Salmo 8989:0 Salmo 89 Ang ulohan sa Hebreo: Ang “maskil” ni Etan nga Ezranhon.
Ang Kasabotan sa Dios kang David
1Ginoo, awiton ko kanunay ang imong dakong gugma.
Isugilon ko ang imong pagkamatinumanon sa umaabot nga henerasyon.
2Imantala ko nga ang imong gugma molungtad sa walay kataposan,
ug magpadayon kini sama sa langit.
3Miingon ka, “Naghimo ako ug kasabotan sa akong alagad nga si David, nga akong gipili nga mahimong hari.
Ug mao kini ang akong gisaad kaniya:
4‘Ang matag hari sa Israel maggikan sa imong mga kaliwat hangtod sa kahangtoran;
ang imong gingharian magpadayon sa walay kataposan.’ ”
5Ginoo, ang langitnon nga mga binuhat nagadayeg sa imong katingalahang mga buhat ug sa imong pagkamatinumanon.
6Walay bisan usa sa langit nga sama kanimo, Ginoo.
Walay langitnon nga mga binuhat89:6 langitnon nga mga binuhat: sa literal, mga anak sa gamhanang Dios. nga ikatandi kanimo.
7Ginatahod ikaw diha sa panagtigom sa langitnon nga mga binuhat.
Silang tanan nga nagalibot kanimo may kahadlok gayod kanimo.
8Ginoong Dios nga Makagagahom, walay bisan kinsa nga sama kanimo;
gamhanan ka ug matinumanon ka sa tanan mong ginahimo.
9Gigamhan mo ang mapintas nga dagat;
gipalinaw mo ang iyang dagkong mga balod.
10Gidugmok mo ang dragon nga si Rahab,89:10 Rahab: Kini nagasimbolo sa Ehipto. ug namatay kini.
Pinaagi sa imong gahom gikatag mo ang imong mga kaaway.
11Imo ang langit ug ang kalibotan;
gibuhat mo ang kalibotan ug ang tanang anaa niini.
12Gihimo mo ang amihan ug ang habagatan.
Ang Bukid sa Tabor ug ang Bukid sa Hermon sama sa mga tawo nga nagaawit sa kalipay alang kanimo.
13Gamhanan ka gayod! Labihan ka kakusgan!
14Nagahari ka nga may katarong ug hustisya, nga inubanan sa gugma ug pagkamatinumanon.
15Bulahan, Ginoo, ang mga tawo nga nakasinati sa paghugyaw sa kalipay diha kanimo, ug nagakinabuhi sa imong kaayo.
16Tungod kanimo89:16 Tungod kanimo: sa literal, Sa imong ngalan. nagalipay sila sa kanunay,
ug ginadayeg nila ang imong pagkamatarong.
17Ikaw ang ilang gipasigarbo nga ilang kusog.
Tungod sa imong kaayo magmadaogon kami.
18Ginoo, Balaan nga Dios sa Israel, ikaw ang tag-iya sa among hari nga tigpanalipod kanamo.
19Kaniadto nakigsulti ka sa imong matinumanon nga mga alagad pinaagi sa panan-awon. Miingon ka:
“Gitabangan ko ang usa ka sundalo.
Gipili ko siya gikan sa akong mga katawhan aron mahimong hari.
20Si David, nga akong alagad, mao ang akong gipili nga hari
pinaagi sa pagdihog kaniya sa akong balaang lana.
21Ang akong gahom magauban ug magalig-on kaniya.
22Dili makalupig kaniya ang iyang mga kaaway;
dili makapildi kaniya ang mga daotan.
23Dugmokon ko ang iyang mga kaaway sa iyang atubangan ug laglagon ko ang nangasilag kaniya.
24Higugmaon ko siya ug unongan.
Ug pinaagi sa akong gahom, magmadaogon siya.
25Padumalahon ko siya sa mga dapit nga gikan sa Dagat sa Mediteraneo hangtod sa Suba sa Eufrates.89:25 gikan sa… Eufrates: o, sa mga yuta nga duol sa mga dagat ug mga suba.
26Moingon siya kanako, ‘Ikaw ang akong Amahan ug Dios;
ikaw ang akong salipdanan nga bato ug manluluwas.’
