Salmo 106
Ang Kaayo sa Dios sa Iyang Katawhan
1Dayega ang Ginoo!
Pasalamati siya kay maayo siya;
ang iyang gugma walay kataposan.
2Walay makahatag ug hingpit nga pagsaysay o makapadayag sa hingpit nga pagdayeg alang sa gamhanang mga buhat sa Ginoo.
3Bulahan ang tawo nga nagahimo sa husto ug matarong sa tanang panahon.
4Ginoo, hinumdomi ako kon tabangan mo na ang imong katawhan;
luwasa usab ako kon luwason mo sila,
5aron matagamtaman ko usab ang kauswagan sa imong pinili nga nasod
ug aron makaambit sa ilang kalipay,
ug makauban sa ilang pagdayeg kanimo.
6Nakasala kami sama sa among mga katigulangan;
daotan kaayo ang among gihimo.
7Sa dihang didto sa Ehipto ang among mga katigulangan, wala nila tagda ang imong katingalahang mga buhat.
Gikalimtan nila ang daghang mga higayon diin gipakita mo ang imong gugma kanila,
ug misupak sila kanimo didto sa Pulang Dagat.
8Apan giluwas mo sila tungod ug alang sa imong kadungganan,
ug aron ikapadayag ang imong gahom.
9Gimandoan sa Ginoo ang Pulang Dagat nga momala, ug namala kini;
ug gipatabok niya ang iyang katawhan sa dagat nga daw sa disyerto kini nga ilang ginaagian.
10Giluwas niya sila gikan sa kamot sa mga kaaway.
11Gitabonan sa tubig ang ilang mga kaaway
ug wala gayoy nakalingkawas.
12Busa mituo sila sa iyang mga saad
ug nagaawit silag pagdayeg kaniya.
13Apan gikalimtan lang dayon nila ang iyang gihimo,
ug wala sila mohulat sa iyang tambag.
14Didto sa kamingawan, gisulayan nila ang Dios tungod sa hilabihan nilang pagpangandoy sa pagkaon.
15Busa gihatag niya kanila ang ilang gipangayo,
apan gipadad-an usab niya sila ug sakit nga nakapaluya kanila.
16Didto sa ilang kampo sa kamingawan, nasina sila kang Moises ug kang Aaron. Si Aaron, gilain aron moalagad sa Ginoo.
17Busa naabli ang yuta ug gilamoy sila si Datan ug Abiram ug ang ilang mga pamilya.
18Ug may kalayo usab nga misunog sa ilang daotang mga sumusunod.
19Didto sa Horeb, naghimo ang mga Israelinhon ug bulawan nga baka
ug gisimba nila kini nga dios-dios.
20Gibaylo nila ang ilang halangdon nga Dios sa estatuwa sa usa ka torong baka nga sagbot ang kinaon.
21-22Gikalimtan nila ang Dios nga nagluwas kanila ug naghimo sa gamhanan ug katingalahang mga butang didto sa Ehipto, ang yuta sa mga kaliwat ni Ham, ug didto sa Pulang Dagat.
23Laglagon na unta sa Dios ang iyang katawhan kon wala pa magpataliwala si Moises nga iyang alagad,
ug mihangyo nga isalikway ang iyang kasuko ug dili ipadayon ang paglaglag kanila.
24Nagdumili pa gayod sila sa pagsulod sa maayong yuta
kay wala sila motuo sa saad sa Dios.
25Nagbagulbol sila diha sa ilang mga tolda ug wala sila motuman sa Ginoo.
26Busa nanumpa ang Ginoo nga pamatyon niya sila sa kamingawan,
27ug katagon niya ang ilang mga kaliwat sa ubang mga nasod diin sila mangamatay.
28Nakighiusa sila sa pagsimba kang Baal sa Peor
ug mikaon sila sa mga halad alang sa mga patay.106:28 mga patay: o, patay nga mga dios-dios.
29Gipalagot niya ang Ginoo tungod sa ilang daotang mga binuhatan,
busa miabot kanila ang katalagman.
30Apan nagpataliwala si Finehas,
busa mihunong ang katalagman.
31Ang gihimo ni Finehas giisip nga matarong,
ug hinumdoman kini sa mga tawo hangtod sa kahangtoran.
32Didto usab sa tuboran sa Meriba, gipalagot sa mga Israelinhon ang Ginoo,
ug nakapahasol kini pag-ayo kang Moises.
33Tungod sa ilang gihimo nasuko si Moises kanila,
ug nakasulti ug mga pulong nga dili niya angay isulti.
34Wala pamatya sa mga Israelinhon ang mga katawhan sa Canaan nga mao untay gisugo sa Ginoo kanila.
35Nakig-uban pa hinuon sila niining mga tawhana ug misunod sa ilang mga binuhatan.
36Misimba sila sa mga dios-dios niining mga tawhana
ug nahimo kining hinungdan sa ilang kalaglagan.
37Gihalad nila ang ilang mga kabataan sa mga demonyo.
38Giula nila ang dugo sa ilang inosenteng mga kabataan ingon nga halad ngadto sa dios-dios sa Canaan.
Niining paagiha, gihugawan nila ang yuta sa Canaan.
39Apil sila nahimong mahugaw tungod sa ilang gihimo.
