Salmo 2222:0 Salmo 22 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awita kini sa tono sa awit nga “Usa ka Buntag.” Awit kini ni David.
Tabangan sa Dios ang mga Nagaantos
1Dios ko, Dios ko, nganong gipasagdan mo ako?
Nganong layo ka man kanako?
Nagaagulo na ako sa pag-antos, apan wala mo pa gihapon ako tabangi.
2Dios ko, adlaw ug gabii nagapanawag ako kanimo,
apan wala mo ako tubaga,
busa wala akoy pahulay.
3Apan balaan ka, ug nagalingkod ka sa imong trono nga ginadayeg sa mga Israelinhon.
4Misalig kanimo ang among mga katigulangan ug giluwas mo sila.
5Misangpit sila kanimo ug gitabangan mo sila.
Misalig sila kanimo ug wala mo sila pakyasa.
6Gibiaybiay ako ug gitamay sa mga tawo.
Miingon sila nga sama ako sa usa ka ulod22:6 sama ako sa usa ka ulod: Tingali ang buot ipasabot, alaot o, walay pulos. ug dili tawo.
7Ang makakita kanako mangyam-id ug magbugalbugal kanako,
ug magpanglingo sila nga moingon,
8“Nagasalig ka man kaha sa Ginoo, nganong wala ka man niya luwasa?
Kon tinuod nga nalipay siya kanimo, nganong wala ka man niya tabangi?”
9Apan ikaw ang nagpagawas kanako gikan sa tagoangkan sa akong inahan,
ug gikan sa masuso pa ako gipanalipdan mo na ako.
10Sukad sa akong pagkahimugso, gitugyan na ako kanimo ug ikaw lang ang akong Dios.
11Busa ayaw pagpalayo kanako,
kay hapit na moabot ang kalisod
ug walay laing motabang kanako.
12Gilibotan ako sa daghang mga kaaway;
sama sila sa kusgang mga torong baka sa Basan.
13Sama usab sila sa liyon nga nagngulob ug nagnganga,
ug andam na sa pagkunis-kunis kanako.
14Nawad-an na akog kusog; sama kini sa tubig nga ginayabo,
ug ang tanan kong mga bukog morag nangalisa.
Nawad-an na akog kaisog; sama ako sa kandila nga naupos.
15Nawad-an na akog kusog; sama ako sa mibagtik nga yuta.
Ug ang akong dila miungot sa akong alingagngag.
Ginoo, gipasagdan mo ako nga hapit nang mamatay.
16Gilibotan ako sa daotang mga tawo nga daw sa mga iro nga mialirong kanako.
Gihambat nila ang akong mga kamot ug mga tiil.22:16 gihambat: Mao kini sa Septuagint, sa Syriac, ug sa ubang mga kopya sa Hebreo. Sa uban pa gayod nga karaang mga teksto, Gihigtan nila ang akong mga kamot ug mga tiil. Sa kadaghanan nga mga kopya sa Hebreo, Sama sa leon ang akong mga kamot ug mga tiil.
17Nanggawas na ang akong mga bukog,
ug gitutokan lang nila ako.
18Gibahin-bahin nila ang akong mga bisti pinaagi sa pagripa.
19Apan ikaw, Ginoo, ayaw pagpahilayo kanako.
Ikaw nga akong kusog, pagdali ug tabangi ako.
20Luwasa ako gikan sa espada sa akong mga kaaway;
luwasa ang akong kinabuhi gikan nianang mga iro.
21Luwasa ako gikan nianang mga liyon.
Tubaga22:21 Tubaga: o, Gitubag mo. ang akong pag-ampo;
luwasa ako gikan sa sungay nianang mga torong baka.
22Imantala ko sa akong mga katagilungsod ang imong gipanghimo.
Dayegon ko ikaw diha sa ilang mga panagtigom.
23Kamong nagatahod sa Ginoo, dayega ninyo siya!
Kamong mga katawhan sa Israel, nga mga kaliwat ni Jacob, pasidunggi ug tahora ninyo ang Ginoo!
24Kay wala niya gipakawalay-bili ang mga pag-antos sa mga kabos.
Wala niya sila talikdi;
gidungog niya ang ilang pagpangayo ug tabang.
25Hatagi ako, Ginoo, sa kadasig sa pagdayeg kanimo diha sa panagtigom sa imong katawhan.
