Salmo 6969:0 Salmo 69 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awita kini sa tono sa awit nga “Mga Liryo.” Sulat kini ni David.
Ang Pag-ampo sa Pagpakitabang
1Luwasa ako, O Dios, kay nahisama ako sa tawo nga hapit nang malumos.
2Daw nagakaunlod ako sa lawom nga lapok ug walay matugkaran.
Mora ug anaa ako sa lawom nga tubig ug daw maanod na sa baha.
3Gikapoy na ako sa pagpangayog tabang ug sakit na ang akong tutunlan.
Mingitngit na ang akong panan-aw sa pagpaabot sa imong tabang, O Dios ko.
4Pagkadaghan gayod sa nagadumot ug buot mopatay kanako sa walay igong hinungdan.
Mas daghan pa sila kaysa akong buhok.
Gibutang-butangan nila ako ug gipugos sa pag-uli sa mga butang nga wala ko kawata.
5Nahibalo ka, O Dios, sa akong mga kabuang;
wala matago kanimo ang akong mga sala.
6Ginoong Dios nga Makagagahom, Dios sa Israel,
hinaut nga dili maulawan tungod kanako ang mga nagasalig ug nagadangop kanimo.
7Kay tungod kanimo giinsulto ug gipakaulawan ako.
8Nahisama ako sa usa ka langyaw ngadto sa akong mga kadugo;
daw sama ako sa usa ka estranghero ngadto sa akong mga igsoon.
9Tungod sa paghigugma ko sa imong templo,69:9 templo: sa literal, balay. ginalaglag69:9 ginalaglag: o, malaglag. ako.
Gisakitan ako sa mga pagpanamastamas sa mga tawo kanimo.
10Kon maghilak ako ug magpuasa, pakaulawan nila ako.
11Kon magbisti akog sako sa pagpakita nga nagsubo ako, biay-biayon nila ako.
12Ginalibak ako sa mga tawo nga nanglingkod diha sa pultahan sa lungsod,
ug naghimo-himo ang mga hubog ug awit sa pagbiaybiay kanako.
13Apan nagaampo ako kanimo, Ginoo.
Nanghinaut nga sa panahon nga kaloy-an mo ako, tubagon mo ang akong pag-ampo sumala sa imong dakong gugma kanako.
Tungod kay matinumanon ka sa imong saad sa pagluwas,
14haw-asa ako gikan sa lapok. Ayaw itugot nga maunlod ako.
Luwasa ako sa mga nagadumot kanako ug sa lawom nga tubig.
15Ayaw itugot nga maanod ako sa baha, o malumos sa mga balod, o mamatay.
16Tubaga ako, Ginoo, tungod sa imong kaayo ug gugma kanako.
Tagda ako sumala sa imong dakong kalooy kanako.
17Ayaw pagtago gikan kanako nga imong sulugoon.
Tubaga dayon ako kay ania ako sa kalisod.
18Duol kanako ug luwasa ako gikan sa akong mga kaaway.
19Nasayod ka kon giunsa nila ako sa pagpakaulaw, pag-insulto, ug pagpanamastamas.
Nakita mo ang tanan kong mga kaaway.
20Nasakitan ako sa ilang pagpakaulaw kanako ug nawad-an akog kadasig.
Nagpaabot ako nga kaloy-an, apan wala gayoy nalooy kanako.
Nagpaabot ako nga lipayon, apan wala gayoy milipay kanako.
21Gibutangan hinuon nila ug hilo ang akong pagkaon,
ug sa dihang giuhaw ako gihatagan nila ako ug suka.
22Samtang magkombira sila,
hinaut pa nga mangalaglag sila ug ang ilang mga bisita.
23Hinaut pa nga mabuta sila ug kanunayng magkurog.
24Ibubo ang imong kasuko kanila, Ginoo.
Ipahiagom sila sa imong kapungot.
25Hinaut unta nga maawaaw ang dapit nga ilang gipuy-an,
ug wala nay mopuyo sa ilang mga tolda.
26Kay gilutos nila ang mga tawo nga imong gisilotan,
ug gipanabi nila ang mga pag-antos sa mga samdan.
27Idugang pa gayod kini sa ilang mga sala ug ayaw sila luwasa.
28Panasa ang ilang mga ngalan sa libro nga gilistahan sa mga buhi;69:28 sa mga buhi: o, sa mga may kinabuhi nga walay kataposan.
ayaw sila ilista uban sa mga matarong.
29Nasakitan ako ug nagaantos,
busa panalipdi ako, O Dios, ug luwasa.
30Dayegon ko ang Dios pinaagi sa awit.
Pasidunggan ko siya uban ang pagpasalamat.
31Mas makapalipay kini sa Ginoo kaysa mga halad nga baka.