Nagluib sila sa Dios sama sa usa ka babaye nga nanapaw.
40Busa nasuko ang Ginoo sa iyang katawhan nga iyang gipanag-iyahan,
ug gikasilagan niya sila.
41Gitugyan niya sila sa ilang kaaway nga mga nasod, nga maoy migahom kanila.
42Gidaog-daog sila ug giulipon sa ilang mga kaaway.
43Sa makadaghang higayon giluwas sila sa Dios,
apan nagpadayon sila sa pagsupak kaniya,
ug misamot sila paglunang sa ilang mga sala.
44Apan namati gihapon kanila ang Dios,
ug gitabangan gihapon niya sila sa ilang mga kalisod sa dihang nadungog niya ang ilang pagpakitabang.
45Gihinumdoman sa Dios ang iyang kasabotan kanila,
ug tungod sa iyang dakong gugma kanila nausab ang iyang plano ug wala na niya sila siloti.
46Ug pagbuot niya nga kaloy-an sila sa mga mibihag kanila.
47Luwasa kami, Ginoo nga among Dios!
Kuhaa kami gikan sa ubang kanasoran ug tigoma kami pag-usab sa among yuta,
aron makapasalamat kami ug makadayeg sa imong pagkabalaan.106:47 pagkabalaan: sa literal, balaang ngalan.
48Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, sa walay kataposan.
Ang tanan nga katawhan motubag ug, “Amen!”
Dayega ang Ginoo!
Psalm 106
1Praise the Lord.106:1 Hebrew Hallelu Yah; also in verse 48
Give thanks to the Lord, for he is good;
his love endures forever.
2Who can proclaim the mighty acts of the Lord
or fully declare his praise?
3Blessed are those who act justly,
who always do what is right.
4Remember me, Lord, when you show favor to your people,
come to my aid when you save them,
5that I may enjoy the prosperity of your chosen ones,
that I may share in the joy of your nation
and join your inheritance in giving praise.
6We have sinned, even as our ancestors did;
we have done wrong and acted wickedly.
7When our ancestors were in Egypt,
they gave no thought to your miracles;
they did not remember your many kindnesses,
and they rebelled by the sea, the Red Sea.106:7 Or the Sea of Reeds; also in verses 9 and 22
8Yet he saved them for his name’s sake,
to make his mighty power known.
9He rebuked the Red Sea, and it dried up;
he led them through the depths as through a desert.
10He saved them from the hand of the foe;
from the hand of the enemy he redeemed them.
11The waters covered their adversaries;
not one of them survived.
12Then they believed his promises
and sang his praise.
13But they soon forgot what he had done
and did not wait for his plan to unfold.
14In the desert they gave in to their craving;
in the wilderness they put God to the test.
15So he gave them what they asked for,
but sent a wasting disease among them.
16In the camp they grew envious of Moses
and of Aaron, who was consecrated to the Lord.
17The earth opened up and swallowed Dathan;
it buried the company of Abiram.
18Fire blazed among their followers;
a flame consumed the wicked.
19At Horeb they made a calf
and worshiped an idol cast from metal.
20They exchanged their glorious God
for an image of a bull, which eats grass.
21They forgot the God who saved them,
who had done great things in Egypt,
22miracles in the land of Ham
and awesome deeds by the Red Sea.
23So he said he would destroy them—
had not Moses, his chosen one,
stood in the breach before him
to keep his wrath from destroying them.
24Then they despised the pleasant land;
they did not believe his promise.
25They grumbled in their tents
and did not obey the Lord.
26So he swore to them with uplifted hand
that he would make them fall in the wilderness,
27make their descendants fall among the nations
and scatter them throughout the lands.
28They yoked themselves to the Baal of Peor
and ate sacrifices offered to lifeless gods;
29they aroused the Lord’s anger by their wicked deeds,
and a plague broke out among them.
30But Phinehas stood up and intervened,
and the plague was checked.
31This was credited to him as righteousness
for endless generations to come.
32By the waters of Meribah they angered the Lord,
and trouble came to Moses because of them;
33for they rebelled against the Spirit of God,
and rash words came from Moses’ lips.106:33 Or against his spirit, / and rash words came from his lips
34They did not destroy the peoples
as the Lord had commanded them,
35but they mingled with the nations
and adopted their customs.
36They worshiped their idols,
which became a snare to them.
37They sacrificed their sons
and their daughters to false gods.
38They shed innocent blood,
the blood of their sons and daughters,
whom they sacrificed to the idols of Canaan,
and the land was desecrated by their blood.
39They defiled themselves by what they did;
by their deeds they prostituted themselves.
40Therefore the Lord was angry with his people
and abhorred his inheritance.
41He gave them into the hands of the nations,
and their foes ruled over them.
42Their enemies oppressed them
and subjected them to their power.
43Many times he delivered them,
but they were bent on rebellion
and they wasted away in their sin.
44Yet he took note of their distress
when he heard their cry;
45for their sake he remembered his covenant
and out of his great love he relented.
46He caused all who held them captive
to show them mercy.
47Save us, Lord our God,
and gather us from the nations,
that we may give thanks to your holy name
and glory in your praise.
48Praise be to the Lord, the God of Israel,
from everlasting to everlasting.
Let all the people say, “Amen!”
Praise the Lord.
