Salmo 9090:0 Salmo 90 Ang ulohan sa Hebreo: Ang pag-ampo ni Moises nga propeta sa Dios.
Ang Dios ug ang Tawo
1Ginoo, ikaw ang among dalangpanan sukad pa kaniadto.
2Sa wala mo pa buhata ang mga bukid ug ang kalibotan, ikaw na ang Dios,
ug ikaw ang Dios sa walay kataposan.
3Ikaw ang nagabuot sa kamatayon sa tawo;
ibalik mo siya sa yuta nga mao ang iyang gigikanan.
4Ang usa ka libo ka tuig kanamo sama lang sa usa ka adlaw nga milabay alang kanimo,
o morag pipila lang ka oras sa kagabhion.
5Gibutangan mo ug kataposan ang among kinabuhi sama sa damgo
6o sama sa sagbot nga moturok ug motubo inigkabuntag, apan pagkahapon malaya ug mamatay.
7Ang imong kasuko makapalisang kanamo;
ang imong kapungot makapalaglag kanamo.
8Nakita mo ang among mga sala,
bisan ang mga sala nga gihimo namo sa tago.
9Tinuod nga mahanaw ang among kinabuhi tungod sa imong kasuko;
matapos ang among kinabuhi nga daw usa lang ka panghupaw.
10Ang katas-on sa among kinabuhi 70 ka tuig, o 80 ka tuig kon baskog kami.
Apan bisan pa ang labing maayo namong mga katuigan puno sa mga kaguol ug kalisod.
Unya molabay kini, ug mahanaw kami.
11Walay pa gayoy nakasinati sa grabe mong kasuko.
Ug samtang nagdugang ang among kahibalo bahin sa imong kasuko nagadugang usab ang among pagtahod kanimo.
12Pasabta kami nga mubo lang ang among kinabuhi,
aron mahimo kaming maalamon sa among pagkinabuhi.
13Ginoo, hangtod kanus-a ang imong kasuko kanamo?
Tagda ug kaloy-i kami, nga imong mga alagad.
14Kada buntag ipakita ang imong gugma kanamo aron mag-awit kami sa kalipay ug magmalipayon kami sa tibuok namong kinabuhi.
15Hatagi kami ug malipayong mga katuigan,
sama kataas sa mga katuigan diin imo kaming gisilotan ug gipaantos.
16Ipakita kanamo nga imong mga alagad, ug sa among mga kaliwat, ang imong katingalahang buhat ug ang imong pagkagamhanan.
17Ginoo nga among Dios, hinaut nga panalanginan mo kami, ug hatagan ug kalamposan sa tanan namong buhaton.
Quarto Livro
(Salmos 90–106)
Salmo 90
Oração de Moisés, o homem de Deus.
1Senhor, tu tens sido o nosso refúgio,
através dos tempos.
2Antes de formares as montanhas,
antes mesmo de criares a Terra e todo o universo,
sim, desde a eternidade tu és Deus.
3Tu falas e fazes voltar a criatura humana
ao pó de onde veio.
4Mil anos são para ti apenas como o dia de ontem que se foi
ou como uma simples hora que passa, durante a noite.
5Nós passamos, no tempo, tão rapidamente
como uma corrente de água.
A vida passa como o sono,
como a relva que floresce de madrugada.
6Somos como a relva que, de manhã, é verde;
depois, sendo cortada, murcha antes que caia a noite.
7Se a tua severidade se acende, somos consumidos;
se cairmos na alçada da tua condenação,
o teu castigo nos esmagará.
8A nossa maldade está exposta diante de ti;
o nosso pecado oculto é revelado sob a luz da tua face.
9Não é de admirar que os nossos dias se tornem
longos e pesados sob a tua indignação;
os nossos anos vão-se como um suspiro.
10A duração da nossa vida é setenta anos;
se alguns, pela sua robustez, chegam aos oitenta,
o que a vida lhes dá é só cansaço e aborrecimento;
o tempo passa tão rápido que temos a sensação de voarmos.
11Quem é capaz de avaliar a força da tua ira?
Quem não teme a violência do teu desagrado?
12Ensina-nos a contar os nossos dias,
para que os nossos corações se encham de sabedoria.
13Volta-te para nós, Senhor!
Até quando teremos de esperar?
Sê benigno para connosco os que te servimos.
14Pela manhã, satisfaz-nos com a tua bondade
e teremos alegria até ao fim das nossas vidas.
15Dá-nos a felicidade por tanto tempo
quanto aquele em que fomos afligidos
e em que passámos por dias muito difíceis.
16Que possamos de novo ver as tuas maravilhas!
Que os nossos filhos se familiarizem com a tua glória
no meio do povo que te serve!
17Que o favor do Senhor nosso Deus seja sobre nós!
Consolida tu próprio o trabalho que fazemos!
Sim, confirma aquilo que fazem as nossas mãos!
