Salmo 139 – APSD-CEB & BDS

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 139:1-24

Salmo 139139:0 Salmo 139 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awit kini ni David.

Ang Hingpit nga Kahibalo ug Pag-atiman sa Dios

1Ginoo, gisusi mo ako ug nakaila ka kanako.

2Nahibalo ka kon kanus-a ako molingkod o motindog.

Bisan anaa ikaw sa halayo nasayod ka sa tanan kong ginahunahuna.

3Ginabantayan mo ako sa akong paglakaw ug pagpahulay.

Nahibalo ka sa tanan kong ginahimo.

4Ginoo, bisan wala pa ako makasulti, nahibaloan mo nang daan ang akong isulti.

5Anaa ka sa akong palibot,

ug gipanalipdan mo ako sa imong gahom.

6Ang imong kaalam labihan gayod ka katingalahan alang kanako;

dili ko kini matugkad.

7Asa man ako moadto aron makaikyas sa imong Espiritu?139:7 Espiritu: o, espiritu; o, gahom.

Makatago ba ako sa imong presensya?

8Kon mosaka ako sa langit, atua ka;

kon moadto ako sa dapit sa mga patay, atua ka usab.

9Kon molupad ako paingon sa sidlakan o mopuyo sa kinalayoan nga dapit sa kasadpan,

10atua ka gihapon didto sa pag-agak ug pagtabang kanako.

11Kon hangyoon ko ang kangitngit sa pagtabon kanako,

ug ang kahayag nga naglibot kanako nga mahimong gabii,

12apan bisan ang kangitngit dili ngitngit alang kanimo,

ug ang gabii sama ra kahayag sa adlaw.

Kay ang kangitngit ug ang kahayag managsama ra alang kanimo.

13Nakaila ka kanako kay ikaw ang naghimo kanako.

Ikaw ang nagaumol kanako didto sa tagoangkan sa akong inahan.

14Gidayeg ko ikaw kay katingalahan gayod ang pagkahimo mo kanako.

Katingalahan ang imong mga buhat, ug nasayod gayod ako niini.

15Nakita mo ang akong mga bukog sa dihang gihimo ako sa tago sulod sa tagoangkan sa akong inahan.139:15 sulod… inahan: sa literal, sa kinahiladman sa yuta.

16Nakita mo na ako sa wala pa ako maporma.

Ang gitagal nga mga adlaw sa akong kinabuhi nahisulat na sa imong libro, bisan wala pa kini magsugod.

17O Dios, dili ko matugkad ang imong hunahuna;139:17 dili… hunahuna: o, bililhon kaayo alang kanako ang imong mga katuyoan.

labihan kini kadaghan.

18Kon ihapon ko kini, daghan pa kini kay sa balas.

Sa akong pagmata ang akong hunahuna anaa gihapon kanimo.139:18 Sa akong pagmata… kanimo: o, Kon ihapon ko man gayod kining tanan, kinahanglan mabuhi ako ug sama kanimo kadugay.

19O Dios, hinaut nga pamatyon mo ang mga tawong daotan!

Hinaut nga magpalayo kanako ang mga tawong motapos sa kinabuhi sa uban.

20Nagasulti sila ug daotan batok kanimo.

Gipanamastamasan nila ang imong ngalan.

21Ginoo, gikasilagan ko ang mga nasilag kanimo.

Gikapungtan ko ang nakigbatok kanimo.

22Labihan gayod ang akong kapungot kanila;

giisip ko silang akong mga kaaway.

23Susiha ako, O Dios, aron mahibaloan mo kon unsay anaa sa akong kasingkasing.

Sulayi ako, aron mahibaloan mo kon unsay anaa sa akong hunahuna.

24Tan-awa kon may nahimo ba akong daotan,

ug agaka ako sa dalan nga angay kong agian hangtod sa kahangtoran.

La Bible du Semeur

Psaumes 139:1-24

Seigneur, tu sais tout de moi

1Au chef de chœur. Psaume de David.

Eternel, ╵tu me sondes ╵et tu me connais.

2Toi, tu sais quand je m’assieds ╵et quand je me lève.

De loin, tu discernes ╵tout ce que je pense.

3Tu sais quand je marche ╵et quand je me couche,

et tous mes chemins ╵te sont familiers.

4Bien avant qu’un mot ╵vienne sur mes lèvres,

Eternel, ╵tu sais déjà tout ╵ce que je vais dire.

5Tu m’entoures ╵par-derrière et par-devant,

et tu mets ta main sur moi.

6Merveilleux savoir ╵hors de ma portée,

savoir trop sublime ╵pour que je l’atteigne.

7Où pourrais-je aller ╵loin de ton Esprit ?

Où pourrais-je fuir ╵hors de ta présence ?

8Si je monte au ciel ╵tu es là,

et si je descends ╵au séjour des morts, ╵t’y voilà !

9Si j’emprunte ╵les ailes de l’aube

et que j’aille demeurer ╵aux confins des mers,

10là aussi ta main ╵me dirigera,

ton bras droit ╵me tiendra.

11Et si je me dis : ╵« Du moins les ténèbres ╵m’envelopperont »,

alors la nuit même ╵se change en lumière ╵tout autour de moi.

12Pour toi, même les ténèbres ╵ne sont pas obscures

et la nuit est claire ╵comme le plein jour :

lumière ou ténèbres ╵pour toi sont pareilles.

13Tu m’as fait ce que je suis,

et tu m’as tissé ╵dans le ventre de ma mère.

14Je te loue ╵d’avoir fait de moi ╵une créature ╵aussi merveilleuse :

tu fais des merveilles,

et je le reconnais bien.

15Mon corps n’était pas caché ╵à tes yeux

quand, dans le secret, ╵je fus façonné

et tissé ╵comme dans les profondeurs ╵de la terre.

16Je n’étais encore ╵qu’une masse informe, ╵mais tu me voyais

et, dans ton registre, ╵se trouvaient déjà inscrits

tous les jours ╵que tu m’avais destinés

alors qu’aucun d’eux ╵n’existait encore.

17Combien tes desseins, ô Dieu, ╵sont, pour moi, impénétrables,

et comme ils sont innombrables !

18Si je les comptais,

ils seraient bien plus nombreux ╵que les grains de sable ╵sur les bords des mers.

Voici, je m’éveille, ╵je suis encore avec toi.

19Puisses-tu, ô Dieu, ╵faire mourir le méchant !

Que les hommes sanguinaires ╵partent loin de moi !

20Ils se servent de ton nom ╵pour leurs desseins criminels,

eux, tes adversaires, ╵l’utilisent pour tromper.

21Eternel, ╵comment donc ne pas haïr ╵ceux qui te haïssent,

et ne pas prendre en dégoût ╵ceux qui te combattent ?

22Eh bien, je leur voue ╵une haine extrême,

et les considère ╵comme mes ennemis mêmes.

23Sonde-moi, ô Dieu, ╵pénètre mon cœur,

examine-moi, ╵et pénètre les pensées ╵qui me bouleversent !

24Considère si je suis ╵le chemin du mal

et dirige-moi ╵sur la voie ╵prescrite depuis toujours !