Ang Tawo nga may sukdanan
1Unya mihangad ako, ug diha sa akong atubangan nakita ko ang usa ka tawo uban ang sukadanan sa iyang mga kamot. 2Nangutana ako, “Asa ka paingon?” Mitubag siya kanako, “Sa Jerusalem, aron sukdon kon unsa kini kalapad ug kataas.” 3Unya milakaw ang anghel nga nakigsulti kanako, ug gitagbo siya ug laing anghel 4nga miingon kaniya, “Dali, ingna kadtong batan-on nga nagdala ug pangsukod, nga ang Jerusalem mahimong usa ka siyudad nga walay mga paril tungod sa labihan kadaghan nga mga lumulupyo ug mga mananap niini. 5Kay nagaingon ang Ginoo nga siya mismo ang mahimong paril nga kalayo nga maglibot sa siyudad sa Jerusalem, ug siya ang mahimong gahom niini nga siyudad.”
Gipabalik sa Ginoo ang Iyang mga Katawhan sa Ilang Dapit
6-7Miingon ang Ginoo ngadto sa mga Israelinhon, “Gipatibulaag ko kamo ngadto sa bisan asang bahin sa kalibotan. Apan karon pangikyas kamo, apil kamong mga gibihag sa Babilonia, ug pamalik kamo sa Zion.”
8Human ko makita kadto nga mga panan-awon, mao kini ang gisulti sa Ginoo nga Makagagahom batok sa mga nasod nga misulong ug nanguha sa inyong mga kabtangan: “Si bisan kinsa nga mopasipala sa akong mga katawhan, nagapasipala sa pinakabililhon alang kanako. 9Silotan ko gayod sila; sulongon sila sa ilang mga ulipon ug kuhaon ang ilang mga kabtangan.”
Kon mahitabo na kini, mahibaloan ninyo nga ang Ginoo nga Makagagahom mao ang nagpadala kanako.
10-11Miingon ang Ginoo, “Paghugyaw kamo sa kalipay, kamong mga taga-Zion, kay moabot ako ug mopuyo uban kaninyo. Ug nianang panahona, daghang mga nasod ang magpasakop kanako. Ug mahimo silang akong mga katawhan.”
Kon mahitabo na kini mahibaloan ninyo nga ang Ginoo nga Makagagahom mao ang nagpadala kanako diha kaninyo. 12Panag-iyahon pag-usab sa Ginoo ang Juda isip iyang bahin sa balaang yuta sa Israel. Ug ilhon niya pag-usab ang Jerusalem nga iyang piniling siyudad.
13Panghilom kamong tanan atubangan sa Ginoo, kay moanhi na siya gikan sa iyang balaang puloy-anan.
A Man With a Measuring Line
In Hebrew texts 2:1-13 is numbered 2:5-17. 1Then I looked up, and there before me was a man with a measuring line in his hand. 2I asked, “Where are you going?”
He answered me, “To measure Jerusalem, to find out how wide and how long it is.”
3While the angel who was speaking to me was leaving, another angel came to meet him 4and said to him: “Run, tell that young man, ‘Jerusalem will be a city without walls because of the great number of people and animals in it. 5And I myself will be a wall of fire around it,’ declares the Lord, ‘and I will be its glory within.’
6“Come! Come! Flee from the land of the north,” declares the Lord, “for I have scattered you to the four winds of heaven,” declares the Lord.
7“Come, Zion! Escape, you who live in Daughter Babylon!” 8For this is what the Lord Almighty says: “After the Glorious One has sent me against the nations that have plundered you—for whoever touches you touches the apple of his eye— 9I will surely raise my hand against them so that their slaves will plunder them.2:8,9 Or says after… eye: 9 “I… plunder them.” Then you will know that the Lord Almighty has sent me.
10“Shout and be glad, Daughter Zion. For I am coming, and I will live among you,” declares the Lord. 11“Many nations will be joined with the Lord in that day and will become my people. I will live among you and you will know that the Lord Almighty has sent me to you. 12The Lord will inherit Judah as his portion in the holy land and will again choose Jerusalem. 13Be still before the Lord, all mankind, because he has roused himself from his holy dwelling.”
