Santiago 1 – APSD-CEB & CARST

Ang Pulong Sa Dios

Santiago 1:1-27

1Ako si Santiago nga alagad sa Dios ug ni Ginoong Jesu-Cristo. Nangumusta ako kaninyong tanan nga katawhan sa Dios1:1 tanan nga katawhan sa Dios: sa literal, sa 12 ka tribo. nga nagkatibulaag sa tibuok kalibotan.

Ang Pagtuo ug ang Kaalam

2Mga kaigsoonan ko kang Cristo, pagmalipayon kamo kon moabot kaninyo ang nagkalain-lain nga mga pagsulay. 3Kay nasayod kamo nga ang mga pagsulay sa inyong pagtuo mamunga ug pagkamainantuson. 4Busa antosa ninyo ang tanang mga kalisdanan aron mahimo kamong matarong, hingpit, ug walay ikasaway diha kaninyo. 5Kon aduna kaninyoy kulang sa kaalam, mangayo siya sa Dios, ug ang Dios mohatag niini kaniya nga walay pagpugong-pugong ug pagpamuyboy. 6Apan kon mangayo kamo, kinahanglan mosalig kamo sa walay pagduhaduha nga ihatag niya ang inyong gipangayo. Kay kon magduhaduha kamo, sama kamo sa balod nga gihuyop ug gipalid sa hangin. 7-8Ang maduhaduhaon walay kasigurohan sa iyang mga gihimo. Dili siya angay magdahom nga may madawat siya gikan sa Ginoo.

Ang Kabos ug ang Adunahan

9Ang mga kaigsoonan diha kang Cristo nga kabos angay nga malipay sa pagpasidungog sa Dios kanila. 10Ang mga adunahan angay usab nga malipay sa pagpaubos kanila sa Dios. Kay sama sa mga bulak sa sagbot, ang adunahan dili usab molungtad. 11Sa naglagiting nga kainit sa adlaw malaya ang sagbot, unya malarag ang iyang bulak ug mawala ang iyang katahom. Sama usab niini ang adunahan, mamatay samtang nagkapuliki siya sa iyang buluhaton.

Ang Pagsulay ug Pagtintal

12Bulahan ang tawo nga mobarog taliwala sa mga pagsulay, kay human niya madaog ang mga pagsulay, makadawat siya sa kinabuhi nga walay kataposan ingon nga ganti nga gisaad sa Dios alang sa mga nahigugma kaniya. 13Kon may mga pagtintal nga moabot kanato, dili kita moingon nga gitintal kita sa Dios. Ang Dios dili matintal sa paghimo ug daotan, ug dili usab siya motintal kang bisan kinsa. 14Matintal ang tawo kon dag-on siya sa daotan niyang tinguha. 15Ug kon tumanon niya ang daotan niyang tinguha, ang sangpotanan niini mao ang pagpakasala; ug kon magpadayon siya sa pagpakasala, ang iyang padulngan mao ang kamatayon.

16Busa mga minahal kong mga kaigsoonan, ayaw kamo palingla sa inyong kaugalingon. 17Kay ang tanan nga maayo ug hingpit nga gasa naggikan man sa Dios. Siya mao ang naghimo sa tanan nga atua sa langit nga naghatag ug kahayag dinhi sa kalibotan. Ug bisan mausab ang ilang kahayag ug mabalhin ang ilang landong, ang Dios dili gayod mausab. 18Sumala sa iyang kabubut-on, gihimo niya kita nga iyang mga anak pinaagi sa atong pag-ila sa kamatuoran, aron molabaw kita sa tanan niyang binuhat.

Ang Pagpaminaw ug Pagtuman

19Mga minahal ko nga kaigsoonan, timan-i ninyo kini: kinahanglan andam kita sa pagpaminaw, dili magpataka ug sulti ug dili daling masuko. 20Kay ang kasuko sa tawo dili gayod makatabang kaniya nga mahimong matarong atubangan sa Dios. 21Busa biyai ninyo ang tanang mahugaw ug daotan nga binuhatan. Dawata ninyo nga may pagpaubos ang pulong sa Dios nga gitisok diha sa inyong mga kasingkasing, nga mao ang makaluwas kaninyo.

22Dili kay maminaw lang kamo sa iyang mga pulong kondili tumana ninyo kini. Kon maminaw lang kamo, ug dili motuman gilimbongan ninyo ang inyong kaugalingon. 23Si bisan kinsa nga maminaw apan dili motuman sa pulong sa Dios, sama sa tawo nga nanamin, 24ug human motan-aw sa iyang hitsura, milakaw lang dayon ug nalimtan na dayon niya kon unsay iyang hitsura. 25Apan ang magsusi pag-ayo sa hingpit nga Kasugoan nga maoy makahatag ug kagawasan sa mga tawo, ug dili kay maminaw lang ug unya malimot ra dayon, kondili magpadayon gayod sa pagtuman niini, panalanginan sa Dios sa iyang mga ginahimo.

