapadayag. 15Mao kini ang siyudad sa paghudyaka nga nagpuyo sa kahilwasan. Siya miingon sa iyang kaugalingon, “Ako ang usa ug wala nay laing gawas kanako. Unsa pagkalumpag ang nahitabo kaniya, laang sa mga idlas nga mananap! Ang tanan nga muagi kaniya mutamay ug mouyog sa ilang mga kumo.”
Het oordeel over de volken
1Kom tot inkeer, schaamteloos volk! 2Nu kan het nog, straks is het te laat. Kom tot uzelf, voordat de toorn van de Here over u losbarst en de dag van zijn oordeel aanbreekt. 3Laten de nederigen die de Here gehoorzamen, Hem om redding smeken. Wees nederig en rechtvaardig. Misschien zal de Here u op die dag sparen. 4Gaza, Askelon, Asdod en Ekron, al deze Filistijnse steden zullen door verwoesting getroffen worden en veranderen in ruïnes. 5Onheil komt over u, Filistijnen die aan de kust en in het land Kanaän wonen! Ook u wordt door het oordeel van de Here getroffen. Hij zal u tot de laatste man uitroeien. 6De kuststreek zal veranderen in een weidegebied voor schapen en geiten. 7De weinige overlevenden van de stam Juda zullen daar weidegrond vinden. Zij zullen ʼs nachts slapen in de verlaten huizen van Askelon. Want de Here, hun God, zal naar hen omzien en een verandering ten goede bewerken.
8‘Ik heb gehoord hoe de Moabieten en Ammonieten mijn volk uitlachten en bespotten en hoe zij het land van mijn volk verachtten. 9Daarom, zo waar Ik leef,’ zegt de Here van de hemelse legers, de God van Israël, ‘Ik zal Moab en Ammon verwoesten, net zoals Ik met Sodom en Gomorra heb gedaan. Zij zullen voor eeuwig veranderen in een veld vol distels, in een zoutafgraving en in een woestenij. Wie van mijn volk zijn overgebleven, zullen hen plunderen en hun land in bezit nemen.’ 10Dit zal het loon zijn voor hun overmoed, want zij hebben gespot en zijn tekeer gegaan tegen het volk van de Here van de hemelse legers. 11De Here zal hun vreselijke dingen laten overkomen. Hij zal alle afgoden ter wereld laten wegteren en iedereen zal Hem aanbidden, ieder volk in zijn eigen land. 12Ook u, Ethiopiërs, zult door zijn zwaard worden geveld 13en hetzelfde zal de landen in het noorden overkomen. Hij zal Assur vernietigen en zijn hoofdstad Ninevé veranderen in een wildernis, in een dorre woestijn. 14Deze stad zal weidegrond worden voor schapen en allerlei wilde dieren zullen daar hun holen hebben. Pelikanen en roerdompen zullen overnachten in de ruïnes. Hoor eens hoe zij krijsen door de kapotte vensters! Elk huis is een puinhoop en de cederhouten betimmering is totaal vernield. 15Dat is nu de stad die eens zo uitgelaten en onbezorgd was! Dat zijn de restanten van de stad die bij zichzelf zei: ‘Ik ben de allergrootste stad ter wereld!’ Kijk eens wat een woestenij zij is geworden! Zij werd een plaats waar de wilde dieren wonen. Ieder die haar passeert, zal haar bespotten en vol afschuw met de handen schudden.
