Salmo 116
Ang Dios Nagaluwas sa Tawo gikan Kamatayon
1Gihigugma ko ang Ginoo,
kay gidungog niya ang akong pagpangayo ug tabang kaniya.
2Tungod kay gipatalinghogan niya ako, dili ako moundang sa pagtawag kaniya samtang nagakinabuhi pa ako.
3Nahadlok ako kay nabati ko nga morag hapit na akong mamatay;
ang kamatayon daw pisi nga naglambod kanako.
Nahasol gayod ako ug naguol,
4busa nanawag ako sa Ginoo, “Ginoo, luwasa ako!”
5Ang Ginoo nga atong Dios maloloy-on, matarong, ug may kahangawa.
6Gipanalipdan niya ang mga walay alamag.
Sa dihang wala na gayod akoy mahimo, giluwas niya ako.
7Karon makapahulay na ako ug magmalinawon tungod kay maayo kaayo ang Ginoo kanako,
8ug tungod kay giluwas niya ako sa kamatayon, sa kasubo,116:8 kasubo: o, kasakit. Sa literal, paghilak. ug sa kalaglagan.116:8 kalaglagan: sa literal, pagkapandol.
9Busa magkinabuhi ako nga duol sa Ginoo dinhi sa kalibotan sa mga buhi.
10Mituo gihapon ako, bisan pa kon nakaingon ako, “Labihan gayod ang akong pag-antos.”
11Sa akong kahadlok miingon ako,
“Wala gayoy tawo nga kasaligan.”
12Unsay ibalos ko sa Ginoo sa tanan niyang kaayo kanako?
13Mosimba ako sa Ginoo ug magdala ako ug halad sa pagpasalamat kaniya sa iyang pagluwas kanako.
14Tumanon ko ang akong mga saad kaniya atubangan sa tanan niyang katawhan.
15Masakitan ang Ginoo kon may mamatay sa iyang matinumanong katawhan.116:15 Masakitan… katawhan: o, Bililhon atubangan sa Ginoo ang kamatayon sa iyang katawhan.
16Ginoo, ubos mo ako nga alagad.116:16 ubos mo ako nga alagad: o, tinuod nga alagad mo ako sama sa akong inahan nga imo usab nga alagad.
Giluwas mo ako sa pagkabihag.
17Mosimba ako ug mohalad ug halad sa pagpasalamat kanimo.
18Tumanon ko ang akong mga saad kanimo atubangan sa tanan mong katawhan,
19didto sa mga hawanan sa imong templo sa Jerusalem.
Dayega ang Ginoo!
Salmo 116
1Eu amo o Senhor, porque ele ouve a minha voz
e as minhas orações.
2Ele dá-me atenção e ouve-me.
Enquanto viver, hei de chamar por ele!
3Cercaram-se laços de morte;
assaltaram-me angústias do mundo dos mortos.
Vi-me profundamente abatido.
4Então clamei pelo Senhor, gritando pelo seu nome:
“Senhor, salva-me!”
5Como o Senhor é bom e justo!
É cheio de misericórdia, o nosso Deus!
6O Senhor protege os simples e os inocentes.
Estava profundamente abatido pelas circunstâncias,
mas ele livrou-me.
7Agora sim, posso descansar,
porque o Senhor fez uma obra maravilhosa na minha vida.
8Tu, Senhor, livraste-me da morte,
enxugaste-me as lágrimas dos olhos,
evitaste que os meus pés tropeçassem mortalmente.
9Agora sei que poderei continuar a viver,
aqui na terra e na presença do Senhor.
10Acreditei quando falei:
“Eu estive muito aflito.”
11Estando perturbado, eu disse:
“Todo o homem é mentiroso.”
12Mas agora, que hei de dar ao Senhor
por tudo quanto fez por mim?
13Erguerei diante do Senhor o meu cálice,
agradecendo-lhe a salvação!
14Hei de oferecer publicamente tudo quanto prometi,
em reconhecimento pelo que me fez!
15É muito custosa, aos olhos do Senhor,
a morte dos que lhe pertencem!
16Senhor, tu me livraste das minhas prisões,
por isso, te hei de servir sempre,
assim como a minha mãe te serviu.
17Oferecer-te-ei sacrifícios de louvor e
invocarei o nome do Senhor.
18Cumprirei todos os compromissos que fiz ao Senhor,
na presença de todo o seu povo,
19nos átrios da casa do Senhor,
junto de ti, ó Jerusalém!
Louvem o Senhor!
