Salmo 119
Ang Kasugoan sa Dios
1Bulahan ang mga tawo nga nagakinabuhi nga maligdong, nga nagasubay sa kasugoan sa Ginoo.
2Bulahan ang mga tawo nga nagasunod sa mga katudloanan sa Dios, ug nagatuman kaniya sa tibuok nilang kasingkasing.
3Wala sila maghimo ug daotan kondili nagasunod sila sa mga pamaagi sa Dios.
4Ginoo, gihatag mo kanamo ang imong mga tulumanon aron tumanon namo kini nga matinud-anon.
5Dako kaayo ang akong tinguha nga magmatinumanon sa pagtuman sa imong mga tulumanon.
6Kon tumanon ko ang tanan mong mga sugo, dili ako maulawan.
7Dayegon ko ikaw sa putli kong kasingkasing samtang nagatuon ako sa imong matarong nga mga sugo.
8Tumanon ko ang imong mga tulumanon, busa ayaw gayod ako pasagdi.
9Unsay buhaton sa usa ka batan-on aron mahimong putli ang iyang kinabuhi?
Ang iyang himuon mao ang pagsunod sa imong pulong.
10Modangop ako kanimo sa tibuok kong kasingkasing,
busa ayaw itugot nga talikdan ko ang imong mga sugo.
11Tipigan ko ang imong mga pulong sulod sa akong kasingkasing aron dili ako makasala kanimo.
12Dalaygon ikaw, Ginoo!
Tudloi ako sa imong mga tulumanon.
13Balik-balikon ko paglitok ang tanang mga sugo nga imong gihatag.
14Kalipay ko ang pagsunod sa imong mga sugo, labaw pa kaysa pag-angkon ug bahandi.
15Namalandong ako sa imong mga tulumanon
ug tun-an ko pag-ayo ang imong mga katudloanan.
16Nalipay ako sa imong mga tulumanon
ug dili ko kalimtan ang imong pulong.
17Pakitai ako, nga imong alagad, sa imong kaayo
aron padayon akong magkinabuhi ug motuman sa imong pulong.
18Ablihi ang akong hunahuna
aron masabtan ko ang matahom nga mga kamatuoran diha sa imong kasugoan.
19Lumalabay lamang ako niining kalibotana,
busa ipadayag kanako ang imong mga sugo.
20Sa tanang panahon nagahandom gayod ako sa pagsabot sa imong kasugoan.
21Gibadlong mo ang mga garboso, nga imong tinunglo.
Kini sila mitalikod sa imong mga sugo.
22Ilikay ako sa ilang pagpakaulaw ug pagbiaybiay,
kay gituman ko ang imong mga katudloanan.
23Bisan pag magtigom ang mga pangulo sa paglibak kanako,
ako nga imong alagad, mamalandong sa imong mga tulumanon.
24Ang imong mga pagtulon-an nagahatag kanako ug kalipay;
mao kini ang nagahatag kanako ug tambag.
25Daw sa mamatay na ako, busa lugwayi pa ang akong kinabuhi sumala sa imong saad.
26Gisugilon ko kanimo ang akong mga binuhatan ug naminaw ka kanako.
Tudloi ako sa imong mga tulumanon.
27Pasabta ako sa imong mga tulumanon
aron mapamalandongan ko ang imong mga katingalahang buhat.
28Daw sa makuyapan na ako tungod sa kasubo,
busa lig-ona ako sumala sa imong saad.
29Kuhaa kanako ang pagkamalimbongon;
ug kaloy-i ako ug tudloi sa imong kasugoan.
30Gipili ko ang pagkamatinumanon;
ug tumanon ko ang imong mga lagda.
31Gisunod ko, Ginoo, ang imong mga katudloanan,
busa ayaw itugot nga maulawan ako.
32Gitinguha ko gayod ang pagtuman sa imong mga sugo
tungod kay gidugangan mo ang akong panabot.119:32 gidugangan mo… panabot: o, gilipay mo ako.
33Tudloi ako, Ginoo, sa imong mga tulumanon,
ug tumanon ko kini hangtod sa kataposan.
34Pasabta ako sa imong kasugoan,
ug tumanon ko kini ug tipigan sa tibuok kong kasingkasing.
35Giyahi ako sa pagsunod sa imong mga sugo,
kay niini may kalipay ako.
36Hatagi akog dakong tinguha sa pagtuman sa imong mga pagtulon-an kaysa pagtinguha nga maadunahan.
37Ilikay ako sa pagtinguha sa mga butang nga walay pulos.
Lugwayi ang akong kinabuhi sumala sa imong saad.
38Tumana ang imong saad kanako nga imong alagad, nga gisaad mo sa mga nagatahod kanimo.
39Kuhaa ang akong pagkabadlongon nga akong gikaulaw,
kay giisip ko nga maayo ang imong mga sugo.
40Kalipay ko ang pagtuman sa imong mga tulumanon.
Tungod kay ikaw matarong, lugwayi ang akong kinabuhi.
41Ginoo, ipakita ang imong paghigugma ug pagluwas kanako, sumala sa imong saad.
