Salmo 5555:0 Salmo 55 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Gamita ang mga instrumento nga may mga kuwerdas. Ang “maskil” ni David.
Ang Pag-ampo sa Tawo nga Giluiban sa Iyang Higala
1Pamatia ang akong pag-ampo, O Dios;
dungga ang akong pagpangayo ug tabang kanimo.
2Pamatia ug tubaga ako.
Dili na ako mahimutang sa akong kabalaka.
3Nabalaka ako sa mga pagpanghulga sa akong mga kaaway ug pagdaog-daog sa mga tawong daotan.
Kay gisamok nila ako ug gidumtan.
4Labihan ang kakulba sa akong dughan.
Nalisang ako sa kamatayon.
5Nagkurog ako sa kahadlok;
labihan gayod ang akong kalisang.
6Kon may pako pa lang ako sama sa salampati, molupad ako ug mangita ug kapahulayan.
7Molupad ako paingon sa halayong kamingawan ug didto mopuyo.
8Magdali ako sa pagpangita ug matagoan
aron makatago ako gikan sa kasuko sa akong mga kaaway nga daw sa makusog nga hangin ug bagyo.
9Ginoo, laglaga ang akong mga kaaway;
himoa nga dili sila magkasinabtanay.
Kay nakita ko ang pagpanghasi ug panag-away sa lungsod.
10Sama sa mga guwardya, naglibot-libot sila diha sa mga paril sa lungsod adlaw ug gabii.
Puno sa kadaotan ug kasamok ang lungsod.
11Bisan asa walay hunong ang pagpanglaglag, pagpangdaog-daog, ug pagpanglimbong diha sa mga pangpublikong lugar.
12Kon ang akong kaaway lang ang manginsulto kanako, agwantahon ko kini.
Kon ang akong kontra lang ang motamay kanako, malikayan ko kini.
13Apan ang ako mismong suod nga higala, nga sama lang kanako ug kauban ko, ang nanginsulto kanako.
14Suod kami kaniadto sa usag usa,
ug magkuyog kami pag-adto sa templo sa Dios uban sa daghang mga tawo.
15Hinaut pa nga mangamatay ug kalit ang akong mga kaaway.
Hinaut pa nga lamyon silang buhi ngadto sa dapit sa mga patay.
Kay ang kadaotan anaa kanila ug sa ilang mga puloy-anan.
16Apan ako mangayo ug tabang sa Ginoong Dios
ug luwason niya ako.
17Buntag, udto, ug gabii mangaliya ako ug mag-agulo,
ug pamation niya ako.
18Luwason niya ako ug panalipdan sa akong pagpakiggira,
bisan ug daghan ang nakigbatok kanako.
19Ang Dios nga nagahari sa walay kataposan mamati kanako,
ug laglagon niya ang akong mga kaaway.
Kay dili sila buot mousab sa ilang kinaiya ug dili motahod sa Dios.
20Ang akong higala kanhi nakigbatok sa iyang mga higala;
wala niya tumana ang iyang mga saad.
21Malumo ug maayo siyang manulti,
apan may pagdumot diay siya sa iyang kasingkasing.
Ug ang iyang mga pulong makapasakit sa pagbati sa uban.
Sama kini sa mahait nga espada.
22Itugyan sa Ginoo ang imong mga kabalaka,
kay tabangan ka niya.
Dili niya pasagdan ang mga matarong hangtod sa kahangtoran.
23Apan ang mga mamumuno ug ang mga limbongan ilabay niya sa lawom kaayong bangag, ang dapit sa mga patay,—
nga dili pa sila makapahimulos sa katunga sa ilang kinabuhi.
Apan ako mosalig sa Dios.
Om at blive forrådt af sine venner
1Til korlederen: En visdomssang af David. Synges til akkompagnement af strengeinstrumenter.
2Hør min bøn, Gud,
lyt til mit råb om hjælp.
3Hør mig og svar mig.
Jeg er ude af mig selv
og ryster af skræk.
4Mine fjender gør mig bange
med deres voldsomme trusler.
De er rasende på mig
og klar til angreb.
5Mit hjerte banker helt vildt,
dødsangsten overmander mig.
6Jeg er grebet af skræk og rædsel,
jeg er lammet af frygt.
7Jeg ville ønske, jeg havde vinger som en fugl,
så jeg kunne flygte og finde fred.
8Jeg ville flyve langt bort,
slå mig ned i ødemarken og blive der.
9Jeg ville skyndsomst søge ly
for det voldsomme uvejr.
10Skab forvirring hos dem, Herre,
og forstyr deres planer.
Der er oprør og ufred i byen.
11Der går vagter på bymuren dag og nat,
men den virkelige fare kommer indefra.
12Der er vold og mord overalt,
trusler og bedrageri breder sig uhæmmet.
13Hvis det var en fremmed, der rasede imod mig,
kunne jeg bedre holde det ud.
Hvis jeg blev hånet af mine fjender,
kunne jeg løbe væk fra dem.
14Men det var dig, som jeg troede var min ven,
du var min følgesvend og min fortrolige.
15Vi delte hinandens hemmeligheder,
vi fulgtes ad i festoptoget til Guds hus.
16Gid du ville sende dem i døden, Gud,
for ondskaben har fyldt deres sind.
17Jeg vil råbe til min Gud,
og Herren vil redde mig.
18Morgen, middag og aften vil jeg klage min nød,
og han vil høre min bøn.
19Han vil redde mig fra mine angribere,
selv om der er mange, der kæmper imod mig.
20Gud, som hersker fra fortids dage,
vil høre mig og ydmyge dem.
De nægter jo at forandre sig,
de frygter ikke Gud.
21Min ven forrådte mig,
han brød sit løfte.
22Hans tale var glat som olie,
men han havde bagtanker om oprør.
Hans ord var bløde som smør,
men de blev snart til skarpe dolke.
23Kast din byrde på Herren,
så vil han bære den for dig.
Han lader ikke de gudfrygtige bukke under.
Aldrig i evighed.
24Gud, send de onde bedragere i afgrunden,
mordere og løgnere skal dø i deres ungdom.
Men jeg sætter min lid til dig.
