Salmo 130
Pagsalig sa Ginoo sa Panahon sa Kalisod
1Tungod sa tumang kalisod nanawag ako kanimo, Ginoo.
2Pamatia ang akong pagpakilooy kanimo.
3Ginoo, kon gilista mo pa ang among mga sala, kinsa pa kahay mahibilin sa imong presensya?130:3 mahibilin sa imong presensya: o, makaikyas sa imong silot.
4Apan gipasaylo mo kami, busa amo kang ginatahod.
5Nagahulat gayod ako kanimo, Ginoo,
ug nagasalig ako sa imong pulong.
6Nagahulat ako kanimo, Ginoo, labaw pa sa paghulat sa mga guwardya sa kabuntagon.
7Mga taga-Israel, salig kamo sa Ginoo,
kay mahigugmaon siya ug andam kanunay nga moluwas.
8Siya mismo ang moluwas kaninyo gikan sa tanan ninyong mga sala.
Песнь 130
Песнь восхождения, Довуда.
1Вечный, не возгордилось моё сердце,
и не вознеслись мои глаза,
и не занимался я великими,
недосягаемыми для меня делами.
2Но смирял и успокаивал свою душу,
как ребёнка, отнятого от материнской груди;
душа моя – как ребёнок, отнятый от материнской груди.
3Да уповает Исроил на Вечного
отныне и вовеки!