42Unya matubag ko ang mga nagbiay-biay kanako,
kay nagasalig ako sa imong pulong.
43Ayaw ako did-i sa pagsulti sa tinuod bahin kanimo sa tanang higayon,
kay ang akong paglaom anaa lamang sa imong mga sugo.
44Kanunay kong tumanon ang imong kasugoan hangtod sa kahangtoran.
45Magkinabuhi ako nga may kagawasan,
kay nagtinguha gayod ako sa pagtuman sa imong tulumanon.
46Dili ako maulaw sa pagsulti sa imong mga katudloanan atubangan sa mga hari.
47Nagakalipay ako sa pagsunod sa imong mga sugo nga akong gihigugma.
48Gitahod ko ang imong mga sugo nga akong gihigugma,
ug gipamalandongan ko ang imong mga tulumanon.
49Hinumdomi ang imong saad kanako nga imong alagad,
kay kini ang nagahatag kanako ug paglaom.
50Ang nagalipay kanako sa akong mga pag-antos mao kini: ang imong saad nagalugway sa akong kinabuhi.
51Gibiaybiay ako pag-ayo sa mga mapahitas-on,
apan wala ako mobiya sa imong kasugoan.
52Ginoo, gihinumdoman ko ang imong mga sugo nga gihatag mo sa unang panahon,
ug naghatag kini kanako ug kalipay.
53Labihan ang akong kasuko tungod sa mga tawong daotan nga nagasalikway sa imong kasugoan.
54Magaawit ako mahitungod sa imong mga tulumanon bisan asa ako magpuyo.119:54 bisan… magpuyo: o, dinhi sa kalibotan nga diin ako lumalabay lang.
55Ginoo, panahon sa kagabhion ginahinumdoman ko ikaw ug ginahunahuna ko kon unsaon ko pagtuman ang imong kasugoan.
56Mao kini ang akong kalipay: ang pagsunod sa imong mga tulumanon.
57Ikaw lang gayod Ginoo ang akong gikinahanglan.
Nagasaad ako sa pagtuman sa imong mga pulong.
58Gihangyo ko ikaw sa kinasingkasing gayod;
kaloy-i ako sumala sa imong saad.
59Gihinuktokan ko ang akong pagkinabuhi,
ug misaad ako nga mosunod sa imong mga katudloanan.
60Gituman ko dayon ang imong mga sugo.
61Bisan pa ug gigapos ako sa mga tawong daotan,
wala ko kalimti ang imong mga kasugoan.
62Sa panahon sa tungang gabii mobangon ako sa pagpasalamat kanimo sa matarong mo nga mga sugo.
63Higala ako sa tanan nga nagatahod kanimo ug nagatuman sa imong mga tulumanon.
64Ginoo, gihigugma mo ang tanang mga tawo sa kalibotan.
Tudloi ako sa imong mga tulumanon.
65Ginoo, maayo ka kanako nga imong alagad, sumala sa imong gisaad.
66Hatagi akog kaalam ug kahibalo,
kay nagasalig ako sa imong mga sugo.
67Sa wala mo pa ako disiplinaha, mibiya ako kanimo,
apan karon ginatuman ko na ang imong pulong.
68Maayo ka ug nagahimo ka ug maayo.
Tudloi ako sa imong mga tulumanon.
69Bisan gibutang-butangan ako sa mga tawong mapahitas-on,
gituman ko gihapon ang imong mga tulumanon sa tibuok kong kasingkasing.
70Kining mga tawhana dili makasabot sa imong kasugoan,
apan ako nagakalipay sa pagsunod niini.
71Maayo nga gidisiplina mo ako,
aron makakat-on ako sa imong mga tulumanon.
72Alang kanako, ang kasugoan nga imong gihatag mas bililhon pa kaysa liboan ka bulawan ug pilak.
73Gibuhat mo ako ug giumol;
hatagi ako ug panabot aron makakat-on ako sa imong mga sugo.
74Malipay ang mga nagatahod kanimo kon ila akong makita,
kay nagasalig ako sa imong pulong.
75Nasayod ako, Ginoo, nga matarong ang imong mga sugo.
Ug tungod kay nagahukom ka nga makatarunganon, gidisiplina mo ako.
76Hinaut pa nga lipayon mo ako sa imong gugma sumala sa imong saad kanako nga imong alagad.
77Kaloy-i ako aron padayon akong magkinabuhi,
kay nagakalipay ako sa pagsunod sa imong balaod.
78Hinaut pa nga maulawan ang mga tawong mapahitas-on tungod kay gidaot nila ako pinaagi sa pagbutang-butang kanako.
Apan ako, mamalandong sa imong mga tulumanon.
79Hinaut pa nga moduol kanako ang mga nagatahod kanimo ug nakahibalo sa imong mga katudloanan.
80Hinaut pa nga matuman ko sa tibuok kong kasingkasing ang imong mga tulumanon aron dili ako maulawan.
81Gilaayan na ako ug hinulat nga luwason mo ako,
apan nagasalig pa gihapon ako sa imong pulong.
