Salmo 3030:0 Salmo 30 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit ni David sa pagdedikar sa templo.
Ang Pag-ampo sa Pagpasalamat
1Gidayeg ko ikaw, Ginoo, kay giluwas mo ako sa katalagman,
ug wala mo tugoti nga magmaya ang akong mga kaaway sa akong kahimtang.
2Ginoo nga akong Dios,
nangayo ako ug tabang kanimo, ug giayo mo ako.
3Giluwas mo ako sa kamatayon.
Wala mo tugoti nga mamatay ako.
4Pag-awit kamo ug mga pagdayeg sa Ginoo,
kamong katawhan nga nagmatinumanon kaniya.
Dayega ninyo siya sa paghinumdom sa iyang pagkabalaan.
5Kay ang iyang kasuko dili molungtad ug dugay,
apan ang iyang kaayo magapadayon sa tibuok natong kinabuhi.
Masubo tingali kita panahon sa kagabhion,
apan malipay ra kita pag-abot sa kabuntagon.
6-7Ginoo, sa imong kaayo gipalig-on mo ako sama sa usa ka bukid.
Ug tungod kay mauswagon ang akong kahimtang, nakaingon ako sa akong kaugalingon nga dili gayod ako matarog.
Apan sa dihang wala ka manumbaling kanako, gibati ako ug kahadlok.
8Misangpit ako kanimo, Ginoo, ug nagpakilooy.
Matod ko:
9“Unsay makuha mo kon mamatay ako?
Makadayeg ba kanimo ang tawong patay?
Makasaysay pa ba siya sa imong pagkamatinumanon?
10Pamatia ako, Ginoo, ug kaloy-i.
Tabangi ako, O Ginoo!”
11Gipulihan mo ug malipayong pagsayaw ang akong kasubo.
Gipahubo mo kanako ang bisting sako nga nagpaila sa akong pagsubo,
ug gihatagan mo akog kalipay.
12Busa dili ako magpakahilom; moawit akog mga pagdayeg kanimo.
Ginoo nga akong Dios, pasalamatan ko ikaw sa walay kataposan.
دعای تشكر
1خداوندا، تو را ستايش می‌كنم، زيرا مرا نجات دادی و نگذاشتی دشمنانم به من بخندند. 2ای خداوند، ای خدای من، وقتی نزد تو فرياد برآوردم و كمک طلبيدم، مرا شفا دادی. 3مرا از لب گور برگرداندی و از چنگال مرگ نجاتم دادی تا نميرم.
4ای عزيزان خداوند، او را ستايش كنيد! نام مقدس خداوند را بستاييد، 5زيرا غضب او لحظه‌ای است، اما رحمت و محبت او دائمی! اگر تمام شب نيز اشک بريزيم، صبحگاهان باز شادی آغاز می‌شود.
6هنگامی كه خوشحال و كامياب بودم، به خود گفتم هرگز شكست نخواهم خورد. 7فكر كردم مانند كوه هميشه پا برجا و پايدار خواهم بود. اما همين كه تو، ای خداوند، روی خود را از من برگرداندی، ترسان و پريشان شدم.
8ای خداوند، در پيشگاه تو ناليدم و التماس‌كنان گفتم: 9«نابودی من برای تو چه فايده‌ای دارد؟ اگر بميرم و زير خاک بروم، آيا غبار خاک من، تو را خواهد ستود؟ آيا جسد خاک شدهٔ من از وفاداری و صداقت تو تعريف خواهد كرد؟ 10خداوندا، دعايم را بشنو و بر من رحم كن! ای خداوند، مددكار من باش!»
11خدايا، تو ماتم مرا به شادی و رقص تبديل كرده‌ای! تو رخت عزا را از تنم درآوردی و لباس جشن و شادی به من پوشاندی. 12بنابراين سكوت نخواهم كرد و با تمام وجود در وصف تو سرود خواهم خواند. ای خداوند، ای خدای من، تا به ابد تو را سپاس خواهم گفت!
