Salmo 94
Ang Dios Mao ang Maghuhukom sa Tanan
1Ginoo, Dios ka nga nagapanimalos;
ipakita na ang imong kasuko.
2Ikaw ang nagahukom sa tanang mga tawo;
busa, sige na, balosi ang mga garboso.
Siloti sila sa angay kanila.
3Hangtod kanus-a maghudyaka ang mga daotan, Ginoo?
4Silang tanan nga nagahimo ug daotan labihan makapanghambog.
5Gidaog-daog nila ang katawhan nga imong gipanag-iyahan.
6Gipamatay nila ang mga biyuda, ang mga ilo, ug ang mga dumuduong.
7Miingon sila, “Dili makakita ang Ginoo sa atong gipanghimo;
ang Dios ni Jacob dili manumbaling niini.”
8Kamong mga hungog ug buang-buang, kanus-a pa ba kamo makasabot?
Sabta kuno ninyo kini:
9Ang Dios ang naghimo sa atong mga dalunggan ug mga mata, dili ba siya makadungog ug makakita kanato?
10Siya ang nagadisiplina sa mga nasod, dili ba siya mosilot?
Siya nga nagatudlo sa mga tawo, dili ba siya makahibalo?
11Nahibalo ang Ginoo nga ang panghunahuna sa mga tawo pulos walay hinungdan.
12Ginoo, bulahan ang tawo nga imong gidisiplina ug gitudloan sa imong kasugoan.
13Ginatudloan mo siya aron nga may kalinaw siya sa panahon sa kasamok hangtod sa panahon nga silotan mo ang mga daotan.
14Kay dili mo gayod isalikway, Ginoo, ang katawhan nga imong gipanag-iyahan.
15Sigurado nga mopatigbabaw pag-usab ang katarong ug kaangayan,
ug ang tanang nagkinabuhi nga matarong mouyon niini.
16Kinsay molaban ug manalipod kanako batok sa mga tawong daotan? Ikaw lang gayod, Ginoo.
17Kon wala mo pa ako tabangi, patay na tingali ako karon.
18Sa dihang miingon ako kanimo, Ginoo, nga daw sa mamatay na ako,94:18 daw sa mamatay na ako: sa literal, madakin-as ako. ang imong gugma nagsapnay kanako.
19Sa dihang nabalaka ako pag-ayo, gilig-on ug gilipay mo ako.
20Dili ka kaabin sa daotang mga maghuhukom,94:20 maghuhukom: o, tigdumala. nga nagahimog supak sa tulumanon.
21Naghiusa sila batok sa mga matarong
ug gihukman nila sa kamatayon ang mga walay sala.
22Apan ikaw, Ginoo nga akong Dios, mao ang akong dalangpanan ug salipdanan nga bato.
23Silotan mo sila ug laglagon tungod sa ilang mga sala.
Laglagon mo gayod sila, Ginoo nga among Dios.
Salmo 94
1Ó Senhor Deus, a ti compete fazer justiça,
castigar como recompensa do mal.
Mostra assim a tua glória!
2Levanta-te, pois és o juiz de toda a Terra;
castiga os soberbos como merecem!
3Até quando, ó Senhor,
gente perversa esfregará as mãos de contentamento?
4Até quando continuarão a dizer
tudo o que querem com insolência,
orgulhando-se de todo o mal que fazem?
5Vê como oprimem o teu povo, Senhor,
e o reduzem a nada;
como afligem os que te pertencem.
6Assassinam as viúvas;
matam os estrangeiros e os órfãos.
7E dizem: “O Senhor não há de ver!
O Deus de Jacob não repara nestas coisas!”
8Deem atenção,
vocês que parecem estúpidos e têm prazer na loucura;
quando irão interessar-se pela sabedoria?
9Aquele que deu ao ser humano a capacidade de ouvir,
seria ele surdo?
Aquele que dotou as pessoas do sentido da vista,
seria ele cego?
10Aquele que sabe e pode castigar com justiça
não vos castigará também?
Aquele que deu o entendimento ao homem
não entenderia o que eles combinam e pensam?
11O Senhor conhece os pensamentos das pessoas
e como os seus esforços são vãos.
12Felizes são aqueles que tu repreendes, Senhor,
aqueles a quem ensinas a tua Lei.
13Porque a esses darás descanso nos dias maus,
enquanto o perverso, aquele que te despreza,
cairá na cova da destruição.
14O Senhor não abandonará
nem desamparará a sua possessão.
15Os julgamentos voltarão a ser feitos com justiça;
todos os que têm um coração íntegro
seguirão o Senhor.
16Quem estará a meu favor contra os malfeitores
e do meu lado contra os que praticam a iniquidade?
17Se o Senhor não tivesse vindo em meu auxílio,
já o meu corpo estaria na terra do silêncio.
18Quando eu gritei:
“Senhor, os meus pés tropeçam, vou escorregar!”,
logo acorreste com a tua bondade e me amparaste.
19Quando se multiplicam, dentro de mim,
as preocupações e os cuidados,
consolas-me e trazes alegria e esperança à minha alma.
20Poderás dar proteção a um governo corrupto
que torce as leis para pôr em execução planos injustos?
21Eles atentam contra a vida dos justos,
e condenam à morte o inocente.
22Mas o Senhor é o meu mais seguro retiro;
é o rochedo em que me abrigo.
23Deus fará recair sobre eles
as consequências inevitáveis da sua iniquidade.
Serão destruídos pela sua própria malícia;
o Senhor, nosso Deus, ele mesmo os destruirá.
