Hinloan ang mga Israelinhon sa Ilang mga Sala
1-2Miingon pa ang Ginoo nga Makagagahom, “Nianang adlawa, ablihan ang tuboran alang sa mga kaliwat ni David ug sa mga lumulupyo sa Jerusalem, aron sa paghinlo kanila sa ilang mga sala ug pagkahugaw. Wagtangon ko ang mga dios-dios13:1-2 mga dios-dios: sa literal, mga ngalan sa mga dios-dios. sa yuta sa Israel ug dili na gayod sila mahinumdoman pa. Papahawaon ko sa Israel ang mini nga mga propeta ug ang daotang mga espiritu nga nagagahom kanila. 3Ug kon aduna pay magpaka-propeta, ang iya mismong amahan ug inahan maoy moingon kaniya nga kinahanglan siyang patyon, tungod kay nagasulti siya ug bakak ug nagaingon pa siya nga kana gikan sa Ginoo. Kon magpadayon pa siya, ang iya na mismong amahan o inahan maoy mounay pagpatay kaniya. 4Nianang panahona ikaulaw na sa mga propeta ang ilang ginasulti nga panan-awon. Dili na sila mosul-ob sa balhiboon nga bisti sa propeta aron makapanglimbong. 5Moingon na hinuon sila, ‘Dili ako propeta. Mag-uuma ako, ug mao kini ang akong trabaho sukad pa sa akong pagkabatan-on.’ 6Kon may mangutana kanila bahin sa mga samad13:6 samad: Tingali gibunalan nila ang ilang lawas sa ilang pagsimba sa mga dios-dios. sa ilang lawas, mao kini ang ilang itubag, ‘Nakuha ko kini didto sa balay sa akong mga higala.’ ”
Mamatay ang Pangulo ug Magkatibulaag ang Iyang mga Katawhan
7Miingon ang Ginoo nga Makagagahom, “Patya ang akong magbalantay sa mga karnero,13:7 ang akong magbalantay sa mga karnero: Tingali ang buot ipasabot, ang akong pinili nga pangulo. nga akong alagad. Patya siya ug magkatibulaag ang mga karnero, ang akong kabos nga katawhan. Ug kini sila akong silotan. 8Mamatay ang duha sa tulo ka bahin sa katawhan sa tibuok nga yuta sa Israel. 9Ang ikatulo ka bahin nga nahibilin hinloan ko nga daw sama sa plata nga gipaputli pinaagi sa kalayo. Ug sulayan ko sila sama sa pagsulay sa kalunsay sa bulawan pinaagi sa kalayo. Mag-ampo sila kanako ug pamation ko sila. Moingon ako, ‘Sila ang akong katawhan,’ ug moingon usab sila, ‘Ang Ginoo ang among Dios.’ ”
Limpieza del pecado
1»En aquel día se abrirá una fuente para lavar del pecado y de la impureza a la casa real de David y a los habitantes de Jerusalén.
2»En aquel día arrancaré del país los nombres de los ídolos y nunca más volverán a ser recordados», afirma el Señor de los Ejércitos. «También eliminaré del país a los profetas y el espíritu de impureza. 3Y si hubiera todavía alguno que quisiera profetizar, su padre y su madre, que lo engendraron, le dirán: “Has mentido en el nombre del Señor. Por tanto, debes morir”. Y sus propios padres traspasarán al que profetiza.
4»En aquel día los profetas se avergonzarán de sus visiones proféticas. Ya no engañarán a nadie vistiéndose con mantos de piel, 5sino que cada cual dirá: “Yo no soy profeta, sino agricultor. Desde mi juventud, la tierra ha sido mi ocupación”.13:5 Desde … ocupación. Alt. Un hombre me vendió en mi juventud. 6Y si alguien pregunta: “¿Por qué tienes esas heridas en las manos?”, él responderá: “Son las heridas que me hicieron en casa de mis amigos”.
El pastor herido, las ovejas dispersas
7»¡Despierta, espada, contra mi pastor,
contra mi compañero!»,
afirma el Señor de los Ejércitos.
«Hiere al pastor
para que se dispersen las ovejas
y vuelva yo mi mano contra los pequeños.
8Y en todo el país», afirma el Señor,
«las dos terceras partes
serán abatidas y perecerán;
solo una tercera parte quedará con vida.
9Pero a esa parte restante la pasaré por el fuego;
la refinaré como se refina la plata,
la probaré como se prueba el oro.
Entonces ellos me invocarán
y yo responderé.
Yo diré: “Ellos son mi pueblo”.
Ellos dirán: “El Señor es nuestro Dios”.
