1O Ginoo, hinumdomi kon unsa ang nahitabo kanamo. Tan-awa ang gidangatan namo nga kaulawan. 2Ang among mga yuta ug mga balay gipanag-iya na sa mga langyaw. 3Nailo kami sa amahan, ug ang among mga inahan nabalo. 4Gipalit namo ang tubig nga among giinom ug ang kahoy nga among gisugnod. 5Gipatrabaho kami nga daw mga mananap, ug wala gayod papahulaya. 6Nagpasakop kami sa mga taga-Ehipto ug taga-Asiria aron lang makakaon kami. 7Nagpakasala ang among mga katigulangan nga nangamatay na, ug kami ang nagaantos tungod sa ilang sala. 8Gidumalahan kami sa mga ulipon, ug walay makaluwas kanamo gikan sa ilang mga kamot. 9Namiligro ang among kinabuhi sa pagpangita namog pagkaon tungod sa mga tulisan sa kamingawan. 10Gihilantan kami sa labihan nga kagutom, ug ang among lawas morag hurnohan sa kainit. 11Gipanglugos ang among mga asawa ug mga anak nga dalaga didto sa Zion ug sa mga lungsod sa Juda. 12Gibitay pinaagi sa ilang mga kamot ang among mga pangulo, ug wala tahora ang among mga tigulang. 13Ang among mga batan-ong lalaki gipugos nga maggaling nga daw mga ulipon. Ang mga kabataan nagsusapinday sa kabug-at sa mga kahoy nga ilang gipas-an. 14Ang mga tigulang wala na manglingkod sa pultahan sa siyudad sa paghatag ug tambag. Ug ang mga batan-ong lalaki miundang na sa pagtukar ug mga honi. 15Wala na kamiy kalipay. Imbes nga magsayaw, nagsubo na hinuon kami. 16Wala na ang among kadungganan. Alaot kami, tungod kay nakasala kami. 17Tungod niini gibati namo ang labihan nga kasakit, ug nagngitngit ang among mga panan-aw. 18Nahimo nang awaaw ang Jerusalem,5:18 Jerusalem: sa Hebreo, Bukid sa Zion. ug gisuroy-suroyan na lang kini sa ihalas nga mga iro.5:18 ihalas nga mga iro: sa English, jackals.
19O Ginoo, nagahari ka sa walay kataposan. Ang imong paghari nagapadayon hangtod sa kahangtoran. 20Nganong kanunay mo man kaming kalimtan? Nganong gisalikway mo man kami sulod sa taas nga panahon? 21O Ginoo, pabalika kami kanimo ug mobalik kami. Ibalik kanamo ang among maayong kahimtang. 22Gisalikway mo na ba gayod kami? Labihan pa ba ang imong kasuko kanamo?
1Remember, Lord, what has happened to us;
look, and see our disgrace.
2Our inheritance has been turned over to strangers,
our homes to foreigners.
3We have become fatherless,
our mothers are widows.
4We must buy the water we drink;
our wood can be had only at a price.
5Those who pursue us are at our heels;
we are weary and find no rest.
6We submitted to Egypt and Assyria
to get enough bread.
7Our ancestors sinned and are no more,
and we bear their punishment.
8Slaves rule over us,
and there is no one to free us from their hands.
9We get our bread at the risk of our lives
because of the sword in the desert.
10Our skin is hot as an oven,
feverish from hunger.
11Women have been violated in Zion,
and virgins in the towns of Judah.
12Princes have been hung up by their hands;
elders are shown no respect.
13Young men toil at the millstones;
boys stagger under loads of wood.
14The elders are gone from the city gate;
the young men have stopped their music.
15Joy is gone from our hearts;
our dancing has turned to mourning.
16The crown has fallen from our head.
Woe to us, for we have sinned!
17Because of this our hearts are faint,
because of these things our eyes grow dim
18for Mount Zion, which lies desolate,
with jackals prowling over it.
19You, Lord, reign forever;
your throne endures from generation to generation.
20Why do you always forget us?
Why do you forsake us so long?
21Restore us to yourself, Lord, that we may return;
renew our days as of old
22unless you have utterly rejected us
and are angry with us beyond measure.
