Salmo 79 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 79:1-13

Salmo 7979:0 Salmo 79 Ang ulohan sa Hebreo: Ang “maskil” ni Asaf.

Pag-ampo alang sa Kagawasan sa Nasod

1O Dios, gisulong sa mga taga-laing nasod ang yuta nga imong gipanag-iyahan.

Gipasipad-an nila ang imong balaan nga templo ug giguba ang Jerusalem.

2Gipakaon nila sa mga langgam ug sa mabangis nga mga mananap ang mga patayng lawas sa imong matinumanon nga mga alagad.

3Gipaagas nila nga daw tubig sa tibuok Jerusalem ang dugo sa imong katawhan,

ug walay bisan usa nga nahibilin aron sa paglubong sa mga patay.

4Gipakaulawan kami ug gibiaybiay sa mga nasod sa among palibot.

5Hangtod kanus-a, Ginoo, ang imong kasuko kanamo?

Hangtod ba sa kahangtoran?

Hangtod kanus-a mosilaob nga daw kalayo ang imong pagpangabugho?

6Ipakita ang imong kasuko sa mga nasod ug mga gingharian nga wala moila ug mosimba kanimo.

7Kay gipamatay nila ang imong katawhan79:7 ang imong katawhan: sa literal, si Jacob. ug gilaglag ang ilang nasod.

8Ayaw kami siloti tungod sa mga sala sa among mga katigulangan.

Kaloy-i hinuon kami kay wala na gayod kamiy mahimo.

9Tabangi kami, O Dios nga among manluluwas, aron madayeg ang imong ngalan.

Luwasa kami ug pasayloa sa among mga sala aron ikaw mapasidunggan.

10Nganong moingon man kanamo ang ubang mga nasod, “Hain na man ang inyong Dios?”

Samtang gatan-aw kami, ipakita sa mga nasod nga ipanimalos mo ang ilang pagpamatay sa imong mga alagad.

11Pamatia ang mga pag-agulo sa imong mga katawhan nga binilanggo.

Gihukman sila nga patyon, busa luwasa sila pinaagi sa imong gahom.

12Ginoo, balosi ug pito ka pilo ang mga nasod sa ilang pagpakaulaw kanimo.

13Ug kaming imong katawhan, nga gibantayan mo nga daw mga karnero, magpasalamat kanimo sa walay kataposan.

Dayegon ka namo kanunay hangtod sa kahangtoran.

Hoffnung für Alle

Psalm 79:1-13

Gott, es geht um deine Ehre!

1Ein Lied von Asaf.

Gott, fremde Völker sind in das Land eingefallen,

das du dir zum Eigentum erwählt hast.

Sie haben deinen heiligen Tempel entweiht

und Jerusalem in einen Trümmerhaufen verwandelt.

2Sie haben alle umgebracht, die dir dienten

und dir die Treue hielten.

Ihre Leichen ließen sie achtlos liegen,

als Fraß für die Geier und die wilden Tiere.

3Rings um Jerusalem richteten sie ein Blutbad an,

und keiner war da, der die Toten begrub.

4Unsere Nachbarvölker verhöhnen uns,

nur noch Spott haben sie für uns übrig.

5Herr, wie lange willst du noch zornig auf uns sein?

Soll dein Zorn für immer so weiterbrennen wie ein Feuer?

6Gieß ihn doch über die Völker aus, die dich nicht anerkennen,

und über die Königreiche, die deinen Namen nicht anrufen!

7Denn sie haben dein Volk vernichtet

und seine Heimat verwüstet.

8Strafe uns doch nicht für die Sünden unserer Vorfahren!

Zögere nicht, erbarme dich über uns,

denn wir sind am Ende unserer Kraft!

9Hilf uns, Gott, unser Retter,

damit dein Name gerühmt wird!

Steh uns bei und vergib uns unsere Schuld –

es geht doch um deine Ehre!

10Warum sollen die fremden Völker spotten:

»Wo bleibt er denn, ihr Gott?«

Zeige ihnen, wie du das Blut deiner Diener an den Feinden rächst!

Lass uns das noch erleben!

11Lass das Stöhnen der Gefangenen zu dir dringen!

Du hast grenzenlose Macht;

darum rette die, denen man das Leben nehmen will!

12Herr, unsere Nachbarvölker haben dich beleidigt und verspottet.

Zahle es ihnen siebenfach zurück!

13Wir aber sind dein Volk,

wir gehören zu dir wie Schafe zu ihrem Hirten.

Allezeit wollen wir dich loben

und jeder neuen Generation erzählen, wie groß du bist!