Salmo 105
Ang Dios ug ang Iyang Katawhan
(1 Cro. 16:8-22)
1Pasalamati ninyo ang Ginoo;
simbaha ninyo siya!
Isugilon ngadto sa mga katawhan ang iyang mga binuhatan.
2Awiti ninyo siya ug mga pagdayeg;
isugilon ang tanang katingalahan niyang mga buhat.
3Dayega ninyo ang iyang pagkabalaan.105:3 pagkabalaan: sa literal, balaang ngalan.
Paglipay kamong mga nagadangop kaniya.
4Salig kamo sa Ginoo ug sa iyang kusog.
Dangop kamo kanunay kaniya.
5-6Kamong mga kaliwat ni Abraham nga alagad sa Dios,
ug mga kaliwat usab ni Jacob nga mga pinili sa Dios,
hinumdomi ninyo ang iyang katingalahang mga buhat, ang iyang mga milagro, ug ang iyang mga paghukom.
7Siya ang Ginoo nga atong Dios,
ug nagahukom siya sa tibuok kalibotan.
8Ginahinumdoman niya kanunay ang iyang kasabotan.
Dili gayod niya pagkalimtan ang iyang saad hangtod sa kahangtoran.
9Kining kasabotan gihimo niya kang Abraham ug gisaad usab niya kang Isaac.
10Gilig-on niya kini ngadto kang Jacob, nga gitawag usab ug Israel, ug magpadayon kini hangtod sa kahangtoran.
11Miingon siya sa matag usa kanila,
“Ihatag ko kaninyo ang yuta sa Canaan ingon nga inyong panulondon.”
12Kaniadto gamay pa lang kaayo ang katawhan sa Dios,
ug mga dumuduong pa lang sila sa yuta sa Canaan.
13Naglatagaw sila sa mga kanasoran ug mga gingharian.
14Apan wala motugot ang Dios nga daog-daogon sila.
Aron mapanalipdan sila, gibadlong niya ang mga hari.
Miingon siya:
15“Ayaw ninyo hilabti ang akong piniling mga alagad;
ayaw ninyo pasipad-i ang akong mga propeta.”
16Sa dihang nagpadala ang Dios ug kagutom sa yuta sa Canaan,
gihurot niyag kuha ang tanan nilang kuhaanan ug pagkaon.
17Apan gipauna na niyang daan si Jose, nga gibaligya ingon nga ulipon didto sa Ehipto.
18Gikadenahan ang iyang mga tiil
ug gibutangan ug puthaw ang iyang liog,
19hangtod nga natuman ang iyang gitagna.
Ang mensahe sa Ginoo kaniya nga natuman nagpamatuod nga matarong siya.
20Gibuhian siya sa hari sa Ehipto nga nangulo sa daghang katawhan,
21ug gihimo siya nga tigdumala sa palasyo ug sa tanang kabtangan niini.
22Isip tigdumala, may katungod siya sa pagbadlong sa mga opisyal sa hari,
ug sa pagtudlo sa mga magtatambag niini.
23Unya miadto si Jacob ug ang iyang panimalay sa Ehipto, ang yuta sa mga kaliwat ni Ham,
ug didto sila namuyo.
24Gipadaghan sa Ginoo ang iyang katawhan;
mas daghan pa kay sa mga taga-Ehipto nga ilang mga kaaway.
25Gitugot sa Ginoo nga kasilagan ug limbongan sa mga taga-Ehipto ang iyang katawhan nga iyang mga alagad.
26Unya gipadala niya si Moises nga iyang alagad ug si Aaron nga iyang pinili.
27Gipakita nila didto sa yuta sa mga kaliwat ni Ham ang katingalahang mga buhat sa Dios.
28Gipangitngit sa Dios ang Ehipto;
apan misupak gihapon105:28 apan misupak gihapon: Mao kini sa Septuagint ug sa Syriac; apan sa Hebreo, ug wala mosupak. ang mga taga-Ehipto sa iyang mga sugo.
29Gihimo niyang dugo ang ilang mga tubig,
busa nangamatay ang mga isda.
30Napuno ug baki ang ilang yuta,
bisan ang mga kuwarto sa ilang mga pangulo.
31Sa pagmando sa Dios, napuno ug langaw ug lamok105:31 lamok: o, kuto. Dili klaro ang buot ipasabot niini sa Hebreo nga teksto. ang ilang yuta.
32Gipadad-an niya sila ug ulan nga ice ug kilat.
33Gipangdaot niya ang ilang mga tanom nga ubas ug ang mga kahoy nga igos, ug ang uban pang mga kahoy.
34Sa iyang pagmando, miabot ang mga dulon105:34 mga dulon: o, mga dulon ug mga talisik. nga dili maihap sa kadaghan.
35Ug gikaon niini ang tanang mga tanom sa ilang yuta apil na ang ilang mga anihon.
36Gipamatay sa Dios ang tanan nilang mga kamagulangang anak nga lalaki.
37Unya gipagawas niya ang mga Israelinhon gikan sa Ehipto nga wala maunsa,
ug may dala pang mga pilak ug mga bulawan.
38Nalipay ang mga taga-Ehipto sa pagbiya sa mga Israelinhon, tungod kay nahadlok sila kanila.
39Sa panahon sa paglakaw sa mga Israelinhon, nagbutang ang Dios ug panganod sa paghatag ug landong kanila, ug kalayo sa paghatag kanila ug kahayag sa panahon sa kagabhion.
40Nangayo sila105:40 sila: sa Hebreo, siya, nga mahimong si Moises. ug pagkaon,
ug gipadad-an sila sa Dios ug mga buntog,
ug gibusog niya sila sa pagkaon nga gikan sa langit.