82Mingitngit na ang akong panan-aw ug hinulat sa imong saad.
Nangutana ako, “Kanus-a mo pa man ako lig-onon ug lipayon?”
83Bisan pag nahisama na ako sa gianuosan nga sudlanan119:83 gianuosan nga sudlanan: Ang buot ipasabot, wala nay pulos. sa bino, wala ko kalimti ang imong mga tulumanon.
84Hangtod kanus-a ako, nga imong alagad, maghulat?
Kanus-a mo pa silotan ang mga nagalutos kanako?
85Nagkalot ug mga bangag sa paglit-ag kanako ang mga tawong garboso nga wala magsunod sa imong kasugoan.
86Kasaligan gayod ang tanan mong mga sugo.
Tabangi ako, kay gilutos ako sa mga tawo bisan walay igong hinungdan.
87Hapit na nila ako mapatay,
apan wala ko isalikway ang imong mga tulumanon.
88Tipigi ang akong kinabuhi sumala sa imong gugma,
aron matuman ko ang katudloanan nga gihatag mo.
89Ang imong pulong, Ginoo, magpadayon nga lig-on sa walay kataposan sama sa langit.
90Ang imong pagkamatinumanon magpadayon hangtod sa kahangtoran.
Gipahimutang mo nga lig-on ang kalibotan, busa milungtad kini.
91Ang tanang butang nagpabilin hangtod karon tungod sa imong pagbuot.
Kay silang tanan imong mga alagad.
92Kon ang imong kasugoan wala makapalipay kanako, namatay na unta ako tungod sa akong pag-antos.
93Dili ko gayod kalimtan ang imong mga tulumanon,
kay pinaagi niini lugwayan mo ang akong kinabuhi.
94Imo ako, busa luwasa ako!
Kay nagtinguha gayod ako sa pagtuman sa imong mga tulumanon.
95Ang mga tawong daotan nagaatang sa pagpatay kanako,
apan pamalandongan ko ang imong mga katudloanan.
96Nakita ko nga ang tanang butang may kinutoban,
apan ang imong mga sugo walay kinutoban.
97Gihigugma ko gayod ang imong kasugoan!
Gipamalandongan ko gayod kini kanunay.
98Ug tungod kay ania kanako kanunay ang imong mga sugo, nahimo akong mas maalam kaysa akong mga kaaway.
99Mas daghan pa ang akong nahibaloan kaysa akong mga magtutudlo,
kay ang imong mga pagtulon-an mao ang akong gipamalandongan.
100Mas labaw ang akong panabot kaysa mga tigulang, kay gituman ko ang imong mga tulumanon.
101Gilikayan ko ang tanang daotang buhat aron matuman ko ang imong pulong.
102Wala ako molapas sa imong mga sugo,
kay ikaw man ang nagtudlo niini kanako.
103Pagkatam-is sa imong mga saad, mas tam-is pa kini kaysa dugos.
104Nakaangkon ako ug panabot gikan sa imong mga tulumanon,
busa gikapungtan ko ang tanang daotang buhat.
105Ang imong pulong sama sa suga nga nagahatag ug kahayag sa akong agianan.
106Tumanon ko gayod ang akong gipanumpaan nga motuman sa imong matarong nga mga sugo.
107Labihan gayod ang akong pag-antos;
busa lugwayi ang akong kinabuhi, Ginoo, sumala sa imong saad.
108Dawata, Ginoo, ang akong kinabubut-ong pagdayeg kanimo,
ug tudloi ako sa imong mga sugo.
109Bisan pa ug nagaungaw ako kanunay sa kamatayon, wala ko kalimti ang imong kasugoan.
110Nagbutang ug lit-ag alang kanako ang mga tawong daotan,
apan wala ako mobiya sa imong mga tulumanon.
111Ang imong mga katudloanan mao ang akong bililhon nga panulondon sa walay kataposan,
kay mao kini ang akong kalipay.
112Nakahukom ako nga tumanon ko gayod ang imong mga tulumanon hangtod sa kataposan.
113Gikapungtan ko ang mga tawo nga taphaw ang pag-alagad kanimo,
apan gihigugma ko ang imong kasugoan.
114Ikaw ang akong tagoanan ug salipdanan;
nagasalig ako sa imong pulong.
115Pahilayo kamo kanako, kamong mga nagahimo ug daotan,
aron matuman ko ang mga sugo sa akong Dios.
116Hatagi akog kusog sumala sa imong saad,
aron padayon akong magkinabuhi.
Ug ayaw itugot nga mapakyas ako sa akong paglaom kanimo.
117Tabangi ako aron walay daotang mahitabo kanako,
ug itutok ko kanunay ang akong hunahuna sa imong mga tulumanon.
118Ginasalikway mo ang tanang nagasalikway sa imong mga tulumanon.
Sa pagkatinuod, ang ilang pagpanglimbong walay kapuslanan.
119Gisalikway mo nga daw mga basura ang tanang mga tawong daotan dinhi sa kalibotan.
