Salmo 6969:0 Salmo 69 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awita kini sa tono sa awit nga “Mga Liryo.” Sulat kini ni David.
Ang Pag-ampo sa Pagpakitabang
1Luwasa ako, O Dios, kay nahisama ako sa tawo nga hapit nang malumos.
2Daw nagakaunlod ako sa lawom nga lapok ug walay matugkaran.
Mora ug anaa ako sa lawom nga tubig ug daw maanod na sa baha.
3Gikapoy na ako sa pagpangayog tabang ug sakit na ang akong tutunlan.
Mingitngit na ang akong panan-aw sa pagpaabot sa imong tabang, O Dios ko.
4Pagkadaghan gayod sa nagadumot ug buot mopatay kanako sa walay igong hinungdan.
Mas daghan pa sila kaysa akong buhok.
Gibutang-butangan nila ako ug gipugos sa pag-uli sa mga butang nga wala ko kawata.
5Nahibalo ka, O Dios, sa akong mga kabuang;
wala matago kanimo ang akong mga sala.
6Ginoong Dios nga Makagagahom, Dios sa Israel,
hinaut nga dili maulawan tungod kanako ang mga nagasalig ug nagadangop kanimo.
7Kay tungod kanimo giinsulto ug gipakaulawan ako.
8Nahisama ako sa usa ka langyaw ngadto sa akong mga kadugo;
daw sama ako sa usa ka estranghero ngadto sa akong mga igsoon.
9Tungod sa paghigugma ko sa imong templo,69:9 templo: sa literal, balay. ginalaglag69:9 ginalaglag: o, malaglag. ako.
Gisakitan ako sa mga pagpanamastamas sa mga tawo kanimo.
10Kon maghilak ako ug magpuasa, pakaulawan nila ako.
11Kon magbisti akog sako sa pagpakita nga nagsubo ako, biay-biayon nila ako.
12Ginalibak ako sa mga tawo nga nanglingkod diha sa pultahan sa lungsod,
ug naghimo-himo ang mga hubog ug awit sa pagbiaybiay kanako.
13Apan nagaampo ako kanimo, Ginoo.
Nanghinaut nga sa panahon nga kaloy-an mo ako, tubagon mo ang akong pag-ampo sumala sa imong dakong gugma kanako.
Tungod kay matinumanon ka sa imong saad sa pagluwas,
14haw-asa ako gikan sa lapok. Ayaw itugot nga maunlod ako.
Luwasa ako sa mga nagadumot kanako ug sa lawom nga tubig.
15Ayaw itugot nga maanod ako sa baha, o malumos sa mga balod, o mamatay.
16Tubaga ako, Ginoo, tungod sa imong kaayo ug gugma kanako.
Tagda ako sumala sa imong dakong kalooy kanako.
17Ayaw pagtago gikan kanako nga imong sulugoon.
Tubaga dayon ako kay ania ako sa kalisod.
18Duol kanako ug luwasa ako gikan sa akong mga kaaway.
19Nasayod ka kon giunsa nila ako sa pagpakaulaw, pag-insulto, ug pagpanamastamas.
Nakita mo ang tanan kong mga kaaway.
20Nasakitan ako sa ilang pagpakaulaw kanako ug nawad-an akog kadasig.
Nagpaabot ako nga kaloy-an, apan wala gayoy nalooy kanako.
Nagpaabot ako nga lipayon, apan wala gayoy milipay kanako.
21Gibutangan hinuon nila ug hilo ang akong pagkaon,
ug sa dihang giuhaw ako gihatagan nila ako ug suka.
22Samtang magkombira sila,
hinaut pa nga mangalaglag sila ug ang ilang mga bisita.
23Hinaut pa nga mabuta sila ug kanunayng magkurog.
24Ibubo ang imong kasuko kanila, Ginoo.
Ipahiagom sila sa imong kapungot.
25Hinaut unta nga maawaaw ang dapit nga ilang gipuy-an,
ug wala nay mopuyo sa ilang mga tolda.
26Kay gilutos nila ang mga tawo nga imong gisilotan,
ug gipanabi nila ang mga pag-antos sa mga samdan.
27Idugang pa gayod kini sa ilang mga sala ug ayaw sila luwasa.
