Salmo 89 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 89:1-52

Salmo 8989:0 Salmo 89 Ang ulohan sa Hebreo: Ang “maskil” ni Etan nga Ezranhon.

Ang Kasabotan sa Dios kang David

1Ginoo, awiton ko kanunay ang imong dakong gugma.

Isugilon ko ang imong pagkamatinumanon sa umaabot nga henerasyon.

2Imantala ko nga ang imong gugma molungtad sa walay kataposan,

ug magpadayon kini sama sa langit.

3Miingon ka, “Naghimo ako ug kasabotan sa akong alagad nga si David, nga akong gipili nga mahimong hari.

Ug mao kini ang akong gisaad kaniya:

4‘Ang matag hari sa Israel maggikan sa imong mga kaliwat hangtod sa kahangtoran;

ang imong gingharian magpadayon sa walay kataposan.’ ”

5Ginoo, ang langitnon nga mga binuhat nagadayeg sa imong katingalahang mga buhat ug sa imong pagkamatinumanon.

6Walay bisan usa sa langit nga sama kanimo, Ginoo.

Walay langitnon nga mga binuhat89:6 langitnon nga mga binuhat: sa literal, mga anak sa gamhanang Dios. nga ikatandi kanimo.

7Ginatahod ikaw diha sa panagtigom sa langitnon nga mga binuhat.

Silang tanan nga nagalibot kanimo may kahadlok gayod kanimo.

8Ginoong Dios nga Makagagahom, walay bisan kinsa nga sama kanimo;

gamhanan ka ug matinumanon ka sa tanan mong ginahimo.

9Gigamhan mo ang mapintas nga dagat;

gipalinaw mo ang iyang dagkong mga balod.

10Gidugmok mo ang dragon nga si Rahab,89:10 Rahab: Kini nagasimbolo sa Ehipto. ug namatay kini.

Pinaagi sa imong gahom gikatag mo ang imong mga kaaway.

11Imo ang langit ug ang kalibotan;

gibuhat mo ang kalibotan ug ang tanang anaa niini.

12Gihimo mo ang amihan ug ang habagatan.

Ang Bukid sa Tabor ug ang Bukid sa Hermon sama sa mga tawo nga nagaawit sa kalipay alang kanimo.

13Gamhanan ka gayod! Labihan ka kakusgan!

14Nagahari ka nga may katarong ug hustisya, nga inubanan sa gugma ug pagkamatinumanon.

15Bulahan, Ginoo, ang mga tawo nga nakasinati sa paghugyaw sa kalipay diha kanimo, ug nagakinabuhi sa imong kaayo.

16Tungod kanimo89:16 Tungod kanimo: sa literal, Sa imong ngalan. nagalipay sila sa kanunay,

ug ginadayeg nila ang imong pagkamatarong.

17Ikaw ang ilang gipasigarbo nga ilang kusog.

Tungod sa imong kaayo magmadaogon kami.

18Ginoo, Balaan nga Dios sa Israel, ikaw ang tag-iya sa among hari nga tigpanalipod kanamo.

19Kaniadto nakigsulti ka sa imong matinumanon nga mga alagad pinaagi sa panan-awon. Miingon ka:

“Gitabangan ko ang usa ka sundalo.

Gipili ko siya gikan sa akong mga katawhan aron mahimong hari.

20Si David, nga akong alagad, mao ang akong gipili nga hari

pinaagi sa pagdihog kaniya sa akong balaang lana.

21Ang akong gahom magauban ug magalig-on kaniya.

22Dili makalupig kaniya ang iyang mga kaaway;

dili makapildi kaniya ang mga daotan.

23Dugmokon ko ang iyang mga kaaway sa iyang atubangan ug laglagon ko ang nangasilag kaniya.

24Higugmaon ko siya ug unongan.

Ug pinaagi sa akong gahom, magmadaogon siya.

25Padumalahon ko siya sa mga dapit nga gikan sa Dagat sa Mediteraneo hangtod sa Suba sa Eufrates.89:25 gikan sa… Eufrates: o, sa mga yuta nga duol sa mga dagat ug mga suba.

26Moingon siya kanako, ‘Ikaw ang akong Amahan ug Dios;

ikaw ang akong salipdanan nga bato ug manluluwas.’

27Ilhon ko siyang akong kamagulangang anak, ang labing gamhanan sa tanang mga hari.

28Magpadayon ang akong gugma kaniya hangtod sa kahangtoran,

ug ang akong kasabotan kaniya dili gayod mapakyas.

29Ang matag hari sa Israel maggikan sa iyang mga kaliwat hangtod sa kahangtoran;

ang iyang gingharian mahimong sama kamalungtaron sa langit.

30-31Apan kon ang iyang mga kaliwat dili motuman sa akong mga kasugoan, mga tulumanon, ug mga katudloanan,

32latigohon ko sila ug sakiton tungod sa ilang mga sala.

33Apan higugmaon ug unongan ko gihapon si David.