Tungod niini gihigugma ko ang imong katudloanan.
120Nagkurog ako sa kahadlok kanimo;
nahadlok gayod ako sa imong paghukom.119:120 nahadlok… paghukom: o, nagatahod ako sa imong mga sugo.
121Gihimo ko ang matarong ug husto,
busa ayaw ako itugyan sa akong mga kaaway.
122Pasaligi ako nga tabangan mo ako nga imong alagad;
ayaw itugot nga daog-daogon ako sa mga mapahitas-on.
123Mingitngit na ang akong panan-aw ug hinulat sa imong saad nga ako imong luwason.
124Buhata sa imong alagad ang angayan alang kaniya sumala sa imong gugma,
ug tudloi ako sa imong mga tulumanon.
125Alagad mo ako, busa hatagi ako ug panabot
aron masabtan ko ang imong mga katudloanan.
126Ginoo, panahon na kini nga molihok ka,
kay wala na mituman ang mga tawo sa imong kasugoan.
127Tungod kay gihigugma ko ang imong mga sugo labaw pa sa bulawan, bisan pa sa lunsayng bulawan,
128ug tungod kay gisunod ko ang tanan mong mga tulumanon,
gikapungtan ko ang tanang daotang buhat.
129Pagkaanindot gayod sa imong mga katudloanan,
busa gisunod ko kini sa tibuok kong kasingkasing.
130Ang pagpadayag sa imong mga pulong nagahatag ug kahayag sa hunahuna sa mga tawo
ug kaalam sa mga walay alamag.
131Nangandoy gayod ako pag-ayo sa imong mga sugo.
132Tagda ako ug kaloy-i sama sa imong ginahimo kanunay sa mga nagahigugma kanimo.
133Giyahi ako pinaagi sa imong pulong;
ayaw itugot nga gamhan ako sa daotan.
134Luwasa ako sa mga nagadaog-daog kanako,
aron matuman ko ang imong mga tulumanon.
135Ipakita ang imong kaayo kanako nga imong alagad,
ug tudloi ako sa imong mga tulumanon.
136Gahilak ako sa hilabihan tungod kay dili gatuman ang mga tawo sa imong balaod.
137Matarong ka, Ginoo, ug husto ang imong mga sugo.
138Matarong ug kasaligan gayod ang mga katudloanan nga imong gihatag.
139Nasuko gayod ako sa hilabihan kay gisalikway sa akong mga kaaway ang imong mga pulong.
140Tinuod gayod nga kasaligan ang imong saad,
ug ako nga imong alagad nahigugma niini.
141Bisan ubos ako ug tinamay, wala ko kalimti ang imong mga tulumanon.
142Walay kataposan ang imong pagkamatarong
ug tinuod ang imong balaod.
143Miabot kanako ang kalisod ug kasakit,
apan ang imong mga sugo naghatag kanako ug kalipay.
144Matarong ang imong mga katudloanan sa walay kataposan.
Hatagi ako ug panabot aron padayon akong magkinabuhi.
145Nagatawag ako kanimo, Ginoo, sa tibuok kong kasingkasing;
tubaga ako, ug tumanon ko ang imong mga tulumanon.
146Nagatawag ako kanimo;
luwasa ako, ug tumanon ko ang imong mga katudloanan.
147Nagabangon na ako sa wala pa mosidlak ang adlaw ug gapangayo ug tabang kanimo,
kay nagasalig ako sa imong saad.
148Gatukaw ako tibuok gabii aron sa pagpamalandong sa imong pulong.
149Pamatia ako, Ginoo, sumala sa imong gugma;
tipigi ang akong kinabuhi sumala sa imong nga paghukom.119:149 paghukom: o, mga sugo.
150Nagpaduol kanako ang mga daotan nga naglutos kanako, ug nagsalikway sa imong balaod.
151Apan duol ka kanako, Ginoo;
ug kasaligan119:151 kasaligan: o, tinuod. ang tanan mong mga sugo.
152Sa akong pagtuon sa imong mga katudloanan, dugay ko nang nahibaloan nga kining imong mga katudloanan palungtaron mo hangtod sa kahangtoran.
153Tan-awa ang akong pag-antos ug luwasa ako,
kay wala ko kalimti ang imong balaod.
154Labani ako batok sa mga nagaakusar kanako ug luwasa ako;
lugwayi ang akong kinabuhi sumala sa imong saad.
155Dili maluwas ang mga daotan, kay wala sila magtinguha sa pagtuman sa imong mga tulumanon.
156Dako ang imong kalooy, Ginoo;
lugwayi ang akong kinabuhi sumala sa imong paghukom.119:156 paghukom: o, mga sugo.
157Daghang mga kaaway ang naglutos kanako,
apan wala gayod ako mobiya sa imong katudloanan.
158Nakita ko ang mga maluibon ug naglagot ako,
kay wala nila tumana ang imong pulong.
159Tan-awa, Ginoo, kon giunsa ko paghigugma ang imong mga tulumanon.
Lugwayi ang akong kinabuhi sumala sa imong gugma.
