Salmo 99:0 Salmo 9 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awita kini sa tono sa awit nga “Ang Pagkamatay sa Anak.” Awit kini ni David.
Matarong ang Paghukom sa Dios
1Pasalamatan ko ikaw, Ginoo, sa tibuok kong kasingkasing.
Isaysay ko ang tanan mong katingalahang mga buhat.
2Labing Halangdong Dios, maglipay gayod ako ug mag-awit ug mga pagdayeg tungod kanimo.
3Inigkakita sa akong mga kaaway kanimo mangatras sila.
Magkapandol-pandol sila ug mangamatay.
4Tungod kay matarong ka nga maghuhukom nga nagalingkod sa imong trono;
imo akong gihukman ug imong gipamatud-an nga wala akoy sala.
5Imong gihukman ug gilaglag ang daotang mga nasod nga wala moila kanimo,
busa dili na gayod sila mahinumdoman hangtod sa kahangtoran.
6Gilaglag mo ang akong mga kaaway.
Imong gipangguba ang ilang mga lungsod,
ug dili na gayod sila mahinumdoman pa hangtod sa kahangtoran.
7Apan ikaw, Ginoo, nagahari sa walay kataposan;
andam na ang imong trono sa paghukom.
8Imong hukman ang mga tawo sa kalibotan, subay sa hustisya ug kaangayan.
9Ginoo, ikaw ang tigpanalipod sa mga dinaog-daog ug dalangpanan panahon sa kalisod.
10Nagasalig kanimo ang mga tawo nga nakaila kanimo,
kay wala mo man isalikway ang midangop kanimo.
11Awiti ninyo ug mga pagdayeg ang Ginoo nga nagahari sa Zion!9:11 Zion: mao usab ang Jerusalem.
Imantala ninyo sa mga nasod ang iyang mga binuhatan!
12Gipanimaslan niya ang mga nangdaog-daog;
nagpakabana siya sa pagpakitabang sa mga dinaog-daog.
13Ginoo, tan-awa kon giunsa ako pagdaog-daog sa akong mga kaaway.
Kaloy-i ako ug luwasa sa kamatayon,
14aron masaysay ko sa mga tawo didto sa mga pultahan sa siyudad sa Zion ang imong kaayo kanako, ug madayeg ko ikaw.
Maglipay ako didto tungod kay imo akong giluwas.
15Nahitabo gayod sa mga nasod ang ilang giplanong daotan.
Sama ra nga nahulog sila sa bangag nga ilang gikalot o nalit-agan sa lit-ag nga ilang gibutang.
16Gipaila sa Ginoo kon kinsa gayod siya pinaagi sa iyang matarong nga paghukom.
Ug ang mga daotang tawo naunay sa ilang kaugalingong daotang binuhatan.
17Mangamatay ang daotang mga tawo sa tanang nasod,
kay gisalikway nila ang Dios.
18Dili sa tanang higayon nga pasagdan sa Dios ang mga kabos.
Dili makawang ang ilang paglaom sa Dios.
19Sige na, Ginoo, ayaw tugoti nga hagiton ka sa mga tawo sa kalibotan.
Hukmi ang mga nasod sa imong atubangan.
20O Ginoo, ipabati kanila ang kahadlok,
ug ipaila kanila nga mga tawo lamang sila.
Salmo 9
Salmo de David. Para o diretor do coro.
1Ó Senhor, eu te louvarei de todo o meu coração;
quero contar todas as tuas maravilhas.
2Tu me enches de alegria;
por tua causa estou cheio de júbilo, ó Altíssimo.
3Os meus inimigos recuaram,
caíram e morreram na tua presença
4porque tu me defendeste e me apoiaste.
Sentado no tribunal, como justo juiz,
sempre me julgas com toda a justiça.
5Repreendeste as nações e destruíste os maus;
nunca mais haverá lembrança deles.
6Os meus adversários estão condenados para sempre;
destruíste as suas cidades e elas ficaram esquecidas.
7Quanto ao Senhor, ele vive para sempre;
o seu tribunal está já preparado para julgar.
8Ele mesmo julgará o mundo com justiça
e as nações com toda a retidão.
9Todos os oprimidos encontrarão nele refúgio;
um refúgio perfeito em tempos de angústia.
10Em ti confiarão todos os que conhecem a força do teu nome;
pois tu, Senhor, nunca desamparaste os que te buscam.
11Cantem louvores ao Senhor que está entronizado em Sião;
contem a toda a gente tudo o que ele tem feito.
12Aquele que sabe vingar o sangue derramado
lembra-se certamente de todos os que a ele clamam por justiça;
não se esquece do clamor dos que estão aflitos.
13Tem misericórdia de mim, Senhor;
vê como sofro nas mãos daqueles que me odeiam.
Tu podes arrebatar-me das portas da morte.
14Salva-me, para que possa louvar-te dentro das portas de Sião
e me alegre por me teres salvo.
15Os povos caíram nas covas que eles mesmos abriram,
para que outros nelas ficassem cativos;
ficaram presos nas armadilhas que prepararam.
16Toda a gente sabe como o Senhor manifesta a sua justiça,
apanhando os ímpios nas suas próprias ciladas. (Pausa)
17Os maus serão lançados no mundo dos mortos,
assim como todos os que se esquecem de Deus.
18Os necessitados, porém, jamais serão esquecidos,
nem as esperanças dos pobres serão, de forma alguma, iludidas.
19Levanta-te, Senhor, que o homem não seja vencedor!
Que os povos sejam julgados na tua presença!
20Farás com que tremam, Senhor,
para que saibam que, afinal,
não passam de meros seres humanos. (Pausa)
