Salmo 73 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 73:1-28

Salmo 7373:0 Salmo 73 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit ni Asaf.

Ang Matarong nga Paghukom sa Dios

1Maayo gayod ang Dios sa Israel,

labi na gayod sa mga putli ug kasingkasing.

2Apan ako, hapit na mawad-ig pagtuo,

3kay nasina ako sa garboso ug daotang mga tawo sa dihang nakita ko nga nagmauswagon sila.

4Himsog ang ilang panglawas ug dili sakit ang ilang kamatayon.

5Wala sila mag-antos ug walay mga katalagman nga moabot kanila sama sa ubang mga tawo.

6Busa gipakita nila ang ilang pagkagarboso ug pagkabangis.73:6 gipakita… pagkabangis: sa literal, nanguwintas sila ug garbo ug nagsul-ob ug kabangis.

7Ang ilang mga kasingkasing puno sa kadaotan,

ug ang kanunay lang nilang gihunahuna mao ang paghimo ug daotan.

8Mobiaybiay sila ug mosultig daotan.

Mapasigarbohon kaayo silang nanghulga sa pagdaog-daog sa uban.

9Nagasulti sila ug daotan batok sa Dios sa langit ug sa mga tawo sa kalibotan.

10Bisan ang katawhan sa Dios mosunod kanila ug modawat sa ilang gipanulti.

11Moingon sila, “Walay kalibotan ang Labing Halangdong Dios!

Unsaon niya pagkahibalo?”

12Ingon niana ang mga daotan,

walay kabalaka ug mosamot pa gayod kadato.

13Busa wala ba diay kapuslanan ang pagkinabuhi ko nga matarong ug putli?

14Kanunay mo akong gipaantos, O Dios;

halos kada buntag gisilotan mo ako.

15Kon gibugalbugalan ko man ikaw sama sa gisulti sa mga daotan, morag giluiban ko na niana ang imong katawhan.

16Apan sa dihang naninguha ako sa pagsabot niining mga butanga, nalisdan ako,

17hangtod nga miadto ako sa imong templo,

ug didto nasabtan ko kon unsa ang mahitabo sa mga daotan.

18Tinuod gayod nga gibutang mo sila sa walay kasigurohan nga kahimtang,

ug laglagon mo sila.

19Kalit lang silang malaglag;

modangat kanilang tanan ang makalilisang nga kamatayon.

20Sama sila sa damgo nga mahanaw ra inigmata.

Dili na sila mahinumdoman pa kon masilotan mo na sila.

21Sa dihang nasilo ako ug nasakitan sa hilabihan,

22nahimo akong usa ka hungog;

nahisama ako sa usa ka hayop sa imong atubangan nga dili makasabot.

23Apan uban gihapon ako kanimo ug giagak mo ako.

24Gigiyahan mo ako pinaagi sa imong mga tambag,

ug sa kaulahian pasidunggan mo ako.

25Wala nay lain pa sa langit nga akong gikinahanglan kondili ikaw lang.

Tungod kay ikaw ania kanako, wala na akoy lain pang gihandom sa kalibotan.

26Magmaluya man ang akong lawas ug hunahuna,

apan ikaw gihapon, O Dios, mao ang akong kusog.

Ikaw lang gayod ang akong gikinahanglan hangtod sa kahangtoran.

27Sigurado gayod nga mangawala ang mga tawo nga mobiya kanimo;

laglagon mo kadtong wala magmatinumanon kanimo.

28Apan alang kanako, maayo ang magpaduol kanimo, O Dios.

Ikaw Ginoong Dios ang gihimo ko nga akong tigpanalipod,

ug isaysay ko ang tanan mong binuhatan.

Nueva Versión Internacional

Salmo 73:1-28

Libro III

Salmos 73–89

Salmo 73

Salmo de Asaf.

1En verdad, ¡cuán bueno es Dios con Israel,

con los de corazón puro!

2Yo estuve a punto de caer;

poco me faltó para que resbalara.

3Sentí envidia de los arrogantes,

al ver la prosperidad de esos malvados.

4Ellos no tienen ningún problema;

su cuerpo está fuerte y saludable.73:4 no … saludable. Alt. no tienen lucha alguna ante su muerte; su cuerpo está saludable.

5Libres están de los afanes de la gente;

no les afectan los infortunios humanos.

6Por eso lucen su orgullo como un collar

y hacen gala de su violencia.

7Están que revientan de malicia

y hasta se les ven sus malas intenciones.

8Ellos se burlan, hablan con maldad,

y arrogantes oprimen y amenazan.

9Con la boca increpan al cielo

y su lengua se pasea por la tierra.

10Por eso la gente acude a ellos

y bebe sus palabras como agua.

11Hasta dicen: «¿Cómo puede Dios saberlo?

¿Acaso el Altísimo tiene entendimiento?».

12Así son los malvados;

sin afanarse, aumentan sus riquezas.

13En verdad, ¿de qué me sirve mantener mi corazón limpio

y mis manos lavadas en la inocencia,

14si todo el día me golpean

y de mañana me castigan?

15Si hubiera dicho: «Voy a hablar como ellos»,

habría traicionado al linaje de tus hijos.

16Cuando traté de comprender todo esto,

me resultó una carga insoportable,

17hasta que entré en el santuario de Dios;

allí comprendí el fin que les espera:

18En verdad, los has puesto en terreno resbaladizo

y los empujas a su propia destrucción.

19¡En un instante serán destruidos,

totalmente consumidos por el terror!

20Como quien despierta de un sueño,

así, Señor, cuando tú te levantes,

los despreciarás como una ilusión.

21Se me afligía el corazón

y se me amargaba el ánimo

22por mi necedad e ignorancia.

¡Me porté contigo como una bestia!

23Pero yo siempre estoy contigo,

pues tú me sostienes de la mano derecha.

24Me guías con tu consejo

y más tarde me acogerás en gloria.

25¿A quién tengo en el cielo sino a ti?

Si estoy contigo, ya nada quiero en la tierra.

26Podrán desfallecer mi cuerpo y mi corazón,

pero Dios es la roca de mi corazón;

él es mi herencia eterna.

27Perecerán los que se alejen de ti;

tú destruyes a los que te son infieles.

28Para mí el bien es estar cerca de Dios.

He hecho del Señor Soberano mi refugio

para contar todas sus obras.