160Tinuod ang tanan mong mga pulong,
ug walay kataposan ang tanan mong matarong nga mga sugo.
161Gilutos ako sa mga tigdumala bisan walay igong hinungdan,
apan ang akong kasingkasing nagatahod gayod sa imong mga pulong.
162Nagakalipay ako tungod sa imong saad sama sa usa ka tawo nga nakakita ug daghang bahandi.
163Gikapungtan ko ug gikalagotan ang tanang bakak,
apan gihigugma ko ang imong kasugoan.
164Sa makadaghang higayon sulod sa usa ka adlaw, modayeg ako kanimo, tungod sa imong matarong nga mga sugo.
165Makaangkon ug malinawon ug mauswagon nga kahimtang ang mga nagahigugma sa imong kasugoan,
ug walay makalaglag kanila.
166Nagalaom ako nga imo akong luwason, Ginoo,
ug nagatuman ako sa imong mga sugo.
167Gihigugma ko pag-ayo ang imong katudloanan,
busa gituman ko gayod kini.
168Nahibaloan mo ang tanan kong gihimo,
busa gituman ko ang imong mga tulumanon ug mga katudloanan.
169Ginoo, hinaut nga pamation mo ang akong pagpakitabang kanimo.
Hatagi akog panabot sumala sa imong saad.
170Hinaut pa nga pamation mo ang akong pag-ampo.
Luwasa ako sumala sa imong saad.
171Magadayeg ako kanimo kanunay,
kay gitudloan mo ako sa imong mga tulumanon.
172Magaawit ako mahitungod sa imong pulong,
kay matarong ang tanan mong mga sugo.
173Hinaut nga andam ikaw kanunay sa pagtabang kanako,
kay gipili ko ang pagtuman sa imong mga tulumanon.
174Nangandoy ako nga imong luwason, Ginoo.
Ang imong kasugoan nagahatag kanako ug kalipay.
175Lugwayi ang akong kinabuhi aron madayeg ko ikaw,
ug hinaut nga makatabang kanako ang imong mga lagda.
176Nahisalaag ako sama sa nawala nga karnero,
busa pangitaa ako nga imong alagad
kay wala ko kalimti ang imong mga sugo.
Salmo 119119.0 Salmo acróstico ou alfabético. Na língua hebraica este salmo apresenta secções perfeitamente diferenciadas que correspondem às 22 letras do alfabeto hebraico. Cada um dos conjuntos de 8 versos que constituem o poema original inicia com uma das letras deste alfabeto, por ordem sequencial. Na tradução para o português esse padrão não se verifica.
1Felizes aqueles que andam por caminhos retos,
que andam de acordo com a Lei do Senhor.
2Felizes os que obedecem aos preceitos de Deus
e que o procuram de todo o coração.
3E também os que não praticam a maldade,
antes andam nos seus caminhos.
4Deste-nos os teus preceitos,
para lhes obedecermos cuidadosamente.
5Tomara que a minha vida fosse dirigida
de molde a que eu pudesse cumprir os teus estatutos!
6Então nunca teria ocasião de ficar envergonhado,
pois toda a minha conduta seria fiel aos teus mandamentos.
7Depois de ter estudado e aprendido os teus decretos,
serei capaz de te louvar com um coração sincero.
8Não me abandones, de forma nenhuma, Senhor,
para que possa obedecer aos teus estatutos.
9Como podem os jovens permanecer puros?
É conformando as suas vidas com a tua palavra!
10Procurei-te de todo o meu coração;
não deixes que me desvie dos teus mandamentos.
11Guardei a tua palavra no meu coração
para poder manter-me afastado do pecado.
12Louvado sejas tu, Senhor!
Ensina-me os teus estatutos!
13Sou capaz de recitar fielmente todos os teus decretos.
14Sinto-me muito mais feliz andando de acordo com os teus preceitos,
do que passando o tempo a acumular riquezas.
15Medito nos teus preceitos,
esforçando-me por conformar a minha vida com eles.
16Os teus estatutos são toda a minha alegria;
nunca me hei de esquecer da tua palavra.
17Abençoa a minha vida,
para que possa continuar a viver obedecendo à tua palavra.
18Abre-me os olhos,
para que constate todas as maravilhas que há na tua Lei.
19Aqui na Terra sou um peregrino;
por isso, bem preciso dos teus mandamentos.
20Vivo todo o tempo ansioso pelos teus decretos.
21Repreendes severamente os orgulhosos pecadores
amaldiçoas os que rejeitam os teus mandamentos.
22Não permitas que zombem de mim,
porque eu obedeço aos teus preceitos.
23Os poderosos reúnem-se para decidirem
e combinarem como hão de fazer-me mal,
mas continuo confiadamente a estudar os teus estatutos.
24Os teus testemunhos são o meu prazer;
eles são os meus conselheiros.
25Estou completamente desanimado;
reanima-me com a tua palavra!
26Contei-te toda a minha vida e tu ouviste-me;
agora ensina-me os teus estatutos.