34Dili ko bakwion ang akong kasabotan kaniya,

ug dili ko usbon ang akong gisaad kaniya.

35Sa akong balaang ngalan, misaad na ako sa makausa lamang,

ug dili gayod ako mamakak kang David.

36Ang matag hari sa Israel maggikan sa iyang mga kaliwat hangtod sa kahangtoran.

Ang iyang gingharian molungtad diha sa akong presensya sama sa adlaw;

37magpadayon kini hangtod sa kahangtoran sama sa bulan nga kasaligan nga tigpamatuod sa langit.”

38Apan, Ginoo, nasuko ka sa imong piniling hari;

gitalikdan mo siya ug gisalikway.

39Gibakwi mo ang imong kasabotan kaniya nga imong alagad,

ug gikuha mo ang iyang gahom ingon nga hari.

40Gilumpag mo ang mga paril sa iyang siyudad,

ug giguba mo ang mga kuta niini.

41Busa gipanguha sa tanang nangagi ang iyang mga kabtangan.

Gibiaybiay siya sa iyang kasikbit nga mga nasod.

42Gipadaog mo ang iyang mga kaaway;

gilipay mo silang tanan.

43Gihimo mong walay pulos ang iyang mga hinagiban

ug gipapildi mo siya sa gira.

44Gikuha mo ang iyang pagkagamhanan ug ang iyang gahom ingon nga hari.

45Gipatigulang mo siya ug dali,89:45 Gipatigulang mo siya ug dali: o, Gipamubo mo ang iyang kinabuhi.

ug gipakaulawan mo siya.

46Hangtod kanus-a ka magtago, Ginoo?

Hangtod ba sa walay kataposan?

Hangtod kanus-a magpadayon ang imong kasuko nga daw sama sa kalayo?

47Hinumdomi, O Ginoo, kon unsa kamubo ang kinabuhi sa tawo;

hinumdomi nga gihimo mo ang tawo nga may kamatayon.

48Kinsa ba ang tawo nga dili mamatay?

Kinsang tawhana ang makalikay sa kamatayon?

49Ginoo, hain na man ang imong kanhing gugma, nga sa imong pagkamatinumanon gisaad mo kang David kaniadto?

50Hinumdomi, Ginoo, ang pagpakaulaw sa daghang mga nasod sa imong mga alagad.89:50 mga alagad: Tingali ang buot ipasabot, ang katawhan sa Israel. Sa ubang mga kopya sa Hebreo makita ang “alagad,” nga tingali ang buot ipasabot, ang hari sa Israel.

Giluom ko lang kining tanan.

51Sila nga imong mga kaaway, Ginoo, mao ang nagabiaybiay sa imong pinili nga hari bisan asa siya moadto.

52Dalaygon ang Ginoo sa walay kataposan! Amen! Amen!

Hoffnung für Alle

Psalm 89:1-53

Hat Gott sein Wort gebrochen?

1Von Etan, dem Esrachiter. Zum Nachdenken.

2Herr, von deiner Gnade will ich für immer singen;

allen kommenden Generationen will ich erzählen, wie treu du bist.

3Ich weiß: Deine Gnade gilt für alle Zeiten

und deine Treue, solange der Himmel besteht.

4Du hast gesagt: »Ich habe David auserwählt

und einen Bund mit ihm geschlossen.

Er ist mein Diener, dem ich versprach:

5Für alle Zeiten sollen deine Nachkommen herrschen,

für immer wird dein Königshaus bestehen!«

6Herr, der Himmel lobt dich, denn du tust Wunder;

die Schar deiner heiligen Engel89,6 Wörtlich: die Schar deiner Heiligen. preist deine Treue.

7Denn wer im Himmel ist dir gleich?

Kein himmlisches Wesen89,7 Wörtlich: Keiner von den Göttersöhnen. – Vgl. »Gottessöhne« in den Sacherklärungen. ist so mächtig wie du!

8In der himmlischen Ratsversammlung

fürchten sie Gott mit heiliger Scheu;

ja, Ehrfurcht ergreift alle, die um ihn sind.

9Herr, du allmächtiger Gott, niemand ist so stark wie du!

Was du auch tust: Auf dich ist Verlass!

10Du hast Gewalt über die tosenden Meere,

und wenn sich die Wellen auftürmen, bändigst du sie!

11Du hast das Meerungeheuer89,11 Wörtlich: Rahab. – Vgl. »Rahab« in den Sacherklärungen. besiegt und zermalmt;

machtvoll hast du deine Feinde in alle Winde zerstreut.

12Dir gehört der Himmel, und dir gehört die Erde,

das weite Land mit all seiner Fülle: Es ist dein Werk.

13Norden und Süden hast du geschaffen;

der Berg Tabor und der Hermon jubeln dir zu.

14Wie stark ist dein Arm, wie gewaltig deine Hand!

Du erhebst sie zum Zeichen deines Sieges!