32Kon makita kini sa mga kabos, malipay sila;
ang mga nagadangop sa Dios molig-on.
33Maminaw ang Dios sa mga kabos
ug dili niya kalimtan ang iyang mga katawhan nga nabilanggo.
34Dayega ninyo ang Dios,
kamong tanan nga anaa sa kalangitan, sa kalibotan, ug sa kadagatan.
35Kay luwason sa Dios ang Zion,69:35 Zion: mao usab ang Jerusalem.
ug pabarogon niya pag-usab ang mga lungsod sa Juda.
Mopuyo didto ang iyang katawhan ug panag-iyahon nila kini.
36Ang mga kaliwat sa iyang mga alagad mao ang manunod niini,
ug ang mga nagahigugma kaniya mopuyo didto.
Salmo 69
Al director musical. Sígase la tonada de «Los lirios». De David.
1Sálvame, Dios mío,
que las aguas ya me llegan al cuello.
2Me estoy hundiendo en una ciénaga profunda,
y no tengo dónde apoyar el pie.
Estoy en medio de profundas aguas,
y me arrastra la corriente.
3Cansado estoy de pedir ayuda;
tengo reseca la garganta.
Mis ojos languidecen,
esperando la ayuda de mi Dios.
4Más que los cabellos de mi cabeza
son los que me odian sin motivo;
muchos son sin motivo los enemigos
que se han propuesto destruirme.
¿Cómo voy a devolver lo que no he robado?
5Oh Dios, tú sabes lo insensato que he sido;
no te puedo esconder mis transgresiones.
6Señor Soberano, Todopoderoso,
que no sean avergonzados por mi culpa
los que en ti esperan;
oh Dios de Israel,
que no sean humillados por mi culpa
los que te buscan.
7Por ti yo he sufrido insultos;
mi rostro se ha cubierto de ignominia.
8Soy como un extraño para mis hermanos;
soy un extranjero para los hijos de mi madre.
9El celo por tu casa me consume;
sobre mí han recaído
los insultos de tus detractores.
10Cuando lloro y ayuno,
tengo que soportar sus ofensas;
11cuando me visto de luto,
soy objeto de burlas.
12Los que se sientan a la puerta murmuran contra mí;
los borrachos me dedican parodias.
13Pero yo, Señor, te imploro
en el tiempo de tu buena voluntad.
Por tu gran amor, oh Dios, respóndeme;
por tu fidelidad, sálvame.
14Sácame del fango;
no permitas que me hunda.
Líbrame de los que me odian,
y de las aguas profundas.
15No dejes que me arrastre la corriente;
no permitas que me trague el abismo,
ni que el foso cierre sus fauces sobre mí.
16Respóndeme, Señor, por tu bondad y tu amor;
por tu gran compasión, vuélvete a mí.
17No escondas tu rostro de este siervo tuyo;
respóndeme pronto, que estoy angustiado.
18Ven a mi lado, y rescátame;
redímeme, a causa de mis enemigos.
19Tú bien sabes cómo me insultan,
me avergüenzan y denigran;
sabes quiénes son mis adversarios.
20Los insultos me han destrozado el corazón;
para mí ya no hay remedio.
Busqué compasión, y no la hubo;
busqué consuelo, y no lo hallé.
21En mi comida pusieron hiel;
para calmar mi sed me dieron vinagre.
22Que se conviertan en trampa sus banquetes,
y su prosperidad en lazo.
23Que se les nublen los ojos, para que no vean;
y que sus fuerzas flaqueen para siempre.
24Descarga tu furia sobre ellos;
que tu ardiente ira los alcance.
25Quédense desiertos sus campamentos,
y deshabitadas sus tiendas de campaña.
26Pues al que has afligido lo persiguen,
y se burlan del dolor del que has herido.
27Añade a sus pecados más pecados;
no los hagas partícipes de tu salvación.
28Que sean borrados del libro de la vida;
que no queden inscritos con los justos.
29Y a mí, que estoy pobre y dolorido,
que me proteja, oh Dios, tu salvación.
30Con cánticos alabaré el nombre de Dios;
con acción de gracias lo exaltaré.
31Esa ofrenda agradará más al Señor
que la de un toro o un novillo
con sus cuernos y pezuñas.
32Los pobres verán esto y se alegrarán;
¡animaos vosotros, los que buscáis a Dios!
33Porque el Señor oye a los necesitados,
y no desdeña a su pueblo cautivo.
34Que lo alaben los cielos y la tierra,
los mares y todo lo que se mueve en ellos,
35porque Dios salvará a Sión
y reconstruirá las ciudades de Judá.
Allí se establecerá el pueblo
y tomará posesión de la tierra.
36La heredarán los hijos de sus siervos;
la habitarán los que aman al Señor.