27Faz-me entender tudo o que diga respeito aos teus preceitos,
pois só assim poderei refletir nas tuas maravilhas.
28A minha alma consome-se de tristeza;
fortalece-me com a tua palavra!
29Desvia-me de tudo o que for falsidade
e ajuda-me, pela tua misericórdia, a aprender com a tua Lei!
30Escolhi o caminho da verdade;
tomei a firme decisão de seguir os teus decretos.
31Apego-me aos teus preceitos;
certamente não me deixarás dececionado.
32Senhor, põe em mim cada vez mais vontade de te obedecer;
então hei de andar de acordo com os teus mandamentos.
33Ensina-me, Senhor, o significado dos teus estatutos
e manter-me-ei neles até ao fim da vida.
34Dá-me sempre entendimento para poder obedecer à tua Lei,
pois quero segui-la de todo o coração.
35Faz-me viver de acordo com os teus mandamentos,
porque com eles me sinto bem feliz.
36Inclina os meus desejos à obediência aos teus preceitos
e não à ganância.
37Não deixes que me atraia pelas coisas efémeras deste mundo,
mas concede-me que viva de acordo com o teu caminho.
38Confirma as promessas que me tens feito,
as promessas feitas aos que te temem.
39Não deixes que me desprezem por te obedecer,
pois os teus decretos são bons.
40Desejo muito seguir os teus preceitos.
Renova a minha vida de acordo com a tua justiça.
41Cobre a minha vida com a tua misericórdia
e com a tua salvação, a tua palavra.
42Assim terei como responder ao que me ataca,
pois apoio-me na tua palavra.
43Que eu nunca me esqueça da palavra da verdade,
pois coloquei a minha esperança nos teus decretos.
44É assim que poderei obedecer continuamente à tua Lei,
nesta vida e até na eternidade!
45E é assim que desfrutarei da liberdade,
procurando seguir os teus preceitos.
46Poderei dessa forma anunciar os teus testemunhos,
até na presença de governantes, sem ter de me envergonhar.
47Tenho toda a alegria nos teus mandamentos,
porque os amo.
48A minha oração é que nunca deixe os teus estatutos,
não só porque os amo, mas porque quero meditar neles.
49Lembra-te das promessas que me fizeste
porque elas são a minha única esperança.
50Têm sido a minha consolação no meio das angústias,
porque só a tua palavra pode renovar-me a vida.
51Gente orgulhosa zombou de mim;
apesar disso nunca me desviei da tua Lei.
52Lembro-me do valor eterno dos teus decretos
e isso consola-me.
53Fico revoltadíssimo,
quando vejo gente pecadora desprezando a tua Lei.
54Os teus estatutos têm sido a fonte dos meus cânticos,
durante os anos da minha peregrinação terrena.
55Mesmo de noite o teu nome está presente no meu espírito,
Senhor, para que eu guarde a tua Lei!
56Se faço isso é porque obedeço aos teus preceitos.
57Senhor, tu mesmo és tudo quanto eu possuo;
faço o compromisso de obedecer às tuas palavras.
58Desejo, de todo o coração, ter-te ao meu lado;
tem piedade de mim, segundo a tua palavra!
59Pus-me a refletir nos caminhos que tenho trilhado na vida
e decidi conduzir-me segundo os teus testemunhos.
60Sem demora, sem hesitações,
comecei a obedecer aos teus mandamentos.
61Pessoas perversas amarram-me com cordas;
apesar disso, nunca deixei de seguir a tua Lei.
62Se desperto a meio da noite
é para te louvar pelos teus justos decretos.
63Os meus verdadeiros amigos são os que te temem
e guardam os teus preceitos.
64A Terra, Senhor, está cheia de provas da tua bondade!
Ensina-me os teus estatutos!
65Tens-me feito muito bem, Senhor,
de acordo com as tuas promessas.
66Agora, ensina-me a ajuizar corretamente,
e dá-me a verdadeira sabedoria,
pois creio nos teus mandamentos.
67Andava errado até ao momento em que me humilhaste;
agora sigo fielmente a tua palavra.
68Tu és bom e só o bem vem de ti;
ensina-me os teus estatutos!
69Homens orgulhosos forjaram mentiras contra mim;
mas a verdade é que, de todo o coração,
tenho obedecido aos teus preceitos!
70São mentes embotadas e estúpidas;
quanto a mim todo o meu prazer está na tua Lei.
71O castigo que me fizeste sofrer sempre teve utilidade;
fez-me prestar bem atenção aos teus estatutos.
72A lei que saiu da tua boca vale para mim muito mais
do que uma riqueza incontável em prata e ouro.
73Foste tu, Senhor, quem criou o meu corpo
e formou a minha personalidade;
dá-me entendimento para aprender os teus mandamentos.
74Todos aqueles que te temem se alegram quando me veem,
pois sabem que eu confio na tua palavra.
75Bem sei, Senhor, que os teus decretos são justos;
quando me castigaste, foi prova de que querias o meu bem.
76Que o teu amor me sirva de conforto,
segundo as promessas que me tens feito.