27Ilhon ko siyang akong kamagulangang anak, ang labing gamhanan sa tanang mga hari.
28Magpadayon ang akong gugma kaniya hangtod sa kahangtoran,
ug ang akong kasabotan kaniya dili gayod mapakyas.
29Ang matag hari sa Israel maggikan sa iyang mga kaliwat hangtod sa kahangtoran;
ang iyang gingharian mahimong sama kamalungtaron sa langit.
30-31Apan kon ang iyang mga kaliwat dili motuman sa akong mga kasugoan, mga tulumanon, ug mga katudloanan,
32latigohon ko sila ug sakiton tungod sa ilang mga sala.
33Apan higugmaon ug unongan ko gihapon si David.
34Dili ko bakwion ang akong kasabotan kaniya,
ug dili ko usbon ang akong gisaad kaniya.
35Sa akong balaang ngalan, misaad na ako sa makausa lamang,
ug dili gayod ako mamakak kang David.
36Ang matag hari sa Israel maggikan sa iyang mga kaliwat hangtod sa kahangtoran.
Ang iyang gingharian molungtad diha sa akong presensya sama sa adlaw;
37magpadayon kini hangtod sa kahangtoran sama sa bulan nga kasaligan nga tigpamatuod sa langit.”
38Apan, Ginoo, nasuko ka sa imong piniling hari;
gitalikdan mo siya ug gisalikway.
39Gibakwi mo ang imong kasabotan kaniya nga imong alagad,
ug gikuha mo ang iyang gahom ingon nga hari.
40Gilumpag mo ang mga paril sa iyang siyudad,
ug giguba mo ang mga kuta niini.
41Busa gipanguha sa tanang nangagi ang iyang mga kabtangan.
Gibiaybiay siya sa iyang kasikbit nga mga nasod.
42Gipadaog mo ang iyang mga kaaway;
gilipay mo silang tanan.
43Gihimo mong walay pulos ang iyang mga hinagiban
ug gipapildi mo siya sa gira.
44Gikuha mo ang iyang pagkagamhanan ug ang iyang gahom ingon nga hari.
45Gipatigulang mo siya ug dali,89:45 Gipatigulang mo siya ug dali: o, Gipamubo mo ang iyang kinabuhi.
ug gipakaulawan mo siya.
46Hangtod kanus-a ka magtago, Ginoo?
Hangtod ba sa walay kataposan?
Hangtod kanus-a magpadayon ang imong kasuko nga daw sama sa kalayo?
47Hinumdomi, O Ginoo, kon unsa kamubo ang kinabuhi sa tawo;
hinumdomi nga gihimo mo ang tawo nga may kamatayon.
48Kinsa ba ang tawo nga dili mamatay?
Kinsang tawhana ang makalikay sa kamatayon?
49Ginoo, hain na man ang imong kanhing gugma, nga sa imong pagkamatinumanon gisaad mo kang David kaniadto?
50Hinumdomi, Ginoo, ang pagpakaulaw sa daghang mga nasod sa imong mga alagad.89:50 mga alagad: Tingali ang buot ipasabot, ang katawhan sa Israel. Sa ubang mga kopya sa Hebreo makita ang “alagad,” nga tingali ang buot ipasabot, ang hari sa Israel.
Giluom ko lang kining tanan.
51Sila nga imong mga kaaway, Ginoo, mao ang nagabiaybiay sa imong pinili nga hari bisan asa siya moadto.
52Dalaygon ang Ginoo sa walay kataposan! Amen! Amen!
Guds løfte til David
1En visdomssang af ezraitten Etan.
2Herre, jeg vil altid synge om din nåde,
tale om din trofasthed fra slægt til slægt.
3Din nåde forandres aldrig,
din trofasthed kan umuligt høre op.
4„Jeg har sluttet pagt med min udvalgte,
højtideligt lovet min tjener David,
5at jeg altid vil tage vare på hans slægt
og bygge ham en evig trone.”
6Englene lovpriser dine undere, Herre,
himmelske skarer synger om din trofasthed.
7Er der nogen, der kan sammenlignes med Gud?
Hvem af englene kan måle sig med ham?
