Ang Kamahinungdanon sa Kaalam
1Anak, dawata ug tipigi sa imong kasingkasing ang akong mga gipanudlo ug mga sugo. 2Paminawa kon unsay makahatag ug kaalam ug pagsabot. 3Ug paningkamoti gayod nga makaangkon ka niini, 4nga daw sama nga nagapangita kag pilak o tinagong bahandi. 5Kon himuon mo kini, masayran mo kon unsa ang pagtahod sa Ginoo, ug masabtan mo ang mahitungod kaniya. 6Kay ang Ginoo maoy nagahatag ug kaalam. Kaniya usab naggikan ang kahibalo ug pagsabot. 7-8Gipanalipdan niya ang nagakinabuhing matarong, matinumanon, ug dili salawayon. Giandaman usab niya sila ug kadaogan.2:7-8 kadaogan: o, husto nga kaalam.
9Kon mamati ka kanako, masayran mo kon unsa ang maayo mong buhaton: ang husto, matarong, ug ang angayng buhaton. 10Mahimo kang maalamon, ug makahatag kinig kalipay kanimo. 11Kon may panabot ka ug kahibalo nga modesisyon ug ensakto, makasalbar kini kanimo 12ug maglikay sa daotang binuhatan ug sa mga tawong daotan ug sinultihan. 13Kini nga mga tawo mibiya na sa hustong binuhatan ug misunod sa buhat sa mga anaa sa kangitngit. 14Nagakalipay sila sa paghimo ug daotan, ug nalingaw sila sa kangil-ad niini. 15Dili ensakto ang ilang pagkinabuhi; sukwahi ang dalan nga ilang ginaagian.
16Ang kaalam maglikay usab kanimo sa babayeng daotan nga buot motintal kanimo pinaagi sa matam-is niyang mga pulong. 17Kining babayhana mibiya sa iyang bana nga iyang giminyoan sa batan-on pa siya; gikalimtan niya ang iyang saad sa Dios sa dihang gikasal siya. 18Ang pag-adto sa iyang balay sama ra nga nagpaingon ka sa kamatayon. Ang dalan paingon sa iyang balay padulong sa dapit sa mga patay. 19Si bisan kinsa nga moadto kaniya dili na makauli; dili na niini matultolan pa ang dalan paingon sa dapit sa mga buhi. 20Busa sunda ang pagkinabuhi sa maayo nga mga tawo; pagkinabuhi nga matarong. 21Kay ang tawo nga nagakinabuhi sa ensakto ug dili salawayon padayon nga magpuyo dinhi sa atong yuta. 22Apan ang mga daotan ug maluibon abugon. Pang-ibton sila sama sa mga sagbot.
1My son, if thou wilt receive my words, and hide my commandments with thee; 2So that thou incline thine ear unto wisdom, and apply thine heart to understanding; 3Yea, if thou criest after knowledge, and liftest up thy voice for understanding;2.3 liftest…: Heb. givest thy voice 4If thou seekest her as silver, and searchest for her as for hid treasures; 5Then shalt thou understand the fear of the LORD, and find the knowledge of God. 6For the LORD giveth wisdom: out of his mouth cometh knowledge and understanding. 7He layeth up sound wisdom for the righteous: he is a buckler to them that walk uprightly. 8He keepeth the paths of judgment, and preserveth the way of his saints. 9Then shalt thou understand righteousness, and judgment, and equity; yea, every good path.
10¶ When wisdom entereth into thine heart, and knowledge is pleasant unto thy soul; 11Discretion shall preserve thee, understanding shall keep thee: 12To deliver thee from the way of the evil man, from the man that speaketh froward things; 13Who leave the paths of uprightness, to walk in the ways of darkness; 14Who rejoice to do evil, and delight in the frowardness of the wicked; 15Whose ways are crooked, and they froward in their paths: 16To deliver thee from the strange woman, even from the stranger which flattereth with her words; 17Which forsaketh the guide of her youth, and forgetteth the covenant of her God. 18For her house inclineth unto death, and her paths unto the dead. 19None that go unto her return again, neither take they hold of the paths of life. 20That thou mayest walk in the way of good men, and keep the paths of the righteous. 21For the upright shall dwell in the land, and the perfect shall remain in it. 22But the wicked shall be cut off from the earth, and the transgressors shall be rooted out of it.2.22 rooted: or, plucked up