77Que a tua compaixão me envolva, para que continue a viver
e a fazer da tua Lei todo o meu prazer!
78Que a gente altiva fique envergonhada,
pois tratam-me de forma perversa, sem justificação!
Mas eu continuarei a concentrar-me nos teus preceitos.
79Juntem-se a mim todos os que te temem
e conhecem os teus testemunhos.
80Que o meu coração seja sempre íntegro aos teus estatutos,
para que nunca venha a haver razão de ficar envergonhado.
81É verdade que me senti desesperado,
enquanto esperava pela tua salvação.
Apesar de tudo, continuei confiado na tua palavra.
82Cansei-me de procurar ver o fim da provação,
esperando pela tua promessa.
Ia dizendo: “Quando virás consolar-me?”
83Fiquei envelhecido como um odre de vinho exposto à fumaça,
cansado de esperar;
no entanto, não me esqueço dos teus estatutos.
84Por quanto tempo terei ainda de esperar?
Quando farás justiça contra os que me perseguem?
85Gente má e arrogante abriu covas para que caísse nelas,
porque não se comportam segundo a tua Lei.
86Os teus mandamentos são a verdade
e eles perseguem-me com mentiras.
Portanto, ajuda-me!
87Eles quase conseguiram acabar comigo,
mas nunca abandonei os teus preceitos.
88Fortalece-me segundo a tua bondade,
para poder obedecer aos preceitos que me deste.
89A tua palavra, Senhor, permanece para sempre,
imutável nos céus.
90A tua fidelidade estende-se a cada geração,
com a mesma firmeza com que a Terra permanece.
91Tudo se mantém, até hoje, segundo as tuas ordens;
todas as coisas te servem.
92Se a tua Lei não fosse a minha felicidade,
há muito que já teria morrido de angústia.
93Nunca me hei de esquecer dos teus preceitos,
pois por eles me tens dado uma vida nova.
94Eu sou teu, Senhor! Salva-me!
Porque sempre tenho buscado os teus preceitos.
95Gente perversa arma-me ciladas para me destruir,
mas eu nunca deixarei de atentar para os teus testemunhos.
96A toda a perfeição sempre vi um limite,
exceto para os teus mandamentos.
97Oh! Como eu amo a tua Lei!
Nela medito o dia inteiro.
98Os teus mandamentos tornam-me mais sábio que os meus adversários,
pois eles são o meu guia constante.
99Sim, sou também mais sábio do que todos os meus mestres,
porque estou sempre a pensar nos teus preceitos.
100Sou também mais sabedor do que os anciãos,
porque obedeço e guardo os teus preceitos.
101Desviei os meus pés de todo o caminho mau,
pois pretendo permanecer obediente à tua palavra.
102Não, eu não me desviei dos teus decretos,
porque és tu quem me ensina.
103Como são doces as tuas palavras na minha boca;
mais doces do que o próprio mel!
104Sendo que foi só por meio dos teus preceitos
que alcancei entendimento,
por isso recuso tudo o que seja falso ensinamento.
105A tua palavra é como uma lâmpada
que de noite ilumina o meu caminho.
106Já disse isto uma vez e torno a repetir:
“Hei de seguir o caminho dos teus justos decretos.”
107Senhor, sabes como estou aflito;
dá-me uma vida nova, segundo a tua palavra!
108Rogo-te, Senhor, que aceites a expressão do meu louvor
e que me ensines os teus decretos.
109A minha vida está constantemente em perigo;
contudo, isso não me fará esquecer a tua Lei.
110Os ímpios põem laços no meu caminho;
mas tal nunca fez com que me desviasse dos teus preceitos.
111Os teus preceitos são a minha herança;
sê-lo-ão para sempre, pois enchem-me de alegria.
112Estou plenamente decidido a obedecer aos teus estatutos,
até ao final da minha vida.
113Detesto os que não tomam uma posição firme em Deus;
quanto a mim, amo a tua Lei.
114Tu és o meu refúgio e a minha proteção;
a minha esperança está na tua palavra.
115Afastem-se de mim, os que só sabem fazer o mal;
deixem-me praticar livremente os mandamentos do meu Deus.
116Conserva-me a vida, Senhor, conforme a tua promessa;
não me deixes ficar enganado nesta minha esperança.
117Mantém-me seguro e serei salvo;
assim, poderei sempre atentar para os teus estatutos.
118Tens rejeitado todos os que rejeitam os teus estatutos;
esses não estão mais do que a enganar-se a si próprios.
119Lançaste fora, como escória, toda essa gente perversa;
por isso, amo os teus testemunhos.
120Tremo de medo perante ti,
pelo respeito que tenho pelos teus decretos.
121Tenho feito o que é certo, o que é de justiça;
por isso, não me abandones à mercê dos que me oprimem.
122Senhor, tu és a garantia do bem que me pode acontecer;
não permitas que gente orgulhosa me oprima!
123Tenho os olhos cansados de esperar pela tua salvação
e pela promessa da tua justiça.
124Trata-me segundo a tua misericórdia
e ensina-me os teus estatutos.
