Salmo 27 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 27:1-14

Salmo 2727:0 Salmo 27 Ang ulohan sa Hebreo: Sulat ni David.

Pag-ampo nga may Pagdayeg

1Ang Ginoo mao ang akong kahayag, manluluwas, ug tigpanalipod,

busa wala akoy angayng kahadlokan.

2Sa higayon nga sulongon ako sa akong daotang mga kaaway aron patyon,

madagma ug malup-og sila.

3Bisan pa ug libotan ako sa daghang mga sundalo, dili ako mahadlok.

Bisan pa ug maggira, mosalig gihapon ako sa Dios.

4Usa ra ka butang ang akong gipangayo sa Ginoo ug mao gayod kini ang akong gihandom pag-ayo:

nga makapuyo ako sa iyang templo sa tibuok kong kinabuhi,

ug didto makapamalandong ako sa iyang kaayo ug makapangayo sa iyang paggiya.

5Kay sa panahon sa katalagman tagoan niya ako ug panalipdan diha sa iyang templo.

Ipahimutang niya ako sa dapit diin luwas ako sa katalagman.27:5 dapit diin luwas ako sa katalagman: sa literal, sa habog nga bato.

6Busa magmadaogon ako batok sa akong mga kaaway nga nagalibot kanako,

ug maghalad ako sa templo sa Ginoo nga may paghugyaw sa kalipay.

Magaawit ako kaniya!

7Pamatia ako, Ginoo, kon motawag ako kanimo;

kaloy-i ako ug tubaga ang akong pag-ampo.

8Miingon ka nga modangop ako kanimo,

busa midangop ako kanimo, Ginoo.

9Ayaw pagtago gikan kanako.

Ayaw ako isalikway tungod sa imong kasuko kanako, nga imong sulugoon.

Ikaw ang nagtabang kanako, busa ayaw ako pasagdi o isalikway,

O Dios nga akong manluluwas.

10Bisan pa ug isalikway ako sa akong amahan ug inahan,

atimanon mo gihapon ako, Ginoo.

11Tudloi ako sa imong pamaagi.

Tultoli ako sa hustong dalan, tungod kay giatangan ako sa akong mga kaaway.

12Ayaw ako itugyan kanila,

kay gibutang-butangan nila ako sa butang nga wala ko gayod mahimo,

ug gusto nila akong daoton.

13Apan nagatuo ako nga masinati ko ang imong kaayo samtang buhi pa ako.

14Salig kamo sa Ginoo!

Pagpakalig-on kamo ug ayaw pagpakawala ug paglaom.

Salig lang kamo sa Ginoo!

Hoffnung für Alle

Psalm 27:1-14

Vor Menschen mutig, vor Gott demütig

1Von David.

Der Herr ist mein Licht, er rettet mich.

Vor wem sollte ich mich noch fürchten?

Bei ihm bin ich geborgen wie in einer Burg.

Vor wem sollte ich noch zittern und zagen?

2Wenn mich gewissenlose Leute in die Enge treiben

und mir nach dem Leben trachten,

wenn sie mich bedrängen und mich offen anfeinden –

am Ende sind sie es, die stürzen und umkommen!

3Selbst wenn eine ganze Armee gegen mich aufmarschiert,

habe ich dennoch keine Angst.

Auch wenn sie einen Krieg gegen mich beginnen,

bleibe ich ruhig und zuversichtlich.

4Um eines habe ich den Herrn gebeten;

das ist alles, was ich will:

Solange ich lebe, möchte ich im Haus des Herrn bleiben.

Dort will ich erfahren, wie freundlich der Herr ist,

und still nachdenken in seinem Tempel.

5Er bietet mir Schutz in schwerer Zeit

und versteckt mich in seinem Zelt.

Er stellt mich auf einen hohen Felsen,

6unerreichbar für meine Feinde ringsumher.

In seinem Heiligtum will ich Opfer darbringen,

voll Freude für den Herrn singen und musizieren.

7Höre mich, Herr, wenn ich rufe!

Hab Erbarmen mit mir und antworte!

8Ich erinnere mich, dass du gesagt hast: »Sucht meine Nähe!«

Das will ich jetzt tun und im Gebet zu dir kommen.

9Verbirg dich darum nicht vor mir,

stoße mich nicht im Zorn zurück!

Ich diene dir, und du hast mir bisher immer geholfen.

Gib mich nicht auf, verlass mich nicht, du mein Gott und mein Retter!

10Selbst wenn Vater und Mutter mich verstoßen,

nimmst du, Herr, mich dennoch auf.

11Zeige mir, was ich tun soll!

Führe mich auf sicherem Weg, meinen Feinden zum Trotz.

12Liefere mich nicht ihrer Rachgier aus!

Falsche Zeugen verklagen mich, sie speien Gift und Galle.

13Ich aber bin gewiss, dass ich am Leben bleibe und sehen werde,

wie gut es Gott mit mir meint.

14Vertraue auf den Herrn!

Sei stark und mutig, vertraue auf den Herrn!