28Panasa ang ilang mga ngalan sa libro nga gilistahan sa mga buhi;69:28 sa mga buhi: o, sa mga may kinabuhi nga walay kataposan.
ayaw sila ilista uban sa mga matarong.
29Nasakitan ako ug nagaantos,
busa panalipdi ako, O Dios, ug luwasa.
30Dayegon ko ang Dios pinaagi sa awit.
Pasidunggan ko siya uban ang pagpasalamat.
31Mas makapalipay kini sa Ginoo kaysa mga halad nga baka.
32Kon makita kini sa mga kabos, malipay sila;
ang mga nagadangop sa Dios molig-on.
33Maminaw ang Dios sa mga kabos
ug dili niya kalimtan ang iyang mga katawhan nga nabilanggo.
34Dayega ninyo ang Dios,
kamong tanan nga anaa sa kalangitan, sa kalibotan, ug sa kadagatan.
35Kay luwason sa Dios ang Zion,69:35 Zion: mao usab ang Jerusalem.
ug pabarogon niya pag-usab ang mga lungsod sa Juda.
Mopuyo didto ang iyang katawhan ug panag-iyahon nila kini.
36Ang mga kaliwat sa iyang mga alagad mao ang manunod niini,
ug ang mga nagahigugma kaniya mopuyo didto.
Psalm 69In Hebrew texts 69:1-36 is numbered 69:2-37.
For the director of music. To the tune of “Lilies.” Of David.
1Save me, O God,
for the waters have come up to my neck.
2I sink in the miry depths,
where there is no foothold.
I have come into the deep waters;
the floods engulf me.
3I am worn out calling for help;
my throat is parched.
My eyes fail,
looking for my God.
4Those who hate me without reason
outnumber the hairs of my head;
many are my enemies without cause,
those who seek to destroy me.
I am forced to restore
what I did not steal.
5You, God, know my folly;
my guilt is not hidden from you.
6Lord, the Lord Almighty,
may those who hope in you
not be disgraced because of me;
God of Israel,
may those who seek you
not be put to shame because of me.
7For I endure scorn for your sake,
and shame covers my face.
8I am a foreigner to my own family,
a stranger to my own mother’s children;
9for zeal for your house consumes me,
and the insults of those who insult you fall on me.
10When I weep and fast,
I must endure scorn;
11when I put on sackcloth,
people make sport of me.
12Those who sit at the gate mock me,
and I am the song of the drunkards.
13But I pray to you, Lord,
in the time of your favor;
in your great love, O God,
answer me with your sure salvation.
14Rescue me from the mire,
do not let me sink;
deliver me from those who hate me,
from the deep waters.
15Do not let the floodwaters engulf me
or the depths swallow me up
or the pit close its mouth over me.
16Answer me, Lord, out of the goodness of your love;
in your great mercy turn to me.
17Do not hide your face from your servant;
answer me quickly, for I am in trouble.
18Come near and rescue me;
deliver me because of my foes.
19You know how I am scorned, disgraced and shamed;
all my enemies are before you.
20Scorn has broken my heart
and has left me helpless;
I looked for sympathy, but there was none,
for comforters, but I found none.
21They put gall in my food
and gave me vinegar for my thirst.
22May the table set before them become a snare;
may it become retribution and69:22 Or snare / and their fellowship become a trap.
23May their eyes be darkened so they cannot see,
and their backs be bent forever.
24Pour out your wrath on them;
let your fierce anger overtake them.
25May their place be deserted;
let there be no one to dwell in their tents.
26For they persecute those you wound
and talk about the pain of those you hurt.
27Charge them with crime upon crime;
do not let them share in your salvation.
28May they be blotted out of the book of life
and not be listed with the righteous.
29But as for me, afflicted and in pain—
may your salvation, God, protect me.
30I will praise God’s name in song
and glorify him with thanksgiving.
31This will please the Lord more than an ox,
more than a bull with its horns and hooves.
32The poor will see and be glad—
you who seek God, may your hearts live!
33The Lord hears the needy
and does not despise his captive people.
34Let heaven and earth praise him,
the seas and all that move in them,
35for God will save Zion
and rebuild the cities of Judah.
Then people will settle there and possess it;
36the children of his servants will inherit it,
and those who love his name will dwell there.