125Eu estou ao teu serviço, por isso, dá-me inteligência,
para compreender os teus testemunhos.
126Senhor, chegou a hora de intervires,
pois toda essa gente tem violado a tua Lei.
127Eu amo os teus mandamentos;
são-me mais preciosos do que o ouro, o ouro de mais valor.
128Conduzo-me segundo os teus preceitos;
detesto toda a falsidade.
129Os teus testemunhos são maravilhosos;
por isso, os guardo na alma.
130O ensino e o estudo das tuas palavras dão luz
e esclarecem os mais simples de entendimento.
131Por isso, todo o meu ser está na expectativa
de receber e de se alimentar dos teus mandamentos.
132Vem, Senhor, e tem piedade de mim,
conforme costumas ter com os que amam o teu nome.
133Mantém-me sempre no caminho da tua palavra,
para que nunca seja vencido pelo mal.
134Livra-me da opressão dos homens maus,
para que possa sempre obedecer aos teus preceitos.
135Que a tua face brilhe sobre a minha vida
e ensina-me os teus estatutos.
136Quando vejo a forma como a tua Lei é desprezada,
tenho vontade de chorar de tristeza.
137Senhor, tu és justo;
os teus decretos são retos.
138Os testemunhos que ordenaste
são justos e inteiramente corretos.
139O meu zelo consome-me
quando constato que os meus inimigos se esqueceram da tua palavra.
140A tua palavra é exata e perfeita;
por isso, eu que estou ao teu serviço, a amo.
141É verdade que sou pequeno e desprezado;
mas isso não me fará esquecer dos teus preceitos.
142A tua justiça é de valor eterno;
a tua Lei é a verdade.
143No desespero e na angústia
os teus mandamentos me confortam.
144A justiça dos teus testemunhos tem um valor eterno;
dá-me inteligência para entendê-los e viverei.
145Clamei de todo o coração e disse:
“Responde-me, Senhor, e obedecerei aos teus estatutos!”
146Chamo por ti:
“Salva-me e obedecerei aos teus testemunhos!”
147Oro antes que o Sol nasça
e decido esperar que a tua palavra se concretize.
148Fico acordado durante a noite,
para meditar na tua palavra.
149Ouve os meus pedidos, de acordo com a tua bondade;
torna a dar-me vida, Senhor, de acordo com a tua justiça.
150Aproxima-se gente de intenções perversas,
que foge da tua Lei.
151Mas tu estás perto de mim, Senhor;
todos os teus mandamentos são a verdade.
152Eu sei, desde a minha infância,
que os teus testemunhos nunca hão de prescrever.
153Olha para a minha aflição e livra-me,
pois não me esqueci da tua Lei.
154Defende-me, Senhor, e livra-me;
dá-me de novo vida, segundo a tua promessa.
155Os ímpios estão bem longe da salvação,
pois não têm qualquer interesse nos teus estatutos.
156Senhor, a tua misericórdia é grande;
dá-me uma vida boa, de acordo com a tua palavra.
157Muitos são os meus inimigos e os que me perseguem,
mas não me desvio dos teus preceitos.
158Ao ver toda essa gente transgredindo, sinto-me afligido,
porque desprezam a tua palavra.
159Senhor, vê como amo os teus preceitos;
dá-me vida de acordo com a tua bondade.
160A tua palavra é a verdade!
Cada um dos teus decretos valem para sempre!
161Os governantes perseguem-me injustamente,
mas no meu coração respeito a tua palavra.
162A felicidade que sinto com a tua palavra
é a mesma de alguém que encontra um grande tesouro.
163Detesto e abomino a falsidade,
mas amo profundamente a tua Lei.
164Sete vezes por dia te louvo,
por causa dos teus justos decretos.
165Muita paz têm os que amam a tua Lei;
esses tais não tropeçam na maldade.
166Anseio, Senhor, pela tua salvação;
por isso, continuo a praticar os teus mandamentos.
167A minha alma tem cumprido os teus testemunhos;
assim tenho aprendido a amá-los extremamente.
168Tenho posto em prática os teus preceitos e testemunhos;
tu sabes tudo quanto eu tenho sido e feito.
169Senhor, ouve as minhas orações;
dá-me o entendimento que prometes na tua palavra.
170Que o meu clamor chegue até à tua presença!
Livra-me, conforme o que dizes na tua palavra.
171Ensinaste-me os teus estatutos;
isso fez com que a minha boca se abrisse em louvores a ti!
172A minha língua desembaraça-se para falar da tua palavra,
visto que todos os teus mandamentos são justos.
173Estende a tua mão para socorrer-me,
pois na minha vida já optei pelos teus preceitos.
174Senhor, desejo ardentemente a tua salvação!
A tua Lei faz-me feliz!
175Dá vida à minha alma e poderei louvar-te perfeitamente.
Assim me ajudem os teus decretos!
176Andei vagueando como uma ovelha desgarrada.
Vem ao meu encontro, pois sabes bem
que não me esqueci dos teus mandamentos.
