Salmo 116 – APSD-CEB & BPH

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 116:1-19

Salmo 116

Ang Dios Nagaluwas sa Tawo gikan Kamatayon

1Gihigugma ko ang Ginoo,

kay gidungog niya ang akong pagpangayo ug tabang kaniya.

2Tungod kay gipatalinghogan niya ako, dili ako moundang sa pagtawag kaniya samtang nagakinabuhi pa ako.

3Nahadlok ako kay nabati ko nga morag hapit na akong mamatay;

ang kamatayon daw pisi nga naglambod kanako.

Nahasol gayod ako ug naguol,

4busa nanawag ako sa Ginoo, “Ginoo, luwasa ako!”

5Ang Ginoo nga atong Dios maloloy-on, matarong, ug may kahangawa.

6Gipanalipdan niya ang mga walay alamag.

Sa dihang wala na gayod akoy mahimo, giluwas niya ako.

7Karon makapahulay na ako ug magmalinawon tungod kay maayo kaayo ang Ginoo kanako,

8ug tungod kay giluwas niya ako sa kamatayon, sa kasubo,116:8 kasubo: o, kasakit. Sa literal, paghilak. ug sa kalaglagan.116:8 kalaglagan: sa literal, pagkapandol.

9Busa magkinabuhi ako nga duol sa Ginoo dinhi sa kalibotan sa mga buhi.

10Mituo gihapon ako, bisan pa kon nakaingon ako, “Labihan gayod ang akong pag-antos.”

11Sa akong kahadlok miingon ako,

“Wala gayoy tawo nga kasaligan.”

12Unsay ibalos ko sa Ginoo sa tanan niyang kaayo kanako?

13Mosimba ako sa Ginoo ug magdala ako ug halad sa pagpasalamat kaniya sa iyang pagluwas kanako.

14Tumanon ko ang akong mga saad kaniya atubangan sa tanan niyang katawhan.

15Masakitan ang Ginoo kon may mamatay sa iyang matinumanong katawhan.116:15 Masakitan… katawhan: o, Bililhon atubangan sa Ginoo ang kamatayon sa iyang katawhan.

16Ginoo, ubos mo ako nga alagad.116:16 ubos mo ako nga alagad: o, tinuod nga alagad mo ako sama sa akong inahan nga imo usab nga alagad.

Giluwas mo ako sa pagkabihag.

17Mosimba ako ug mohalad ug halad sa pagpasalamat kanimo.

18Tumanon ko ang akong mga saad kanimo atubangan sa tanan mong katawhan,

19didto sa mga hawanan sa imong templo sa Jerusalem.

Dayega ang Ginoo!

Bibelen på hverdagsdansk

Salmernes Bog 116:1-19

Hjælp i dødsangst

1Jeg elsker Herren,

for han hører min bøn.

2Han lytter til mit råb om hjælp,

jeg vil bede til ham, så længe jeg lever.

3Døden holdt mig i sit kvælertag,

jeg var dødsens angst og dybt fortvivlet.

4Da råbte jeg: „Herre, red mig fra at dø!”

5Herren er god og nådig.

Vor Gud er fuld af barmhjertighed.

6Han hjælper dem, der råber om hjælp,

han frelste mig i nødens stund.

7Min sjæl, fald til ro igen,

for Herren har bevist sin godhed.

8Han reddede mig fra døden,

mit øje fra gråd, min fod fra fald.

9Jeg er stadig i live,

og jeg vil altid følge Herrens vej.

10Jeg troede, og derfor talte jeg.

„Herre!” råbte jeg. „Jeg er i stor nød!”

11I min bitre angst sagde jeg:

„De er alle sammen fulde af løgn!”

12Hvad kan jeg give til Herren

for al hans godhed imod mig?

13Jeg vil takke ham for min redning

med et drikoffer.

14Jeg vil bringe ham de ofre, jeg har lovet,

for øjnene af hele folket.

15Herren elsker sit folk,

han griber ind, hvis nogen er nær ved at dø.

16Herre, jeg er din tjener, en simpel slave.

Tak, fordi du reddede mig fra døden.

17Jeg vil bringe dig takofre

og lovprise dig.

18Jeg vil bringe de ofre, jeg lovede,

for øjnene af hele folket,

19midt i din helligdom, Herre,

midt i Jerusalem.

Halleluja!