41Gibuak niya ang bato ug mibugwak ang tubig.
Midagayday kini sa disyerto sama sa suba.
42Gihimo kining tanan sa Dios kay wala niya kalimti ang iyang saad kang Abraham nga iyang alagad.
43Gipagawas niya gikan sa Ehipto nga malipayon ug naghugyaw sa kalipay ang katawhan nga iyang pinili.
44Ug gihatag niya kanila ang mga yuta nga gipanag-iyahan sa ubang mga katawhan;
gipanunod nila ang hinagoan sa uban.
45Gihimo kini sa Dios aron tumanon nila ang iyang mga tulumanon ug mga kasugoan.
Dayega ang Ginoo!
Salmo 105
1Deem graças ao Senhor e invoquem o seu nome!
Contem aos povos os seus feitos!
2Cantem-lhe, cantem-lhe louvores
e contem todas as suas maravilhas!
3Deem glória ao seu santo nome!
Que rejubilem todos aqueles que buscam o Senhor!
4Procurem o Senhor! Procurem a sua força
e a sua face continuamente!
5Lembrem-se dos seus poderosos milagres,
dos seus maravilhosos feitos, dos juízos da sua palavra,
6vocês os seus servos, descendentes de Abraão,
os descendentes de Jacob, seus eleitos.
7Ele é o Senhor, nosso Deus;
a sua autoridade é reconhecida em toda a Terra.
8Ele lembra-se para sempre da sua aliança,
das palavras dos seus mandamentos,
dirigidos a milhares de gerações,
9do seu acordo feito com Abraão,
do seu juramento feito a Isaque.
10Foi confirmado a Jacob
e prometido a Israel, como aliança eterna:
11“Dar-te-ei a terra de Canaã por posse.”
12Ainda eram muito poucos
e simples estrangeiros na terra prometida.
13Andavam de nação em nação,
de um reino para outro.
14Deus nem por isso permitiu que alguém lhes fizesse mal;
os reis eram repreendidos por amor deles.
15“Não façam mal algum ao meu povo escolhido!”,
ordenou-lhes Deus.
“Estes são meus profetas, não lhes toquem!”
16Fez vir um período de fome à terra de Canaã,
privando-a de pão.
17Deixou que José fosse vendido
como escravo para o Egito.
18Os egípcios amarraram-lhe os pés com correntes,
puseram-no a ferros.
19Isto durou até ao momento em que
a palavra do Senhor provou que ele tinha razão.
20Então o rei mesmo o mandou chamar e soltou-o.
21Fê-lo responsável por toda a sua casa
e pô-lo como ministro da nação.
22Podia, como entendesse, exercer a sua autoridade
sobre os grandes senhores do reino,
e até instruir os seus próprios anciãos.
23Entrou então Israel no Egito,
e Jacob foi viver como estrangeiro na terra de Cam105.23 Refere-se habitualmente ao Egito, como muitas vezes aparece na Bíblia..
24Depois disso, o povo multiplicou-se espantosamente,
a ponto de tornar-se uma nação maior do que aquela
no meio da qual vivia e que o ia oprimindo.
25Deus deixou que os egípcios aborrecessem os israelitas,
profundamente, e os enganassem.
26Então apareceu Moisés, acompanhado de Aarão,
que Deus escolheu como seu representante.
27Por seu intermédio fizeram-se prodígios,
fenomenais, na terra de Cam.
28Deus enviou densas trevas;
mas Moisés e Aarão não foram desobedientes à palavra de Deus.
29As águas tornaram-se, por toda a parte, em sangue,
e não ficou um só peixe vivo!
30E houve uma praga de rãs como nunca se viu;
até no palácio e nos aposentos privados do rei!
31Depois foram enxames de moscas e piolhos,
que encheram o Egito de uma ponta à outra.
32Até a chuva se tornou, noutra ocasião,
numa saraiva destruidora e raios queimaram a terra.
33As vinhas e as figueiras foram destruídas;
por todo o lado, as árvores secaram e caíram.
34À chamada de Deus acorreram bandos imensos
de gafanhotos e nuvens de pulgões.
35Comeram tudo o que encontraram;
não escapou sequer uma planta, um fruto de árvore!
36Depois tirou a vida a todo o filho mais velho de cada família egípcia,
aquele que era o orgulho e a alegria de todo o lar dessa terra.
37Quanto ao seu povo, tirou-os dali com toda a segurança,
carregados de ouro e prata,
sem que houvesse entre eles um só doente.
38Todo o povo egípcio se alegrou de alívio,
quando os israelitas se foram,
porque se tinham enchido de terror por causa deles.
39Deus estendeu sobre eles uma nuvem para os proteger,
e de noite era como a luz dum fogo que os alumiava.
40A certa altura, pediram carne para comer
e o Senhor mandou-lhes codornizes;
alimentou-os com o maná, o pão do céu.
41Fez com que uma rocha se abrisse
e dela jorasse água em grande abundância,
até formar como que um rio,
através de toda aquela terra desértica e estéril.
42Porque se lembrou das sagradas promessas
que tinha feito a Abraão, seu fiel servidor.
43Fez esses que tinha escolhido como povo
entrar cheios de ânimo e alegria na terra prometida.
44Deu-lhes um território, até ali ocupado por gentes estranhas,
onde comeram, de início, o que outros tinham plantado.
45Tudo isso foi feito para que viessem a ser fiéis
e obedientes às suas leis e mandamentos.
Louvem o Senhor!
