Salmo 4242:0 Salmo 42 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Ang “maskil” sa mga anak ni Kora.
Ang Handom sa Usa ka Tawo nga Makaduol sa Ginoo
1Sama sa mananap nga lagsaw nga gihidlaw sa tubig sa sapa,
gihidlaw usab ako kanimo, O Dios.
2Giuhaw ako kanimo, O buhi nga Dios.
Kanus-a pa kaha ako makaadto sa imong templo sa pag-atubang kanimo?
3Adlaw ug gabii grabe ang akong hilak.
Nagasigeg pangutana ang mga tawo kanako, “Asa na man ang imong Dios?”
4Masubo ako inigmahinumdoman ko nga kaniadto gipangulohan ko ang daghang mga tawo sa pag-adto sa imong templo,
ug nagasaulog kami nga may paghugyaw sa kalipay ug pagpasalamat kanimo.
5Nganong maguol man ako ug mabalaka?
Kinahanglan mosalig ako kanimo ug dayegon ko ikaw pag-usab,
ikaw nga akong manluluwas ug Dios.
6-7Naguol ako pag-ayo;
mora ako ug gitabonan sa imong mga balod nga daw nagahaguros nga busay.
Busa gihinumdoman ko ikaw dinhi sa yuta sa Jordan ug Hermon, sa Bukid sa Mizar.
8Sa adlaw ginapakita mo, Ginoo, ang imong gugma,
busa sa gabii nagaawit ako isip pag-ampo kanimo, O Dios sa akong kinabuhi.
9O Dios nga akong salipdanan nga bato, moingon ako kanimo,
“Nganong gikalimtan mo ako?
Nganong kinahanglan pa man nga magsubo ako tungod sa pagpangdaog-daog sa akong mga kaaway?”
10Daw madugmok ang akong kabukogan sa pagbiaybiay nila kanako adlaw-adlaw nga nagaingon,
“Asa na man ang imong Dios?”
11Nganong maguol ug mabalaka man ako?
Kinahanglan mosalig ako kanimo, ug dayegon ko ikaw pag-usab, ikaw nga akong Manluluwas ug Dios.
Segundo Livro
(Salmos 42–72)
Salmo 42
Cântico didático dos descendentes de Coré. Para o diretor do coro.
1Como o veado anseia pela água,
assim suspiro eu por ti, ó Deus!
2A minha alma tem sede de Deus, do Deus vivo.
Quando poderei partir e ficar diante dele?
3As minhas lágrimas correm noite e dia,
porque andam sempre a zombar de mim, perguntando:
“Onde é que anda esse teu Deus?”
4Tem coragem, ó minha alma!
Lembro-me de quando ia festivamente com a multidão,
em cortejo, à casa de Deus,
cantando com alegria e louvando o Senhor!
5Porque estás abatida, minha alma?
Porque ficas perturbada?
Confia em Deus!
Pois ainda o louvarei pela sua salvação.
6Agora estou abatido e acabrunhado;
porém, recordo a tua bondade para com esta terra,
onde corre o rio Jordão,
e onde se situam os montes Hermon e Mizar.
7Tens permitido que ondas de tristeza,
como vagas enormes, tenham passado sobre mim,
com a força de uma queda de água.
8Mas o Senhor derramará, durante o dia,
a sua misericórdia sobre mim.
Durante a noite, cantarei para Deus;
farei oração ao Deus da minha vida.
9Pergunto a Deus, que é o meu rochedo:
“Porque me abandonaste?
Porque hei de sofrer tanto,
por causa dos ataques dos meus inimigos?”
10Os seus insultos ferem-me como uma chaga mortal.
Passam todo o tempo repetindo:
“Onde é que anda esse teu Deus?”
11Porque estás abatida, minha alma?
Porque ficas perturbada?
Confia em Deus, pois ainda o louvarei.
Ele é a minha salvação! Ele é o meu Deus!