26Kon may naghuna-huna nga siya relihiyoso apan walay pagpugong sa iyang dila, ang iyang relihiyon walay pulos, ug gilimbongan lamang niya ang iyang kaugalingon. 27Alang sa Dios nga Amahan, ang relihiyon nga putli ug walay ikasaway mao ang pagtabang sa mga ilo ug sa mga biyuda sa ilang mga kalisod, ug ang paglikay sa tanang kadaotan niini nga kalibotan.

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

Якуб 1:1-27

Приветствие

1Двенадцати родам иудеев, рассеянным среди народов.

Вас приветствует Якуб, раб Всевышнего и Повелителя Исо Масеха1:1 Масех (переводится как «Помазанник») – праведный Царь и Освободитель, Спаситель, обещанный Всевышним ещё в Тавроте, Забуре и Книге Пророков..

Мудрость и вера

2Братья, когда вы сталкиваетесь с различного рода испытаниями1:2 Или: «искушениями»., принимайте их с великой радостью. 3Вы знаете, что испытание вашей веры вырабатывает стойкость, 4а стойкость должна настолько возрасти в вас, чтобы вы стали зрелыми и цельными, без всяких недостатков. 5Если кому-то из вас недостаёт мудрости, пусть просит у Всевышнего, Который, не упрекая, щедро наделяет ею всех, – и ему будет дано. 6Но тот, кто просит, должен верить, нисколько не сомневаясь, потому что сомневающийся похож на морскую волну, носимую и разбиваемую ветром. 7Пусть такой человек не рассчитывает получить что-либо от Вечного1:7 Вечный – греческим словом «кюриос», стоящим здесь в оригинальном тексте, в Инджиле переведено еврейское «Яхве». А так как в данном издании Священного Писания «Яхве» переведено как «Вечный», то и его греческий эквивалент переведён так же. Под именем «Яхве» Всевышний открылся Мусо и народу Исроила (см. Исх. 3:13-15). См. пояснительный словарь.. 8Это двоедушный человек, не уверенный ни в чём, что бы он ни делал.

Богатство не вечно

9Брат из низшего сословия на самом деле может хвалиться своим высоким положением в глазах Всевышнего. 10А богатый может хвалиться только тем, что Всевышний смирит его, потому что он исчезнет, как полевой цветок. 11Восходит солнце и своим жаром сушит растение, его цветок опадает, и вся красота исчезает1:10-11 См. Ис. 40:6-7; 1 Пет. 1:24.. Так же и богатый человек увянет за своими делами.

Испытания и искушения

12Счастлив тот, кто, перенеся испытание, выдержит его до конца – он получит венец жизни1:12 Венец жизни – дар вечной жизни после смерти, но, вероятно, это может быть и полная, совершенная жизнь здесь на земле., который Всевышний обещал всем, кто любит Его. 13Когда вас постигает искушение, не говорите: «Это Всевышний меня искушает». Всевышний Сам не может быть искушён злом и не искушает никого. 14Каждого человека искушают его же собственные греховные желания, они увлекают и соблазняют его. 15Затем желание зачинает и порождает грех, а совершённый грех порождает смерть.

16Смотрите, любимые мои братья, не заблуждайтесь. 17Все добрые и совершенные дары приходят свыше, от Отца, Творца небесных светил, у Которого нет ни изменения, ни тени перемены. 18Он Сам по Своей воле родил нас словом истины, чтобы нам быть первыми плодами1:18 Первые плоды – Всевышний через пророка Мусо повелел исроильтянам приносить Ему в жертву первые снопы (см. Лев. 23:9-14) и лепёшку, испечённую из муки от первого урожая (см. Чис. 15:17-21). Всё первое было своего рода залогом последующего, и поэтому жертва от первого урожая освящала всё остальное. Подобным образом и верующие: 1) отделены от всего остального мира и полностью посвящены Всевышнему (см. 1 Пет. 1:15-16; 2:9); 2) будучи новым творением (см. 2 Кор. 5:17), служат залогом предстоящего обновления всего мира (ср. Рим. 8:19-21); 3) также возможно, что только ранние верующие были названы «первыми плодами», потому что одними из первых поверили, что Исо есть Масех (ср. Рим. 16:5; 1 Кор. 16:15, где использовано то же самое греческое слово для «первых плодов»). среди Его созданий.

Слова и поступки

19Любимые мои братья, поймите: пусть каждый будет склонен скорее слушать, чем говорить или проявлять гнев. 20В гневе человек не делает угодного Всевышнему. 21Поэтому оставьте всякую нечистоту и остаток злобы и в кротости примите насаждаемое слово, которое имеет силу спасти ваши души.

22При этом будьте не только слушателями слова, но и исполнителями его, иначе вы просто обманываете себя. 23Кто слушает слово, но не исполняет его, тот похож на человека, который смотрит в зеркало: 24он посмотрел на себя, отошёл и сразу же забыл, как выглядит. 25Но человек, который постоянно вникает в совершенный Закон Всевышнего, дающий свободу, и поступает согласно ему, не забывая о том, что слышал, будет благословен в своих делах.

26Кто считает себя благочестивым, но не может управлять своим языком, тот обманывает самого себя, и благочестие такого человека бесполезно. 27Чистое и непорочное благочестие перед Всевышним, нашим Небесным Отцом, заключается в том, чтобы помогать сиротам и вдовам в их нуждах и хранить себя чистым от этого мира.