Salmo 132
Pagdayeg sa Templo sa Dios
1Ginoo, ayaw kalimti si David ug ang tanang kalisod nga giantos niya.
2Hinumdomi Ginoo, nga Gamhanang Dios ni Jacob, ang iyang saad kanimo.
Misaad siya nga:
3“Dili ako mopauli o mohigda;
4dili ako matulog
5hangtod nga dili ako makakita ug dapit nga kapuy-an sa Ginoo, ang Gamhanang Dios ni Jacob.”
6Sa dihang didto kami sa Efrata132:6 Efrata: Tingali mao kini ang Betlehem. nakadungog kami nga atua ang sudlanan sa Kasabotan,
ug nakita namo kini sa kaumahan sa Jaar.
7Unya miingon kami, “Moadto kita sa templo sa Ginoo ug mosimba atubangan sa iyang trono.132:7 trono: sa literal, tungtonganan sa tiil.”
8Sige na, Ginoo, adto sa imong templo uban sa sudlanan sa Kasabotan nga simbolo sa imong gahom.
9Hinaut nga kanunayng magkinabuhi nga matarong ang imong mga pari ug mag-awit sa kalipay ang imong matinud-anong katawhan.
10Tungod ug alang kang David nga imong alagad, ayaw isalikway ang imong pinili nga hari.
11Misaad ka kaniadto kang David,
ug sigurado nga tumanon mo ug dili mo gayod kini bakwion.
Mao kini ang imong saad:
“Ang usa sa imong mga kaliwat ipapuli ko kanimo isip hari.
12Kon tumanon sa imong mga kaliwat ang akong kasabotan ug ang mga katudloanan nga gitudlo ko kanila,
ang ilang mga kaliwat magahari usab hangtod sa kahangtoran.”
13Tinuod nga gihandom ug gipili sa Ginoo ang Zion132:13 Zion: mao usab ang Jerusalem. nga mahimong iyang puloy-anan.
Miingon siya,
14“Mao kini ang akong puloy-anan hangtod sa kahangtoran;
dinhi ako mopuyo132:14 mopuyo: o, mohari. kay gihandom ko kini.
15Hatagan ko ang Zion sa tanan niyang gikinahanglan,
ug busgon ko sa pagkaon ang iyang kabos nga mga lumulupyo.
16Kanunay kong luwason ang iyang mga pari,
ug ang iyang matinud-anon nga mga lumulupyo magaawit kanunay sa kalipay.
17“Lig-onon ko ang gingharian ni David;
paharion ko sa Zion ang mga kaliwat ni David.132:17 paharion… kaliwat ni David: sa literal, mag-andam ako ug suga alang sa akong pinili.
18Pakaulawan ko ang iyang mga kaaway,
apan pauswagon ko ang iyang gingharian.”
Psalm 132
A song of ascents.
1Lord, remember David
and all his self-denial.
2He swore an oath to the Lord,
he made a vow to the Mighty One of Jacob:
3“I will not enter my house
or go to my bed,
4I will allow no sleep to my eyes
or slumber to my eyelids,
5till I find a place for the Lord,
a dwelling for the Mighty One of Jacob.”
6We heard it in Ephrathah,
we came upon it in the fields of Jaar:132:6 Or heard of it in Ephrathah, / we found it in the fields of Jearim. (See 1 Chron. 13:5,6) (And no quotation marks around verses 7-9)
7“Let us go to his dwelling place,
let us worship at his footstool, saying,
8‘Arise, Lord, and come to your resting place,
you and the ark of your might.
9May your priests be clothed with your righteousness;
may your faithful people sing for joy.’ ”
10For the sake of your servant David,
do not reject your anointed one.
11The Lord swore an oath to David,
a sure oath he will not revoke:
“One of your own descendants
I will place on your throne.
12If your sons keep my covenant
and the statutes I teach them,
then their sons will sit
on your throne for ever and ever.”
13For the Lord has chosen Zion,
he has desired it for his dwelling, saying,
14“This is my resting place for ever and ever;
here I will sit enthroned, for I have desired it.
15I will bless her with abundant provisions;
her poor I will satisfy with food.
16I will clothe her priests with salvation,
and her faithful people will ever sing for joy.
17“Here I will make a horn132:17 Horn here symbolizes strong one, that is, king. grow for David
and set up a lamp for my anointed one.
18I will clothe his enemies with shame,
but his head will be adorned with a radiant crown.”