15Gerechtigkeit und Recht sind die Säulen deiner Herrschaft;

alles, was du tust, zeigt deine Liebe und Treue.

16Herr, glücklich ist das Volk, das dich mit Jubelrufen feiert!

Deine Nähe macht ihr Leben hell.

17Jeden Tag bist du ihr Grund zur Freude,

deine Gerechtigkeit erfüllt sie mit Glück.

18Du selbst bist die Quelle ihrer Kraft,

durch deine Liebe gelangen sie zu Ansehen und Macht.

19Herr, du heiliger Gott Israels,

dir gehört unser König, der uns beschützt.89,19 Wörtlich: Dem Herrn gehört unser Schild und dem Heiligen Israels unser König.

20Vor langer Zeit sprachst du zu denen, die dir die Treue hielten,

in einer Vision hast du ihnen offenbart:

»Ich habe einen jungen Mann aus dem Volk ausgewählt,

den ich zu einem starken Helden machen will.

21David ist sein Name, ihn habe ich gefunden

und mit heiligem Öl zum König gesalbt.

22Ich werde ihn mit meiner Kraft begleiten,

stark soll er werden, weil ich ihn stütze.

23Kein Feind wird ihn jemals überwältigen,

und kein Aufstand kann ihn stürzen.

24Vor seinen Augen werde ich seine Feinde niedermachen;

alle, die ihn hassen, will ich vernichtend schlagen.

25Immer will ich treu zu ihm stehen;

und durch mich wird er mächtig werden89,25 Wörtlich: und durch meinen Namen wird sein Horn erhöht werden. – Das Horn steht sinnbildlich für Stärke und Kraft..

26Ich werde seine Herrschaft bis zum Meer ausdehnen –

ja, über die großen Ströme wird er gebieten.

27Im Gebet wird er zu mir sagen: ›Du bist mein Vater,

mein Gott und mein Fels, bei dem ich Rettung finde!‹

28Und ich statte ihn mit allen Rechten eines erstgeborenen Sohnes aus,

ich mache ihn zum größten König der Welt!

29Für alle Zeiten darf er wissen:

Ich bin ihm gnädig, mein Bund mit ihm wird für immer gelten.

30Nie wird sein Königsgeschlecht aussterben,

sein Thron wird bleiben, solange der Himmel besteht.

31Wenn aber seine Nachkommen mein Gesetz übertreten

und meine Weisungen in den Wind schlagen,

32wenn sie meine Ordnungen missachten

und meine Gebote nicht halten,

33dann werde ich sie für ihre Treulosigkeit bestrafen

und ihnen ihre Schuld mit Schlägen vergelten.

34Aber meine Gnade will ich David nie entziehen,

meine Zusagen werde ich halten.

35Meinen Bund mit ihm werde ich niemals brechen,

was ich versprochen habe, nehme ich nicht zurück!

36Ein für alle Mal habe ich einen Eid geschworen

und bürge dafür mit meinem heiligen Namen:

Nie werde ich David täuschen!

37-38Seine Nachkommen werden für alle Zeiten den Thron besitzen.

Ihre Herrschaft soll so beständig sein wie Sonne und Mond –

diese treuen Zeugen hoch oben am Himmel!«

39Nun aber hast du deinen König doch aufgegeben und verstoßen,

dein Auserwählter bekommt deinen großen Zorn zu spüren.

40Du hast deinem Diener den Bund aufgekündigt,

seine Krone in den Schmutz getreten und entweiht.

41Die schützenden Mauern seiner Stadt hast du niedergerissen

und alle seine Festungen in Trümmer gelegt.

42Jeder, der vorüberzog, hat ihn ausgeplündert,

und bei den Nachbarvölkern erntet er nur Hohn und Spott.

43Seinen Feinden hast du den Sieg ermöglicht,

jetzt ist ihre Schadenfreude groß.

44Die Streitkräfte des Königs hast du zerschlagen,

im Kampf hast du ihn im Stich gelassen.

45Seinen Glanz und sein Ansehen hast du zerstört

und seinen Thron zu Boden gestoßen.

46Du hast ihn vorzeitig alt werden lassen;

ja, mit Schimpf und Schande hast du ihn bedeckt.

47Herr, willst du dich für immer verbergen?

Wie lange soll dein Zorn noch brennen?

48Bedenke doch, wie kurz mein Leben ist!

Nur für einen flüchtigen Augenblick hast du uns Menschen geschaffen.

49Welcher Mensch ist unsterblich?

Wer kann dem Tod entrinnen?

50Herr, wo sind die Beweise deiner Liebe geblieben?

Du hast doch David deine Treue zugesichert

und einen Eid darauf geschworen!

51Höre doch, wie deine Diener beschimpft werden!

Ich leide darunter, dass die Völker uns verachten!

52Deine Feinde verspotten den König, den du erwählt hast;

sie verhöhnen ihn auf Schritt und Tritt.

53Gelobt sei der Herr für alle Zeit!

Amen, so soll es sein!