Atubangan sa mga nagatahod kanimo tumanon ko ang akong gisaad nga mga halad kanimo.
26Dapiton ko ang mga kabos sa pagkaon ug mangabusog sila.
Ang mga nagadangop kanimo magadayeg kanimo.
Hinaut pa nga magmauswagon ang ilang mga kinabuhi.
27Ang tibuok kalibotan22:27 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan. mahinumdom ug mobalik kanimo, Ginoo,
ug simbahon ka nila.
28Kay ikaw ang hari,
ug ikaw ang nagadumala sa mga nasod.
29Mosimba gayod kanimo22:29 Mosimba gayod kanimo: sa Hebreo, Mikaon sila ug misimba. ang tanang mga adunahan sa kalibotan.
Apil ang tanang mga tawo nga hapit nang mamatay moyukbo kanimo.
Ug bisan kadtong nangamatay na,
30ang ilang mga kaliwat moalagad kanimo.
Tudloan mahitungod kanimo, Ginoo, ang umaabot nga mga henerasyon.
31Silang wala pa mangatawo suginlan unya nga giluwas mo ang imong katawhan.
Ug ikaw gayod mismo ang mihimo niini.
Psalm 22
For the director of music. A psalm of David to the tune of “The Doe of the Morning.”
1My God, my God, why have you deserted me?
Why do you seem so far away when I need you to save me?
Why do you seem so far away that you can’t hear my groans?
2My God, I cry out in the daytime. But you don’t answer.
I cry out at night. But you don’t let me sleep.
3But you rule from your throne as the Holy One.
You are the God Israel praises.
4Our people of long ago put their trust in you.
They trusted in you, and you saved them.
5They cried out to you and were saved.
They trusted in you, and you didn’t let them down.
6Everyone treats me like a worm and not a man.
They hate me and look down on me.
7All those who see me laugh at me.
They shout at me and make fun of me.
They shake their heads at me.
8They say, “He trusts in the Lord.
Let the Lord help him.
If the Lord is pleased with him,
let him save him.”
9But you brought me out of my mother’s body.
You made me trust in you
even when I was at my mother’s breast.
10From the time I was born, you took good care of me.
Ever since I came out of my mother’s body, you have been my God.
11Don’t be far away from me.
Trouble is near,
and there is no one to help me.
12Many enemies are all around me.
They are like strong bulls from the land of Bashan.
13They are like roaring lions that tear to pieces what they kill.
They open their mouths wide to attack me.
14My strength is like water that is poured out on the ground.
I feel as if my bones aren’t connected.
My heart has turned to wax.
It has melted away inside me.
15My mouth is dried up like a piece of broken pottery.
My tongue sticks to the roof of my mouth.
You bring me down to the edge of the grave.
16A group of sinful people has closed in on me.
They are all around me like a pack of dogs.
They have pierced my hands and my feet.
17Everyone can see all my bones right through my skin.
People stare at me. They laugh when I suffer.
18They divide up my clothes among them.
They cast lots for what I am wearing.
19Lord, don’t be so far away from me.
You give me strength. Come quickly to help me.
20Save me from being killed by the sword.
Save the only life I have. Save me from the power of those dogs.
21Save me from the mouths of those lions.
Save me from the horns of those wild oxen.
22I will announce your name to my people.
I will praise you among those who are gathered to worship you.
23You who have respect for the Lord, praise him!
All you people of Jacob, honor him!
All you people of Israel, worship him!
24He has not forgotten the one who is hurting.
He has not turned away from his suffering.
He has not turned his face away from him.
He has listened to his cry for help.
25Because of what you have done,
I will praise you in the whole community of those who worship you.
In front of those who respect you,
I will keep my promises.
26Those who are poor will eat and be satisfied.
Those who seek the Lord will praise him.
May their hearts be filled with new hope!
27People from one end of the earth to the other
will remember and turn to the Lord.
The people of all the nations
will bow down in front of him.
28The Lord is King.
He rules over the nations.
29All rich people of the earth will feast and worship God.
All who go down to the grave will kneel in front of him.
Those who cannot keep themselves alive will kneel.
30Those who are not yet born will serve him.
Those who are born later will be told about the Lord.
31And they will tell people who have not yet been born,
“The Lord has done what is right!”