8Den himmelske forsamling skælver foran dig,
alle omkring dig bøjer sig i ærefrygt.
9Hvem er som du, almægtige Gud?
Altid er du omgivet af din trofasthed.
10Du hersker over det oprørte hav,
du befaler over de brusende bølger.
11Du knuste Rahab, det stolte uhyre,
du fejede dine fjender langt væk.
12Himlen er din, jorden tilhører dig,
du skabte dem med alt, hvad de rummer.
13Du skabte både nord og syd.
Tabor og Hermon priser dig med glæde.
14Din arm er umådelig stærk,
din højre hånd kan besejre alt.
15Din trone er bygget på retfærdighed,
du kendetegnes ved nåde og sandhed.
16Lykkelige er de, som lovsynger dig,
de lever i lyset af dit nærvær.
17De glæder sig over dig dagen lang,
soler sig i din godhed.
18Du er grunden til deres styrke,
vi sejrer på grund af din nåde og accept.
19Vor konge89,19 Ordret „skjold”, da kongen skulle beskytte og hjælpe sit folk. er indsat af Herren,
Israels almægtige Gud udvalgte ham.
20Du sagde engang i et syn til din profet:
„Jeg har valgt at støtte en ung helt,
udvalgt en konge blandt almindelige mennesker.
21Jeg udtog David som min tjener,
salvede ham med olie til konge.
22Min hånd skal altid støtte ham,
min arm give ham styrke.
23Hans fjender kan ikke få ram på ham,
de onde kan ikke overmande ham.
24Jeg vil selv gøre det af med hans fjender,
jeg tilintetgør dem, der hader ham.
25Min trofaste kærlighed følger ham altid,
han får styrke ved at stole på mig.
26Jeg giver ham magt over havet,
han skal herske over floderne.
27Han skal kalde mig ‚Far’ og ‚Gud’
og ‚Redningsmand’.
28Jeg vil gøre ham til min førstefødte søn,
den mægtigste konge på jorden.
29Jeg vil være ham tro for evigt,
min pagt med ham står fast.
30Hans slægt skal altid bestå,
hans rige vare ved, så længe himlen er til.
31Men hvis hans børn svigter mig
og ikke adlyder mine bud,
32hvis de bryder mine love
og ikke gør, som jeg siger,
33så må jeg straffe dem for deres oprør,
drage dem til ansvar for deres ulydighed.
34Men jeg vil altid være ham tro
og holde fast ved mit løfte.
35Jeg bryder ikke min pagt,
og svigter ikke mit ord.
36Jeg har én gang aflagt et højtideligt løfte,
og jeg kan ikke lyve overfor David.
37Hans slægt skal altid bestå,
hans rige vare ved, så længe solen står op,
38så længe månen er til,
så længe himlen består.”
Bøn om national befrielse
39Men nu har du forkastet din udvalgte konge,
du har udøst din vrede over mig.
40Du har svigtet pagten med din tjener,
du har kastet min kongekrone i støvet.
41Du har nedbrudt vore forsvarsmure,
lagt vore fæstninger i ruiner.
42Alle, der kommer forbi, udplyndrer os,
vi er til spot for vore naboer.
43Du har givet vore fjender sejren,
og gjort vore modstandere glade.
44Min hær er slået tilbage,
du hjalp mig ikke mod fjenden.
45Du har gjort ende på min herlighed,
væltet min trone omkuld.
46Du gjorde mig gammel før tiden,
jeg blev til skamme for øjnene af alle.
47Åh, Herre, hvor længe skal det fortsætte?
Hvor længe vil du skjule dig for os?
Hvor længe vil din vrede brænde som ild?
48Husk på, at mit liv er kort.
Hvorfor skal mennesker være så magtesløse?
49Kan man leve evigt og aldrig dø?
Kan man undslippe dødsrigets magt?
50Herre, hvor er din trofasthed blevet af?
Hvor er den godhed, du lovede David?
51Herre, se, hvordan din tjener foragtes,
hvordan jeg må udholde folkenes hån.
52Dine fjender ler ad mig, Herre,
de puster mig i nakken med deres hån.
53Lovet være Herren for evigt.
Amen, amen.
